ΑΣΤΕΡΙΑ
Ξέρεις γιατί τα χαίρουμαι και τα θαυμάζω
τ’ αστέρια, που στον ουρανό στρεφογυρίζουν;
Όχι γιατί αχτινοβολούν καθώς κοιτάζω
ή γιατί βάθια απέραντα μυριοφωτίζουν,
όχι γιατί είναι αμέτρητα, γιατί είν’ αιώνια,
γιατί είναι ο δρόμος τους Θεού μεγάλου δρόμος,
και να μετρούνε σιωπηλά καιρούς και χρόνια
τα ‘χει ορισμένα μυστικός για πάντα νόμος,
μόνο τα βλέπω κι απορώ, που η γης να φρίξει
από τις μύριες συφορές που τη ρημάζουν,
αίμα και δάκρυα θάλασσα να τήνε πνίξει,
πάλι τ’ αστέρια δε γρικούν και δεν τρομάζουν.
Μόνο μας φέγγουν ήρεμα, χαριτωμένα,
σα να γνωρίζουνε στερνά πιο βλογημένα.
Αργύρης Εφταλιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου