Ποίημα της εβδομάδας 104

Αφιερωμένο στα αγωνιζόμενα παιδιά της Παλαιστίνης.


Ξεπροβόδισμα

-Αγάπη μου, ήσουνα παιδί• παιδί μου, είσαι άντρας τώρα•
σύρε, ακριβέ μου, στο καλό, μη σε προφτάσει η μπόρα.

-Μάνα μου, κοίτα, ενύχτωσε• πώς να κινήσω; βρέχει•
μάνα, μια θλίψη με κρατεί και μια τρομάρα μ' έχει.

- Παιδί μου, όλοι θα φύγουνε• κι αν μείνεις τελευταίος;
σύρε• και πάντα να 'σαι όρθιος και πάντα να 'σαι ωραίος.

- Μάνα, ο χειμώνας ρυάζεται κ' η νύχτα αγκομαχάει•
με δένει, μάνα, μια ντροπή, κ' ένας καημός με πάει.

-Βλέπε, παιδί μου, πάντα ομπρός. Το χτες μη σε πικραίνει.
Τώρα η ζωή σαν άλογο στην πόρτα σε προσμένει.

-Μάνα, οι άνεμοι ρίξανε του δρόμου το πλατάνι•
με τρώει, μανούλα, η θύμηση, κι ο πόνος με δαγκάνει.

- Παιδί μου, όλοι θα φύγουνε• κι αν μείνεις τελευταίος;
σύρε• και πάντα να 'σαι ορθός και πάντα να 'σαι ωραίος.

- Μάνα μου, κοίτα, ενύχτωσε• πώς να κινήσω; βρέχει•
μάνα, μια θλίψη με κρατεί και μια τρομάρα μ' έχει.

Κώστας Καρυωτάκης

Καλές γιορτές

Καλά Χριστούγεννα και η νέα χρονιά να είναι γεμάτη υγεία, ειρήνη και αγωνιστική δράση

για ποιοτική παιδεία για ΟΛΑ τα παιδιά και καλύτερες συνθήκες εργασίας για ΟΛΟΥΣ.

Ποίημα της εβδομάδας 103

Το χτύπημα

Το χτύπημα στην πόρτα
προκαλούσε πανικό
ο χτύπος της καρδιάς
στην βαρυχειμωνιά

χτυπήματα του βούρδουλα
στη ράχη του τιμωρημένου
το χτύπημα του χάρακα
σε χέρι ανοιγμένο

στου Πάσχα τη γιορτή
χτυπούσαν οι καμπάνες
δράματα και κωμωδίες
απ' τα πέτρινα καθίσματα

περιμέναμε απάντηση
από κάποιον τηλεφωνικώς
για μια στιγμή ξεχάσαμε
ποιά ήταν η ερώτηση

ποιος είσαι κι από πού
πώς λέγεσαι επισήμως
πώς σε φωνάζουν οι δικοί σου
τι δηλώνεις στην αστυνομία

βγήκαμε στις λεωφόρους
σε πορείες διαμαρτυρίας
με συνθήματα αυτοδυναμίας
για την κοσμοθεωρία μας

πέσαμε άδικα μαχόμενοι
χτυπημένοι κατακέφαλα
από σύγκρουση μετωπική
με εγχειρίδιο ιστορίας

Νάνος Βαλαωρίτης

Είναι τέχνη, τελικά, να είσαι γονιός

Δεν υπάρχει τίποτα που να μην έχει λεχθεί. Από τις πιο ακραίες συναισθηματικές προσεγγίσεις, μέχρι τις πιο προχωρημένες (νηφάλιες ή μη) πολιτικές αναλύσεις. Η κρατική βία στο στόχαστρο, η κοινωνία υπό έλεγχο για τη μάλλον ουδέτερη στάση της και η νεολαία στο μικροσκόπιο δημοσιογράφων και «ειδικών».

Από 9 χρόνων έως 24 είναι τα 4 παιδιά μου και πάντα θεωρούσα πολιτικό καθήκον να είμαι δίπλα τους. Είναι επαναστατικό να παραδίδεις σε μια κοινωνία βουτηγμένη ώς τον λαιμό στην αναλγησία χρήσιμους ανθρώπους.

Αυτό που κατάλαβα είναι πως αν κάτι σε εξυψώνει ή σε καταβαραθρώνει στα μάτια των παιδιών σου είναι η συνέπεια ή μη λόγων και έργων. Ενοχικά ή όχι και προκειμένου να πάρεις μια απόφαση, πρέπει πάντα να τη διυλίζεις μέσα απ' τα μάτια τους και μια πιθανή αρνητική τους κρίση. Είναι τέχνη, τελικά, να είσαι γονιός.

Όσοι έπεσαν απ' τα σύννεφα, μετά τις τελευταίες κινητοποιήσεις τους, ας είναι έτοιμοι και για μια πτώση απ' το... Διάστημα γι' αυτά που πρόκειται να ακολουθήσουν.

Όχι, δεν πρόκειται απλώς και μόνο για ένα συσσωρευμένο θυμό γι' αυτά που βλέπουν να διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια τους ή για τον φρικαλέο φόνο του συμμαθητή τους, είναι για το μέλλον που τους ετοιμάσαμε, αβέβαιο και σκοτεινό, που αρνούνται μ' αυτό τον εκρηκτικό τρόπο.

Συναισθηματικά φορτισμένη και επιθετική η επιστολή που μας απηύθυναν. Ας τη διαβάσουμε προσεκτικά. Ας δούμε πίσω από τις λέξεις, τους χαρακτηρισμούς και τον θυμό τους, τι ζητάνε από μας και τι τους έχουμε στερήσει. Και σίγουρα σ' αυτά που τους στερήσαμε δεν συγκαταλέγεται το κινητό τελευταίας τεχνολογίας ή το πιο ακριβό ρούχο της τάξης. Είναι η κατανόηση που τους λείπει κι ένας διάλογος που συνέχεια αναβάλλεται, γιατί... «έχω δουλειά τώρα, χρυσό μου».

Κι αυτή είναι η μία πλευρά του θέματος, η ατομική, η αυστηρώς οικογενειακή -πώς να το πω. Γιατί υπάρχει και η άλλη, η πλέον σοβαρή, η πλέον ουσιαστική, που δεν μπορεί παρά να περιστρέφεται γύρω από την πολιτική μας στάση και τη διαπαιδαγώγησή τους.

Πόσοι από μας πήραμε τα παιδιά μας σε μια διαδήλωση, πόσοι τους εξηγήσαμε για το θέατρο του παραλόγου που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια τους, πόσοι τους δείξαμε και μια διαφορετική διέξοδο πέρα από τον μοναδικό τάχα και κυρίαρχο στόχο της εισαγωγής σ' ένα πανεπιστήμιο.

... Αυτή η επιστολή που τόσο πρόθυμα φιλοξενήθηκε σε εφημερίδες και τα υπόλοιπα Μέσα, αλλά και τόσο εντέχνως αποσιωπήθηκαν οι παραλήπτες της. Κι αυτοί, δεν είναι οι μεροκαματιάρηδες γονείς, οι άνεργοι του Περάματος ή όπου ελληνικής Γης, δεν είναι οι άνθρωποι του μόχθου και της αγωνίας για τον επιούσιο. Οι παραλήπτες της επιστολής είναι οι χορτασμένοι, η περιβόητη μεσαία τάξη, που το μόνο ίσως που προσδοκά είναι να αυξήσει το εισόδημα χάριν μιας αόριστης ευδαιμονίας και διασφάλισης τάχα του μέλλοντος των παιδιών.

Αυτό το μοντέλο του ανθρώπου είναι που αρνούνται τα παιδιά που διαμαρτύρονται. Αυτό το μοντέλο είναι που δεν θέλουν να υιοθετήσουν όταν αργότερα γίνουν γονείς, για τα παιδιά τους και μακάρι να το θυμούνται και να το πετύχουν. Αυτή την υποκριτική στάση στηλιτεύουν και καλά κάνουν που μας βγάζουν τη γλώσσα κατάμουτρα. Γιατί θα μπορούσαν άνετα και να μας φτύσουν.

Πατέρας εκ πεποιθήσεως

Του ΔΙΟΝΥΣΗ ΤΣΑΚΝΗ
«ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» 18-12-2008

Οι επισκέπτες του ιστοτόπου είπαν για τους Η/Υ

Ομόφωνα (100%) οι επισκέπτες του ιστοτόπου μας δεν είναι ικανοποιημένοι με τους χειρισμούς της ηγεσίας της ΠΟΕΔ για τους Η/Υ στα σχολεία. Άραγε η ηγεσία της ΠΟΕΔ θα πάρει τα μηνύματα, ώστε να απαιτήσει ουσιαστικές λύσεις ή θα συνεχίσει να καλύπτει αδυναμίες και σκοπιμότητες; Ίδωμεν.

Παγκύπρια Συνδιάσκεψη Γενικών Αντιπροσώπων της ΠΟΕΔ

Πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη, 4-12-2008, η Παγκύπρια Συνδιάσκεψη των Γενικών Αντιπροσώπων της ΠΟΕΔ. Ήταν συνέχεια της συνδιάσκεψης που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβρη. Έγινε προσπάθεια να συζητηθούν τα θέματα τα οποία δεν είχαμε προλάβει να συζητήσουμε τότε. Δυστυχώς η ηγεσία της ΠΟΕΔ συνεχίζει το συνδικαλιστικό κατήφορο που έχει πάρει και με αυταρχισμό και αλαζονεία περιφρονεί κάθε έννοια συνδικαλιστικής ηθικής και δεοντολογίας.

Όρισαν και πάλι τις εργασίες της συνδιάσκεψης 9.30 – 13.30. Με ημίωρο διάλειμμα μάλιστα. Μετά πληρωμένο γεύμα και όλοι στα σπίτια τους, χωρίς να προλάβουμε να συζητήσουμε ουσιαστικά θέματα που απασχολούν τη βάση του κλάδου. Φαίνεται λοιπόν ότι η παράταση των εργασιών μέχρι το απόγευμα, που είχε γίνει τον Οκτώβρη, ήταν μια εξαίρεση που είχε επιτευχθεί μετά από μεγάλη και πολύχρονη πίεσή μας. (Ας σημειωθεί ότι στην πρόσκληση που έστειλαν στους αντιπροσώπους, εκ παραδρομής είπαν, προέβλεπαν τη συνέχιση των εργασιών μέχρι τις 5μ.μ. Όλοι οι αντιπρόσωποι ήταν ενήμεροι γι αυτό το θέμα). Εμείς θέσαμε και πάλι έντονα το θέμα για παράταση των εργασιών. Τονίσαμε ότι είναι απαράδεκτο να διατίθενται τόσα χρήματα και να αξιοποιούμε τόσο λίγο χρόνο.

Αρνήθηκαν πεισματικά ακόμη και να θέσουν προς ψηφοφορία την πρότασή μας. Δεν ήθελαν να δώσουν την ευκαιρία σε τυχόν έντιμους συναδέλφους να διαφοροποιηθούν από την «παραταξιακή γραμμή». «Αποφασίσαμε (ευτυχώς δεν είπαν … και διατάσσομεν) στο Διοικητικό Συμβούλιο και δεν τίθεται κανένα άλλο ζήτημα». Αντιλαμβάνονται άραγε ότι η συνδικαλιστική τους κατάντια τους οδηγεί σε επικίνδυνους δρόμους και στην ανυποληψία;

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, για μια ακόμα φορά, κωλυσιεργούσαν απροκάλυπτα, πολλοί αντιπρόσωποι ήταν ανενημέρωτοι για πάρα πολλά θέματα και άλλοι αυτοσχεδίαζαν εκείνη τη στιγμή. Είναι λυπηρό να διαπιστώνεις πως η σοβαρή μελέτη, η δημοκρατική λειτουργία, η συνδικαλιστική διορατικότητα, η αγωνιστική προοπτική, οι τεκμηριωμένες θέσεις και απόψεις, το συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης, είναι «είδη εν ανεπαρκεία» στη Συνδιάσκεψη και στις περισσότερες παρατάξεις.

Η μόνη συνδικαλιστική στρατηγική και τακτική που φαίνεται να γνωρίζουν και να επιδίδονται είναι: Οι προσκείμενοι στο εκάστοτε κυβερνόν κόμμα (ή και όλοι μαζί) να «γλείφουν» την εξουσία μήπως ευαρεστηθεί και μας πετάξει τίποτα ψίχουλα. Δεν είναι εξάλλου καθόλου τυχαίο πως πριν εξαγγείλει η εξουσία οποιοδήποτε μέτρο ή «παροχή», οι παροικούντες στους διαδρόμους της εκάστοτε εξουσίας το ήξεραν, και συχνά το ανακοίνωναν, από πριν.

Στα θέματα που προλάβαμε να συζητήσουμε:

Στα εσωτερικά-οργανωτικά εμείς θέσαμε το καίριο και ουσιαστικό θέμα της αλλαγής του καταστατικού με τεκμηριωμένες και συγκεκριμένες προτάσεις. Αρνήθηκαν να το θέσουν σε ψηφοφορία παραπέμποντας, για χρόνια τώρα, στις «καλένδες» των επιτροπών. Για να διαβάσετε τις προτάσεις μας πατήστε εδώ.

Για την ιστοσελίδα της ΠΟΕΔ επισημάναμε ότι παραμένει για χρόνια μακριά από τις ανάγκες των δασκάλων. Χωρίς ουσιαστική ενημέρωση, στατική και ανεπίκαιρη. Ρωτήσαμε για το κόστος δημιουργίας της και ενημέρωσής της. Στοίχισε πάνω από 2500 λίρες, τη στιγμή που ο υπεύθυνος πρώην οργανωτικός γραμματέας αντί να ενημερώνει την ιστοσελίδα της Οργάνωσης, όπως είναι το καθήκον του, έφτιαχνε και ενημέρωνε την ιστοσελίδα της παράταξής του. Επισημάναμε ότι οι δάσκαλοι, για δεκαετίες, αγωνίστηκαν και πέτυχαν να έχουν οι αξιωματούχοι της Γραμματείας της ΠΟΕΔ ελεύθερο χρόνο από διδακτικά καθήκοντα. Αυτό το χρόνο όμως έχουν τη συνδικαλιστική και ηθική υποχρέωση να τον αξιοποιούν για την αναβάθμιση της λειτουργίας της Οργάνωσης, της αγωνιστικής και διεκδικητικής της παρουσίας. Είναι ανεπίτρεπτο να δημοσιεύει άρθρα για συνέδριο που παρέστη, εκ μέρους της ΠΟΕΔ, στην ιστοσελίδα της παράταξής του και να αγνοεί και να αδιαφορεί για την ιστοσελίδα της ΠΟΕΔ. Επισημάναμε επίσης ότι ανάλογα φαινόμενα παρατηρούνται και με άλλους αξιωματούχους της ΠΟΕΔ. Ιδιαίτερα όσοι πρόσκεινται στα κόμματα της εκάστοτε εξουσίας, τότε και μόνο τότε δραστηριοποιούνται «γλείφοντας» τον Υπουργό και την εξουσία, ενημερώνοντάς μας τάχα με «βομβαρδισμό» πληροφοριών «πού πήγε και πού … ο εκάστοτε Υπουργός». Προτείναμε να αναλάβουν όλοι οι υπεύθυνοι των ιστοσελίδων των παρατάξεων, οι οποίοι είναι στο Διοικητικό Συμβούλιο, και να οργανώσουν την ιστοσελίδα της ΠΟΕΔ. Ας τους πληρώσουμε και τα χρήματα που δίνουμετώρα στην ιδιωτική εταιρεία. Προσωπικά προσφέρθηκα να συνεισφέρω, με τις ελάχιστες γνώσεις μου, χωρίς ένα ευρώ. Καμιά απάντηση, μόνο ευχολόγια.

Για τις άδειες απουσίας επιχειρηματολογήσαμε κυρίως για την άδεια μητρότητας και την εκπαιδευτική άδεια.

1. Άδεια μητρότητας
Διεκδίκηση άδειας μητρότητας τουλάχιστον 12 μήνες. Είμαστε πολύ πίσω και σε σχέση με πολλά ευρωπαϊκά κράτη, τα οποία αρέσκονται να επικαλούνται «ευρωλιγούρηδες» παντός καιρού. (Ελλάδα 13 μήνες, Φινλανδία 11 μήνες κ.λ.π.). Συνεργασία με τις γυναικείες οργανώσεις, πολυτέκνους και άλλους φορείς, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και δυναμικές διεκδικήσεις.
5. Εκπαιδευτικές άδειες με πλήρεις απολαβές.
Παράδειγμα: Στην Ελλάδα μπορεί ο εκπαιδευτικός να πάρει μέχρι πέντε (5) χρόνια εκπαιδευτική άδεια με πλήρεις απολαβές. Ακόμη και η διετής Μετεκπαίδευση στα διδασκαλεία τους παραχωρείται με πλήρεις απολαβές, κι ας μην θεωρούνται Μεταπτυχιακές σπουδές

Για τη βιωσιμότητα του Τ.Κ.Α. επισημάναμε ότι οι αλλοτριωμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες φαίνεται να «καταπίνουν την κάμηλο»-αύξηση των εισφορών για όλους τους εργαζόμενους- και να ασχολούνται και να προβάλλουν κυρίως το θέμα της κατάργησης ή μη του «ανεργιακού επιδόματος» των αφυπηρετούντων δημοσίων υπαλλήλων.

Αν η βάση των δασκάλων συνεχίσει να παραμένει απαθής και να ανέχεται να χρησιμοποιείται ως δεξαμενή ψήφων ανά τριετία, τίποτα θετικό δεν προοιωνίζεται. Η αγανάκτηση πρέπει να πάρει συγκεκριμένη έκφραση και δράση με την ενίσχυση της ΡΙ.Α.ΚΙ.

Μανόλης Σόβολος
Γενικός Αντιπρόσωπος ΠΟΕΔ
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ»

«Μάθημα 1ον για τον υπουργό Παιδείας ως πρώην μαθητή μου»

Παραμύθι ο χρόνος

μισός παιδί, μισός άντρας

παίζει κρυφτό στα σκοτεινά

Στ. Πολύζος, «Ο χρόνος και η λίμνη»

Το να σου αρέσουν τα λαϊκά άσματα (είτε ως παιδί του λαού είτε ως νεογιάπι) είναι καλό σημάδι. Το να πηγαίνεις όμως στα μπουζούκια σε ματωμένο Σαββατόβραδο είναι κακός οιωνός.

Το να 'χεις γεννηθεί και μεγαλώσει στη Θράκη είναι ευλογία θεού. Το να πηγαίνεις όμως στο γήπεδο για να δεις τον Πανθρακικό εν μέσω πραγματικών κοινωνικών εκρήξεων σηματοδοτεί απώλεια του μέτρου στάθμισης.

Το να είσαι νέος και νεαρός πολιτικός είναι ευτύχημα για την απο-γεροντοποίηση της χώρας. Το να μην επιδεικνύεις όμως την προσήκουσα ευαισθησία και ευθύνη (δηλώνοντας έστω «έκανα λάθος εκτίμηση») δεν τιμάει ούτε τη γενιά σου ούτε την πολιτική.

Και να θυμάσαι πάντοτε ότι στις ύβρεις των αντιπάλων μας δεν απαντάμε την Υβριν της αλαζονικής εξουσίας μας.

ΥΓ.1: Δεν φοβάστε, κύριε υπουργέ, μήπως ο ιστότοπος που καθιερώσατε ως χώρο διαλόγου των νέων fonimathiton@ypepth.gr διαβαστεί -λόγω και των λατινικών χαρακτήρων- αντί για «Φωνή μαθητών» ως «Φόνοι μαθητών»;

ΥΓ.2: Αν χρειαστεί και δεύτερο μάθημα, θα επανέλθω.

Ο πρώην δάσκαλός σου

Γ. ΠΑΝΟΥΣΗΣ

«ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» 16-12-2008

«Προβληματικά» τα παιδιά -κάτω των 12 μηνών- που πάνε σε παιδικό σταθμό

Η παραμονή ενός παιδιού κάτω των 12 μηνών για πολλές ώρες στον παιδικό σταθμό μπορεί να του δημιουργήσει προβλήματα στη μετέπειτα ζωή του, σημειώνει σε έκθεσή της η UNICEF χαρακτηρίζοντας μια τέτοια επιλογή «μεγάλο τζόγο». Ο παιδικός σταθμός, εξάλλου, μπορεί να γίνει ο χώρος όπου θα γεννηθούν οι ανισότητες του μέλλοντος, εξαιτίας του χάσματος ευκαιριών ανάμεσα σε προνομιούχες και μη προνομιούχες οικογένειες για εγγραφή του παιδιού τους σε έναν «καλό» παιδικό σταθμό. Τα βρέφη κάτω των 12 μηνών θα πρέπει -όταν αυτό είναι δυνατό- να μένουν στο σπίτι τους και να τα φροντίζουν οι γονείς τους (ή οι οικείοι τους) γιατί μαζί τους θα αναπτύξουν ισχυρό δεσμό και το αίσθημα της ασφάλειας που έχουν ανάγκη.

Πηγαίνοντας στον παιδικό σταθμό, τα μικρά μπορούν να ευνοηθούν από τη σχέση με τα άλλα παιδιά και να ενισχύσουν τη διανοητική, γλωσσική και συναισθηματική τους ανάπτυξη. Ιδίως μάλιστα μικρά μεταναστών έχουν την ευκαιρία της ενσωμάτωσης. Η εκπαίδευση στη βρεφική ηλικία «συνιστά σπάνια ευκαιρία να μετριαστούν οι συνέπειες της φτώχειας και των όποιων μειονεκτημάτων για το μέλλον πολλών εκατομμυρίων παιδιών» αναφέρεται στην έκθεση. Όμως, η εγγραφή από νωρίς σε βρεφονηπιακό μπορεί να έχει και αντίθετα αποτελέσματα. Οι φτωχές οικογένειες δέχονται πολύ μεγαλύτερη πίεση να βρουν παιδικούς σταθμούς, φτηνούς μάλιστα, για να βάλουν τα παιδιά τους το συντομότερο δυνατό μετά τη γέννησή τους, ώστε να γυρίσουν στη δουλειά. Δημιουργούνται όμως έτσι παιδικοί σταθμοί δύο ταχυτήτων και μελλοντικοί πολίτες δύο ταχυτήτων.

Αυτός είναι ο λόγος που η UNICEF προτείνει να επιδοτούνται όσο το δυνατόν περισσότερο οι βρεφονηπιακοί σταθμοί και να στηρίζονται οι αναξιοπαθούντες. Η βρεφονηπιακή μέριμνα θα μπορούσε να εξελιχθεί σε «μια δυνάμει νέα πηγή ανισότητας. Αν επιτρέψουμε να γίνει αυτό, μια ιστορική ευκαιρία θα έχει χαθεί», σημειώνεται στην έκθεση. Υψηλής ποιότητας υπηρεσίες βρεφικής και νηπιακής φροντίδας μπορούν πράγματι να είναι εξαιρετικά ευεργετικές για τα παιδιά, όμως -αναφέρεται στην έκθεση με επίκληση σε έρευνες από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ-, τα βρέφη που από τα σπάργανα ακόμα πάνε στον παιδικό αντιμετωπίζουν κίνδυνο -μικρό, αλλά κίνδυνο- να έχουν αργότερα προβλήματα όπως αντικοινωνική συμπεριφορά, επιθετικότητα, έλλειψη συγκέντρωσης, κατάθλιψη κ.λπ.

Για να είναι η πρώτη φροντίδα του παιδιού γόνιμη και αποτελεσματική, η UNICEF προτείνει, μεταξύ άλλων, τη θέσπιση ελάχιστου χρόνου γονικής αδείας ενός έτους με τον μισό από τον κανονικό μισθό, εθνικό σχέδιο με προτεραιότητα στα λιγότερο ευνοημένα παιδιά, ελάχιστη υποχρεωτική εκπαίδευση για όλο το προσωπικό των βρεφονηπιακών σταθμών και έναν βρεφονηπιοκόμο ανά 15 παιδιά.

«ΧΑΡΑΥΓΗ» 15-12-2008

Οι δυο Ελλάδες ...

Δύο Ελλάδες (1)Πάνω από το 22% του πληθυσμού της χώρας ζει σε επίπεδα κάτω από τα όρια της φτώχειας.Περισσότεροι από 1,5 εκατομμύρια μισθωτών ζουν με μηνιαίο εισόδημα γύρω στα 500 ευρώ.Περίπου 900.000 εργαζόμενοι κολλάνε μόλις 100 ένσημα δουλειάς το χρόνο και βάσει των ασφαλιστικών νόμων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, θα πάρουν σύνταξη σε …90 χρόνια.Πάνω από 700.000 συνταξιούχοι αγρότες, παίρνουν μηνιαία σύνταξη της τάξης των 330 ευρώ.Εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι του ΙΚΑ, εισπράττουν την κατώτερη σύνταξη των 400 - 500 ευρώ.Πάνω από 500.000 άνεργοι στοιβάζονται στις ουρές της εξαθλίωσης, της ρουσφετοκρατίας και της δικομματικής ψηφοθηρίας.*Αυτή είναι η μία Ελλάδα.Στην άλλη Ελλάδα:

* 2.285% (!) ήταν η αύξηση των κερδών της «Τράπεζας Αττικής» μέσα στο 2007 σε σύγκριση με το 2006.
* 283% η αύξηση των κερδών της «Μαρφίν».
* 174% η αύξηση των κερδών της «Εγνατίας».
* 54% η αύξηση των κερδών της «Αλφα».
* 55% η αύξηση των κερδών της «Κύπρου».
* 43% η αύξηση των κερδών της «Πειραιώς».
* 55% η αύξηση των κερδών της «Τράπεζας Κύπρου».
* 64% η αύξηση των κερδών της «Εθνικής».
* 32% η αύξηση των κερδών της «Γιούρομπανκ».
* 46,5% η αύξηση των κερδών της «Μιλένιουμ».

*Οσο για το 2008, έτος διεθνούς οικονομικής κρίσης, μέσα στο 9μηνο Γενάρης - Σεπτέμβρης, η «Εθνική» ανακοίνωσε νέα υπερκέρδη ύψους 1,2 δισ. ευρώ και η «Αλφα» κέρδη ύψους 567 εκατομμυρίων ευρώ.***Είναι προφανές: Η μία Ελλάδα απέχει από την άλλη τόσο όσο απέχουν οι διακηρύξεις, οι υποσχέσεις και οι «φιλολαϊκές» εξαγγελίες των εκάστοτε κυβερνώντων από την αλήθεια.
μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο.
Δυο Ελλάδες (2)Σε αυτήν τη «δεύτερη» Ελλάδα, όχι την Ελλάδα των μισθωτών, των συνταξιούχων και των ανέργων, την «άλλη» Ελλάδα, των προυχόντων, υπάρχουν και τα σούπερ μάρκετ.Προσέξτε: Τα 20 μεγαλύτερα σούπερ μάρκετ του κλάδου έλεγξαν το 2007 το 89,03% του συνολικού τζίρου. Τα έξι δε από αυτά (πρόκειται στην ουσία για «αλυσίδες») σημείωσαν το 75% των συνολικών κερδών, δηλαδή κέρδη ύψους 160 εκατ. ευρώ.Μεταξύ αυτών η «ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ» είχε κέρδη 45,9 εκατ. ευρώ (αύξηση 2006/7: 66,2%!), το «PRAKTIKER» κέρδη 33,3 εκατ. ευρώ, το «CARREFOUR» κέρδη 24,9 εκατ. ευρώ, η «ΜΑΣΟΥΤΗΣ» κέρδη 18,28 εκατ. ευρώ, το «ΜΕΤΡΟ ΑΕΒΕ» κέρδη 21,03 εκατ. ευρώ.Ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει ότι οι παραπάνω επιδόσεις - σε συνθήκες ακρίβειας και όταν οι μισθοί και οι συντάξεις δε φτάνουν για να τα φέρει βόλτα μια λαϊκή οικογένεια ούτε το μισό μήνα - αντανακλούν πλήρως την ουσία των κυβερνητικών διακηρύξεων περί «κοψίματος των χεριών των κερδοσκόπων»;…
Δυο Ελλάδες (3)Εκτός από αυτούς που παθαίνουν «τεταρταίο πυρετό» όταν πάνε να γεμίσουν τα ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων τους στα βενζινάδικα ή παλεύουν να ζεσταθούν με το πετρέλαιο θέρμανσης, υπάρχουν και οι «άλλοι».Οι «άλλοι», τα διυλιστήρια, δηλαδή, είδαν τα ενοποιημένα κέρδη τους να καταγράφουν το 2007 αύξηση κερδών της τάξεως του 29,2%. Ειδικότερα η «Motor Oil» είδε τα κέρδη της να φτάνουν στα 127,6 εκατ. ευρώ και τα «Ελληνικά Πετρέλαια» τα δικά τους κέρδη στα 351 εκατ. ευρώ (αυξημένα κατά 34,9%).Επίσης οι εταιρείες εμπορίας πετρελαιοειδών είχαν συνολικό τζίρο 12 δισ. ευρώ. Μάλιστα μόλις 5 από αυτές (υπάρχουν 67 συνολικά) σημείωσαν το 62,4% των πωλήσεων και κέρδη ύψους 100 εκατ. ευρώ. Μεταξύ αυτών η «BP» (με κέρδη 34 εκατομμύρια που προστέθηκαν στα 32,2 εκατομμύρια της προηγούμενης χρονιάς), η «Shell», η «AVIN» και η «Aegean Oil».
Α, ναι, μην ξεχάσουμε, μέσα σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο των «αδελφωμένων εργατών και εργοδοτών», και τις κατασκευαστικές εταιρείες, γνωστές για τον «ευεργετικό» τους ρόλο στην «ανάπτυξη» του τόπου. Μέσα στο 2007 είδαν τις πωλήσεις τους να αυξάνονται κατά 49%. Μόλις…
Είναι δυο δεκαετίες (και βάλε) που ακούμε το ίδιο παραμύθι: «Λεφτά δεν υπάρχουν».Κι όμως: Περίπου 1,2 τρισ. ευρώ ήταν το περίφημο «πακέτο» Σαρκοζί που ανακοινώθηκε πριν από ένα περίπου μήνα. Περί τα 200 δισ. ευρώ το νέο «πακέτο» που πρότεινε προχτές ο Μπαρόζο. Σε αυτά προσθέστε τα πολλά εκατοντάδες εκατομμύρια και δισεκατομμύρια, που (κατά αντίστοιχο με τα «δικά μας» 28 δισ.) ανακοίνωσαν οι εθνικές κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ ότι πάνε για τη σωτηρία τραπεζών, τραπεζιτών, «γκόλντεν μπόις» και κάθε λογής «τοξικο-ταξικών» …λαμογιών.Λεφτά, λοιπόν, υπάρχουν. Κι είναι πολλά. Πάρα πολλά. Αρκεί να μη τα ζητάνε οι εργάτες, αλλά οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες.

Νίκος Μπογιόπουλος
"ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ"

Ο εφιάλτης της πείνας σκεπάζει τον πλανήτη

Σε 963 εκατομμύρια υπολογίζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων τον αριθμό των υποσιτισμένων σε όλο τον κόσμο!

Το πρόβλημα της πείνας παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις και δεν αφορά μόνον τις αναπτυσσόμενες χώρες, αφού χτυπάει πλέον και την καρδιά του καπιταλιστικού συστήματος.

Ο αριθμός των πεινασμένων αυξήθηκε στη διάρκεια του 2007 κατά 40 εκατομμύρια. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων εκτιμά ότι αυτή η αύξηση οφείλεται, εκτός των άλλων, στην εκρηκτική άνοδο της τιμής των τροφίμων. Η άνοδος αυτή αποδίδεται στο γεγονός ότι τα τρόφιμα, οι πρώτες ύλες, όπως και το πετρέλαιο έγιναν αντικείμενο χρηματιστηριακής σπέκουλας που απέφερε κέρδη τρισεκατομμυρίων δολαρίων στους κεφαλαιοκράτες και σκόρπισε πείνα σε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους.

Υπολογίζεται ότι αυτή τη στιγμή το 14% του παγκόσμιου πληθυσμού υποσιτίζεται. Βεβαίως, η συντριπτική πλειοψηφία τους (907 εκατομμύρια) ζει στις αναπτυσσόμενες χώρες. Από αυτούς, το 65% ζει σε μόνον επτά χώρες: Ινδία, Κίνα, Κονγκό, Μπανγκλαντές, Ινδονησία, Πακιστάν και Αιθιοπία.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στην Υποσαχάρεια Αφρική, όπου 236 εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται επί χρόνια και αποτελούν την πλειοψηφία του συνολικού πληθυσμού. Η μεγαλύτερη αύξηση παρουσιάζεται στο Κονγκό, όπου εξαιτίας του πολέμου, ο αριθμός των υποσιτισμένων αυξήθηκε σε μια τετραετία από 11 σε 43 εκατομμύρια, δηλαδή το 76% του συνολικού πληθυσμού...

Στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική αν και σημειώθηκε κάποια πρόοδος, η τεράστια αύξηση της τιμής των τροφίμων τα τελευταία δύο χρόνια οδήγησε σε νέα αύξηση του αριθμού των πεινασμένων που υπολογίζονται σε 51 εκατομμύρια.

Τέλος, οι πόλεμοι στο Ιράκ και το Αφγανιστάν είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των υποσιτισμένων από 15 εκατομμύρια (το 1992) σε 37 εκατομμύρια το 2007.

Είναι χαρακτηριστική από την άποψη αυτή η πορεία της τιμής του ρυζιού που αποτελεί τη βασική τροφή για δισεκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων, η τιμή του ρυζιού αυξήθηκε μέσα σε μια τετραετία 2004 - 2007 από 203 δολάρια σε 1.000 δολάρια ο τόνος!

Στους λόγους που οδήγησαν στη δραματική αύξηση της πείνας στον κόσμο συγκαταλέγονται εκτός της ανόδου των τιμών, το ξεκλήρισμα εκατομμυρίων αγροτών εξαιτίας της αύξησης του κόστους παραγωγής, η αύξηση της παραγωγής βιοκαυσίμων που οδηγεί στην εγκατάλειψη των παραδοσιακών καλλιεργειών προς όφελος της καλλιέργειας «ενεργειακών φυτών», οι κλιματικές αλλαγές που έχουν ως αποτέλεσμα τη λειψυδρία. Πάνω από όλα όμως βρίσκεται η λεηλασία των αναπτυσσόμενων χωρών από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Λεηλασία που αφορά στους πόρους, στις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τις πρώτες ύλες.

Η πείνα, επομένως, δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο όπως την παρουσιάζουν οι απολογητές του καπιταλισμού. Είναι συνέπεια της ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης και επομένως εξαλείφεται μαζί της.

Παπαγεωργίου Βασίλης
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 14-12-2008

Ρίχνουν ξίδι στην πληγή

Στην Πέτρου Ράλλη, προ ολίγων ημερών, ένας μετανάστης χωρίς όνομα βρέθηκε πεθαμένος κι οχτώ σαπισμένοι στο ξύλο από τα «όργανα» της «τάξης». Έξω από την κεντρική σκηνή των Εξαρχείων. Ουδείς πένθησε. Ουδείς πυροβόλησε. Ουδείς εξεγέρθη απέναντι στην άνομη - έννομη τάξη. Ύστερα, ήρθε ο αθώος νεκρός, εξίσου αθώος με τους άλλους τους μελαμψότερους κι άρχισαν οι συμψηφισμοί των αναλύσεων και των λυγμών. Γρατσουνίστηκαν αστικές συνειδήσεις κι από κάτω τρέχουν οι μετρήσεις κι οι δημοσκοπήσεις.
Ανάμεσα στη φωτιά και την κουκούλα, στην τρεμούλα των μικροαστών και τον πολιτικό παλιμπαιδισμό των ενσωματωμένων προοδευτικών πουροτεκνών, ξεπήδησαν οι αιώνιοι επιτήδειοι. Η χώρα άρχισε να σιγοκαίγεται στην ψησταριά των συμφερόντων, με καρυκεύματα κοινωνικής ανάλυσης αυτοαποκαλούμενων διανοούμενων και κορόνες από περιστασιακές πριμαντόνες του διαφημιζόμενου «δημόσιου» λόγου.
Το κέντημα το βρίσκεις, μαζί με τη βελόνα και την κλωστή του, στον ξένο Τύπο. Μέσα στα κείμενα και πιο κάτω απ' τους υστερικούς τίτλους. Είχαν έρθει συνεργεία εδώ και μέρες, πριν απ' το δολοφονημένο παιδί, ευρωπαϊκών ΜΜΕ, για να καλύψουν τις διευρυμένες ταραχές απ' άκρου σ' άκρο της χώρας με αφορμή τους μετανάστες(;). «Αλλού κι αλλιώς το περιμέναμε το σκηνικό», θα πουν με επαγγελματικό ρεαλισμό.
Η αλήθεια είναι ότι τώρα οι μετανάστες θα πεθαίνουν δέκα δέκα απ' το ξύλο και την πείνα και δε θα παίρνει μυρουδιά κανείς. Η αλήθεια είναι πως αν βρεις τζαμά θα πληρώσεις τριπλάσια το τζάμι που έσπασε ο αέρας. Προηγούνται, βλέπεις, τα άλλα που έχουν ανάγκη στην αγορά. Η αλήθεια πλησιάζει το σκοπό της τον αρχικό: άλφα στερητικό και λήθη.
«Αλέξη ζεις εσύ μας οδηγείς», ακούγεται στην τηλεόραση από παιδικές φωνές και στο ερώτημα «πού;» δεν απαντά το πλήθος των μόνων στο σπίτι που με οργισμένο προσωρινώς δέος σταματά να σκέφτεται μπροστά στο τείχος των μπάτσων του νου και του κοινού και του ελιτίστικου. Που χτίζει το αυθαίρετό του πάνω σε κάθε ευκαιρία για να ξαναγράψει την ιστορία στα μέτρα του. Έξω στις εφημερίδες θυμήθηκαν το... Ζάλογγο(!), έφτιαξαν κι ένα «μεσογειακό τόξο τρομοκρατίας». Εδώ η συμμαχία των ευρωπαιο-προθύμων βάφτισε εξέγερση την αυθόρμητη και φυσική έκρηξη των νέων κι άρχισε να πουλάει ιδεολογικό ξίδι γι' αθάνατο κρασί του '21...
Μια δεύτερη γενιά μεταναστών, καμιά τριανταριά ψυχές, μπορεί και ν' απέκτησαν το λάπτοπ και τα αθλητικά παπούτσια που ποτέ δε θ' αποκτούσαν. Περισσεύματα από ένα πλιάτσικο που είχε και ντόπιους νταβατζήδες. Αυτοί ίσως πάνε φυλακή.
Τώρα είναι η ώρα του ράδιο αρβύλα, της χύμα «εγκυκλοπαίδειας» των απωθημένων. Στο διαδίκτυο το αίμα δίνει τόνους βαρύτητας στην αβάσταχτη ελαφρότητα της ασφαλούς διαβίωσης στους ιστοτόπους.
Στους τόπους δουλειάς δεν έφτασε η απόφαση των 27 για το κάτεργο του 65ωρου, της ενεργού και ανενεργού εργασίας. Τώρα είναι η ώρα να δοκιμαστεί η ευρωαστυνομία, εκεί που η ντόπια «δύναμη τάξης» απέτυχε. Η διεθνής τής Κου-Κλουξ-Κλαν επενδύει στα ομόλογα του απολογητικού υπομνήματος του Κτήνους. Που ταΐστηκε κι εκπαιδεύτηκε και πυροβόλησε με την ψήφο των πενθούντων.
Τα παιδιά, λένε, θέλουν αγάπη και φροντίδα. Η αγάπη είναι δωρεάν. Η φροντίδα κοστίζει. Γιατί είναι ταξικής διαφοράς τιμολογημένο προϊόν.
Σ' αυτήν θ' αναμετρηθούμε. Θα συγκρουστούμε. Και θα περιφρουρήσουμε και το δρόμο και την ιστορία του.

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 14-12-2008

Οι γονείς για τη δολοφονία

ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΟΝΕΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Γ.Μ.Ε.)
www.asgme.gr – www.goneis.org

Αθήνα 8 Δεκεμβρίου 2008
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Για την δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου
Καταδικάζουμε με οργή την πολιτική κλιμάκωσης της βίας και του αυταρχισμού που φτάνει να αφαιρεί τη ζωή ενός 15χρονου παιδιού.
Οι ευθύνες της ηγεσίας της αστυνομίας και της κυβέρνησης είναι πάρα πολύ βαριές. Η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί διαχειριστές της δεν έχουν άλλο δρόμο!
Όταν ο λαός σηκώνει κεφάλι και διεκδικεί δουλειά, μόρφωση, δικαιοσύνη και δικαιώματα επιστρατεύουν όλα τα όπλα για να τον τρομοκρατήσουν, να τον αναγκάσουν να σκύψει και πάλι το κεφάλι.
Την κρατική βία και καταστολή την δημιουργεί η ίδια πολιτική που υπόσχεται φτηνή κατάρτιση, κακοπληρωμένη απασχόληση και, κυρίως, καθόλου όνειρα για τα παιδιά μας του 21ου αιώνα.
Η ίδια πολιτική που θεωρεί ότι οι σημερινοί νέοι και αυριανοί εργαζόμενοι πρέπει να μάθουν όσο γίνεται από πιο μικρή ηλικία να είναι υπάκουοι στην αδικία και στη σκληρή εκμετάλλευση. Είναι η ίδια πολιτική που ποινικοποιεί τους αγώνες των μαθητών, που καλεί τους γονείς στη ΓΑΔΑ να καταδώσουν τα παιδιά τους.
Όσο θα εντείνεται η άγρια επίθεση ενάντια στον κόσμο της δουλειάς, τόσο θα εντείνεται και η κρατική βία, τόσο θα οπλίζεται το χέρι των σωμάτων ασφαλείας να πυροβολεί παιδιά, θα τσακίζουν κεφάλια φοιτητών στις ζαρντινιέρες, θα βασανίζουν μετανάστες, θα προσβάλουν βάναυσα ανθρώπους στα αστυνομικά τμήματα.
Απέναντι στον οργανωμένο κρατικό και κυβερνητικό αυταρχισμό, οι εργαζόμενοι και η νεολαία μια απάντηση μπορούν να δώσουν: καλά οργανωμένο και συντονισμένο αγώνα.
Γιατί όσο περισσότερα μέτρα άγριας εκμετάλλευσης σε βάρος της νέας γενιάς θα προωθούν οι κυβερνήσεις τόσο θα πληθαίνουν τα κρούσματα τρομοκρατίας και οι εγκληματικές ενέργειες σε βάρος των νέων που δείχνουν ανυπακοή, που αντιστέκονται, που αγωνίζονται.
Δεν πρόκειται να τους τιμωρήσουμε με εμπρησμούς και καταστροφές. Αντίθετα βρίσκουν άλλοθι για πιο μεγάλη καταστολή.
Μόνη απάντηση σ΄ αυτή την πολιτική, στον αυταρχισμό και την τρομοκρατία πρέπει να είναι ο οργανωμένος αγώνας μέσα από τους συλλόγους, τα συνδικάτα, το οργανωμένο λαϊκό κίνημα .
Καλούμε τους γονείς μαζί με τα παιδιά μας την Τρίτη 9/12 στα συλλαλητήρια και την Τετάρτη 10/12 στην απεργία με το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων.
Με αποφασιστικότητα να περιφρουρήσουμε γερά και να συντονίσουμε πανελλαδικά τις κινητοποιήσεις μας
Δεν μπορούμε να παρηγορήσουμε τους γονείς του δολοφονημένου παιδιού. Μπορούμε όμως να πολεμήσουμε τους αίτιους, να μην επιτρέψουμε να στερούν από τους νέους τη μόρφωση, την εργασία, τα όνειρα, τη ζωή τους.
Το Δ.Σ.

Ποίημα της εβδομάδας 102

Έκστασις

Το μικρό μου παιδί
σοβαρή αταξία έκανε πάλι.
Στο πεζούλι του σύμπαντος σκαρφάλωσε,
σκούντησε με το χέρι του
το κρεμασμένο
στον τοίχο τ’ ουρανού
κόκκινο πιάτο,
κι έχυσε όλο το φως επάνω του.

Ο Θεός απόρησε
που είδε τον ήλιο
ντυμένο ρούχα παιδικά
να κατεβαίνει τρέχοντας
της φαντασίας μου τη σκάλα
και να ’ρχεται σε μένα.

Κι εγώ κάθομαι τώρα
και μαλώνω αυστηρά
το μικρό μου παιδί
ενώ κλέβω κρυφά
τον χυμένο επάνω του ήλιο.

Κική Δημουλά
(Ερήμην, 1958)

Ποίημα της εβδομάδας 101

Η ΛΕΞΗ

Τυφλός από χρόνια
πάλευε μ' ένα μαύρο κάρβουνο
να γράψει μια λέξη
πάνω στο απόλυτο σκοτάδι.

Καμιά γραφή και καμιά φωνή
δε θα μπορούσε ν' αποδώσει
το φριχτό νόημά της.

Δε βρισκόταν σε κανένα λεξικό.

Στ' όνειρό του την έβλεπε
αχνά χαραγμένη
μέσα σε σπήλαιο ανερεύνητο
και φοβόταν πως οι άνθρωποι
κάποτε θα την ανακαλύψουν.

Ο ίδιος ουδέποτε τόλμησε να την προφέρει.
Μήτε ήξερε γιατί βασανιζόταν
να γράψει αυτή τη λέξη.

Γιώργης Παυλόπουλος