Ποίημα της εβδομάδας 327

ΚΥΠΡΟΣ ΜΟΥ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΙΑ

Κύπρος μου μάνα μου γλυκιά,

πολυκατακτημένη,

για χρόνια ολόκληρα εσύ...

…πάντα ξεπουλημένη.

Όπου κι αν πας το βήμα σου,

υψώνονται εμπρός σου ,

θηρία θαρρείς ανήμερα,

που κλέβουνε το φως σου.

Κι όμως,

κάθε φορά ορθώνεσαι,

σηκώνεσαι ,παλεύεις!

Δέχεσαι τα χτυπήματα!

Σε ποιο θεό πιστεύεις;

Μα πως θα σε ξεπουλούσανε,

τα ίδια τα παιδιά σου,

που νόμιζες πως στέκονταν

δίπλα εκεί  κοντά σου!!

Με χίλια δυο καμώματα!

Μύριες ανοησίες!

Στον πάτο σε επήρανε,

τζάμπα όλες οι θυσίες!

Ψάχνουν τώρα να βρουν τι έφταιξε,

που σ΄έχουνε διασύρει,

μα τις ευθύνες τους περίτεχνα,

έχουνε αποσύρει.

Προδώσανε το κύρος σου

και την αξιοπρέπεια σου.

Σε χέρια ξένων σκοπεύουν να σ΄αφήσουνε

Για να΄βρεις την <<υγειά>>  σου.

Για άλλη μια φορά ,

προωθούνε τη σκλαβιά σου,

Χωρίς να έχουνε επιλογή...

...τα ίδια τα <<παιδιά σου>>.

Γι ΄αυτό και πριν σε ρώτησα,

σε ποιο Θεό πιστεύεις...

Γιατί κι εσύ σταυρώνεσαι,

από εκείνους που λατρεύεις!!!

                              Αρετούσα

 

(συναδέλφισσα που προτιμά το ... φιλολογικό ψευδώνυμο, την ευχαριστώ ιδιαίτερα για τη συνεισφορά της)