Πόνος ή δύναμη ψυχής;
Ένα δευτερόλεπτο είναι αρκετό...
Το χαμόγελο , η
ηρεμία γίνεται πόνος, κλάμα, δυστυχία...
Ο πόνος όμως γίνεται κάτι καλύτερο...
Γίνεται αγάπη,
δύναμη ψυχής, δύναμη μυαλού, ...ανθρωπιά...
Τί κι αν πονείς
στο σώμα, στην ψυχή;
Δες το διαφορετικά...
Κάθε δάκρυ που γλυτώνεις από σένα ή από άλλον,
με κάθε δύσκολη
ανάσα, ανεβάζεις το μπόι σου μισό λιθαράκι ψηλότερα...
Πόσοι εκεί έξω
πονούν, χωρίς ένα στόμα να τους μιλήσει, μια ψυχή να τους χαϊδέψει το μυαλό,
Χωρίς δύο μάτια
να τους συμπονέσουν, να τους πει κοίτα την, σε βλέπει ... είναι εκεί... μαζί
σου ... δίπλα σου ...
Εγώ την είδα...
την ένιωσα ... ήταν εκεί ... ο πόνος δεν έφυγε ... ήρθε όμως το θάρρος, η
υπομονή, η δύναμη ψυχής ... γιατί την είδα ... πονούσε μαζί μου ...
Είδα εκατομμύρια
μάτια να πονούν, φωνές να ικετεύουν για συντροφιά στο πόνο, αλλά μόνο η
εγκατάλειψη τους συμπονά ...
Σκέψου καλύτερα
όταν θα πονέσεις ξανά... Φύγε από το σώμα σου και ζήσε... Ζήσε τη δύναμη, νιώσε
την ...
Και πού ξέρεις; Ίσως και να την αγαπήσεις ...
"ΝΕΦΕΛΗ"
(συναδέλφισσα που προτιμά το ... φιλολογικό ψευδώνυμο, την ευχαριστώ ιδιαίτερα για τη συνεισφορά της)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου