Ως γνωστόν, ο Ντόναλντ Τραμπ,
ο εκλεγμένος Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει προτείνει την κατάργηση του
Ομοσπονδιακού Υπουργείου Παιδείας που μια βασική αποστολή του είναι η
χρηματοδότηση της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Φαίνεται ότι μερικοί νεοφιλελεύθεροι στην Ελλάδα πήραν θάρρος από αυτή την προτεινόμενη αλλαγή.
Η ενασχόληση με την εκπαιδευτική πολιτική
απαιτεί γνώση της εκπαιδευτικής πραγματικότητας, των αναγκών των
μαθητών και των δομών που καλούνται να υποστηρίξουν την εκπαίδευσή τους.
Δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά όταν άτομα όπως ο κ. Άγγελος
Αλεξόπουλος δίχως καμιά εξειδικευμένη εμπειρία στον τομέα της ειδικής εκπαίδευσης, με μόνη συνάφεια ένα πόστο συνδεδεμένο με την κυβέρνηση, την προεδρία στο Τομεακό
Επιστημονικό Συμβούλιο Ανθρώπινου Δυναμικού και Αναβάθμισης Δεξιοτήτων
στο Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας, Τεχνολογίας και Καινοτομίας, προωθούν αλλαγές σε αυτή με ενυπόγραφο άρθρο.
Όταν πολύ περισσότερο ο κ. Αλεξόπουλος
προτείνει ουσιαστικά τον ακρωτηριασμό της ειδικής εκπαίδευσης με την
κατάργηση των ειδικών σχολείων, τότε δημιουργούνται σοβαρές ανησυχίες
για τις κυβερνητικές προθέσεις πίσω από αυτές τις προτάσεις.
Ασφαλώς κανείς δεν θα μπορούσε να προτείνει την κατάργηση των ειδικών σχολείων επιχειρηματολογώντας ότι είναι ανάλγητος-η
και ότι δεν θέλει να δώσει ούτε ένα λεπτό (σεντ) για την εκπαίδευση των
παιδιών με αναπηρία. Οπότε καταφεύγει σε ό,τι ακούγεται ωραίο στα αυτιά
των ανυποψίαστων. Έτσι επιστρατεύεται το όμορφο περιτύλιγμα της
«συμπερίληψης» που χρησιμοποιείται καταχρηστικά για να κρύψει την
υποβάθμιση των ειδικών σχολείων από σχολεία σε “Κέντρα Πόρων” και την
δραματική υποχρηματοδότηση της ειδικής εκπαίδευσης.
Ουσιαστικά όμως
τα “Κέντρα Πόρων” κρύβουν την μετατροπή δομών όπως τα δημόσια ειδικά
σχολεία που παρέχουν εξιδεικευμένη και εντατική διδασκαλία, καθώς και
δωρεάν λογοθεραπευτικές, εργοθεραπευτικές, κοινωνικές και ψυχολογικές
υπηρεσιών σε μια καινοφανή χαλαρή υπηρεσία με εντελώς απροσδιόριστη
λειτουργία και εντελώς ασαφή σκοπό.
Τα ειδικά σχολεία
σε όλο τον κόσμο έχουν τριπλάσιο έως πενταπλάσιο κόστος από τα γενικά
σχολεία. Αυτό δεν το αντέχουν οι νεοφιλελεύθεροι, ειδικά όταν θεωρούν
ότι τα λεφτά για την εκπαίδευση των παιδιών με αναπηρία παραβιάζουν την
λογιστική (μπακάλικη) αρχή του λόγου κόστους προς απόδοση. Οπότε
αναγκαστικά πουλάνε φύκια περί «Κέντρων πόρων» με τις μεταξωτές κορδέλες
της κατά φαντασίαν “συμπερίληψης”.
Η αναγκαστική επιβολή της
κατάργησης των ειδικών σχολείων –ενάντια μάλιστα σε μια κλασικά
φιλελεύθερη αρχή της επιλογής σχολείου από τους γονείς– βαφτίζεται ως
συμπερίληψη, ενώ στην ουσία είναι μια δραστική πολιτική μείωσης δαπανών
εις βάρος των πιο ευάλωτων μαθητών. Θα πλήξει με μαθηματική ακρίβεια τα
παιδιά με αναπηρία που σήμερα φοιτούν στα ειδικά σχολεία και προέρχονται
από τα πιο φτωχά στρώματα γιατί απλά δεν θα μπορούν οι γονείς τους να
πληρώσουν για να πάνε τα παιδιά τους σε ιδιωτικά ειδικά σχολεία τα οποία
πιθανότατα θα ανοίξουν σαν μανιτάρια μετά την καταιγίδα της κατάργησης
των αντίστοιχων δημόσιων. Δηλαδή κλείνοντας τα δημόσια ειδικά σχολεία
κλείνουν οι επιλογές και πλήττονται δυσανάλογα τα πιο φτωχά παιδιά με
αναπηρία.
Η μετατροπή των ειδικών σχολείων
σε Κέντρα Πόρων στην Πορτογαλία παρουσιάζεται στο άρθρο του κ.
Αλεξόπουλου ως επιτυχία. Στην πραγματικότητα είναι μια εντελώς χαοτική
κατάσταση όπως έχουμε επισημάνει εδώ σε ένα κεφάλαιο μαζί με έναν
Πορτογάλο συνάδελφο τον Luis Augusto Miranda - Correia
https://www.researchgate.net/publication/338634746_The_Impact_of_Article_24_of_the_CRPD_on_Special_and_Inclusive_Education_in_Germany_Portugal_the_Russian_Federation_and_Netherlands
Υπάρχει
μια τεράστια πολυμορφία στις ανάγκες των παιδιών με αναπηρία. Η
εκπαιδευτική συμπερίληψη δεν σημαίνει μία ενιαία και αδιαφοροποίητη λύση
για όλους τους μαθητές με αναπηρία, αλλά την ύπαρξη πολλαπλών επιλογών,
ειδικότερα για τους φτωχότερους και τους πιο αδύναμους. Η κυβερνητική
πρόθεση κατάργησης μιας βασικής επιλογής στην ειδική εκπαίδευση κρύβει
λοιπόν άλλες σκοπιμότητες.
Η συμπερίληψη πρέπει να είναι επιλογή που βασίζεται σε ρεαλιστική εκτίμηση των εξατομικευμένων δυνατοτήτων και των αναγκών κάθε μαθητή, όπως και των δυνατοτήτων κάθε σχολείου. Η κατάργηση των ειδικών σχολείων που γεννήθηκε ως ιδέα από την νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του Ρόναλντ Ρέηγκαν την δεκαετία του 1980 με την «Πρωτοβουλία για τη Γενική Εκπαίδευση» (Regular Education Ιnitiative – REI) https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/002246698902300303?icid=int.sj-abstract.citing-articles.167 ήταν και είναι ένας νεοφιλελεύθερος και ανάλγητος στόχος με όποιο εύηχο ή δήθεν «προοδευτικό» όνομα και αν παρουσιαστεί.
*Ο Δημήτρης Αναστασίου είναι Καθηγητής Ειδικής Αγωγής, Southern Illinois University
Πηγή: e-lesxi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου