Η περίπτωση της αντιμετώπισης, από τις δημόσιες υπηρεσίες, του Χαμπή Τσαγγάρη για το θέμα του Μουσείου Χαρακτικής στα Πλατανίσκια, είναι ενδεικτική της νοοτροπίας στις δημόσιες υπηρεσίες. Οι οποίες αντί να τύχουν μεταρρύθμισης, όπως είχε εξαγγελθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση, προτού καν αναλάβει καθήκοντα, πριν 11 χρόνια, έχει συμβεί το αντίθετο. Ειδικά, μετά την προσωρινή αποξένωση που επέβαλαν τα μέτρα για την πανδημία, η δημόσια υπηρεσία είναι μία απόλυτα εχθρική υπηρεσία για τον πολίτη.
Καμίας, σχεδόν, υπηρεσίας τα τηλέφωνα δεν απαντούν και σου υποδεικνύουν να στείλεις το αίτημα σου ηλεκτρονικά (λες και οι πάντες έχουν την ευχέρεια) κι άμα στείλεις το mail δεν λαμβάνεις ποτέ απάντηση, ώστε να ξέρεις -αν μη τι άλλο- ότι έχει ληφθεί και προωθείται. Κι όταν ο πολίτης επανέλθει, συχνά πληροφορείται πως έχουν χαθεί έγγραφα που ήδη έχει επισυνάψει ή πρέπει να υποβάλει συμπληρωματικά, αλλά κανένας δεν μπήκε στον κόπο να τον ενημερώσει. Ή, ο υπάλληλος που χειρίζεται την υπόθεση έχει αλλάξει και ο νέος ερμηνεύει αλλιώς τα γεγονότα, τους κανονισμούς και το τι χρειάζεται. Κι όλοι οι διάλογοι τις πλείστες φορές σε ύφος ενόχλησης, με μία τεράστια δυσκαμψία να εξευρεθεί μια κάποια λύση.
Ο Χαμπής περιέγραψε μία ταλαιπωρία που κρατάει πέντε χρόνια. Ανάλογες περιπέτειες μπορεί να περιγράψει ο κάθε πολίτης που προσπάθησε να διεκπεραιώσει κάποια εργασία με οποιαδήποτε δημόσια ή ημικρατική υπηρεσία ή τοπική αρχή. Στην Πολεοδομία, στο Φόρο Εισοδήματος, στο Κτηματολόγιο, στην Υδατοπρομήθεια, στην ΑΗΚ, στην Επαρχιακή Διοίκηση, στο Δήμο της άλφα ή βήτα πόλης.
Η περίπτωση του Χαμπή δεν αφορά μια ιδιωτική υπόθεση. Αφορά ένα χώρο πολιτισμού που ανήκει σε όσους μπορούν να εκτιμήσουν την προσφορά και το περιεχόμενο του χώρου. Μετά τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης, δύο τουλάχιστον υπουργοί (Εσωτερικών και Πολιτισμού) δήλωσαν πως θα λυθεί το θέμα και προφανώς έδωσαν οδηγίες στους αρμόδιους λειτουργούς να επιληφθούν τις κατάστασης. Ακόμα όμως και μετά την υπουργική παρέμβαση, η δημοσιοϋπαλληλική δυσκαμψία δεν κάμφθηκε. Ο έπαρχος Λεμεσού, δηλώνει πως παρόλο που πρόκειται για επαγγελματική στέγη και δεν εμπίπτει στις ευθύνες της υπηρεσίας του, θα κάνουν την χάρη στον Χαμπή και σε όσους έχουν ενδιαφέρον για τον χώρο, να προβούν σε επιδιόρθωση αν έχουν τη συγκατάθεση των εκμισθωτών των δύο παρακείμενων κατοικιών. (Είναι ευτύχημα που δεν ενέπλεξε στην υπόθεση και τους Τουρκοκύπριους ιδιοκτήτες).
Με άλλα λόγια: Αν και το πρόβλημα δημιουργείται από το ένα εκ των δύο παρακείμενων υποστατικών, αυτός που επηρεάζεται δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Θα πρέπει να σαπίσει στην υγρασία ή να σηκωθεί να φύγει. Στη θέση του Χαμπή θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε πολίτης ο οποίος να υπόκειται τη δημοσιοϋπαλληλική βία (γιατί περί βίας πρόκειται) χωρίς διέξοδο. Κι οι υπουργοί ας λένε ότι θέλουν.
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1411241/i-exousia-tou-dimosiou-ipallilou/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου