Κυλισμένη στο χώμα
Κυλισμένη
στο χώμα του κάμπου
Χαϊδεύεις
προκλητικά το κορμί
Λουλούδια
στολίζουν κέρατα ταύρου
Και συ
τραβάς για αλλού τη ψυχή
Χάθηκε
το σταυρόσχημο λαιμού το φυλαχτό
Γυμνά τα
στήθη σου προβάλεις
Σκληροί
φαλοί να σκίζουν αιδοίο κι ουρανό
Ηδονικά
εσύ να αναστενάζεις
Ο ταύρος
θεός που σου στήνει παγίδα
Στη
πλάτη κουβαλώντας προσφυγιά
Την
ερεθισμένη σου ρώγα την είδα
Με μια
τελευταία φευγαλέα ματιά
Κάνω ένα
βήμα κοντά
Το
κουτσό μου ποδάρι να σύρω
Την
απουσία σου νιώθω ξανά
Και εις
υγεία στο θάνατο πίνω
γιώργος Α. Κωνσταντίνου
(Φίλος
και συνάδελφος τον οποίο ευχαριστώ ιδιαίτερα για τη συνεισφορά του)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου