ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΑΙΔΕΜΑΤΑ

Η έκκληση για στήριξη της ιδιωτικής εκπαίδευσης

ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ εβδομάδα (και ενώ η Βουλή είχε κλείσει για τις θερινές διακοπές) η Επιτροπή Παιδείας αποφάσισε να συνεδριάσει εκτάκτως για να μελετήσει τις «διακρίσεις που παρατηρούνται από την πλευρά του Υπουργείου Παιδείας στη μεταχείριση μεταξύ τόσο των οργανωμένων γονιών όσο και των μαθητών δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης». Στο πλαίσιο της συνεδρίας, ακούσαμε ότι «δεν θα ανεχτούμε η ιδιωτική εκπαίδευση να αντιμετωπίζεται ως το νόθο παιδί του υπουργείου», πως «δεν ευσταθεί ο μύθος ότι τα ιδιωτικά είναι τα σχολεία των πλουσίων» και ότι «κάθε γονιός έχει το δημοκρατικό δικαίωμα να κάνει την επιλογή του». Οι τοποθετήσεις αυτές έγιναν από βουλευτές, οι οποίοι εν πολλοίς απηύθυναν έκκληση για στήριξη της ιδιωτικής εκπαίδευσης καθώς απαίτησαν, μεταξύ άλλων, όπως το υπουργείο παραχωρήσει στους μαθητές των ιδιωτικών το επίδομα των 300 ευρώ για αγορά ηλεκτρονικού υπολογιστή όπως επίσης, να τους συμπεριλάβει στο σχέδιο για δωρεάν μεταφορά με το λεωφορείο (το οποίο ακόμα δεν έχει καλύψει όλα τα παιδιά των δημοσίων).
Το δημοκρατικό δικαίωμα του κάθε πολίτη να επιλέγει ο ίδιος, το είδος της εκπαίδευσης που επιθυμεί να προσφέρει στο παιδί του, κανένας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Ωστόσο, το διαχρονικό ερώτημα, που τίθεται, είναι κατά πόσο όλοι οι πολίτες έχουν, πράγματι, τις ίδιες επιλογές. Θα ήταν ψευδαίσθηση να πιστέψει κάποιος ότι όλοι ανεξαιρέτως οι γονείς έχουν την οικονομική άνεση να στείλουν το παιδί τους σε ένα ιδιωτικό σχολείο. Θα ήταν επίσης αφελές να ισχυριστεί οποιοσδήποτε πως οι πόρτες των ιδιωτικών είναι ανοιχτές για όλους, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ίσως για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες ή μαθησιακές δυσκολίες.
Το δε επιχείρημα ότι το κράτος επιχορηγεί όχι μόνο τους φοιτητές των δημοσίων αλλά και των ιδιωτικών πανεπιστημίων και κατ’ επέκταση ανάλογη πολιτική πρέπει να εφαρμοστεί και μεταξύ μαθητών δημόσιας και ιδιωτικής Μέσης Εκπαίδευσης, δεν μπορεί να πείσει καθώς υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά: Δεν έχει επιτευχθεί ο στόχος της δωρεάν δημόσιας Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης για όλους. Επομένως, από τη στιγμή που το κράτος δεν είναι σε θέση να προσφέρει στον κάθε υποψήφιο τη δυνατότητα να φοιτήσει στα δημόσια πανεπιστήμια της χώρας του, είναι υποχρεωμένο να στηρίξει τους φοιτητές που καταφεύγουν σε άλλες λύσεις. Πρώτο μέλημα όλων και ειδικότερα των εκπροσώπων της νομοθετικής εξουσίας θα έπρεπε να ήταν ο τερματισμός των διακρίσεων που υφίστανται οι ένοικοι των δημοσίων σχολείων και οι οποίες δυστυχώς, εξακολουθούν να είναι πολλές. Αλίμονο να πιστέψουμε πως ο μαθητής του ιδιωτικού θα νιώσει μειονεκτικά επειδή βλέπει το γειτονόπουλό του να πηγαίνει στο σχολείο με το λεωφορείο(!). Δεν αμφιβάλλουμε όμως, πως, αν τα (ελάχιστα εκείνα) μέτρα που λαμβάνει το υπουργείο για αναβάθμιση του δημοσίου σχολείου, επεκταθούν και στα ιδιωτικά, τότε είναι που θα αυξηθούν δραματικά τα ποσοστά της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αν αυτός είναι ο στόχος, να τεθεί ξεκάθαρα.

Της Χριστίνας Κυριακίδου
«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 18-7-2010