Θα έρθει
μια μέρα
Θα έρθει
μια μέρα που δε θα έχουμε πια τι να πούμε
Θα
καθόμαστε απέναντι και θα κοιταζόμαστε στα μάτια
Η σιωπή μου
θα λέει: Πόσο είσαι όμορφη, μα δε
βρίσκω άλλο
τρόπο να στο πω
Θα
ταξιδέψουμε κάπου, έτσι από ανία ή για να
πούμε πως
κι εμείς ταξιδέψαμε.
Ο κόσμος
ψάχνει σε όλη του τη ζωή να βρει τουλάχιστο
τον έρωτα,
μα δεν βρίσκει τίποτα.
Σκέφτομαι
συχνά πως η ζωή μας είναι τόσο μικρή
που δεν
αξίζει καν να την αρχίσει κανείς.
Από την
Αθήνα θα πάω στο Μοντεβίδεο ίσως και
στη Σαγκάη,
είναι κάτι κι αυτό δε μπορείς
να το
αμφισβητήσεις.
Καπνίσαμε
-θυμήσου- ατέλειωτα τσιγάρα
συζητώντας
ένα βράδυ
-ξεχνώ πάνω
σε τί- κι είναι κρίμα γιατί ήταν τόσο
μα τόσο
ενδιαφέρον.
Μια μέρα,
ας ήτανε, να φύγω μακριά σου αλλά κι
εκεί θά
έρθεις και θα με ζητήσεις
Δε μπορεί,
Θέ μου, να φύγει κανείς μοναχός του.
Μανώλης Αναγνωστάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου