Τον τελευταίο καιρό απουσιάζει η ψύχραιμη έκφραση θέσεων και απόψεων για τα μέτρα της ΠΟΕΔ. Παρακάτω αναδημοσιεύω μια από τις λίγες ψύχραιμες και λογικές θέσεις. Μακάρι, εδώ και χρόνια, να είχαν συλλογικά συζητήσει και αποφασίσει για αυτά τα θέματα, γονείς και δάσκαλοι. Θα ήταν καλοδεχούμενες, πιστεύω, αν προέρχονταν μετά από σοβαρή μελέτη και προβληματισμό. Δυστυχώς όμως τόσο η ηγεσία των δασκάλων όσο και των γονιών δεν φημίζονται για την ψυχραιμία και τη διάθεση για κοινή πορεία και αγωνιστική δράση για τα σοβαρά προβλήματα της παιδείας. Περί άλλων τυρβάζουν...
ΔΕΝ ΞΕΡΩ εσείς αλλά εγώ δεν καταλαβαίνω τους γονείς γιατί αντιδρούν στην απόφαση της ΠΟΕΔ να καταργήσει τις γιορτές των Χριστουγέννων κι όλες τις άλλες εκδηλώσεις. Οι γονείς θα έπρεπε να χαιρετίσουν την απόφαση της ΠΟΕΔ γιατί χωρίς εκδηλώσεις πιθανόν τα παιδιά να κάνουν και λίγο μάθημα. Τη μια είναι η προετοιμασία για τη γιορτή των Χριστουγέννων, την άλλη για την 25η Μαρτίου, την άλλη για την τελική γιορτή και στα ενδιάμεσα κάτι με τους Τρεις Ιεράρχες, τη γιορτή του Δέντρου, την 1η Απριλίου και πάει λέγοντας. Κι αυτές οι τελευταίες μπορεί να ξεμπερδεύουν με ένα ποίημα, μια ομιλία, μια έκθεση με έργα των παιδιών. Οι πρώτες τρεις όμως, προϋποθέτουν ολόκληρη παραγωγή. Ο δάσκαλος θα γράψει (ή θα ανασύρει από το συρτάρι) κάποιο σενάριο, θα μοιράσει τους ρόλους (θα παρέμβουν οι γονείς να κάνουν παράπονο γιατί το παιδί τους δεν έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο), θα αρχίσουν οι πρόβες οι οποίες μπορεί να κρατήσουν και δύο μήνες, θα μπουν στα έξοδα οι γονείς να αγοράσουν στολές… Και στο τέλος, οι γονείς, στο ίδιο έργο θεατές από τον καιρό που ήταν οι ίδιοι μαθητές, θα φυσούν και θα ξεφυσούν από βαριεστημάρα, οι μαθητές θα είναι οι πλείστοι δυσαρεστημένοι γιατί οι πρωταγωνιστές στα έργα, δυστυχώς, είναι η μειοψηφία και οι δάσκαλοι θα έχουν να λένε πόσο πολύ κουράστηκαν για να βγει η παράσταση και κανείς δεν το εκτιμά.
Έτσι κι αλλιώς, αν ο στόχος των μαθητικών παραστάσεων είναι η θεατρική και γενικά η καλλιτεχνική καλλιέργεια των παιδιών, μάλλον ο στόχος δεν επιτυγχάνεται. Αν είναι η διαφύλαξη της μνήμης, μάλλον τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τίποτα με το να παριστάνουν τον Ρήγα Φεραίο, τον Παπαφλέσσα και τον Κολοκοτρώνη. Κι αν τους ρωτήσει κάποιος δύο μήνες μετά την παράσταση «ποιοι ήτανε», μπορεί και η απάντηση να είναι πως ήτανε συναγωνιστές του Αυξεντίου και του Μάτση.
Για αυτό οι γονείς ας αφήσουν τους δασκάλους να προχωρήσουν στα μέτρα που αποφάσισαν στα πλαίσια των οποίων δεν θα προετοιμάζουν μαθητικές γιορτές. Αν το σκεφτούν ψύχραιμα, δεν θα χάσουν τίποτα τα παιδιά.
Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου
«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 27-10-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου