ΤΕΛΙΚΑ, είναι πιο εύκολο να κοιτάς μακριά, σε πράγματα που δεν έχεις την απόλυτη ευθύνη για την καταστροφή τους. Που ό,τι κι αν γίνει, μπορείς να νίψεις τας χείρας και να δακτυλοδείξεις άλλους.
Η εικόνα
του φαγωμένου από τις λατομεύσεις Πενταδάκτυλου προκαλεί θλίψη, θυμό, πόνο.
Ειδικά σε όσους σκαρφάλωσαν κάποτε το βουνό, σε όσους έζησαν κάτω από τη σκιά
του. Η καταστροφή που έχει γίνει είναι μη αναστρέψιμη. Πέρα από την ευθύνη εμάς
των Ελληνοκυπρίων, γιατί οι καλύτεροι πελάτες των υλικών από τον Πενταδάκτυλο
είμαστε εμείς, η άλλη μας υποκρισία είναι η κινητοποίηση για να καταγγείλουμε
την καταστροφή και να ζητήσουμε (από άλλους) μέτρα προστασίας για ό,τι
απέμεινε. Κι αυτό συμβαίνει, την ίδια στιγμή που λίγο πέρα από τη μύτη μας, με
δική μας απόλυτα ευθύνη γίνονται παρόμοιες καταστροφές.
Στο φράγμα
του Κούρη στην Άλασσα δόθηκε άδεια για την κατασκευή πολιτείας με 1.010
διαμερίσματα, γραφεία, καταστήματα, εστιατόρια, υπεραγορά. Για να μπορέσει να
δοθεί η άδεια άλλαξαν με υπουργική απόφαση οι ζώνες ανάπτυξης, ενώ το Τμήμα
Υδάτων είχε σοβαρές αντιρρήσεις, αφού εμπεριέχονται διάφοροι κίνδυνοι για το
φράγμα που αποτελεί την κύρια πηγή ύδρευσης του νησιού.
Το
Υπουργικό Συμβούλιο, το δικό μας όχι το κατοχικό, έδωσε άδεια για να
κατασκευαστεί στο Κάβο Γκρέκο, σε προστατευομένη περιοχή, γήπεδο γκολφ. Κι οι
Αρχές της περιοχές εκφράζουν την ευχαρίστησή τους.
Ο υπουργός
Γεωργίας δηλώνει πως στον Ακάμα μπορούν να γίνουν αναπτύξεις εντός της περιοχής
Natura, αφού υπάρχουν και περιοχές που η οικολογική αξία είναι φτωχή. Μιλά για
αναπτύξεις ήπιας μορφής. Όπως ήπιας μορφής ξεκίνησε και στις γειτονικές
περιοχές, Νέο Χωριό και Λατσί και φτάσαμε σήμερα να μην διαφέρει και πολύ από
την Αγία Νάπα. Λίγο πιο πέρα, στην Τσάδα, σε επίσης περιοχή Natura, κτίζεται κι
εκεί μια πολιτεία με γήπεδα γκολφ. Λίγο πιο κάτω, στην πόλη της Πάφου κτίστηκε
πάνω σε αρχαιότητες ένα mall.
Στη
Γεροσκήπου εξαγγέλλεται τεράστια ανάπτυξη σε όλο το παραλιακό μέτωπο απ' άκρη
σ' άκρη.
Για όλα
αυτά η Επίτροπος Περιβάλλοντος και οι υπόλοιποι με οικολογικές ευαισθησίες δεν
έχουν τίποτα να πουν; Δεν κινδυνεύει η πανίδα, η χλωρίδα, οι άνθρωποι, η
φυσιογνωμία του τόπου; Δεν τους προκαλεί θλίψη, πόνο, ανησυχία όταν βλέπουν τον
τόπο όπου ζουν να καταστρέφεται χάριν της ανάπτυξης; Μόνο απέναντι κοιτάνε; Το
οπτικό πεδίο είναι θολό στα κοντινά;
Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου
«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 11-3-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου