Τι παθαίνουν όλοι αυτοί οι υπουργοί και παραιτούνται; Για άλλους λέω, όχι τους δικούς μας. Είναι άλλως πως η πολιτική στις χώρες τους; Είναι διαφορετική η πολιτική ευθύνη και η ευθιξία;
Παραιτήθηκε χτες η υπουργός Μεταφορών της Βρετανίας, Λουίζ Χέι, διότι αποκαλύφθηκε ότι το 2013, όταν εργαζόταν σε ιδιωτική εταιρεία, είχε καταγγείλει στην αστυνομία ότι την είχαν ληστέψει στο Λονδίνο και στη λίστα των κλοπιμαίων ήταν και το κινητό τηλέφωνο της εταιρείας της. Όταν λίγο καιρό αργότερα βρήκε το κινητό παρέλειψε να ενημερώσει. «Έπρεπε να είχα αμέσως ενημερώσει τον εργοδότη μου και το ότι δεν το έκανα άμεσα ήταν λάθος», δήλωσε.
Ε, καλά σιόρ, να της πει και κανένας, έγινε μια παράλειψη πριν τόσα χρόνια είναι λόγος να χάσει το υπουργιλίκι; Φαίνεται όμως πως έχουν άλλα μέτρα σε άλλες χώρες για την ευθιξία. Έχουν κι ένα σεβασμό στην κοινή γνώμη. Όπως είπε η Χέι, έπρεπε να παραιτηθεί διότι αν παρέμενε στην Κυβέρνηση η υπόθεση με το κινητό θα αποσπούσε την προσοχή από το κυβερνητικό έργο.
Άκου, φίλε μου, πώς το σκέφτονται οι άλλοι! Μα, είναι δυνατό; Εμείς εδώ έχουμε το ένα σκάνδαλο να αποσπά την προσοχή και το επόμενο να την αποσπά ακόμα περισσότερο και δεν το σκέφτεται κανένας, δεν τους αφορά.
Όπως την υπουργό Άμυνας της Γερμανίας, Κριστίνε Λάμπρεχτ, που παραιτήθηκε τον Γενάρη του 23, διότι, λέει, είχε απευθύνει το πρωτοχρονιάτικο μήνυμά της (με βίντεο στoν προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram), με θέμα τον πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ πίσω της είχε φόντο εορταστικές εκδηλώσεις για την αλλαγή του χρόνου, με βεγγαλικά και κροτίδες.
Γιατί το άλλο; Η υπουργός Παιδείας της Εσθονίας, Μάιλις Ρεπς, παραιτήθηκε μετά από δημοσιεύματα ότι χρησιμοποιούσε κρατικό αυτοκίνητο και οδηγό του υπουργείου για να μεταφέρει τα παιδιά της στο σχολείο. Και είναι και πολύτεκνη η γυναίκα. Μητέρα έξι παιδιών! «Έχω υποστεί μεγάλη πίεση για να συμφιλιώσω τον ρόλο της υπουργού και της μητέρας. Παραδέχομαι ότι έκανα λάθη και ζητώ συγγνώμη για αυτά», έγραψε σε ανάρτησή της στο facebook.
Μα, να παίρνει τα παιδιά της στο σχολείο με το κρατικό αυτοκίνητο; Πού ξανάγινε! Α, έγινε και στην Κύπρο, αλλά με πρωταγωνιστή τον Πρόεδρο, όχι απλό υπουργό. Και εκείνος που το κατάγγειλε απολύθηκε για «ανάρμοστη συμπεριφορά».
Γι΄ αυτό λέω, άλλα ήθη εκεί, άλλα εδώ. Όπως με τα χρυσά διαβατήρια. Ο υπουργός Εξωτερικών της Ουρουγουάης -ναι, της Ουραγουάης, όχι της ευρωπαϊκής Κύπρου- ο Φρανσίσκο Μπουστίγιο, παραιτήθηκε όταν η εισαγγελία ξεκίνησε έρευνα για παρατυπίες στις διαδικασίες έκδοσης ουρουγουανού διαβατηρίου που έδωσαν στον βαρόνο των ναρκωτικών Σεμπαστιάν Μαρσέτ. Ο Μπουστίγιο, παραιτήθηκε διότι όταν ρωτήθηκε για την υπόθεση στη Γερουσία είχε πει: «Δεν γνώριζε κανένας απ’ όλους μας ποιος ήταν ο Μαρσέτ». Αλλά, μετά αποκαλύφθηκε ότι στελέχη άλλου υπουργείου (του Εσωτερικών) αντάλλασσαν μηνύματα στο WhatsApp και χαρακτήριζαν τον Μαρσέτ «πολύ επικίνδυνο και σημαντικό narco (σ.σ. διακινητή ναρκωτικών)».
Τα λέω, για να γίνονται και οι συγκρίσεις. Διότι, ειδικά για τα διαβατήρια που μοίραζαν οι δικοί μας, δεν ήξερε κανένας τους επικίνδυνους, τους καταζητούμενους, τους βαρόνους του ξεπλύματος. Κι όταν τα έμαθαν δεν ανέλαβε κανένας την πολιτική ευθύνη. Δεν υπάρχει στην Κύπρο τέτοιο πράμα. Πολιτική ευθύνη μίσιη μου. Τι είναι αυτό το πράμα;
Εδώ, μέχρι και Ερευνητική Επιτροπή διορίστηκε το 2013, ειδικά για να εντοπίσει αν υπάρχουν «πολιτικές ευθύνες» στην οικονομική καταστροφή, για την οποία πληρώνουμε μέχρι και σήμερα. Αυτή η Επιτροπή, λοιπόν, που αποτελείτο από δικαστές εγνωσμένου κύρους, κατέληξε σε πόρισμα με καταλυτικά στοιχεία, και υπέδειξε ονομαστικά ποιοι είχαν την πολιτική ευθύνη. Όπως και πριν από αυτό, το πόρισμα για την τραγωδία του Μαρί. Όπως και μετά, με τα σκάνδαλα των χρυσών διαβατηρίων, του Συνεργατισμού κι ένα σωρό άλλα.
Μην πω και για την Πρόεδρο της Ουγγαρίας, την Καταλίν Νόβακ η οποία παραιτήθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο, διότι έδωσε χάρη σε έναν κατάδικο εμπλεκόμενο σε υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Όχι δράστη τον ίδιο αλλά καταδικάστηκε διότι πίεζε τα θύματα να ανακαλέσουν τους ισχυρισμούς τους για σεξουαλική κακοποίηση σε κρατικό οικοτροφείο. «Έκανα λάθος… Σήμερα είναι η τελευταία μέρα που απευθύνομαι προς εσάς ως πρόεδρος», είπε η Νόβακ και πήγε σπίτι της.
Μήπως, είχαμε εμείς τέτοια ιστορία; Είχαμε τέτοια λάθη; Μπα, χειρότερα. Το 2018 ο Πρόεδρος έδωσε χάρη αποφυλάκισης σε κατάδικο που είχε καταδικασθεί για σεξουαλικά αδικήματα εναντίον ανήλικης. Κι όταν προκλήθηκε σάλος ανάθεσε να γίνει μελέτη για να αλλάξουν τα πράματα. Ανέλαβε έτσι την ευθύνη, βεβαίως – βεβαίως! Και ο υπουργός του της Δικαιοσύνης, δήλωνε προς υπεράσπιση ότι το 2008 είχε απονεμηθεί προεδρική χάρη σε 22 άτομα που είχαν καταδικαστεί για σεξουαλικά αδικήματα σε βάρος ανηλίκων.
Κατάλαβες; Διότι στην Κύπρο η πολιτική ευθύνη είναι κάτι σαν ένα ρητορικό θεώρημα. Δεν έχει συνέπειες. Ούτε θεωρεί κανένας ότι συνδέεται με τις πολιτικές αρμοδιότητες που αναλαμβάνει κάποιος -πρόεδρος, υπουργός, βουλευτής ή άλλως κρατικός αξιωματούχος. Κακό του κεφαλιού τους αν σε άλλα κράτη αναλαμβάνουν τόσο εύκολα την πολιτική ευθύνη και παραιτούνται. Εμείς συνεχίζουμε και σήμερα, όπως πάντα. Στο κάτω – κάτω δεν κάνουμε λάθη τόσο σοβαρά όπως τους άλλους. Ακατάγνωτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου