«Να έχετε ενσυναίσθηση, να είστε ευγενικοί, να βοηθάτε». Αυτή η φράση εκτοξεύθηκε από το βήμα προς το ακροατήριο, που γέμισε πριν από μερικά απογεύματα μια σχολική αυλή, για τους σκοπούς της τελετής αποφοίτησης των τελειόφοιτων μαθητών.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτή η φράση λέχθηκε από τον διευθυντή ή από κάποιον καθηγητή, στο πλαίσιο του αποχαιρετισμού των παιδιών τους. Και όμως, η φράση λέχθηκε από μία μητέρα μαθητή, η οποία στο κλείσιμο της εορταστικής εκδήλωσης ζήτησε το λόγο για να εκφράσει αυτό που αισθανόταν και ήθελε να μοιραστεί με άλλους γονείς, με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς.

Αυτή η φράση ακούστηκε από το μικρόφωνο και ξάφνου κάλυψε κάθε φωνή και κάθε σκέψη. Ξάφνου, συνειδητοποίησε ο καθένας εκεί τη σημασία του να είσαι πρώτα απ’ όλα άνθρωπος και μετά να μαζεύεις τα αριστεία και τα βραβεία λόγω επίδοσης στα μαθήματα.

Κι αυτό θεωρώ ήταν το καλύτερο μάθημα που μπορούσαν να πάρουν εκείνα τα παιδιά, τα οποία εκείνη τη στιγμή αποχαιρετούσαν το Γυμνάσιο για πάντα.

Φανερά συγκινημένη η μητέρα του μαθητή, ο οποίος αντιμετωπίζει εκ γενετής προβλήματα, ζήτησε το λόγο για να πει το δικό της ευχαριστώ στον διευθυντή, στους εκπαιδευτικούς του σχολείου αλλά και στους μαθητές, γιατί αγκάλιασαν το παιδί της τα τρία χρόνια που φοίτησε στο συγκεκριμένο Γυμνάσιο.

Στην εξομολόγησή της ενώπιον αρκετών γνωστών και αγνώστων, θέλησε να μοιραστεί την άσχημη εμπειρία του παιδιού της και κατ’ επέκταση όλης της οικογένειάς της, όταν πριν από χρόνια σε δύο διαφορετικά δημοτικά σχολεία έζησαν τον εφιάλτη, προφανώς του μπούλινγκ.

Η μητέρα έκανε λόγο για λεκτική βία αλλά και σωματική με χτύπημα που δέχθηκε το παιδί της χωρίς ορθή αντιμετώπιση και διαχείριση της κατάστασης από το σχολείο. Χρησιμοποίησε τον όρο «κακοποίηση» γιατί αυτός πραγματικά δίνει την εικόνα για τα όσα πέρασε το παιδί της αλλά και η οικογένειά της.

Συνεχίζοντας από το βήμα της εκδήλωσης, βαθιά συγκινημένη αποκάλυψε ότι μετά από εκείνη την εφιαλτική εμπειρία, δεν πίστευε ποτέ ότι το παιδί της θα έβρισκε ένα σχολείο που θα το αγκάλιαζε, θα το στήριζε και δεν θα το ξεχώριζε. Μίλησε πρώτα για τον διευθυντή, χαρακτηρίζοντάς τον ως φωτεινό άνθρωπο που έκανε τα πάντα για να ενσωματωθεί το παιδί στο σχολείο, για εκπαιδευτικούς που στάθηκαν δίπλα του σε μια δύσκολη διαδρομή, για μαθητές που άνοιξαν την αγκαλιά τους γι’ αυτόν το συμμαθητή τους.

Απευθυνόμενη στους μαθητές, τους συμβούλευσε να συνεχίσουν να είναι άνθρωποι. «Να έχετε ενσυναίσθηση, να είστε ευγενικοί, να βοηθάτε», τους είπε χαρακτηριστικά. Αυτή η μητέρα δηλαδή, περιέγραψε μέσα σε μια σύντομη φράση όλη την ουσία της Παιδείας. Τον άξονα πάνω στον οποίο πρέπει να βαδίζει το κάθε σχολείο αλλά και γενικότερα το εκπαιδευτικό σύστημα. Τα ουσιαστικά που πρέπει να μαθαίνει το κάθε παιδί προτού καν το απασχολήσει ο βαθμός, η εξέταση, το μάθημα.
Τόσο απλά! Χωρίς να χρειάζεται κανένα Αναλυτικό Πρόγραμμα για να το υποδείξει, κανένα εξεταστικό δοκίμιο για να το αξιολογήσει.

Γυρνώντας το κεφάλι προς το ακροατήριο είδα βουρκωμένα μάτια. Άκουσα ένα δυνατό και ασταμάτητο χειροκρότημα. Και εκεί βεβαιώθηκα ότι οι γονείς των παιδιών που πήραν τα αριστεία και τα βραβεία εκείνο το απόγευμα, αλλά και των υπολοίπων που δεν ξεχώρισαν για τις επιδόσεις τους, αν είχαν πρώτα και κύρια ένα λόγο για να είναι περήφανοι για τα παιδιά τους είναι για το γεγονός ότι αγκάλιασαν ένα συμμαθητή τους, κάνοντας του λίγο πιο εύκολη μια εκ των πραγμάτων δύσκολη και γεμάτη εμπόδια, διαδρομή.

Πηγή:   https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1343866/to-a-ke-to-o-tis-pedias-mono-se-mia-frasi/