Ανατομία
Εκείνος πήγαινε σφυρίζοντας κάτω απ΄ την κάννη των πολυβόλων
οι χθεσινοί φίλοι σπορά που ποδοπατήθηκε στα ρείθρα του δρόμου
στο βάθος η σκιά μιας γυναίκας καμινάδα που ακόμη καπνίζει
Σφυρίζοντας χρεοκοπημένα συνθήματα πήγαινε προς τ΄ ακραία νησιά
Στα νησιά των μακάρων που το φως αγκυλώνει σαν συρματόπλεγμα
έξω απ΄ το ρεύμα του καιρού με τ΄ αλάτι ως τη μνήμη μετέωρος
αποκηρυγμένος απ΄ όλους σαν έκλειψη στα σαγόνια δυο βράχων
περιμένει ένα θαύμα να ξαναχυθεί μες στους δρόμους ακάθεκτος
σαν ένας βράχος στην αγκαλιά του σεισμού
Και πίσω του ο εμετός της θάλασσας
Γιάννης Δάλλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου