Αρτέμιδα 2 Νοσοκομείο 10

ΤΟ ’ΠΑΜΕκαι το κάναμε. Ολόκληρο χωριό κτίσαμε. Μέσα σε δύο χρόνια. 45 κατοικίες, 32 αποθήκες/στάβλους, ελαιοτριβείο, πλατεία… Ποιοι; Εμείς. Εμείς που δυο χιλιόμετρα δρόμου μάς παίρνει το ίδιο χρονικό διάστημα να τα ολοκληρώσουμε. Η ανέγερση ενός σχολείου μάς παίρνει τρία χρόνια. Οι επισκευές τριών σχολικών αιθουσών ένα με δύο χρόνια. Κι αν σκάψουμε λίγο και πέσουμε σε αρχαία, τότε το έργο δεν έχει κανένα μέλλον. Ευτυχώς στην περιοχή Ηλείας δεν έγιναν ανασκαφές. Για ένα νοσοκομείο δε, μας πήρε κάπου δέκα χρόνια.
Είναι έναφαινόμενο που μας αφήνει έκπληκτους. Ήταν ο αέρας της Πελοποννήσου; Το μεγαλείο της ψυχής στην θέα των καμένων; Η διάθεση να δείξουμε στους Ελλαδίτες και να επιβεβαιώσουμε το μύθο που μας θέλει μεθοδικούς και αποτελεσματικούς;
Ό,τι κι αν ήταν τα καταφέραμε. Μέσα σε δύο χρόνια κτίσαμε ολόκληρο χωριό. Στην Ελλάδα, που δεν έγιναν και πολλά μετά τις πυρκαγιές του 2007, τρίβουν τα μάτια τους. Κι εμείς, βέβαια, τα τρίβουμε. Και μας θαυμάζουν. Νομίζουν πως έτσι λειτουργούμε πάντα. Με το που σκεφτόμαστε κάτι, το αποφασίζουμε, προχωράμε και μέχρι να πεις κύμινο είναι έτοιμο.

Το πιο εντυπωσιακό δε, το έργο επέβλεπε και συντόνιζε ένα κυβερνητικό τμήμα. Το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως. Το ίδιο τμήμα που χρειάζεται αντίστοιχη περίοδο, με όση χρειάστηκε για την ανοικοδόμηση της Αρτέμιδας, να μελετήσει και να εκδώσει μια άδεια οικοδομής. Δεν είναι αυτό ένα φαινόμενο άξιο μελέτης; Πώς έγινε; Γιατί δεν εφαρμόζεται η ίδια φόρμουλα και στα εν Κύπρο έργα; Λιμάνια, σχολεία, δρόμους, νοσοκομεία, πλατείες;
Όσο δεγια την απόφαση να μην γίνει απλά εισφορά, αλλά να αναληφθεί η ανοικοδόμηση ενός χωριού, αποδείχτηκε σοφή. Αν πριν δύο χρόνια αποφασιζόταν εισφορά 14 εκατ. σήμερα θα ήταν κι αυτά χαμένα μέσα στα υπόλοιπα που δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους. Για τα δικά μας τα καμένα, στην περιοχή Σαϊττά, δεν ξέρουμε τι έγινε. Ούτε καν τα καμένα δέντρα μάλλον δεν κόπηκαν ακόμα. Πώς γίνεται να είμαστε τόσο αποτελεσματικοί στο εξωτερικό;

Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου
«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 19-1-2010