Οι δάσκαλοι "μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα"

Ο "χορός" των μεταθέσεων και των διορισμών της τελευταίας στιγμής συνεχίζεται. Χθες ανακοινώθηκαν μεταθέσεις και διορισμοί προδημοτικής και ειδικής εκπαίδευσης.

Από το Μάη μέχρι σήμερα έχουμε 4 ανακοινώσεις για δασκάλους, 6 για νηπιαγωγούς και 5 για την ειδική εκπαίδευση. Πολλοί εκπαιδευτικοί γύρισαν στα χαρτιά όλη την ελεύθερη Κύπρο. Κατά τα άλλα "φέτος η σχολική χρονιά ξεκινά καλύτερα από κάθε φορά". Εμείς που τα ζούμε από κοντά και ακούμε τις ίδιες ακριβώς φράσεις για δεκαετίες γνωρίζουμε τα "ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα". Αν όλα όσα λέγονται τόσα χρόνια είχαν ίχνος αλήθειας τότε θα ζούσαμε σήμερα τον εκπαιδευτικό παράδεισο.

Είναι δυνατό με όλες αυτές τις αλλαγές της τελευταίας στιγμής να πιστεύει κανένας ότι μπορεί να έχουμε σωστή λειτουργία των σχολείων; Και είναι σίγουρο, όπως κάθε χρόνο, ότι οι μετακινήσεις εκπαιδευτικών θα συνεχιστούν και μετά το άνοιγμα των σχολείων. Είναι απαράδεκτο να μη γνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί από τον Ιούνη σε ποιο σχολείο θα εργαστούν την επόμενη χρονιά. Σε χώρες με σοβαρή εκπαιδευτική πολιτική οι θέσεις των δασκάλων στα σχολεία είναι μόνιμες και αλλαγές γίνονται μόνο για σοβαρότατους λόγους και μετά από αίτηση των δασκάλων. Έτσι δημιουργείται σωστή υποδομή, κλίμα σχολικής κοινότητας, προγραμματισμός και υλοποίηση προγραμμάτων με δυνατότητα αξιολόγησης και επανατροφοδότησης. Εμείς καταντήσαμε τα σχολεία κέντρα διερχομένων και παιδοφυλακτήρια. Οι ξένοι συνάδελφοί μας όταν μας ακούν να λέμε ότι δεν γνωρίζουμε αν θα είμαστε στο ίδιο σχολείο την επόμενη χρονιά "πέφτουν από τα σύννεφα" και κρυφογελούν ειρωνικά. Όσοι παπαγαλίζουν την "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση" πρέπει να ξεκινήσουν από την πρώτη βασική προϋπόθεση: ΜΟΝΙΜΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. Ο,τιδήποτε άλλο είναι καταδικασμένο σε αποτυχία αν συνεχίσουν οι εκπαιδευτικοί να πηγαινοέρχονται στα σχολεία όπως στους σιδηροδρομικούς σταθμούς, έρμαια πελατειακών σχέσεων, ρουσφετιών, σκυφτοκέφαλοι, "μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα".

Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού και η ηγεσία της ΠΟΕΔ θα πρέπει να σταματήσουν να κλείνουν τα μάτια σε μια από τις κυριότερες κακοδαιμονίες του εκπαιδευτικού μας συστήματος.