Δημοσιεύθηκε 30.7.2023
Άλλη μια φασαρία ξεκινά στο νησί μας για τα μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Πώς τολμά το Υπουργείο Παιδείας να προσαρμόζεται στους περίεργους αυτούς καιρούς, σε ευρωπαϊκές οδηγίες, στον παγκόσμιο οργανισμό υγείας κ.λπ. Η Κύπρος ήταν πάντα μια «καθαρή» σεξουαλικά χώρα. Γιατί να σπέρνει η εκπαίδευση τις αμφιβολίες; Αφού τα ξέρουμε όλα… Τα παραδείγματα πολλά, γνωστά μα και άγνωστα… Μια μαθήτρια κάποτε έκλαιγε γιατί ο ιερέας της ενορίας της της είπε πως δεν πρέπει να πάρει το λάβαρο του σχολείου της επειδή είναι αδιάθετη. Την κουβέντα την είπε η μαθήτρια στην καθηγήτριά της.
Ένας καθηγητής όταν ανοίχτηκε η συζήτηση για το αν πρέπει η ενδεχόμενη ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη μιας δεκαπεντάχρονης να μην διακοπεί ή το ανάποδο, έμπλεξε, γιατί στην τάξη του είχε κόρη ιερέα. Ο ιερέας τον κατήγγειλε και το περιστατικό διερευνήθηκε από το καημένο υπουργείο που κοντά του φτάνουν οι πιο περίεργες καταγγελίες.
Στην Κύπρο τα παιδιά δεν είναι ανάγκη να έρχονται σε οποιαδήποτε επαφή με τέτοιες λερωμένες γνώσεις. Ευτυχίσαμε να κατοικούμε στη νήσο των αγίων. Όλα υπάρχουν ως εκ θαύματος καθάρια και κατασταλαγμένα από τη γένεση του Λεμεσιανού στη Λεμεσό, του Παφίτη στην Πάφο, του Δαλίτη στο Δάλι. Καμπάνες, μεγάφωνα εκκλησιαστικά στη διαπασών, εξομολογήσεις, όλα αυτά και πάνω απ’ όλα οι οικογένειες βοηθούν τα παιδιά να βρίσκονται στον σωστό δρόμο.
Έτσι λοιπόν, είμαστε ένας λαός χωρίς διαζύγια, τα παιδιά αποφεύγουν να χρησιμοποιούν βρόμικες λέξεις, ξέρουμε πως η οποιαδήποτε αυτοϊκανοποίηση είναι κάτι το κακό διότι απέχει από το συλλογικό καλό στο οποίο είμαστε εντελώς δοσμένοι.
Αγαπάμε και προσέχουμε ο ένας τον άλλον, ειδικά μέσα στα σχολεία, γεμάτοι από την ευλογία του εικονίσματος της Παναγίας που βρίσκεται σε κάθε τάξη. Τα παιδιά κάνουν την προσευχή τους κάθε πρωί και διώχνουν τα δαιμονικά που κυκλοφορούν κρυμμένα κάτω απ’ τα θρανία, πίσω από το σέλοτεξ, μέσα στην έδρα του κύριου Κώστα. Όταν αρρωστήσουμε, κάνουμε τον σταυρό μας και ζητάμε συγγνώμη για τις πονηρές μας σκέψεις.
Η ομοφυλοφιλία στην Κύπρο δεν υπήρχε, είναι κάτι ξενόφερτο, μολυσματικό που έφτασε μάλλον με τους τουρίστες ή από τα κατεχόμενα.
Ούτε προγαμιαίες σχέσεις ή και αν υπάρχουν, τις έφεραν ή το έφεραν οι πονηρές Σουηδέζες μετά την εισβολή, που διαφθείραν τον Πάμπο που τα κολοκάσια.
Οι γονείς στα σπίτια είναι ευγενικοί, δεν βρίζουν ποτέ και πάντα καταλαβαίνουν και βοηθούν τα παιδιά τους και τους γειτόνους τους.
Γι’ αυτό έχουμε τόσους πολλούς συνδέσμους γονέων άλλωστε. Ό,τι πει η δασκάλα στην τάξη το συζητούν οι γονείς 10 μέρες στα διάφορα γκρουπ που διατηρούν στο τηλέφωνό τους. Πολλές φορές μέσα στα γκρουπ είναι και οι ίδιοι οι δάσκαλοι (εγκλωβισμένοι). Αυτό είναι η επιτομή της αλληλεγγύης που όμοιά της δεν θα βιώσεις στις σκοτεινές βόρειες ευρωπαϊκές χώρες ή στην Αμερική ή στη βόρειο Κορέα.
Και ενώ όλα λειτουργούν άψογα, βρίσκουμε, επηρεασμένοι μάλλον απ’ τον «Κλέωνα», αφορμές για φασαρίες και διαμαρτυρίες, και αναγκάζουμε τους οργανωμένους γονείς να περπατούν στον λάλαρο και να φωνάζουν για όλα αυτά τα μολυσματικά που σχεδιαζόμενα υπογείως πρόκειται να αλλάξουν, όλα όσα με κόπο και μετάνοιες πετύχαμε σαν λαός. Η στήλη straight και ξεκάθαρα (αχ τι ωραία λέξη), πρόκειται να βρεθεί απέναντι από όλα αυτά τα σατανικά. Συστήνεται ανεπιφύλακτα στον ελεύθερο εκδρομικό χρόνο που διαθέτει η κυπριακή οικογένεια να επισκέπτεται τα τόσα πανέμορφα μοναστήρια μας, να μάθουν τα μικρά παιδιά τις σωστές παραδόσεις του τόπου, να πάρουν την ευλογία, να γεμίσουν με το άγιο πνεύμα για να αντέξουν τη νέα σχολική χρονιά. Φτάνει πια αμαρτωλές παραλίες, ειδικά εκείνες της Αγίας Νάπας και του Πρωταρά. Ξέρετε εσείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου