Το τι έγινε με την περίπτωση του μικρού Αντώνη προχθές και πώς τελικά εξελίχθηκε το θέμα, το γνωρίζουμε όλοι.
Το πώς λίγες ώρες προηγουμένως ήταν αδύνατη και ανέφικτη η παραχώρηση της νοσηλεύτριας για να τον συνοδεύσει στο θερινό σχολείο ενώ λίγο μετά έγινε κατορθωτή –και δη από το ίδιο υπουργείο Υγείας και από την ίδια την Υπουργό- μπορούμε να το υποψιαστούμε. Δεν χρειάζεται να είσαι μάντης και να έχεις μεταφυσικές ικανότητες. Προφανώς, οι αρχικές δηλώσεις της κ. Πόπης Κανάρη εξόργισαν και το Προεδρικό, όπως ακριβώς και την κοινωνία. Και προφανώς, θα έπεσαν τηλεφωνήματα και οδηγίες για διευθέτηση του ευαίσθητου αυτού ζητήματος.
Η θετική κατάληξη της υπόθεσης αυτής μπορεί να είναι σημαντική για τον μικρό Αντώνη και την οικογένειά του, ωστόσο, με τίποτα δεν μπορούμε να αναφωνήσουμε ούτε μπράβο, ούτε συγχαρητήρια. Μόνο ντροπή. Ντροπή κυρία Υπουργέ όχι μόνο για τις απαράδεκτες δηλώσεις σας αλλά και για το γεγονός ότι για ακόμα μια φορά μια οικογένεια αναγκάζεται να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα της για να ικανοποιηθεί το αίτημα της για τα αυτονόητα. Ντροπή που έπρεπε να σας κακίσει ένας βουλευτής (συγχαρητήρια στον Ανδρέα Αποστόλου για ακόμη μια φορά) και δη ενός κόμματος που στήριξε και στηρίζει την Κυβέρνηση (κι εδώ χρειάζονται διπλά συγχαρητήρια γιατί δεν έκλεισε το στόμα, ούτε προσπάθησε να το ρίξει στα μαλακά με μουλωχτές παρεμβάσεις αλλά κινήθηκε με διαφάνεια) για να αναγκαστείτε να μαζέψετε τα ασυμμάζευτα.
Ντροπή που φτάσαμε στο σημείο να κάνουμε λόγο για δημιουργία προηγούμενου σε περίπτωση που ικανοποιείτο το απολύτως δικαιολογημένο αίτημα της οικογένειας του Αντώνη. «Αν δώσουμε νοσηλευτή σε εσάς, θα πρέπει να δώσουμε και στους άλλους…»! Ντρέπεται και η ντροπή…
Ντροπή που επικαλεστήκατε την εντατική μονάδα νεογνών, όπου η νοσηλεύτρια του Αντώνη υπηρετεί. Έμμεσος εκβιασμός μου ακούστηκε κυρία Υπουργέ. Λες κι έπρεπε να κληθεί η οικογένεια του παιδιού και συνεπώς, ολόκληρη η κοινωνία να απαντήσει στο δίλημμα: Να κινδυνέψει άραγε η εύρυθμη λειτουργία της ευαίσθητης αυτής Μονάδας που όλοι γνωρίζουμε το σπουδαίο της έργο, για να μπορεί να πάει ο Αντώνης για ένα ακόμη μήνα σχολείο; Ε, λοιπόν, κανένα απολύτως δίλημμα: Γιατί οφείλετε να επιλύσετε προβλήματα για να μην χρειάζεται αυτή η επιλογή. Για να μην μείνει η Μονάδα με λειψό προσωπικό το καλοκαίρι αλλά ούτε και ο Αντώνης και ο κάθε Αντώνης κλεισμένος στο σπίτι αποκομμένος από κάθε δραστηριότητα και κάθε προσπάθεια κοινωνικοποίησής του.
Ντροπή γιατί ενώ όλα προχωράνε και οδεύουν προς την ανάπτυξη (πολύ δημοφιλής ο όρος βλέπετε) ακόμα θέλουμε βούρδουλα για τα αυτονόητα. Ακόμα θέλουμε να δημοσιοποιούνται ευαίσθητα θέματα για να πράξουμε αυτά που οφείλουμε. Ακόμα θέλουμε μια κοινωνία εξοργισμένη για να μας οδηγεί στο δρόμο που πρώτοι έπρεπε να πορευτούμε.
Και ναι κυρία Υπουργέ! Εμείς θέλουμε και απαιτούμε να υπάρξει προηγούμενο για όλες εκείνες τις οικογένειες, για όλους εκείνους τους μικρούς αγγέλους που το χρειάζονται. Για όλους αυτούς τους μαχητές που καθημερινά, κάθε ώρα και στιγμή παλεύουν με τις δυσκολίες και τα εμπόδια. Αυτά που τους έτυχαν αλλά και αυτά που κάποιοι τους βάζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου