Ο «καθαρός λόγος» δεν είναι στα προσόντα των περισσότερων πολιτικών μας. Οι πιο πολλοί έχουν αναγάγει σε κανονικότητα το ψεύδος. Την κραυγαλέα, θα πω, διαστρέβλωση της αλήθειας και της πραγματικότητας. Ασχέτως εάν υπάρχουν τεκμηριωμένα στοιχεία (γραπτές και ηχογραφημένες απόψεις, μαρτυρίες τρίτων, και πολλά άλλα) που τους εκθέτουν ανεπανόρθωτα.

Δεν τους νοιάζει! Πετάνε ένα «διαψεύδω κατηγορηματικά», και νομίζουν ότι ξοφλάνε. Ή λένε κάτι στο «περίπου», και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!

Ένας άνθρωπος που προέρχεται από τον χώρο της εκπαίδευσης, και που ακόμα θεωρεί τον εαυτό του μαθητευόμενο, είναι ο Γιώργος Λιγνός. Μιλούσαμε προ ημερών  για το μεγάλο φάουλ στο οποίο υπέπεσαν δύο προβεβλημένα πολιτικά πρόσωπα στην Ελλάδα, και τα οποία έχασαν, ορθώς, εξ αυτού τα αξιώματά τους.

Ο Νότης Μηταράκης, μετρίων δυνατοτήτων πολιτικός, γέννημα-θρέμμα του κομματικού σωλήνα της Νέας Δημοκρατίας, έχοντας κτίσει προφανώς και μίαν αξιόλογη, ποσοτικά, πολιτική πελατεία. Στην νέα κυβέρνηση, ο Μητσοτάκης τον μετακίνησε από το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, και τον πήγε στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη – αυτό που παλιότερα ονομαζόταν «Δημοσίας Τάξεως». Τις μέρες που καιγόταν ο τόπος, αποφάσισε να κάνει μια ολιγοήμερη κρουαζιέρα στα Δωδεκάνησα, και ο Πρωθυπουργός ορθά τον απέπεμψε.

Ο Γιώργος Πατούλης, το έτερον πολιτικό πρόσωπο των ημερών, Περιφερειάρχης Αττικής και σχεδόν βέβαιος νικητής στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, πήγε σε μια εκδήλωση γυναικών του Απόδημου Ελληνισμού στο Ζάππειο Μέγαρο Αθηνών. Κάποια στιγμή ήρθε στο τσακίρ-κέφι και με την παρότρυνση των γυναικών και της τραγουδίστριας Κατερίνας Στανίση, όρμησε στη πίστα και χόρεψε τις ζειμπεκιές της ζωής του. Λίγες ώρες πριν είχε κηδευτεί σε βαρύ εθνικό κλίμα ο ένας από τους δύο αεροπόρους που σκοτώθηκαν σβήνοντας φωτιές.

Επιστρατεύοντας τον Θουκυδίδη, ο Γ. Λιγνός επισημαίνει ότι στο έργο του περιγράφει  πολλούς ανθρωπότυπους οι οποίοι με τα μέσα της εποχής  απέβλεπαν στον εντυπωσιασμό του Δήμου. Για τις περιπτώσεις που αναφέραμε πριν (που όπως είπαμε ευδοκιμούν στην πολιτική), ο ιστορικός θα είχε πολλά να πει αφού «με τις αρετές της και τις αδυναμίες της  και στην πολιτική ζωή του τόπου μας  πολλοί  είναι εκείνοι που κανακεύοντας το δημόσιο αίσθημα, την αισθητική μα και τις  πλάνες που κουβαλάμε σαν λαός. κατορθώνουν να κάνουν πολιτική καριέρα». Μη μου πείτε πως δεν έρχονται στου νου σας και αρκετοί εκλεγμένοι μας και στην Κύπρο… Κάποιοι, σε πολύ υψηλές θέσεις.

Για το δημόσιο αίσθημα, ποιος δεν θυμάται τις πάνδημες κατάρες στον κ. Σόϊμπλε. Για την αισθητική,  περιμέναμε αλήθεια να εμφανιστεί κουαρτέτο εγχόρδων αντί της κας Στανιση στην εκδήλωση του κ. Πατουλη;  Κι όσο για τις πλάνες η ανάδειξη  της  λέξης φιλότιμο σαν μοναδικής  που μας διαφοροποιεί από όλους τους λαούς της γης αλλά και οι θεωρίες για την σπουδαιότητα της ελληνικής γλώσσας στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές  λένε  πολλά.

Το  πρόβλημα, λέει ο Λιγνός δεν βρίσκεται στις πεποιθήσεις που έχει  ο μέσος πολίτης, όσο η αίσθηση που με τον καιρό αποκτούν πολλά δημόσια πρόσωπα, ότι εξαιτίας όλων αυτών των χαρακτηριστικών, που ανέφερα, ο μέσος πολίτης  στερείται της αίσθησης του μέτρου και δεν θα τους κρίνει.

Και όμως το μέτρο είναι η σύγκριση που κάνει ο πολίτης με τα δεδομένα της δικής του ζωής. Την δύσκολη ώρα  αναζητά ηγεσία.

«Γιατί – προσθέτει – πολιτική δεν είναι μόνο τα έργα τα οποία ισχυρίζεσαι ότι έχεις κάνει αλλά κάτι πιο σπουδαίο.  Είναι η διαχείριση των συμβόλων και του συλλογικού πόνου.» Και ακόμα, πολλοί είναι οι πολιτικοί που δεν διαθέτουν αυτό που λέμε «ενσυναίσθηση». Δηλαδή, να μπαίνουν στον κόπο να φορέσουν τα παπούτσια ενός απλού ανθρώπου, να περπατήσουν εκεί όπου περπατά και αυτός, και κυρίως να νοιώσουν την καθημερινή πορεία του μέσα στη ζωή…

«Η πολιτική ζωή είναι γεμάτη από τέτοιους και τέτοιες  που κάνουν πολιτική καριέρα  μιλώντας στο περίπου. Ευχής έργο θα ήταν να τους ξεφορτωνόμασταν σιγά σιγά.»

Μακάρι, αλλά δεν είναι εύκολο. Οι πολιτικοί του «περίπου» έχουν ριζώσει βαθιά μέσα στο σύστημα το οποίο οι ίδιοι έφτιαξαν. Και δυστυχώς, μέσα από αυτό, έχουν ξεφυτρώσει και πολίτες εξαρτώμενοι (επιχειρηματικά, και όχι μόνον) εξαρτώμενοι από την εξουσία, μεγαλώνοντας τον κύκλο…

Πηγή:   https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1367917/otan-i-politiki-miloun-me-to-peripou/