Θα πεθάνω
ζητώντας έναν ήλιο
στα μεγάλα
χρονικά μυστήρια
κομματιάζοντας
τη νύχτα μ’ ένα σμήνος από γαλαξίες
αιωρούμενος
δίχως τη μητρυιά μας
την
αλύγιστη Βαρύτητα
δίχως τα
δάκρυα που μας επιβάλλει η Ελλάδα
τούτ’ η
χώρα που παιδεύει τα δροσερά ελληνόπουλα
κι ανεμίζει
τους αμέτρητους γραικύλους.
Νίκος Καρούζος,
«Τα ποιήματα, Β΄, (1979-1991), Ίκαρος, Αθήνα 1994, σελ. 201.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου