Προς Ανιστορούντας

ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΤΕ τα τρέχοντα της καθημερινότητας.

Δεν μάς φεύγει κάθε μέρα ένας Θανάσης Βέγγος και η δική του σφραγίδα έξι δεκαετιών.

Καθώς ο ίδιος απεχθανόταν την πολυλογία και την υπερβολή, ο καλύτερος αποχαιρετισμός θα ήταν μια δική του φράση:

— Στη γαλέρα της ζωής μου τράβηξα άγριο κουπί.

Ή δυο λόγια από τον Νίκο Κούνδουρο που –γνωρίζοντάς τον από το και πνευματικό φυτώριο της Μακρόνησου– τον ανέβασε στο σανίδι του θεάτρου και τον φώτισε στο κινηματογραφικό πανί:

— Αν υπάρχει αθώος άνθρωπος, αυτός ήταν ο Βέγγος! Η ανατριχιαστική κινητικότητά του ήταν απόλυτα αυθεντική.

Ό,τι, δηλαδή, διαπιστώσαμε όσοι νομίζαμε ότι το απίστευτο τρεχαλητό του Θανάση οφειλόταν σε κινηματογραφικό τρικ, ωσότου τον είδαμε στη θεατρική παράσταση «Ο τρελός του λουνα-παρκ».

Ακόμα:

Δεν μάς φεύγει κάθε μέρα ένας Λάκης Σάντας, που –με τον Μ. Γλέζο– κατέβασε τη ναζιστική σημαία από τον Βράχο της Ακρόπολης. Όσες φορές και αν κλήθηκε –έκτοτε– να ντύσει με λόγια την πράξη του, έλεγε απλώς:

— Σκεφτόμουν μόνον ότι έπρεπε να κάμουμε κάτι που να προσβάλλει τον κατακτητή και θα εμψυχώνει τον λαό.

Λοιπόν:

Δυο –ταυτόχρονες–αναχωρήσεις, δυο συνοπτικές καταγραφές για την Ιστορία δυο γενεών των Ελλήνων.

Των Ελλήνων που με τους Σάντες είχαν υπερβεί κάθε όριο αυτοθυσίας για χάρη της Ελευθερίας και της Αξιοπρέπειας, και που με τους Βέγγους είχαν μετατρέψει την καθημερινή αγωνία της επιβίωσης σε γελόκλαμα αντοχής και καλοσύνης. Με σαφέστατη απάντηση:

— Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;

— Τα πάντα, καλοί μου άνθρωποι! Και με το υπονοούμενο:

—   Για να τα καρπωθούν ανάξιες ηγεσίες άκαπνων, δωσίλογων, επιτήδειων και ξετσίπωτων πολιτικάντηδων!…

Του Γ. Σέρτη

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 5-5-2011