Γενεές επί γενεών μεγάλωσαν με το θυμοσοφικό ρητό ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Το πιστέψαμε ως υπέροχο κοινωνικό παρηγορητικό ευφημισμό, κάτι σαν τη μαύρη κατάμαυρη θάλασσα που προαιώνια τη λέμε Εύξεινο πόντο για να μη φοβόμαστε το σκυλοπνίξιμο στα νερά της. Το ρητό άντε να ισχύσει στα προσωπικά, να καταλάβει κανείς έγκαιρα το κέρατο, την προδοσία ενός φίλου, την αλλαγή δομής μιας σχέσης. Στα δημόσια πράγματα όμως, τα οργανωμένα, αυτά που λέμε πολιτική σκέψη, δράση, πράξη, το ψέμα όχι μόνο δεν έχει κοντά αλλά εξαιρετικά μακρύκαννα ποδάρια, αλλά πάει και πολύ μακριά και βαθιά μέσα στο χρόνο, όπισθεν και πρόσω ολοταχώς. Εχει μετεξελιχθεί σε επιστήμη, με πολλαπλούς κλάδους και αντικείμενα. Αρχίζει από την επικοινωνία και την εικόνα και καταλήγει στη διπλωματία, την αφόρητη, σχεδόν σε επίπεδο πλύσης εγκεφάλου, επαναληπτικότητα, κι εν τέλει την αυξανόμενη θηριώδη παγίδευση μαζών σε επιλογές που περιβάλλονται τη λεοντή της δημοκρατίας.
Η χειραγώγηση των μαζών περιλαμβάνει και το ρητό αυτό. Ετσι ώστε ο παραπλανητής και ψευδόμενος να φαίνεται ότι λέει την αλήθεια ακριβώς επειδή ξέρει και φοβάται ότι σύντομα θα αποκαλυφθεί το ψέμα του αν το πει. Το πολιτικό ψέμα που εκμαυλίζει συνειδήσεις και διαστρεβλώνει, διαμορφώνοντάς τες, καθοριστικές επιλογές, είναι τέχνη πανάρχαια και αιματοβαμμένη. Τον δε 20ό αιώνα εξελίχθηκε σε γραμμή βασικής εκπαίδευσης, επιστημονικής έρευνας, διαλεκτικής τεχνικής και δημαγωγικής καλλιέργειας. Αμείβεται πλουσιοπάροχα από τις μάζες και νομιμοποιείται από είδωλα της πραγματικότητας με τις ίδιες διαδικασίες και, συχνότατα, με το ίδιο τιμολόγιο που διακινείται και αθροίζει πλούτο και ισχύ το εμπόριο ναρκωτικών. Οταν δε από τη φύση της εξέλιξης της ανθρώπινης ιστορίας αυτής καθαυτής, το ψέμα αποκαλυφθεί, γεννάει σχεδόν αμέσως μια λαμπερή σκοπιμότητα που βαφτίζεται «αλήθεια που λάμπει» και ενισχύει όσα πολιτικά ψέματα προηγήθηκαν κι όσα σχεδιασμένα έπονται.
Τρανό πρόσφατο διεθνές παράδειγμα είναι το περί πυρηνικών όπλων του Ιράκ πολιτικό ψέμα. Διέλυσε μια χώρα και μια τεράστια περιοχή του κόσμου. Τίναξε προσωρινά την εικόνα των ιμπεριαλιστών σωτήρων και τη φύτεψε στη γλάστρα των ύπουλων και συνάμα κυνικών ιδιοτελών αλητών. Πήγε δε τόσο μακριά και ξεχάστηκε τόσο γρήγορα ως ψεύδος φονικής υφής, που τώρα επαναχρησιμοποιείται για το Ιράν και πάει λέγοντας. Η Λιβύη καταστράφηκε. Η αραβική άνοιξη έγινε αυτό που σχεδιάστηκε, μια βαρυχειμωνιά στις ωραίες ζεστές περιοχές του κόσμου. Το Αφγανιστάν μετατράπηκε σε νόμιμη ναρκω-δημοκρατία, και η Ελλάδα από φάρος του πολιτισμού σε στίγμα πάνω στο χάρτη, ενός τόπου που γέννησε από Αριστοτέλη και Δημόκριτο, από Σοφοκλή κι Ελύτη, από Σεφέρη και Ρίτσο, από Καραθεοδωρή και Παπανικολάου σε μια κάτι σα χώρα που χρειάζεται μάσκες ανώνυμων στο διαδίκτυο να την προστατεύουν απ' τη λούμπεν φύση της.
Τώρα που έγινε της μόδας να ξαναγράφουν ανασκολοπιστικά την Ιστορία μας οι νεοταξίτες πάσης μορφής και κινήτρων, έτσι ώστε η φύση του καπιταλισμού και η ιμπεριαλιστική του απόληξη να μοιάζουν καινούρια πράγματα, υπάρχει ένα σχετικά πρόσφατο ιστορικό γεγονός, που αν και παρουσιάστηκε ως το μεγαλύτερο σωτήριο βήμα της περαιτέρω αιματοχυσίας, παραμένει ο άξονας κάθε μορφής σύγχρονου πολιτικού ψέματος. Μέγας οδηγός για να μην παγιδεύεται κανείς στα σκοτάδια. Τα πιο μακριά ποδάρια πολιτικού ψέματος τα έχει δυστυχώς άκοπα και στη θέση τους ο βομβαρδισμός της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι με πυρηνικές βόμβες αμερικάνικες, κατασκευασμένες με τη βοήθεια Ευρωπαίων επιστημόνων. Είναι το ειδεχθέστερο έγκλημα γενοκτονικό, της παγκόσμιας Ιστορίας. Εκαψε γυναικόπαιδα κι όχι στρατιωτικούς στόχους, νύχτα μες στον ύπνο τους. Ανυποψίαστους. Για το ...καλό των υπολοίπων... Και αυτοί οι θύτες τόσα χρόνια μετά εξάγουν αυτή τη δημοκρατία, όπου έχουν συμφέροντα επί Γης, σωτηριολογούν ασύστολα και προβάλλουν την είδηση ότι 10.000 Ιάπωνες προ ημερών τραγούδησαν όλοι μαζί απ' την ενάτη του Μπετόβεν την ωδή της χαράς...!!!
Οσο δεν θυμόμαστε και δεν ερμηνεύουμε τη Χιροσίμα εκτός επετείων, ως αυτό που είναι, δηλαδή ένα Εγκλημα κατά Καπιταλιστικήν Οικονομία, τόσο το ψέμα θα πηγαίνει τόσο μακριά ώστε να πείθεται η Ελληνίδα γιαγιά ότι αν δώσει 50 ευρώ απ' τα 300 της σύνταξής της στα καλά αυτά σωτήρια παιδιά, θα σώσει τα επόμενα απ' τη δικιά τους Χιροσίμα, με καβάντζα και σημαία το Πι.Ες.Αϊ σιχτίρ και στα τσακίδια...!
Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 19-2-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου