Αίφνης
Αυτό που
λέμε όνειρο δεν είν' όνειρο
που η
πλατιά πραγματικότητα δεν είναι πραγματική.
Κάπου
γελιέμαι μα εκεί κιόλας υπάρχω απόλυτα,
σαν το
σύννεφο που αλλάζει στα νωθρά δευτερόλεπτα
όντας
μονάχα η ακάλεστη μεταμόρφωση.
Κανένα
λιοντάρι δεν παραγνώρισε το θήραμα
και η πάπια
δεν έπαψε να πιπιλίζει τη λάσπη·
το χταπόδι
βγαίνει απ' το ρηχό θαλάμι του με γαλαζόπετρα
στα ξέφωτα
η τίγρη λησμονιέται ανεπίληπτα.
Νυχτώνει
και σήμερα. Η αγωνία
λέει πάλι:
θα βοσκήσω το μαύρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου