Έγιναν πολλές συζητήσεις για τα οικονομικά μέτρα τα οποία κυβέρνηση και βουλή αποφάσισαν κατά των εργαζομένων. Οποιαδήποτε περαιτέρω συζήτηση πρέπει, νομίζουμε, να ξεκινά από τη βασική παραδοχή ότι τα μέτρα είναι κατά των εργαζομένων και μόνο. Μέχρι τη στιγμή αυτή, τουλάχιστον, δεν έχει επιδειχθεί καμιά σοβαρή προσπάθεια για να εισπραχθούν βεβαιωμένοι ανείσπραχτοι φόροι. Ούτε φάνηκε η κυβέρνηση και τα κόμματα να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τον τερματισμό της φοροδιαφυγής και τη δίκαιη κατανομή του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι.
Ιδιαίτερη συζήτηση έγινε για τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών στα μέτρα που έφερναν τα περίφημα «πακέτα». Για όσους δεν είναι προκατειλημμένοι ή θύματα της έντεχνης προπαγάνδας των μέσων ενημέρωσης, είναι καθαρό πως οι δάσκαλοι έχουν δίκιο. Δεν είναι δυνατό να δεχτούμε να υπάρχουν δάσκαλοι που θα εργάζονται στα σχολεία, θα κάνουν την ίδια δουλειά και θα πληρώνονται διαφορετικά. Αυτό είναι αντίθετο σε κάθε λογική και σε διεθνείς συμβάσεις. Οι περικοπές στους μισθούς των δασκάλων δεν μπορούσε να μείνει χωρίς απάντηση, τη στιγμή που έχοντες τον πλούτο μένουν στο απυρόβλητο. Οι μόνιμοι δάσκαλοι έχοντας, μέχρι τώρα, ένα ικανοποιητικό μισθό θα μπορούσαν να στέκονταν απαθείς και να μην αντιδρούσαν έντονα στα όσα επιβάλλονταν. Αυτό όμως θα ήταν ανέντιμο απέναντι στους νέους και σε όλους τους εργαζόμενους. Είναι ίσως από τις λίγες φορές που ο αγώνας των δασκάλων δεν ήταν στενά συντεχνιακός και θα μπορούσε να ανοίξει προοπτικές αφύπνισης και συμπόρευσης με άλλα εργατικά στρώματα. Κι όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Γιατί η ηγεσία της ΠΟΕΔ (και των άλλων εκπαιδευτικών οργανώσεων) απέτυχε, για άλλη μια φορά να εμπνεύσει και να δημιουργήσει συμμαχίες;
Δεν υποτιμούμε τη δύναμη της προπαγάνδας που για μήνες οργίαζε μέσα από τα μέσα ενημέρωσης. Η ηγεσία της ΠΟΕΔ όμως άργησε να αντιδράσει. Φάνηκε ανίκανη να συγκροτήσει σοβαρή στρατηγική αντιμετώπισης της επίθεσης που δεχόμασταν και να προβεί σε τακτικές κινήσεις πρόληψης της επερχόμενης συκοφάντησης των εργαζομένων. Εξάλλου, για χρόνια τώρα, η ηγεσία της ΠΟΕΔ έχει μείνει αποκομμένη από την κοινωνία και ουδέποτε βγήκε να στηρίξει εργατικούς αγώνες των γονιών των μαθητών μας. Αρνείται για χρόνια να μπει δυναμικά και να αγωνιστεί, μαζί με τους γονείς και τους άλλους εκπαιδευτικούς φορείς, για σοβαρά προβλήματα που αγγίζουν τις εργατικές οικογένειες. Παραμένει απαθής όταν οι υπεραγορές παραμένουν ανοικτές τις διάφορες εθνικές και θρησκευτικές αργίες. Εκεί εργάζονται γονείς των παιδιών μας και έχουν και αυτοί δικαίωμα να χαρούν με τα παιδιά τους. Παραμένει απαθής όταν οι γονείς καλούνται να πληρώνουν τα αγώγια των λεωφορείων για τις εκπαιδευτικές επισκέψεις. Παραμένει απαθής όταν γονείς των παιδιών μας καταγγέλλουν ότι τους απαγορεύεται η συνδικαλιστική οργάνωση σε πολλούς χώρους δουλειάς. Παραμένει απαθής όταν σχολικά κτίρια αρχίζουν να πέφτουν και εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για τα μέλη της και τα παιδιά. Και πολλά άλλα…
Αλλά και όταν άρχισε να αντιδρά η ηγεσία της ΠΟΕΔ, τα μέτρα που παίρνει είναι αποσπασματικά και σπασμωδικά. Πολλές φορές μάλιστα, καθώς δεν έχει γίνει σοβαρή προετοιμασία και επεξήγηση, δημιουργούν περισσότερες αντιδράσεις από τους γονείς και την κοινωνία ευρύτερα. Η ηγεσία της ΠΟΕΔ, ανεξάρτητα από τις προθέσεις, έχει τραυματίσει σοβαρά την αξιοπιστία των δασκάλων. Οι δάσκαλοι της βάσης έχουν τεράστιες ευθύνες γιατί ανέχονται και εκλέγουν, για χρόνια, ηγεσίες ανίκανες να οδηγήσουν την ΠΟΕΔ στην ανάκτηση του κύρους και της αξιοπρέπειας. Οι μικροπαραταξιακές σκοπιμότητες μπορεί να εξυπηρετούν κάποιους, αλλά βυθίζουν όλο τον κλάδο και προσβάλλουν τους δασκάλους. Επειδή είμαστε πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια επιβάλλεται η παραίτηση της ηγεσίας και άμεση αλλαγή καταστατικού. Η βάση του κλάδου να σταματήσει τη σιωπή της και να απαιτήσει να έχει τον αποφασιστικό λόγο στις εξελίξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου