Ποίημα της εβδομάδας 302

Mια ζωή είναι αρκετή;

Ακροβάτες ονείρων
Χαμόγελα αληθινά, ψεύτικα.
Μια ζωή που ψάχνεται για μια ευθεία άσπρη γραμμή.
Μια ζωή που βλέπει ή ονειρεύεται. Όνειρα που αρχίζουν, όνειρα που σταματούν. Ή και συνεχίζουν.

Η θάλασσα φωνάζει, το ποτάμι μιλά, ο άνεμος τραγουδά.
Η καταιγίδα γίνεται μαέστρος και ο ήλιος καβαλιέρος σ'ένα χορό με ντάμα τη θάλασσα..
Λουλούδια αγκαλιάζονται, η γιαγιά χαμογελά, ζώα σου φωνάζουν στη ψυχή...
Εσύ ακούς; Εσύ βλέπεις; προσπαθείς;
Μια ζωή είναι αρκετή;

Μικρά που φαίνονται μεγάλα,
επικάλυμμα χωρίς ουσία. Πικρός καφές.
Μια ζωή είναι αρκετή για να κοιτάξεις λίγο έξω από το παράθυρο;
Να δεις ότι οδηγείς με άτροχο αυτοκίνητο;

Προσπαθώ...το βρίσκω, χάνομαι, ψάχνω, ψάχνομαι, με ψάχνει, ψάχνω κάτι.
Τί είναι αλήθεια αυτό;
Μια ζωή είναι αρκετή;

"ΝΕΦΕΛΗ"

(συναδέλφισσα που προτιμά το ... φιλολογικό ψευδώνυμο, την ευχαριστώ ιδιαίτερα για τη συνεισφορά της)