Όταν ήρθε ο καιρός να πάει στο Δημοτικό Σχολείο, οι βιοποριστικές ανάγκες της οικογένειας και οι συνθήκες της εποχής, την ανάγκασαν να παρατήσει το σχολείο, μετά από λίγους μήνες, για να βοηθάει τους γονείς, να φροντίζει τα άλλα μικρότερα αδέρφια της και το κοπάδι με τα ζώα. Κατάλαβε νωρίς, μέσα από την απουσία, την αξία της εκπαίδευσης και της μόρφωσης (θα μου πεις βέβαια, σήμερα έχει γεμίσει ο τόπος εγγράμματους αμόρφωτους… άλλη ιστορία…). Γι αυτό οι συνεχείς συμβουλές που έδιναν, με το σύζυγό της ήταν: «να μάθετε γράμματα, να μορφωθείτε».
Όταν ο πρώτος γιος της έπαιρνε το πρώτο του πτυχίο, από την Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, εκείνη με τον σύζυγό της, δούλευαν στα χωράφια. Μετά όταν έπαιρνε το πτυχίο της Μετεκπαίδευσης από το Μαράσλειο Διδασκαλείο, για εκείνη η δουλειά στα χωράφια συνεχιζόταν. Αργότερα όταν η κόρη της και ο δεύτερος γιος της έπαιρναν τα πτυχία τους, πάλι βρισκόταν στα χωράφια και στα θερμοκήπια.
Λίγα χρόνια αργότερα, όταν τα πρώτα εγγόνια της, από την κόρη της, έπαιρναν τα πτυχία τους, εκείνη συνέχιζε τον αγώνα στο χωριό και στα χωράφια. Μόλις που κατάφερε να πάει στην αποφοίτηση της πρώτης εγγονής της.
Όταν ο γιος της έπαιρνε το Μεταπτυχιακό του στην Εκπαιδευτική Διοίκηση, εκείνη βρισκόταν «εγκλωβισμένη» στο χωριό και στις δουλειές του σπιτιού.
Σήμερα ήταν εκεί. Όταν ο γιος της έπαιρνε το δεύτερο πτυχίο του, Δημοσιογραφίας, από το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Σήμερα ήταν εκεί, για πρώτη φορά, σε μια αποφοίτηση παιδιού της. Σήμερα ήταν εκεί, για να καλύπτει και την απουσία του συζύγου της που «έφυγε» νωρίς. Σήμερα ήταν εκεί, ζωντανό σύμβολο μιας γενιάς που πότισε τη γη πραγματικά με ιδρώτα και αίμα. Για να μπορέσει η γενιά μας «να μάθει γράμματα, να μορφωθεί». Με μόνη ευχή και ελπίδα να μην μείνουμε «εγγράμματοι αμόρφωτοι». Σήμερα ήταν εκεί. Πού να πάει άλλωστε; Έχει αντικαταστήσει εδώ και καιρό την τσάπα με το μπαστούνι …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου