Αργά ή
γρήγορα θα άνοιγε η αβυσσαλέα τάφρος ανάμεσα στο είναι και το φαίνεσθαι τούτης
εδώ της μικρής τεράστιας χώρας. Απ' τη μια οι διαχειριστές του χρέους, το οποίο
ήταν ανέκαθεν εργαλείο χειραγώγησης και υποταγής των λαών, όπλο στα χέρια του
κεφαλαίου. Μαζί κι απόκοντα με φρέσκους Χίτες, μεγαλέμπορους του χάους και
υπασπιστές του χάροντα που βγαίνει παγανιά πόρτα πόρτα κι αφήνει το σημάδι της
ανεργίας, της αρρώστιας, της απογοήτευσης κι ύστερα περνάει για τη συγκομιδή
ανθρώπινων σκουπιδιών. Το καπιταλιστικό Είναι σ' όλο του το κρίσιμο φρικώδες
μεγαλείο. Απ' την άλλη το Φαίνεσθαι μιας χώρας ισοπεδωμένης, με συλλογικό
κουράγιο χώμα, σε μια τροχιά χαμού αιμάτινων κεκτημένων. Η πλειονότητα των
εργαζομένων στραγγαλίζεται με περασμένο στο λαρύγγι το χαλκά της ευρωενωσιακής
πείνας των μονοπωλιακών λύκων για κέρδη. Μπροστά σ' αυτόν τον πυροβολισμό κατά
ριπάς, η κύρια μάζα των εργαζομένων μοιάζει να παγιδεύεται στην αγωνία της
επιβίωσης και να εκτροχιάζεται απ' τη φύση της τάξης της, που είναι η
συλλογικότητα και η επαναστατική σκέψη και βούληση για ανατροπή με περηφάνια κι
αυτοπεποίθηση.
Ο μιντιακός
αυτοματισμός προσπαθεί κι εν μέρει επιτυγχάνει να...γεφυρώνει το χάσμα. Με το
αζημίωτο. Φωτίζοντας εκτυφλωτικά κι επαναλαμβάνοντας βασανιστικά κάθε
κελάηδημα, απ' τα οιηματικά παραληρήματα του φερόμενου ως πολιτικού λόγου ως
τον θεαματικό ακτιβισμό μικροαστικών εκτονώσεων. Μεταξύ ταγμάτων εφόδου και
ταγμάτων γελοιότητας δε χάνονται απλώς ζωές αλλά υπονομεύεται και αυτή καθαυτή
η δυνατότητα να τις υπερασπιστεί κανείς μ' εκείνο το αίσθημα δικαίου που έχουν
οι λαοί οδηγό όταν λειτουργούν ως ιστορικό υποκείμενο. Το επιβιωτικό κενό
προξενεί φυσικό τρόμο. Το ιδεολογικό κενό ωθεί τεχνητά μάζες στην κατάσταση του
αντικειμένου. Η πραγματική τάφρος που διανοίγεται στις μέρες μας είναι η
αποκοπή του πολίτη απ' την πολιτική και δι' αυτής από την εξουσία που
δικαιούται κι απαιτεί ως εργαζόμενος. Παλιό το κόλπο, νέες κάμποσες μέθοδοι και
μέσα και κυρίως καινοφανής η ταχύτητα εφαρμογής τους.
Ο παγκοσμιοποιημένος
καπιταλισμός του 21ου αιώνα παράγει βόμβες μεγατόνων για τη διεξαγωγή του
μέγιστου των πολέμων ως τώρα με υλικά άλλου τύπου. Καταρχήν εκφυλίζει τη διεθνή
εμπειρία από τους δύο παγκόσμιους πολέμους που προηγήθηκαν. Πουλάει την ιστορία
σε χάπια παραισθησιογόνα ακυρώνοντας τη δυνατότητα ερμηνείας της, τόσο
επιστημονικώς όσο και πολιτικά διαλεκτικώς. Και χρησιμοποιεί δικτατορικά την
κατοχή, νομή και διάθεση των επιστημονικών επιτευγμάτων. Βάζει χέρι δηλαδή στα
εργαλεία παραγωγής όχι μόνον του πλούτου αλλά και της ζωής αυτής καθαυτής ως
μέλλοντος. Γιατί όταν στο καθημερινό πολιτικό επίπεδο το προσδόκιμο ζωής
αποφασίζεται να καθορίζει συνταξιοδοτικά και προνοιακά δικαιώματα, ας σκεφτούμε
τι δύναμη νομιμοποίησης και επιβολής αποκτά το κεφάλαιο όταν μπορεί να
προβλέπει με μια απλή εξέταση αίματος και με ακρίβεια το χρόνο γήρανσης και
θανάτου των πολιτών! Απασφαλισμένο ασφάλιστρο!... Αν χονδροειδώς ισχύει η
έγκυρη ρήση ότι ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος θα διεξαχθεί με πέτρες και τόξα
κι ό,τι σημαίνον και σημαινόμενο θέτει επί τάπητος, τότε ως το... ορόσημο του
2020 που θέτουν φονιάδες, λογιστές και τεχνοκράτες, διαδικτυακά φρικιά και
πρόθυμοι νταβατζήδες στις γειτονιές του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου, οι
κομμουνιστές του τώρα και του αύριο κι οι ριζοσπάστες δημοκράτες ταξικοί
σύμμαχοί τους έχουν εξ ορισμού το καθήκον της πρωτοπορίας. Οι καλύτεροι στο
τόξο και την πέτρα. Οι καλύτεροι στη δουλειά για πραγματική και πνευματική
τροφή. Μαζικά, συλλογικά κι αταλάντευτα και στη γιορτή και τη χαρά και ανάδειξη
του πολιτισμού σε νικηφόρο υπερόπλο. Στον πόλεμο που γίνεται, οι κόκκινοι πάνε
και τώρα όπως τότε, όπως δηλαδή στη γιορτή του δίκιου του ανθρώπου εργάτη.
Τραγουδώντας. Στα δύσκολα. Και στα χειρότερα. Ενενήντα και τέσσερα χρόνια μετά.
Χρόνια πολλά, σύντροφοι.
ΥΓ: Με τόσα
τιτιβίσματα, άσε καλύτερα από τη στήλη εδώ να πω πως δε λογίζομαι απούσα. Θα
λείπω για κομματική κοινοβουλευτική δουλειά στη συνεδρίαση της επιτροπής
μεταναστών - προσφύγων του Συμβουλίου της Ευρώπης...
Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 25-11-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου