Το 1561, ένα ελάχιστα γνωστό διάταγμα παρείχε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ την εξουσία να συλλαμβάνει και να φυλακίζει κάθε γυναίκα «ύποπτη για κακές και ανήθικες πράξεις», όπως γράφει το Σάββατο η βρετανική εφημερίδα The Guardian.
Για σχεδόν 350 χρόνια, το πανεπιστήμιο χρησιμοποιούσε αυτόν τον νόμο για να φυλακίζει νεαρές γυναίκες της εργατικής τάξης που βρέθηκαν να περπατούν με προπτυχιακούς φοιτητές μετά το σκοτάδι στην πόλη του Κέιμπριτζ, όπως αναφέρεται.
Οι γυναίκες θεωρούνταν «πόρνες» και μπορούσαν να μεταφερθούν δια της βίας στην ιδιωτική φυλακή του πανεπιστημίου και να καταδικαστούν σε εβδομαδιαίο εγκλεισμό από τον αντιπρύτανη. Μόνο τον 19ο αιώνα συνελήφθησαν περισσότερες από 5.000.
Τώρα, ένας τοπικός ιστορικός προσπαθεί να ρίξει φως στο τι συνέβη σε αυτές τις γυναίκες – πολλές από τις οποίες ήταν έφηβες – και καλεί το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ να ζητήσει συγγνώμη ή να αναγνωρίσει δημόσια τις αδικίες που υπέστησαν.
Το Spinning House, η ιδιωτική φυλακή του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, καταργήθηκε το 1894 και κατεδαφίστηκε αμέσως μετά.
«Καμία από τις γυναίκες δεν είχε ποτέ δίκαιη δίκη και καμία από αυτές δεν είχε στην πραγματικότητα καν παραβιάσει τον νόμο, σύμφωνα με τον νόμο της χώρας – δεν υπήρχαν αποδείξεις για αδικήματα», δήλωσε η Κάρολιν Μπιγκς, συγγραφέας του βιβλίου The Spinning House: How Cambridge University locked women in its private prison.
«Το πανεπιστήμιο δεν νοιαζόταν πραγματικά για το πώς τους συμπεριφέρονταν. Ήθελαν οι γυναίκες να απομακρυνθούν από τους δρόμους, ώστε να μην μπορούν να βάλουν σε πειρασμό τους προπτυχιακούς φοιτητές», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.
Όταν οι γυναίκες στο Κέιμπριτζ περνούσαν δύσκολες στιγμές, ήταν εύκολο να βγάλουν χρήματα από την εργασία στο σεξ: Οι dons του Κέιμπριτζ [σ.σ. οι καθηγητές και το ευρύτερο διδακτικό προσωπικό] δεν επιτρεπόταν να παντρευτούν μέχρι τη δεκαετία του 1880, και πολλοί νεαροί προπτυχιακοί φοιτητές είχαν χρήματα για να ξοδέψουν.
«Οι γονείς άρχισαν να ανησυχούν πολύ μήπως οι γιοι τους έρθουν στο Κέιμπριτζ και “μολυνθούν} από τις ντόπιες γυναίκες», δήλωσε η Μπιγκς.
Το 1825 το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ αποκτά δική του αστυνομία
Το 1825, μια πράξη του κοινοβουλίου έδωσε στο πανεπιστήμιο τη δική του αστυνομική δύναμη από ειδικούς αστυφύλακες, με το παρατσούκλι «μπουλντόγκ», για να περιπολούν την πόλη τη νύχτα, και δούλευαν παράλληλα με τους υπαλλήλους του πανεπιστημίου.
Η Μπιγκς αφιέρωσε πέντε χρόνια για να αποκαλύψει τι συνέβη στις γυναίκες, ερευνώντας τα βιβλία παραπομπής του πανεπιστημίου, μαζί με δικαστικές εκθέσεις και εθνικά αρχεία. «Τα κορίτσια συλλαμβάνονταν τη νύχτα, τα πήγαιναν σε ένα κελί στη φυλακή, γνωστό ως Spinning House, και το πρωί ερχόταν ο αντιπρύτανης και ρωτούσε: «Ήρθε ήσυχα; Ήρθε ήρεμα; Και αν δεν το έκανε, αν είχε κλωτσήσει, οι πιθανότητες ήταν ότι θα έπαιρνε μεγαλύτερη ποινή».
Οι σωματικές τιμωρίες χρησιμοποιούνταν επίσης, ανακάλυψε η Μπιγκς. Το 1748, ο αντιπρύτανης πλήρωσε τον κράχτη της πόλης 10 σελίνια για να μαστιγώσει «10 ανυπότακτες γυναίκες», όπως δείχνουν οι λογαριασμοί του Spinning House. Οι επιθεωρητές των φυλακών καταδίκαζαν συχνά τη φυλακή, την οποία ο κοινωνικός ιστορικός Χένρι Μέιχιου αποκάλεσε «έκτρωμα» το 1851, σημειώνοντας ότι ο φύλακας τραβούσε τα μαλλιά των κοριτσιών αν δεν κρατούσαν το στόμα τους κλειστό, και τις έριχνε στην απομόνωση.
«Η φυλακή ήταν διαβόητα κρύα και υγρή και το φαγητό ήταν μόνο ψωμί και μερικές φορές χυλός», δήλωσε η Μπιγκς.
Τα βασανιστήρια των γυναικών στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ
Τον Δεκέμβριο του 1846, η 17χρονη Ελίζαμπεθ Χάου πέθανε αφού πέρασε μια νύχτα σε ένα κελί του Spinning House με σπασμένο παράθυρο και υγρό κρεβάτι.
Το μοναδικό της έγκλημα ήταν ότι περπατούσε στην περιοχή ενός οίκου ανοχής με μια φίλη της. «Έμεινα τόσο κατάπληκτη όταν διάβασα για πρώτη φορά την ανάκριση του θανάτου της, που δεν μπορούσα να κρατήσω σημειώσεις. Ήθελα να κλάψω», δήλωσε η Μπιγκς, η οποία θα δώσει μια ομιλία στο Mill Road History Society στο Κέιμπριτζ την ερχόμενη εβδομάδα.
Σε μια άλλη περίπτωση, η σύζυγος και η κόρη ενός δημοτικού συμβούλου ελέγχθηκαν από τους επιτηρητές επειδή περπάτησαν μπροστά από τον δημοτικό σύμβουλο χωρίς συνοδεία. «Θεωρούνταν τεράστια προσβολή», είπε η Μπιγκς.
Το πανεπιστήμιο προχώρησε σε περισσότερες από 6.000 συλλήψεις, με πολλές γυναίκες να κρατούνται πολλές φορές και να κρατούνται για δύο έως τρεις εβδομάδες κάθε φορά.
Η Μπιγκς δήλωσε ότι το Spinning House ήταν μόνο μία μέθοδος που χρησιμοποιούσε το πανεπιστήμιο για να ασκεί «πλήρη εξουσία και έλεγχο» στους κατοίκους του Κέιμπριτζ επί αιώνες. Το πανεπιστήμιο ήλεγχε επίσης την πώληση κρασιού και οινοπνευματωδών ποτών, την αδειοδότηση των παμπ και το πόσα δάνεια επιτρεπόταν στους φοιτητές. «Υπήρχε μια μάχη εξουσίας μεταξύ της πόλης και της αριστοκρατίας στο Κέιμπριτζ, η οποία νομίζω ότι υπάρχει ακόμη και σήμερα, κατά κάποιο τρόπο».
Στο βιβλίο της εστιάζει σε τέσσερις γυναίκες που αμφισβήτησαν το πανεπιστήμιο στα δικαστήρια για τις συλλήψεις τους.
Το 1891, στις κατηγορούμενες γυναίκες επιτράπηκε τελικά η νομική εκπροσώπηση μετά από μια εθνική κατακραυγή σχετικά με τις εξουσίες του πανεπιστημίου και τη μεταχείριση των γυναικών. Όταν η Ντέιζι Χόπκινς, 17 ετών, συνελήφθη με την κατηγορία ότι «περπατούσε με μέλος του πανεπιστημίου», δικάστηκε παράνομα για ένα διαφορετικό αδίκημα – ανήθικη συμπεριφορά.
Η περίπτωσή της δημιούργησε ένα σημαντικό προηγούμενο habeas corpus που αναφέρεται ακόμη και σήμερα. Το σκάνδαλο που ακολούθησε οδήγησε το κοινοβούλιο το 1894 να ανακαλέσει τον ελισαβετιανό καταστατικό χάρτη του πανεπιστημίου και να αφαιρέσει την εξουσία του αντιπρύτανη να συλλαμβάνει και να φυλακίζει ύποπτους για σεξουαλική δραστηριότητα. Το Spinning House κατεδαφίστηκε αμέσως μετά.
Η Μπιγκς θα ήθελε το πανεπιστήμιο να συνεργαστεί με την πόλη για να ανεγείρει μια αναμνηστική πλάκα για τις γυναίκες και να διοργανώσει μια δημόσια έκθεση για το Spinning House και τους κατοίκους του. «Θα ήθελα το πανεπιστήμιο να αναγνωρίσει ότι έκανε λάθος», δήλωσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου