Το χώμα του Ουρανού
Γεννάω παρελθόν
Ηχείο το στόμα μου
Σβησμένες φωνές
Φράσεις ραμμένες στα χείλια
Κουρέλια σκοτάδια ντύνω το φως
Κάποιες κλωστές θα ριζώσουν
Οι άλλοι θα τις κοιτάν εκστατικά
Σαν ποιηματάκια που ξεκόλλησαν από παλιά ημερολόγια
Σαν ορφανά χωριά που βούλιαξαν στον χάρτη
Μόνον εγώ πια κλαίω το παιχνίδι τους
Μια φορά απλώσαν τους χαρταετούς τους
Κι έμειναν για πάντα κάτω ψηλά
Στο χώμα του ουρανού
εκεί που γλεντούν αξημέρωτα
Τζιτζίκια αγέννητα
Οι ιστορίες της γιαγιάς μου.
Γιάννης Μαρκάκης
αφιερωμένο στον Σ. Πελασγό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου