Monopoly και ξερό ψωμί εις άρθρον ένα!

Βγήκαν παγανιά τα μαύρα τα σκυλιά. Κι από δίπλα κυβερνοχουλιγκάνοι με τα πληκτρολόγια. Χειμώνιασε. Κι όπου πατάς γλιστράει και βρωμάει ένα στρώμα από δήθεν. Το καπιταλιστικό αειθαλές δέντρο από σίδερο, με χατζάρες για φύλλα, μαδάει καθόλου ξαφνικά ως καθόλου αειθαλές. Θέλει στρώμα από σάπιες καπότες κυνισμού για να πέσει στα μαλακά. Την ώρα που στην ταξικόστρουγκα οι τσελιγκάδες σφάζαν τ' αρνιά τους για να πιάσουνε καλή τιμή ως ανταγωνιστικά τα σφάγια, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος νομοσχεδίου «εις άρθρον ένα», όξω οι επιστάτες, μα με στολή μα με κουκούλα, δοκίμαζαν να βατέψουν τους ξυπνημένους και τους απροσκύνητους. Με δράκους που ξερνάν νερό την ώρα της βροχής. Για να μη δικαστεί ποτέ η ροχάλα που πετιόταν στο λαό ως σωτηρία. Κι είναι ωρέ σύντροφοι εκείνο το... «ναός της δημοκρατίας» που εκσφενδονίζεται με τόσην απερισκεψία κι αβάσταχτη ελαφρότητα του πολιτικού αστικού είναι, που άμα το ζεις σε ζωντανή μετάδοση προτιμάς να σε δαγκώνουνε σκορπιοί στην έρημο. Κανείς σκορπιός μαύρος και φονικός δεν αρνήθηκε τη φύση του για ένα ρόλεξ, ένα φούρνο, μια ένσταση συνταγματικότητας, ένα μαντηλογραμμένο όχι...

Είναι μέρες κοινοβουλευτικές σαν τη μοιραία προχτεσινή, που κοινή νοημοσύνη και στοιχειώδη αξιοπρέπεια, πέντε κολλυβογράμματα και μια αίσθηση τιμής να έχεις στο ηλικιακό σου γυλιό, θες να φωνάξεις αέρααααα. Να ορμήξεις σαν ελεύθερος πολιορκημένος έξω από την παράσταση του μικρού, του αθέμιτου, του κατ' εικόνα και ομοίωση «θεσμικού». Πάνε κι έρχονται τα δισεκατομμύρια στα λόγια και στ' αόρατα θησαυροφυλάκια, κραυγές για τα τιμολόγια και τις φορτωτικές μιας σωτηρίας που δεν αφορά παρά σ' ελάχιστους, τερτίπια και σεισοπυγίες κοινοβουλευτισμού. Άντε να ισοφαριστεί η ληστεία με το επίδομα γάμου, την τριετία και την ωρίμανση, το εικοσάευρο του γέρου, το συσσίτιο του φοιτητή, το χέρσο αγροτοδάνειο που πληρώθηκε σε τιμές παραδείσου.

Μονόπολη παίχτηκε και παίζεται. Εθιστική στην αγοραπωλησία. Να τη μάθουν και τα μωρά των δούλων. Δος μου μια γουλιά γάλα μάνα και δεν θα σου δαγκώσω το βυζί απόψε. Δος μου ένα μάτσο ματωμένα μεροκάματα ,να σου δώσω μια στρατιά από εξαθλιωμένους οπαδούς. Δος μου μια σιδερένια γροθιά κι ένα καμτσίκι, να σου δώσω μια πατρίδα σε κέρματα και μια γη να παίζεις τζάμπα. Μονόπολη. Να μην ακουστούν στην οχλοβοή ούτε οι ύβρεις των μονοπωλίων ούτε οι δυνάμεις του λαού. Ψηφίσατε. Σκασμός! Τα κεφάλια μέσα... Οι τούμπες σε βίντεογκέιμ θα σας κρατούν τη λήθη σε επαρκή για το έθνος επίπεδα.

Η Ευρώπη τώρα εκδηλώνεται και ξεδιπλώνεται και σε μαγεύει. Κοιμήσου βαθιά κι η τύχη σου δουλεύει. Τώρα. Που σε δουλεύουν νόμιμα και σου τάζουν να γίνεις Πουέρτο Ρίκο των Βρυξελλών. Φορέθηκε η ευρωζώνη, με τις 153 κουμπότρυπες και σώθηκε η παρθενιά από τη βία της ανεργίας. Τελευταία ευκαιρία. Μπορείς κι εσύ να γίνεις ο επιχειρηματίας που ξυλοδέρνει και αλυσσοδένει τον εργαζόμενο με την υποψία ότι τον έκλεβε. Συλλαμβάνεται κι αφήνεται ελεύθερος. Υποψία! Λες να μην ξέρει ο καπιτάλας πόσο τον κλέβουν οι εργαζόμενοι και μόνο που δουλεύουν επ' αμοιβή... Δε θα συλληφθεί ανυποψίαστος. Ποτέ. Είναι ζήτημα ταξικής ανωτερότητας. Σε χρεώνει πριν γεννηθείς, του χρωστάς άμα πεθάνεις, χαρτσώνεσαι που επιζείς και στα δύσκολα επενδύει στην ανθρωποφαγία. Εναλλακτικός δικομματισμός, τρικομματισμός, παρών κι απών κι ότι να 'ναι. Μόνο «προσοχή»! γαυγίζει το σκυλί το καλά εκπαιδευμένο. Εκεί κάτω που μαζεύονται οι Παμίτες, γίνονται ολοένα και πιο πολλοί. Και φαίνονται οι άτιμοι. Και δε φοβούνται μήτε βροχή μήτε καταστολή. Δεν είναι πιόνια, δεν είναι ζάρια, δεν είναι στο κουτί της μονόπολης. Κάτι ενάντια στα μονοπώλια φωνάζουν κι ο λαός θα μπερδευτεί άμα ξυπνήσει. Σαματάς στη Βουλή, ο καυγάς στην τιβί, κι η δημοκρατία θα φαίνεται ανθεκτική... Monopoly και ξερό ψωμί.

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 11-11-2012