Τότε
Τότε, κάτω απ’ το γυάλινο
γέλιο των όπου γης ηγεμόνων,
γόοι μαζών, θρήνοι βρεφών,
σχηματίζανε μέσα μου καταρράχτες.
Και τότε,
ασκεπής, μες στον άγριο καιρό,
σκυμμένος στη γης,
προσπαθούσα να σπείρω
αλλά το ψωμί της αγάπης
σάπιζε στο χωράφι μου.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου