Ατύχημα ιδιαζόντως ειδεχθές!

Η είδηση με τσάκισε. Στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της φτώχειας που εξαπλώνεται σαν τρόμος για τη χαίνουσα πληγή της ανεργίας. Κακοφορμίζει ώρα την ώρα. Ο μαύρος πρίγκιψ εξαγγέλλει κλείσιμο του Γκουαντάναμο. Την ίδια στιγμή, μια τεράστια παγκόσμια εργατική δύναμη φυλακίζεται στο απέραντο Γκουαντάναμο της βαθιάς ύφεσης. Απαγωγή...

Στη σκαλωσιά στα 75 του χρόνια... Εργατικό ατύχημα ιδιαζόντως ειδεχθές. Όλος ο πολιτισμός στην κατρακύλα. Γλίστρησε. Εμεινε στον τόπο. Ο παππούς. Ο εργάτης. Ο οικοδόμος. Του καθενός σκεπτόμενου, συγγενής, εκ χυμένου αίματος. Βαριά χειρωνακτική εργασία. Στα 75. Οχι από χόμπι. Από ανάγκη. Δούλος στην εταιρεία των αόρατων, των άφαντων αφεντικών.

Ούτε μονόλεπτο στα δελτία. Μήτε αράδα στα έντυπα. Ο αντίποδας του κυρίου απαχθέντος. Του συνομηλίκου του. Χαζός ήταν; Δεν παρατήρησε τους απαγωγείς του κόπου του μια ολόκληρη ζωή... Δεν κατάλαβε πού τον έκλεισαν... Ήξερε την οικοδομή σπιθαμή τη σπιθαμή. Δεν τον έκρυψαν οι απαγωγείς του βλέπετε. Μπροστά στα μάτια μας τον είχαν τον παππού. Φτηνός γέρος. 30; 40; ευρώ μεροκάματο; Άβυσσος κόστους ζωής.

Το τιμολόγιο κομμένο προ πολλού. «Παππού είστε ελεύθερος». Λύτρα.

«Παππού πέθανες». Εφιάλτης δυο ώρες στο πορτμπαγκάζ για έναν 74χρονο με προβλήματα υγείας. Ποιος μπορεί να το αρνηθεί. Για άνθρωπο μιλάμε. Πλούσιο, αλλά άνθρωπο.

Εφιάλτης ένα ολόκληρο πρωί αθηναϊκού Γενάρη στη σκαλωσιά για έναν 75χρονο, με προβλήματα βαριάς κι ανθυγιεινής εργασίας. Φτωχό, αλλά άνθρωπο. Ποιος μπορεί να το αρνηθεί. Αλλά δε μιλάμε γι' αυτόν...

Συγκρίνω ηλικίες. Ταξικές ηλικίες. Συγκρίνω εφιάλτες. Ταξικούς εφιάλτες. Συγκρίνω παππούδες και την ψυχραιμία τους. Τον ηρωισμό τους. Την ταξική διαδρομή και το τέλος... της περιπέτειάς τους. Όλοι πεθαίνουμε. Το ίδιο. Σε άλλο χρόνο, από άλλη διαδρομή. Από άλλη ζωή το ραντεβού με τον κίνδυνο και το Χάρο.

Άλλο πράγμα να πέφτεις θύμα απαγωγής μια φορά, να καταβάλεις λύτρα και να σε ντύνουν ζεστά, να σου δίνουν πίσω και το πιστόλι σου, τα φάρμακα στην ώρα τους. Να σου μιλάνε στον πληθυντικό, να σέβονται την κυρά σου. Τα καθάρματα μάλιστα. Του κοινού Ποινικού Δικαίου.

Κι άλλο πράγμα να πέφτεις θύμα. Των κυρίων επιχειρηματιών. Της εταιρείας των κατασκευαστών. Που σ' ανεβάζουν στα 75 σου στη σκαλωσιά. Να σε λυπούνται. Που πρέπει να τσοντάρεις για τα φάρμακά σου. Για τα εγγόνια σου. Τα παιδιά σου. Το γιαούρτι και το ψωμί. Σου μιλάνε στον ενικό. Ο μπάρμπας που το λέει η καρδούλα του ακόμα. Θα τη σεβαστούν και την κυρά σου. Θα της πουν πως σου 'καναν και χάρη, γέρο άνθρωπο να σου δώσουν τη δουλειά και τώρα να τρέχουν ν' απολογούνται για τα μέτρα ασφαλείας.

Παππούς ετών 75 έπεσε από την οικοδομή όπου δούλευε κι έμεινε στον τόπο. Συνήθης είδηση. Αυτή η επιδημία δεν ξέσπασε τώρα σαν την επιδημία των απαγωγών. Δεν είναι είδηση.

Συγκρίνω ειδήσεις. Χρόνο και χρήμα αναλύσεων. Μια κάμερα στην κηδεία παρακαλώ. Για τις δηλώσεις του παππού, του νεκρού, του οικοδόμου. Και το όπλο πίσω. Αυτό της τάξης των παππούδων που έχουν απαχθεί μπροστά στα μάτια μας...

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»

Ποίημα της εβδομάδας 108

ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΝΟΜΟΤΑΓΟΥΣ

Γράφω ποιήματα μέσα στα πλαίσια που ορίζουν
οι υπεύθυνες υπηρεσίες

Που δεν περιέχουν τη λέξη: Ελευθερία, τη λέξη:
Δημοκρατία

Δεν φωνασκούν: Κάτω οι τύραννοι ή: Θάνατος
στους προδότες

Που παρακάμπτουν επιμελώς τα λεγόμενα
φλέγοντα γεγονότα

Γράφω ποιήματα άνετα και αναπαυτικά για όλες
τις λογοκρισίες

Αποστρέφομαι τετριμμένες εκφράσεις όπως: σαπίλα
ή καθάρματα ή πουλημένοι

Εκλέγω σε πάσα περίπτωση την αρμοδιότερη λέξη
Αυτή που λέμε "ποιητική": στιλπνή, παρθενική,
ιδεατώς ωραία.

Γράφω ποιήματα που δεν στρέφονται κατά της
καθεστηκυίας τάξεως.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

Συνέδριο "Μ.Μ.Ε. και Εκπαίδευση"

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ
ΠΟΕΔ – ΟΕΛΜΕΚ –ΟΛΤΕΚ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ
ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΚΥΠΡΟΥ
«Μ.Μ.Ε. και Εκπαίδευση»
Εισηγητές :
• Χρύσανθος Χρυσάνθου, Διδάκτωρ τμήματος Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών Πανεπιστημίου Κύπρου – Δημοσιογράφος, «Μαθαίνοντας από τα Μ.Μ.Ε. : Η αξιοποίηση των Μ.M.Ε. στην εκπαιδευτική διαδικασία»
• Άκης Κλεάνθους, Τέως Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, «Η προβολή του εκπαιδευτικού έργου από τα Μ.Μ.Ε.»
• Κορνήλιος Χατζηκώστας, Αντιπρόεδρος Ένωσης Συντακτών Κύπρου, «Η προβολή του εκπαιδευτικού έργου από την πλευρά των δημοσιογράφων»
Παρεμβάσεις :
• Γούλλα Φράγκου , Επίτροπος Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα –
«Η προστασία των προσωπικών δεδομένων των μαθητών – εκπαιδευτικών και τα Μ.Μ.Ε.»
• Νεόφυτος Επαμεινώνδας, Διευθυντής Αρχής Ραδιοτηλεόρασης –
«Δεοντολογία κάλυψης εκπαιδευτικού έργου από τα Μ.Μ.Ε.»
Συντονιστής : Αντρέας Παναγίδης, πρώην Π.Λ.Ε. Υ.Π.Π., πρόεδρος Ε.Μ.Ο.Κ.
Κήρυξη Έναρξης Εργασιών Συνεδρίου: Υ.Π.Π. κ. Αντρέας Δημητρίου.
Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009, 9:00 -13:00
Αίθουσα Δημοσιογραφικής Εστίας
Λευκωσία
Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου:
ΠΟΕΔ
Απόστολος Σκουρουπάτης 99431467
Ρεβέκκα Νικολαΐδου 99108600
Αγάθη Γεωργιάδου 99521653
Ελεάνα Στυλιανού 99445483
• Είσοδος ΕΛΕΥΘΕΡΗ
• Θα δοθούν πιστοποιητικά παρακολούθησης
• Το συνέδριο πραγματοποιείται με την ευκαιρία της Γιορτής των Γραμμάτων

Δηλώσεις Συμμετοχής Φαξ :ΠΟΕΔ – 22447818, ΟΕΛΜΕΚ - 22379430 ΟΛΤΕΚ - 22499156

ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Έκτακτο ποίημα ... για την ορκωμοσία Ομπάμα

Αλεξανδρινοί Bασιλείς

Μαζεύθηκαν οι Aλεξανδρινοί

να δουν της Κλεοπάτρας τα παιδιά,

τον Καισαρίωνα, και τα μικρά του αδέρφια,

Aλέξανδρο και Πτολεμαίο, που πρώτη

φορά τα βγάζαν έξω στο Γυμνάσιο,

εκεί να τα κηρύξουν βασιλείς,

μες στη λαμπρή παράταξη των στρατιωτών.

Ο Aλέξανδρος— τον είπαν βασιλέα

της Aρμενίας, της Μηδίας, και των Πάρθων.

Ο Πτολεμαίος— τον είπαν βασιλέα

της Κιλικίας, της Συρίας, και της Φοινίκης.

Ο Καισαρίων στέκονταν πιο εμπροστά,

ντυμένος σε μετάξι τριανταφυλλί,

στο στήθος του ανθοδέσμη από υακίνθους,

η ζώνη του διπλή σειρά σαπφείρων κι αμεθύστων,

δεμένα τα ποδήματά του μ’ άσπρες

κορδέλλες κεντημένες με ροδόχροα μαργαριτάρια.

Aυτόν τον είπαν πιότερο από τους μικρούς,

αυτόν τον είπαν Βασιλέα των Βασιλέων.

Οι Aλεξανδρινοί ένοιωθαν βέβαια

που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.

Aλλά η μέρα ήτανε ζεστή και ποιητική,

ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό,

το Aλεξανδρινό Γυμνάσιον ένα

θριαμβικό κατόρθωμα της τέχνης,

των αυλικών η πολυτέλεια έκτακτη,

ο Καισαρίων όλο χάρις κι εμορφιά

(της Κλεοπάτρας υιός, αίμα των Λαγιδών)·

κ’ οι Aλεξανδρινοί έτρεχαν πια στην εορτή,

κ’ ενθουσιάζονταν, κ’ επευφημούσαν

ελληνικά, κ’ αιγυπτιακά, και ποιοι εβραίικα,

γοητευμένοι με τ’ ωραίο θέαμα—

μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,

τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες.

Κωνσταντίνος Καβάφης

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Ποίημα της εβδομάδας 107

Οι μάρτυρες

Οι μάρτυρες της ζωής μου

Χάνονται ένας-ένας.

Για τόσα ασήμαντα

ή και σπουδαία που έζησα

μένω μονάχα εγώ να μαρτυρήσω

και τώρα ποιος να με πιστέψει

πως λέω την αλήθεια.

Έτσι μπορώ να μπω

μες στο παιχνίδι των κατασκευών

για δύσπιστους και εύπιστους μαζί

ν’ αλλάζω κατ’ αρέσκειαν τα πράγματα

κάποτε, με λίγη φαντασία,

απλώς να τα επινοώ

μα τελικά εγκαταλείπω την προσπάθεια

οι καταθέσεις παραμένουν ίδιες.

Πίσω από την πλάτη μου

στέκεται ακοίμητος και μ’ ελέγχει

των πρώτων χρόνων μου ο εαυτός.

Τίτος Πατρίκιος

Διαγωνισμός Ποίησης

Η Πολιτιστική Επιτροπή Π.Ο.Ε.Δ Λευκωσίας προκηρύσσει διαγωνισμό ποίησης.

Όροι Διαγωνισμού:

1) Το θέμα του διαγωνισμού είναι ελεύθερο.
2) Δικαίωμα συμμετοχής έχουν όλοι οι δάσκαλοι που είναι εγγεγραμμένοι στο Επαρχιακό Γραφείο ΠΟΕΔ Λευκωσίας.
3) Έκταση των έργων: ποίημα μικρότερο των 50 στίχων.
4) Κάθε συγγραφέας μπορεί να υποβάλει στο διαγωνισμό ένα μόνο έργο.
5) Τα έργα υποβάλλονται σε τρία δακτυλογραφημένα αντίτυπα, κτυπημένα με διάστημα 1,5 εκ, με ψευδώνυμο και διακριτικό αριθμό. Το ονοματεπώνυμο και η διεύθυνση του συγγραφέα δίνονται ξεχωριστά σε κλειστό φάκελο, στο εξωτερικό του οποίου αναγράφονται το ψευδώνυμο, ο διακριτικός αριθμός και ο τίτλος του ποιήματος.
6) Η κρίση των έργων γίνεται από τριμελή Κριτική Επιτροπή.
7) Θα απονεμηθούν:

Α΄ Βραβείο
Β΄ Βραβείο
Γ΄ Βραβείο
2 έπαινοι

8) Τελευταία μέρα αποστολής των έργων: 15η Φεβρουαρίου 2009
9) Οι συμμετοχές στο διαγωνισμό θα πρέπει να αποσταλούν ταχυδρομικώς, σε συστημένο φάκελο, στη διεύθυνση:

Επαρχιακό Γραφείο ΠΟΕΔ Λευκωσίας
Μακαρίου Γ΄18,
1065, Λευκωσία
με την ένδειξη « Για το διαγωνισμό ποίησης»

Η τελετή απονομής των βραβείων του διαγωνισμού υπολογίζεται να πραγματοποιηθεί αρχές Μαρτίου, σε ειδική εκδήλωση. Όσα έργα κριθούν κατάλληλα, θα συμπεριληφθούν σε ποιητική συλλογή την οποία έχει αναλάβει να εκδώσει ο εκδοτικός οίκος «ΠΑΡΓΑ».

Έχεις δύο επιλογές...

Μου το έστειλαν συνάδελφοι και νομίζω αξίζει να το μοιραστούμε.



Τι θα έκανες εσύ; Θα διάλεγες, σίγουρα..
Μην κοιτάξεις για κάτι αστείο σ' αυτό το κείμενο, δεν υπάρχει, μα διάβασέ το.
Η ερώτηση είναι: Θα έκανες την ίδια επιλογή ;

Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς απο όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.

Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση.
"Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται απο εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια.
Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;"

Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία.
Ο πατέρας συνέχισε.

"Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί."
Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που θα σας παρακαλέσω θερμά να διαβάσετε μέχρι το τέλος της..

Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω απο ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που γνώριζαν τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ.
Ο Shay με ρώτησε, "μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;"
Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην ομάδα τους.
Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει, θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και επίσης ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά, παρά την αναπηρία του.
Πλησίασα λοιπόν ένα απο τα παιδιά, και το ρώτησα χωρίς βέβαια να περιμένω και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους.
Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος απάντησε, "χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι είναι στον όγδοο γύρο. Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική μας ομάδα, και θα προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις βολές αν το θέλει.
Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να φορέσει την μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια θέρμη στην καρδιά μου.
Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου, που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα τους.

Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay νικούσε μερικούς πόντους, αλά ήταν ακόμη πίσω τρείς πόντους για να κερδίσουν τον γύρο.
Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο γήπεδο.
Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε ενθουσιασμένος, δείχνοντας την χαρά του, και μόνο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας όλο χαρά τα χεράκια του.
Το χαμόγελό του ήταν απο το ένα αυτί στο άλλο, όταν με κοίταζε που τον χαιρετούσα απο την εξέδρα.

Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους.
Με δύο παίκτες έξω, και τρείς έξω απο την βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει γύρους, ήταν κοντά στην βάση, και ο Shay καθορίστηκε σαν ο επόμενος για να αποκρούσει τις βολές.

Σ' αυτό το κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να αποκρούσει, και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι.
Για μεγάλη μου έκπληξη, ..τον άφησαν!

Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσει ο Shay την μπάλα, τη στιγμή που δεν ξέρει καν, πώς να κρατήσει κατάλληλα το ρόπαλο, πόσο μάλλον να στοχεύσει την μπάλα.
Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση.
Ο αντίπαλος παίχτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι η ομάδα του Shay έβαλε την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την ευκαιρία στο παιδί αυτό, να χαρεί αυτήν τη στιγμή, γι αυτό και ήρθε πιο κοντά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την μπάλα απαλά στον Shay.

Στην πρώτη προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια το ρόπαλο και αστόχησε.
Ο αντίπαλος παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά του λίγα βήματα, για να του πετάξει ακόμη πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ κοντά, και μάλιστα σε έναν αντίπαλο.

Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε τελειώσει.
Ο αντίπαλος όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ θα μπορούσε να την πετάξει στην πρώτη βάση, βγάζοντας τον Shay έξω απο το παιχνίδι, πέταξε επίτηδες την μπάλα πολύ ψηλά, πάνω απο το κεφάλι του συμπαίκτη του, και μακρυά κι απο τους άλλους συμπαίκτες του.

Όλοι στις εξέδρες, και απο τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν, "Shay τρέξε στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε..."
Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν έτρεξε τόσο μακρυά, μα έφτασε στην πρώτη βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με ορθάνοιχτα απο χαρά μάτια, κοιτώντας γύρω του απορημένα και σαστισμένα, να καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα να κάνει...

Η εξέδρα συνέχισε τότε, "Shay, τρέξε στη δεύτερη βάση, Shay τρέξε..τρέξε.."
Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα, έτρεξε προς τη δεύτερη βάση. Μέχρι όμως να φτάσει ο Shay στη δεύτερη βάση, ο δεξιός αντίπαλος είχε ήδη πιάσει την μπάλα.
Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας, και είχε πλέον όλη την ευκαιρία, να γίνει ο ήρωας της ομάδας του.
Θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης, όπου θα έβγαζε έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη του που έριχνε τις βολές, και την έριξε ψηλά, πρός τον συμπαίκτη της τρίτης βάσης.

Ο Shay έτρεξε πρός την τρίτη βάση σαν ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες της ομάδας του
έτρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση.
Όλοι φωνάζαμε, "Shay, Shay, Shay!!!"

Ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, αλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου παίχτη της τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την μπάλα, για να δείξει στον Shay την σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η τρίτη βάση, λέγοντάς του "απο δώ, απο δώ Shay.."
Καθώς ο Shay πέρασε απο την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων και οι θεατές στις εξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας "Shay, τρέξε στη βάση ένα τώρα, τρέξε στη βάση ένα.."
Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στον βατήρα, κερδίζοντας το παιχνίδι, και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα, που βοήθησε να νικήσει η ομάδα.

Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, τα αγόρια και απο τις δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες, βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και που τόσο την είχε ανάγκη.

Ο Shay δεν τα κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον χειμώνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ, πώς ήταν ο "ήρωας" που με έκανε τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα, και την χαρά που έδωσε στην μητέρα του, και που με δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι.

Και τώρα, ..κυρίες, ...κύριοι, ...ο επίλογος..

Υπάρχουν χιλιάδες ανέκδοτα που στέλνονται δια μέσου internet, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Μα όταν πρόκειται για ιστορίες που έχουν να κάνουν με επιλογές ζωής, οι άνθρωποι διστάζουν.
Το ακατέργαστο, το χυδαίο, και συχνά άσεμνο, περνάει ελεύθερα μέσω του κυβερνοχώρου, αλλά η δημόσια συζήτηση για την ευπρέπεια, πάρα πολύ συχνά καταστέλλεται, ακόμη και στα σχολεία η και τους εργασιακούς χώρους μας.

Εάν σκέφτεσαι να προωθήσεις αυτό το κείμενο, πιθανότατα θα κάνεις ίσως επιλογή, στα άτομα στα οποία θα το στείλεις.
Θεωρώ προσωπικά πως ανήκω στα άτομα, που πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή, να καταλάβουμε την φυσική τάξη των πραγμάτων.
Τόσες πολλές, φαινομενικά τετριμμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ δύο ανθρώπων, μας δίνουν μια επιλογή:
Περνάμε κατά μήκος ενός μικρού σπινθήρα αγάπης και ανθρωπιάς;
ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο ακόμη πιό κρύο;

Ένας σοφός είπε κάποτε, "κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς μεταχειρίζεται τους πιό αδύναμους ανάμεσά της"

Ποίημα της εβδομάδας 106

Αμετάθετο όραμα

Και μ’ όλες τις αναστολές που πήραν τα όνειρά μας
πάντα θα σκέφτομαι μιαν υψικάμινο, πολύξερη
με χιλιάδες εργάτες να της καθαρίζουν τα δόντια
να την ταΐζουν σίδερο και κάρβουνο.
Μιαν υψικάμινο που θα καπνίζει
όσο δεν καπνίσαμε όλα τα τελευταία χρόνια,
που δε θα κόβει το τσιγάρο της στα δυο,
που δε θ’ αφήνει τη λαχτάρα της στη μέση,
κι όλο θα βγάζει ατσάλι
να δένονται οι μεγάλες σκαλωσιές
που παν να φτάσουνε τον ουρανό.

Τίτος Πατρίκιος

Η καρδιά μας κοντά της βρίσκεται...

Πέθανε χτες η Μαρία Δημητριάδη

Μια σπουδαία, ασυμβίβαστη φωνή σίγησε χτες τα ξημερώματα. Η Μαρία Δημητριάδη «έφυγε» πρόωρα από τη ζωή, σε ηλικία 58 χρόνων, στην εντατική του «Ευαγγελισμού», όπου νοσηλευόταν χτυπημένη από σπάνια πνευμονική νόσο. Όπως η ίδια είχε ζητήσει από την οικογένειά της, η σορός της θ' αποτεφρωθεί και η στάχτη της θα σκορπιστεί στη θάλασσα...
Τραγουδίστρια με μεγάλο ερμηνευτικό εύρος, με την υπέροχη φωνή της, σφράγισε τραγούδια μεγάλων Ελλήνων δημιουργών, που έγιναν σύμβολα αντίστασης ενάντια στην εκμετάλλευση και το σκοτάδι της καταπίεσης. Τόσο μέσα από την καλλιτεχνική της προσφορά, όσο και μέσα από την αταλάντευτη στάση της στο πλάι του λαϊκού κινήματος, συνέδεσε τη φωνή της με τους λαϊκούς και εργατικούς αγώνες, με αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις, με το όραμα για μια δίκαιη κοινωνία. Άνθρωπος ασυμβίβαστος, αντιστάθηκε με τόλμη και παρρησία στην ευκολία και στα κυκλώματα που λυμαίνονται το χώρο της τέχνης, με αποτέλεσμα να βρεθεί αντιμέτωπη με τις αντιξοότητες που δημιουργεί το σύστημα στους καλλιτέχνες που δεν υποτάσσονται στις επιδιώξεις του. Η ίδια, πάντως, δε σταμάτησε να παλεύει κόντρα στην κυρίαρχη αισθητική, επιμένοντας να τραγουδά για όσους αγωνίζονται, αντιστέκονται, οραματίζονται. Πάντα ευαίσθητη στα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα, πορεύτηκε δίπλα στο ΚΚΕ, στηρίζοντας τις θέσεις του και παλεύοντας μαζί του. Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», με επικεφαλής τον Σπύρο Χαλβατζή.
Η Μαρία Δημητριάδη γεννήθηκε στην Αθήνα και ξεκίνησε να τραγουδά από παιδί. Στα 16 της κιόλας χρόνια κάνει τον πρώτο της δίσκο - τα «Κορίτσια στον ήλιο». Μετά ήρθαν ο «Ήλιος ο Πρώτος» και το «Χρονικό» του Γ. Μαρκόπουλου. Στο ενδιάμεσο γνωρίζει τον Μίκη Θεοδωράκη, τον οποίο είχαν σε κατ' οίκον περιορισμό και κάνει μαζί της συνέχεια πρόβες... Ακολουθεί ο δίσκος - συνεργασία της με τον Σταύρο Ξαρχάκο «Ένα πρωινό η Παναγιά μου»... Και μετά συναυλίες με τον Θεοδωράκη σε όλο τον κόσμο, για δύο χρόνια... Στη συνέχεια, οι δίσκοι της με τους Γιάννη Γλέζο, Νίκο Μαμαγκάκη. Ήδη, είχε γνωρίσει τον Θάνο Μικρούτσικο και μετά τη μεταπολίτευση δίνει φωνή στα πρώτα του τραγούδια, τα «Πολιτικά». Με αυτόν το δίσκο ξεκινά η συνεργασία τους, που συνεχίστηκε με τις δισκογραφικές δουλειές «Καντάτα για τη Μακρόνησο», «Φουέντε Οβεχούνα», «Τροπάρια για φονιάδες», «Τα τραγούδια της λευτεριάς» και παράλληλα συναυλίες, που δεν ήταν μόνο καλλιτεχνικά γεγονότα, αλλά και μέσο κοινωνικοπολιτικής πάλης. Όπως, καταχείμωνα σε καλοκαιρινό σινεμά, στη Λάρυμνα, με τραγούδια συμπαράστασης στους εργάτες. Όπως οι κυριακάτικες συναυλίες στην Αθήνα για απεργούς, παρόλο το ξενύχτι της προηγούμενης νύχτας στις μπουάτ. Όπως η συνεχής παρουσία της τα τελευταία χρόνια σε αντιιμπεριαλιστικές και εργατικές συναυλίες. Πάντα η Μαρία Δημητριάδη μέσα στα γεγονότα...
Συνέχισε με το «Δελτίο καιρού», με τραγούδια πολλών συνθετών σε πρώτη εκτέλεση, με τα «Λιανοτράγουδα» του Μίκη, με τον πρώτο δίσκο του Γιώργου Σταυριανού, με την «Ελένη» του Χατζιδάκι, με το «Εμπάργκο» του Μικρούτσικου, με άλλους τραγουδιστές κ.ά. Για ν' ακολουθήσουν και πάλι δυο πολύ μεγάλες περιοδείες με τον Μίκη. Μετά την αποχή της για κάποια χρόνια, έρχονται δύο χρόνια δουλειάς στο Βελιγράδι, την περίοδο του εμπάργκο. Κάνει συναυλίες κι ένα δίσκο, που με τη βοήθεια του υπουργείου Πολιτισμού της πρώην Γιουγκοσλαβίας τα έσοδά του πηγαίνουν στους πρόσφυγες.
Με τη μεγάλη, συγκλονιστική φωνή της, συνέχισε να τραγουδά για τους ανθρώπους που εξακολουθούν να έχουν οράματα. Σ' αυτούς αφιέρωσε και τον δίσκο της «Δον Κιχώτες», των Π. Καρασούλου - Θ. Οικονόμου, το 2002. Σ' αυτούς που παραμένουν ιδεολόγοι κρατώντας σταθερές τις αρχές τους και συνεχίζουν σε δίσεκτους καιρούς να πολεμάνε έστω για ένα ψίχουλο κοινωνικής δικαιοσύνης...
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 8-1-2009

Πάνω από 25 εκατομμύρια νέοι άνεργοι έως το 2010!

Είκοσι πέντε εκατομμύρια άνεργοι θα προστεθούν μέχρι το 2010 στην ήδη τεράστια στρατιά της ανεργίας, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Έτσι, το 2010, ο συνολικός αριθμός των ανέργων σε όλο τον κόσμο θα φτάσει τα 210 εκατομμύρια!
Την πρόβλεψη για την εκρηκτική αύξηση της ανεργίας την επόμενη διετία έκανε ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ, Ανχελ Γκουρία, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ» στις 23 Δεκέμβρη. Απέδωσε, μάλιστα, αυτήν την εξέλιξη στην οικονομική κρίση που πλήττει τη διεθνή οικονομία και θα διαρκέσει, όπως εκτιμά ο κ. Γκουρία, μέχρι το τέλος του 2010.
Από τα 25 εκατομμύρια νέων ανέργων, τα 10 εκατομμύρια θα προέρχονται από τις χώρες - μέλη του ΟΟΣΑ και τα 15 εκατομμύρια από τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου. Ειδικά για τη Βρετανία υπολογίζεται ότι, σύμφωνα με χθεσινό δημοσίευμα της εφημερίδας «Νιου Γιορκ Τάιμς», «ένας αυξανόμενος αριθμός εργαζομένων, ελπίζοντας να αποφύγουν ή να περιορίσουν τις απολύσεις, αποδέχεται βδομάδα 4 ημερών εργασίας, τη μη καταβολή επιδόματος αδείας, εθελούσια ή υποχρεωτική άδεια, παράλληλα με πάγωμα μισθών, περικοπή συντάξεων και ευέλικτα ωράρια εργασίας». Μεταξύ των επιχειρήσεων, που αντί απολύσεων προβαίνουν σε περικοπές, συγκαταλέγονται η «Dell» (άδεια άνευ αποδοχών), η «Cisco» (τετραήμερη υποχρεωτική αργία έως το τέλος του έτους), η «Motorola» (πάγωμα μισθών), τα καζίνο «Nevada» (βδομάδα 4 ημερών) και η «Honda» (εθελούσια άδεια άνευ αποδοχών).
Μόνο στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, εκτιμάται ότι μέσα στο 2009 θα χαθούν 4 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, παρά το πρόγραμμα που αναμένεται να ανακοινώσει από το Γενάρη ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα για την τόνωση της οικονομίας, με στόχο τη δημιουργία 3 εκατ. θέσεων εργασίας από το 2011.
Από τις αρχές Σεπτέμβρη έχουν ανακοινωθεί περισσότερες από 600.000 απολύσεις σε μεγάλες βιομηχανίες και τράπεζες, κυρίως από την Αμερική και την Ευρώπη. Για να αποφύγουν μάλιστα τις απολύσεις, που πλησιάζουν σε επίπεδα - ρεκόρ, πολλοί εργαζόμενοι «συναινούν» σε μείωση αποδοχών!
Οι εργοδότες, αποθρασυμένοι από τη στάση των κυβερνήσεων και «αξιοποιώντας» την κρίση, ασκούν ωμό εκβιασμό στους εργαζόμενους, απαιτώντας «συναίνεση» σε σειρά αντεργατικών ρυθμίσεων υπό την απειλή της απόλυσης.

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 28-12-2008

Δαβίδ και Γολιάθ

Το δυτικό ακροατήριο των εθισμένων καταναλωτών πέρασε τις γιορτές του δικού του, παγκοσμιοποιημένου ωστόσο, ημερολογίου, καλλιεργώντας ψευδοφιλάνθρωπα αισθήματα για την «ανθρωπιστική καταστροφή» στη Γάζα.
Με σφιγμένη την πρωτοχρονιάτικη ευτυχία, στα μέτριας λάμψης, λόγω οικονομικής ύφεσης, πακέτα δώρων, ήρθε το αίμα της Μέσης Ανατολής, ρέον αδιάλειπτα από το 1948, να θυμίσει την αφύσικα φυσική διέξοδο του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου, την εμπόλεμη σύρραξη.
Όμως στάθηκε και στέκεται δύσκολο, ακόμα και για το δυτικό ακροατήριο που σέρνει πίσω από το «μ.Χ.» δείκτη την κατανομή του κοινωνικού χρόνου, να κατανοήσει ως ζώσα ιστορία και πραγματικότητα, την αντιστροφή του μύθου του Δαβίδ και του Γολιάθ. Όσο κι αν η Χαμάς στιγματιστεί επικοινωνιακά στα διεθνή ΜΜΕ, είναι σχεδόν ακατόρθωτο να γίνει πιστευτή ως ισλαμικός Γολιάθ απέναντι στον πανίσχυρο, υπερεξοπλισμένο κι όχι απλώς σφενδονούχο εβραϊκό Δαβίδ. Το Ισραήλ, το ταχύτερα και βιαιότερα συμπτυχθέν σε έθνος - θρησκευτικό κράτος στον κόσμο είναι απολύτως κατανοητό, ίσως και αποδεκτό, ως κράτος - γίγας. Ενας Γολιάθ με οικονομική, στρατιωτική και διεθνή ισχύ υψωμένη στη νιοστή δύναμη μέσα σε 50 μόλις χρόνια. Κανένας άλλος πολιτισμός, μονοφυλετικός, μονοθεϊστικός δεν κατάφερε ως σήμερα να κορφολογήσει την αφρόκρεμα της διασποράς και των διωγμών του και με χαρτογράφηση επί των «αρχαίων του γραφών» να επανιδρύσει επί και δι' αυτής ένα κράτος στην πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή της Μεσογείου από «αλλότρια φύλα, φυλές και πολιτισμούς».
Η Γάζα απέναντι στο Ισραήλ είναι η διαστροφή του δίπολου Δαβίδ - Γολιάθ που αναδεικνύει το ένοπλο Ισλάμ, πνίγοντας το πολιτικό του ενδεχόμενο, ως μόνη απάντηση στον ιμπεριαλισμό των Ισραηλινών που ρίζωσαν στη δυτική σκέψη ως τα θύματα που κατόρθωσαν να γίνουν θύτες επαναλαμβάνοντας την αντεστραμμένη ιστορία προς όφελος της ύπαρξής τους.
Το ευρωπαϊκό μόρφωμα, το υβρίδιο της «πολιτικής ένωσης» των ευρωπαϊκών αστικών κρατών ανέχεται, στηρίζει ενεργά και εν μέρει συντονίζει τη σφαγή, ψοφοδεές και ανύπαρκτο ως ιστορικό υποκείμενο. Γιατί η ΕΕ δεν είναι παρακολούθημα, αλλά μήτρα του αμερικανο-ισραηλινού ιμπεριαλισμού και της σύγχρονης αποικιοκρατίας.
Το δυτικό ακροατήριο δε συγκινείται φέτος απ' το δράμα, το έγκλημα στη Γάζα. Η εικόνα που εξέρχεται του ισραηλινού «τείχους του αίσχους» είναι φειδωλή και προελεγμένη, ανίκανη να ταράξει τα ύδατα της ανασφάλειας που προοιωνίζεται το 2009. Άλλωστε κανένα Χόλιγουντ ή και Μπόλιγουντ (ινδικό, κορεάτικο, ιταλικό) δεν έδειξαν ποτέ Ολοκαύτωμα με θύματα Παλαιστίνιους.
Η Γάζα, στην αυγή του νέου ημερολογιακώς και παμπάλαιου ιστορικώς, χρόνου είναι το δοσόμετρο του κατασταλτικού τρόμου. Είναι η διαφήμιση της πυγμής των Δαβίδ που προτίμησαν να γίνουν Γολιάθ για να υπάρξουν ακόμη κι αν οι λαοί της Γης ρίξουν όλοι ανάθεμα με πέτρες.
Μ' ένα Κόσσοβο μπροστά της, μια Βοσνία - Ερζεγοβίνη πίσω της και το φάσμα ενός Καλίνινγκραντ στο βραχυπρόθεσμο μέλλον της, η ΕΕ, η πατρίδα των καυκάσιων αστών ροχαλίζει και διαφημίζει ότι βρυχάται. Κι αυτός ο ύπνος μυρίζει θάνατο, και αίμα, και φτώχεια, και τρόμο για τους ίδιους της τους λαούς. Ώσπου να πάψουν ν' αποτελούν απλώς το... δυτικό ακροατήριο που στέλνει με τόνους γάζες και φάρμακα τις τύψεις και την αδράνειά του στην Παλαιστίνη...
Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 4-1-09

Τα αυτόνομα σχολεία εύκολα ιδιωτικοποιούνται

Πλευρές της «αυτονομίας» των σχολείων αναδεικνύονται από τη διεθνή εμπειρία

Υποταγμένα όσο ποτέ στη στρατηγική του μεγάλου κεφαλαίου, που δεν κρύβει ότι θέλει να βάλει στο χέρι την Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες της, είναι τα αυτόνομα - αποκεντρωμένα σχολεία, όπως δείχνει η εμπειρία από χώρες της Ευρώπης. Η εμπειρία αυτή οδηγεί σε χρήσιμα συμπεράσματα για το πού οδηγείται η Παιδεία και απαντά στους υποστηρικτές της αποκέντρωσης που θέλουν να αντλήσουν συναίνεση στη διάλυση - ουσιαστικά - της Παιδείας. Πέρα από τη θετική χροιά που μπορεί να έχει η λέξη «αυτονομία» κυρίως σε μία περίοδο που το σχολείο νιώθει έντονη την πίεση της χρόνιας υποχρηματοδότησης από τον προϋπολογισμό, αλλά και με την ένταση του ελέγχου της διοίκησης στα σχολεία, η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι τα «αυτόνομα» σχολεία και εξαρτημένα είναι και σε αυστηρό αυταρχικό έλεγχο υπόκεινται μέσω της αξιολόγησης από την κεντρική διοίκηση, την «τοπική κοινωνία» και τους χορηγούς, οι οποίοι ανάγονται σε αναγκαίο κακό για την επιβίωσή τους.
Η αυτονομία των σχολείων που υποτίθεται ότι θα επιτευχθεί μέσω της «αποκέντρωσης» - όπως αντίστοιχα και η «αυτοτέλεια» στα ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης - δεν είναι παρά το μέσο για την ακόμα μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα της εκπαίδευσης στις σύγχρονες ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου. Και αυτό γιατί στέλνει τα σχολεία προς άγραν επιχειρήσεων σε ρόλο πελατών - αφεντικών, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητά τους. Το δίκτυο μελετών για την εκπαίδευση «Ευρυδίκη» δημοσίευσε πρόσφατα μελέτη που αφορά στην αυτονομία των σχολείων και στη χρήση των οικονομικών πόρων στο πλαίσιό της, αποτυπώνοντας την κατάσταση που υπάρχει σε 30 χώρες όπου η αποκέντρωση των σχολείων είναι ήδη μια πραγματικότητα. Δωρεές, δάνεια και ενοίκια είναι οι μέθοδοι στις οποίες έχουν καταφύγει τα σχολεία προκειμένου να εξασφαλίσουν πόρους, οι οποίοι μάλιστα ελέγχεται το πώς θα διατεθούν. Αυτή όμως δεν είναι η μοναδική υποχρέωση λογοδοσίας των σχολείων καθώς μαζί με την αυτονομία, παντού αναπτύχθηκαν και συστήματα αξιολόγησης των σχολείων, ελέγχου δηλαδή της προσαρμοστικότητάς τους και ενίσχυσης της ταξικότητας και πολυδιάσπασης της εκπαίδευσης. Η εμπειρία αυτή αποτυπώνει την πραγματικότητα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί και κυρίως οι λαϊκές οικογένειες όταν η περίφημη αυτονομία - αποκέντρωση προχωρήσει.
Η αποκέντρωση των σχολείων συνοδεύτηκε παντού προπαγανδιστικά με διακηρύξεις περί δημοκρατίας στα σχολεία, προσφοράς του σχολείου στην κοινωνία και της κοινωνίας στο σχολείο αλλά κυρίως συνδέθηκε με την «αναγκαιότητα» για αναδιαρθρώσεις στη δημόσια διοίκηση με στόχο την αποδοτικότερη «διαχείριση του δημόσιου χρήματος». Βασική φιλοσοφία αυτών των αναδιαρθρώσεων, όπως σημειώνεται και στη μελέτη του δικτύου «Ευρυδίκη», είναι «η εφαρμογή των αρχών του ιδιωτικού τομέα στη διοίκηση των δημοσίων υπηρεσιών» (βλ. αντίγραφο της ζούγκλας των μονοπωλίων με τις ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες και την ισοπέδωση των δικαιωμάτων). Στο πλαίσιο αυτό, η αποκέντρωση αντιμετωπίζεται από την ΕΕ σαν «πρόκληση» και στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Εκπαίδευση και διά βίου μάθηση - για την Προγραμματική Περίοδο 2007-2013» σαν «βασική προτεραιότητα» «δεδομένης της αρχιτεκτονικής δομής του επιχειρησιακού προγράμματος όπου η έμφαση στην περιφερειακή διάσταση αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό», όπως σημειώνεται σε αυτό.
«Στις περισσότερες περιπτώσεις η αυτονομία επιβλήθηκε στα σχολεία», διαπιστώνεται στη μελέτη, ενώ σημειώνεται ότι «τα ίδια τα σχολεία δεν αναζητούσαν την αυτονομία, η νομοθεσία μετέφερε νέα καθήκοντα στα σχολεία χωρίς εκείνα να έχουν δικαίωμα να εκφράσουν άποψη». Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι δεν έλειψαν οι αντιδράσεις όταν η εκπαιδευτική κοινότητα βίωσε από κοντά τη νέα κατάσταση όπως, π.χ., στη Δανία του σκανδιναβικού μοντέλου, όταν το 2006 οι εκπαιδευτικοί είχαν προχωρήσει σε κινητοποιήσεις ζητώντας να επιστρέψουν τα σχολεία στο κράτος!

Χορηγοί - δάνεια - ενοίκια

Η υπαγωγή των σχολείων στις ορέξεις και επιθυμίες της αγοράς αποτυπώνεται στους τρόπους χρηματοδότησης των «αυτόνομων» σχολείων. Υποχρεωμένα να αναζητούν τα ίδια πόρους για την επιβίωσή τους, τα σχολεία είναι ακόμα πιο ανοιχτά και εξαρτημένα από χορηγούς ενώ αναγκάζονται να προχωρούν σε πρακτικές από τον κόσμο της αγοράς. Τα σχολεία, π.χ., στο Βέλγιο και στην Ιταλία είναι αυτόνομα από την άποψη της συγκέντρωσης και χρήσης ιδιωτικών πόρων από τρεις πηγές: Δωρεές, εισόδημα από ενοίκια και δάνεια. Η Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν παρόμοιο μοντέλο με εξαίρεση τα δάνεια. Στη Δανία, τα σχολεία έχουν την αρμοδιότητα να συγκεντρώνουν πόρους από δωρεές και χορηγίες και ενοικίαση των εγκαταστάσεών τους, όμως δεν έχουν αυτονομία στο πώς θα τους ξοδεύουν. Σε όλες τις άλλες χώρες, ο βαθμός της σχολικής αυτονομίας διαφέρει ανάμεσα στη συγκέντρωση ιδιωτικών πόρων (δωρεές και χορηγίες, εισόδημα από ενοικίαση εγκαταστάσεων των σχολείων και δάνεια) και το πώς ξοδεύονται. «Το να έχουν αυτονομία στη συγκέντρωση πόρων δε σημαίνει απαραίτητα ότι τα σχολεία έχουν αυτονομία στο να τους διαθέτουν», σημειώνεται στην έκθεση. Στην Τσεχία η χρήση των πόρων καθορίζεται από τον δωρητή - χορηγό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και στις άλλες χώρες ο χορηγός δεν έχει λόγο στο πώς αξιοποιείται η «φιλανθρωπία» του.
Η ενοικίαση εγκαταστάσεων για την παροχή υπηρεσιών προς την κοινότητα μπορεί να είναι μια πηγή επιπλέον χρηματοδότησης για τα σχολεία, όμως, υπόκειται σε μεγαλύτερο έλεγχο από ό,τι η συγκέντρωση πόρων με άλλα μέσα, όπως δωρεές και χορηγίες. Ενδιαφέρον έχει η περίπτωση της Μ. Βρετανίας όπου ισχύει το ιδιαίτερο - και όχι και τόσο μακρινό για την Ελλάδα - καθεστώς των σχολείων που έχουν κατασκευαστεί μέσω συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ). Τα όργανα διοίκησης των σχολείων δεν αποτελούνται από μέλη της σχολικής κοινότητας και μπορούν να αποφασίσουν να νοικιάσουν τις εγκαταστάσεις σε ώρες μη λειτουργίας του σχολείου, προκειμένου να εξασφαλίσουν κέρδος, το οποίο πάει στην τσέπη του επιχειρηματία.
Αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών αλλά και των υπόλοιπων εργαζομένων στο χώρο του σχολείου σημαίνει η αυτονομία που φτάνει μέχρι την απόλυση με απόφαση του σχολείου. Σε μεγάλο αριθμό χωρών δίνεται αυτονομία στην επιλογή αναπληρωτών εκπαιδευτικών, με τις ανάλογες αρνητικές επιπτώσεις στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών καθώς καθιερώνονται οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, η σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας και μάλιστα σε ένα μοντέλο σχολείου στο οποίο η αγορά έχει λόγο για τη διαχείρισή του. Στις μισές σχεδόν χώρες, τα σχολεία είναι πλήρως υπεύθυνα για τη διαχείριση του μη εκπαιδευτικού προσωπικού. Γίνεται φανερό ότι πρόκειται για χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις όχι μόνο των εκπαιδευτικών αλλά και όλων των εργαζομένων στα σχολεία αφού εγκαταλείπονται οι κατακτήσεις που είχαν μέχρι τώρα και ξεκινούν να εργάζονται σε ένα χώρο με μεγάλα κοινά με τον ιδιωτικό τομέα.
Οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν μεγάλο ρόλο στη λήψη των αποφάσεων, σημειώνεται στην έκθεση, εξανεμίζοντας τις διακηρύξεις και ψευδαισθήσεις περί «δημοκρατικής συμμετοχής» στη διοίκηση του σχολείου. Αντίθετα, οι εκπαιδευτικοί είναι αναγκασμένοι να παίρνουν μέρος στο κυνήγι των χορηγών, όπως, π.χ., στην Αυστρία και το Ηνωμένο Βασίλειο, μαζί με τους γονείς.
Στη μεγάλη πλειοψηφία των χωρών, η αυτονομία των σχολείων συνοδεύτηκε από τη σύσταση σωμάτων διοίκησης των σχολείων με είτε αποφασιστικό είτε συμβουλευτικό ρόλο. Στις περισσότερες χώρες, τα σώματα διοίκησης είναι ανοιχτά σε ευρύτερη εκπροσώπηση και συχνά σε αυτά συμμετέχουν εκπρόσωποι της τοπικής αρχής που έχει την ευθύνη για τα σχολεία και σε άλλες και εκπρόσωποι της τοπικής κοινότητας και φυσικά επιχειρηματίες.

Όρος η «αξιολόγηση»

Αναπόσπαστο κομμάτι του «αυτόνομου» σχολείου είναι η αξιολόγηση. «Στις περισσότερες περιπτώσεις, η νομοθεσία για την αυτονομία των σχολείων και οι κανονισμοί διατύπωσαν λεπτομερώς τα είδη πολιτικής τα οποία τα σχολεία πρέπει να παράγουν (σχέδιο ανάπτυξης του σχολείου, πολιτικές προγραμμάτων σπουδών, κλπ.)», σημειώνεται στη μελέτη, θυμίζοντας και τις πρόσφατες εγκυκλίους που προωθήθηκαν στη χώρα μας για προγραμματισμό εκπαιδευτικού έργου, κλπ., και επιβεβαιώνοντας τη σκοπιμότητά τους. «Οι διαδικασίες αξιολόγησης αναπτύχθηκαν με ένα ρητό τρόπο στη δεκαετία του '80, όμως, από τα μέσα του '90, έγιναν όλο και πιο επίσημες μέσα από πλαίσια που καθορίζουν προδιαγραφές και περιορισμούς».
Ετσι, π.χ., στην Τσεχία, το σώμα επιθεώρησης που χρεώθηκε το έργο της αξιολόγησης, είδε την εξουσία του να δυναμώνει, στη Γερμανία, στην Ισπανία και την Αυστρία τα σχολεία αξιολογούνται από επιθεωρήσεις που συνδέονται με τις ανώτερες αρχές που είναι υπεύθυνες για την εκπαίδευση, στην Αγγλία, η αξιολόγηση είναι καθήκον του παντοδύναμου σώματος επιθεώρησης OFSTED, του οποίου η δύναμη αυξήθηκε και δυνάμωσε η ανεξαρτησία του από το υπουργείο. «Γενικά οι χώρες οι οποίες βρίσκονται εκτός της κυρίαρχης τάσης αξιολόγησης σταδιακά μειώνονται», διαπιστώνει η μελέτη.
Ακόμα και σε εκείνες τις περιπτώσεις που τα σχολεία υποχρεούνταν να λογοδοτούν στις τοπικές αρχές, μετά τα μέσα του '90 δόθηκε μεγαλύτερος ρόλος σε εθνικές δομές αξιολόγησης. Δηλαδή, πάει περίπατο η περιβόητη ανεξαρτητοποίηση του σχολείου από τη «δύσκαμπτη» κεντρική διοίκηση. Αυτό που μένει στα σχολεία είναι ακόμα πιο ασφυκτικός έλεγχος - αξιολόγηση για το κατά πόσο ανταποκρίνονται στο ρόλο που τους έχει αναθέσει το μεγάλο κεφάλαιο και την ίδια στιγμή ένα κυνήγι πόρων για την επιβίωσή τους από χορηγούς και με μεθόδους της ελεύθερης αγοράς που βλέπει τον έλεγχό της στην Παιδεία να μεγαλώνει.
Μ. Κ.
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 28-12-2008

Ποίημα της εβδομάδας 105

Πώς μας θέλει η «αληθής δημοκρατία»

Να μην ακούω και να μη βλέπω να πατώ.
Να μη νογάω και να' χω το στόμα βουλωτό.
Να μη με φαρμακών' η μπόχα του καιρού μου.
Χωρίς αυτιά και μάτια, μύτη και μυαλό,
μουγκός να πηαίνω, όποτε μου 'ρθει, προς νερού μου,
κι άμα τσινάει ο Γάιδαρος να μη γελώ.
Και σα με καρυδώνουνε μουνούχο σκλάβο
οι Αμερικάνοι, εγώ να βλαστημάω το Σλάβο.

Κώστας Βάρναλης

Ανακοίνωση: Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού

Αλληλεγγύη στην Κοσταντίνα Κούνεβα
ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ

Τη Δευτέρα 22/12/08 στις 12:10 περίπου το βράδυ η Κωνσταντίνα Κούνεβα γενική γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ) επιστρέφοντας από τη δουλειά της δέχτηκε Δολοφονική Επίθεση με ΟΞΥ.


Νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου Ευαγγελισμός έχοντας υποστεί σοβαρές βλάβες στα μάτια και στο πρόσωπο, με αποτέλεσμα να έχει χάσει την όραση της από το ένα μάτι και να έχει υποστεί μόνιμες βλάβες σε άλλα ζωτικά όργανα. Κινδυνεύει η ίδια η ζωή της. Η Κωνσταντίνα είναι γυναίκα, μητέρα ενός ανήλικου παιδιού, εργαζόμενη, συνδικαλίστρια και μετανάστρια. Δεν της έφτανε όμως αυτό ήθελε και επέμενε να είναι πραγματική συνδικαλίστρια και να παλεύει για εργατικά δικαιώματα. Τέτοιο θράσος δεν
μπορούσε να γίνει ανεκτό. Έπρεπε να στοχοποιηθεί και να τιμωρηθεί!!

Η Κωνσταντίνα και το σωματείο καθαριστριών προσπαθούν και επιμένουν τα τελευταία χρόνια να τραβάνε την κουρτίνα και να αποκαλύπτουν όλα όσα κρύβονται κάτω από τις εργολαβίες, ιδιαίτερα στις δημόσιες υπηρεσίες. Σιωπή! Το κράτος κοιμάται και δεν καταλαβαίνει! Οι διοικήσεις των οργανισμών, των επιχειρήσεων και των νοσοκομείων κοιμούνται και δεν καταλαβαίνουν! Ο επίσημος συνδικαλισμός δεν καταλαβαίνει!

Συντελούνται κάθε μέρα μικρά και μεγάλα εγκλήματα, παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και κανένας δεν καταλαβαίνει. Απαντούν με ένα στόμα ο υπουργός, ο διοικητής του νοσοκομείου και ο πρόεδρος του οργανισμού «εμένα δεν με ενδιαφέρει». Μα καταπατούνται όλα τα εργατικά δικαιώματα, δε μας βάζουν ένσημα, δε μας πληρώνουν τις ώρες που εργαζόμαστε, μας βάζουν και υπογράφουμε λευκά χαρτιά με αποδοχές που ποτέ δε μας έδωσαν, υπογράφουμε με την πρόσληψη και την οικειοθελή αποχώρηση, δηλώνουν
πλασματικές ώρες, δεν μας πληρώνουν τις υπερωρίες, δε μας κολλάνε τα βαρέα και δεν θεμελιώνουμε δικαίωμα σύνταξης, μας ασκούν ψυχολογική βία εκβιάζοντας μας με απολύσεις και «μαύρες λίστες».

Στήνουν εργοδοτικά σωματεία για να μας εκπροσωπήσουν οι Προσωπάρχες και οι υποτακτικοί τον εργολάβων. Καταγγέλλουμε καθημερινά στις ελεγκτικές υπηρεσίες, στο ΙΚΑ. στα ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα. Κατεβαίνουμε με αγωγές, ομαδικές και ατομικές. Ζητάμε στοιχεία που αφορούν τις εργασιακές μας σχέσεις και επικαλούνται προσωπικά δεδομένα!


Όταν καταφέρνουμε, με χίλια ζόρια, να προσεγγίσουμε τα υπουργικά γραφεία για να εφαρμοστούν τα αυτονόητα και να αλλάξει το νομικό καθεστώς που επιτρέπει στις δημόσιες και στις ιδιωτικές επιχειρήσεις να επικρατούν από την εργοδοσία οι πρακτικές της cosa nostra, ούτε αυτοί καταλαβαίνουν και ας καταγγέλλουμε και στους υπουργούς ότι τα ίδια γίνονται με τις εργολαβίες καθαρισμού και μέσα στα υπουργεία τους! Ίδια λίγο πολύ αντιμετώπιση, από τα ΣΕΠΕ και τα ΚΕΠΕΚ που καταφεύγουμε για επιθεωρήσεις στους τόπους εργασίας. Υπάρχει ένας
τεράστιος φάκελος από τη δράση μας για την εγκληματική συμπεριφορά της εργοδοσίας. Τα καταγγείλαμε και στα ΜΜΕ. Η ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΟΛΩΝ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Η ΙΔΙΑ: ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ!

Μα είναι δυνατόν; Μέσα στο υπουργείο σας. μέσα στο νοσοκομείο σας, μέσα στους ΗΣΑΠ που δούλευε η Κωνσταντίνα... να μην ισχύουν ούτε καν αυτοί οι λειψοί νόμοι και οι κανονισμοί, να υπάρχουν μαύρες νησίδες από τους εργολάβους; Η απάντηση τους είναι αφοπλιστική! «Εμείς αναθέτουμε και πληρώνουμετους εργολάβους για να καθαρίζουν. Με ποιους δουλεύουν, πώς δουλεύουν, είναι δική τους δουλειά, εμάς δεν μας ενδιαφέρει». Με όλο αυτό το κατεστημένο τα έβαλε η Κωνσταντίνα, γι! αυτό της έδωσαν αυτή την τόσο αποτρόπαια απάντηση!!

Η Κωνσταντίνα κινδυνεύει, είναι για τέταρτη μέρα στην εντατική και ακόμα δεν έχει κινηθεί καμία διαδικασία για να βρεθούν οι ένοχοι! Θα προσπαθήσουν για άλλη μια φορά να απαντήσουν: δεν μας ενδιαφέρει. Εμείς όμως θα επιμείνουμε και θα ξανατραβήξουμε την κουρτίνα όσες φορές χρειαστεί και θα αποκαλύψουμε όλα όσα κρύβονται.

Την Κωνσταντίνα επιχείρησαν να τη δολοφονήσουν ΚΙ ΕΜΑΣ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ!!!

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους Έλληνες και Μετανάστες, τη νεολαία που έχει κατέβει στους δρόμους, κάθε έντιμο και αξιοπρεπή άνθρωπο σε αλληλεγγύη και συμπαράσταση. Να αποκαλύψουμε τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς, που κρύβονται πίσω από την απόπειρα δολοφονίας της Κωνσταντίνας.

* Να αποκαλύψουμε όλους όσους μας σκοτώνουν κάθε μέρα γιατί όλους και όλες εμάς Έλληνες και Μετανάστες ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ!
* Καλούμε την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της. -Να βρεθούν άμεσα και να αποκαλυφθούν οι ένοχοι.
* Να εφαρμοστούν τα εργατικά δικαιώματα και να σπάσουν τα εργασιακά γκέτο των εργολαβιών καθαρισμού.
* Να πεταχτούν έξω από τα υπουργεία και τις δημόσιες υπηρεσίες οι εργολάβοι δουλέμποροι.
* Καλούμε όλα τα συνδικάτα όλους τους φορείς και τους εργαζομένους στα ΜΜΕ σε ενεργητική συμπαράσταση.


Η αποκάλυψη του αποτρόπαιου εγκλήματος είναι χρέος τιμής για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο.

Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ!!!

Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού
ΤΗΛ 2108221083 — 697 8844725 ΕΜΑL pekop1999@gmail.com
FORUM http://rekop.formyjob.net

Λογαριασμός οικονομικής ενίσχυσης για την οικογένεια της Κωνσταντίνας.
Τράπεζα Πειραιώς DECHEVA ELENA TODOR KUNEVA KOSTADINA 5012-019021-277