Είναι στιγμές που δεν θα ήθελες να είσαι δικαστής.
Ένα παιδί, με κάποιες ειδικές ανάγκες, εντοπίζεται νεκρό στην πισίνα, ενώ η μητέρα του είναι σε κατάσταση μέθης μέσα στο σπίτι. Είναι απλή αμέλεια ή ήθελε να ξεφορτωθεί το παιδί και το άφησε να πνιγεί ενώ αυτή προσπαθούσε να χαθεί από την πραγματικότητα μέσα από το ποτό;
Όπως και να ‘χει, η μητέρα συλλαμβάνεται και οι ειδήσεις μιλούν για φόνο. Πράγμα που δεν μπορεί εύκολα να αποδειχτεί. Τι κάνεις; Τιμωρείς ένα άνθρωπο που έτσι κι αλλιώς είναι διαλυμένος; Διατάσσεις την με κάποιο τρόπο προσπάθεια θεραπείας και επανένταξη στην κοινωνία; Αποφαίνεσαι απλά «αθώα» αφήνοντας τις Ερινύες να κάνουν τη δουλειά τους και πάμε στην επόμενη υπόθεση;
Ένας άντρας παραδέχεται πως σκότωσε τη γυναίκα του. Από αγάπη, λέει. Δεν άντεχε να την βλέπει να βασανίζεται από την ασθένεια. Είχαν συμφωνήσει, υποστηρίζει αυτός. «Η ίδια του ζήτησε να τη βοηθήσει να λυτρωθεί», αναφέρει η δικηγόρος του.
Οι πάντες, ακόμα κι η θυγατέρα του ζευγαριού, μαρτυρούν πως επρόκειτο για ένα αγαπημένο ζευγάρι κι ο θύτης ήταν πάντα φιλήσυχος και νομοταγής. Η εκδοχή του θύματος δεν μπορεί να ακουστεί (δεν υπάρχει τίποτα γραπτό) κι ο δικαστής θα πρέπει να αποφασίσει, ενώ στη Βουλή συζητείται ακόμα το θέμα της ευθανασίας. Που βρίσκεται η λεπτή γραμμή ανάμεσα στον φόνο και την ευθανασία; Έχει δικαίωμα κάποιος να αφαιρεί τη ζωή άλλου για να τον «σώσει»;
Μία γυναίκα, μάνα τριών παιδιών, εμπλέκεται σε θανατηφόρο ατύχημα. Θύμα ένας 35χρόνος άντρας. Η γυναίκα δεν αποποιείται της ευθύνης της. Παραμένει στον τόπο του δυστυχήματος και περιγράφει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε. Δεν έσπευσε να εξαφανιστεί, όπως η οδηγός του τροχαίου στη Λεμεσό με θύμα ένα 17χρόνο, πριν 12 χρόνια.
Δεν κρύφτηκε, δεν της είναι αδιάφορος ο πόνος που προκλήθηκε. Είναι και δικός της πόνος. Δεν ήθελε να γίνει αιτία να σκοτωθεί κάποιος. Ο δικαστής όμως κάνει τη δουλειά του, προσηλωμένος στις νομοθεσίες. Δεν συγκρίνει τη μια υπόθεση με την άλλη. Η ύπαρξη τριών παιδιών δεν είναι δικό του θέμα. Η συνεργασία και οι παραδοχές της γυναίκας, εκτιμιούνται αλλά δεν αλλάζουν το νόμο. Όλοι αντιλαμβάνονται πως ήταν ένα τραγικό ατύχημα, πως η γυναίκα δεν είχε πρόθεση. Κι ο δικαστής το αντιλαμβάνεται, αλλά η δικαιοσύνη είναι τυφλή. Και καλείται ο πρόεδρος να λύσει τον γόρδιο δέσμο. Οι οικείοι του θύματος, με μεγαλείο ψυχής, προσυπογράφουν το αίτημα απονομής χάριτος. Όπως ενδεχομένως θα προσυπόγραφαν κάποιοι και στις δύο προηγούμενες. Ο δικαστής όμως αποφασίζει βάσει άλλων δεδομένων. Και δεν θα θέλαμε να είμαστε στην θέση του.
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1359808/an-den-itan-tifli-i-dikeosini/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου