ΒΟΥΒΕΣ ΦΩΝΕΣ
Βουβές φωνές, μια απέραντη
σιωπή απλώνεται παντού!
Λες και σταμάτησε ο χρόνος
σε μια μόνο στιγμή,
και μείναν όλα στάσιμα,
νεκρική σιγή ......
Πώς είναι δυνατόν το λίγο,
να ‘ναι τόσο πολύ;
Λες και ο άνεμος που
λυσσομανούσε μέσα από τις χαραμάδες,
δεν έχει πια αναπνοή.
Λες και ο ήλιος που με τη
ζεστασιά του δυσχέραινε το κορμί μας,
να έχει στερέψει ξαφνικά
από φως!
Μην ξεχάσεις τη βροχή, που
χτυπούσε ανελέητα,
κάθε ζωντανό ή άψυχο ον,
είναι σαν να ‘χει
κλειδωθεί τώρα, μέσα σε πυκνές νεφέλες,
αρνούμενη πεισματικά να
ρίξει το βλέμμα της κατά δω!
Ακόμα και οι εποχές
μπερδεύτηκαν, έχασαν κάθε λογική,
κάθε ιδιαίτερο
χαρακτηριστικό, μονοτονία επικρατεί.
Σαν να ‘ναι όλα ίδια,
περνούν οι μέρες ,
χωρίς σταματημό, σαν σε
μαραθώνιο δρόμο,
τρέχουν να προλάβουν, τι;
Να βρουν νέο σκοπό;
Κι αν τον βρουν, θα ‘ναι
καλύτερος απ’ αυτόν εδώ;
Αναρωτιέμαι ..............
Πώς είναι δυνατόν το λίγο,
να΄ναι τόσο πολύ;
Αρετούσα
Συναδέλφισσα που προτιμά ... το φιλολογικό της ψευδώνυμο. Την ευχαριστώ ιδιαίτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου