Μετακινήσεις και τοποθετήσεις δασκάλων και νηπιαγωγών

Ανακοινώθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού μετακινήσεις και τοποθετήσεις εκπαιδευτικών δημοτικής εκπαίδευσης. Για να ενημερωθείτε για τους δασκάλους πατήστε εδώ και για τους νηπιαγωγούς πατήστε εδώ.

Ποίημα της εβδομάδας 134

ΑΣΤΕΡΙΑ

Ξέρεις γιατί τα χαίρουμαι και τα θαυμάζω
τ’ αστέρια, που στον ουρανό στρεφογυρίζουν;
Όχι γιατί αχτινοβολούν καθώς κοιτάζω
ή γιατί βάθια απέραντα μυριοφωτίζουν,

όχι γιατί είναι αμέτρητα, γιατί είν’ αιώνια,
γιατί είναι ο δρόμος τους Θεού μεγάλου δρόμος,
και να μετρούνε σιωπηλά καιρούς και χρόνια
τα ‘χει ορισμένα μυστικός για πάντα νόμος,

μόνο τα βλέπω κι απορώ, που η γης να φρίξει
από τις μύριες συφορές που τη ρημάζουν,
αίμα και δάκρυα θάλασσα να τήνε πνίξει,
πάλι τ’ αστέρια δε γρικούν και δεν τρομάζουν.

Μόνο μας φέγγουν ήρεμα, χαριτωμένα,
σα να γνωρίζουνε στερνά πιο βλογημένα.

Αργύρης Εφταλιώτης

Στυφή γεύση στυμμένων

Τριάντα πέντε χρόνια αποκατεστημένη αστική δημοκρατία και ψάχνεις το χαμόγελο με το κιάλι, την αισιοδοξία με τη δαχτυλήθρα, το όραμα και την εθνική αυτοπεποίθηση τη μετράς με τους πόντους του πάλαι ποτέ σχολικού χάρακα. Όση και καλή διάθεση να έχει κάποιος που έζησε τη χούντα, γεύτηκε εξορίες και κυνηγητά, γνώρισε τον «τουρισμό των εκτοπίσεων», δεν μπορεί παρά να μετράει απώλειες σ' ένα πιο υπόκωφο και πιο οριστικό επίπεδο όλων των τομέων της ζωής, για τους οποίους πάσχισε και υπέφερε να φέρει βελτίωση...

Αυτή η δημοκρατία είναι διακορευμένη ελπίδα, ένα σουρωτήρι προσδοκιών που διαψεύσθηκαν, ευπαθής λειτουργικά και στις βασικότερες θέσεις της. Ενσωμάτωσε στην παθογένειά της τρεις τουλάχιστον γενιές και σήμερα στέκεται σαν σκουριασμένη γκρανκάσα ανίκανη να υποσχεθεί και να τηρήσει τα στοιχειώδη. Οι κεντρικές επιλογές του αστικού κατεστημένου, η ανηλεής δράση του κολακευμένου υπέρμετρα μικροαστικού πλειοψηφούντος δυναμικού της κοινωνίας, ο διωγμός, με απαξιωτικά ύπουλο και εκπαιδευτικά επικίνδυνο τρόπο, κάθε ριζοσπαστικής τάσης, που έτσι κι αλλιώς απαντάται συχνότερα στα νιάτα, συρρίκνωσαν την πραγματική κυριαρχία της χώρας και αλλού την εξαφάνισαν. Η προ διετίας ρήση της τότε προέδρου της Βουλής Αννας Ψαρούδα - Μπενάκη ότι η χώρα μπορεί και να... μικρύνει για το... συμβατικό της καλό, βρήκε την υλοποίησή της με ταχύτερους ρυθμούς τόσο στην «κρίση», όσο και στην πλήρη ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου, που μόνον ο «Ριζοσπάστης» φιλοτιμήθηκε να κάνει εξάστηλο τίτλο αφύπνισης. Αυτή η εμμονή της αστικής τάξης να ανήκει σ' έναν υπερεθνικό συμφεροντολογικό ταξικό εσμό αθλίως νομιμοποιούμενων γραφειοκρατών, όπως οι Βρυξέλλες, και ταυτόχρονα να υπηρετεί δουλικά αυτοκρατορίες πολυεθνικών που λίγο απέχουν από τις ρωμαϊκές λεγεώνες στην Παλαιστίνη και την Καρθαγένη, όπως το ΝΑΤΟ, συγκρότησε έναν κορμό επιζώντων της καθημερινότητας που αναγνωρίζουν ότι ηττήθηκαν σε επίπεδο ονείρων πριν καν ονειρευτούν.

Ιούλιος του 2009 και η μεταχουντική μεταπολιτευτική 35ετία εξανδραπόδισε μαζί με την εργασία, τη σύνταξη, την ασφάλεια, την Παιδεία, την Υγεία, την Άμυνα και την πολιτισμική αξιολόγηση του παρελθόντος και αυτού καθαυτού του παρόντος. Τα εργαλεία πολιτικής σκέψης ρίχτηκαν σ' ένα καμίνι αμπελοφιλοσοφικής οικονομίας της αγοράς, με αιχμή την εκβαρβαρισμένη κατανάλωση. Η κυρίαρχη τάξη δε συζητάει την τιμή του ψωμιού, παρά μόνον ως παροχή προς δούλους, ενώ μπορεί να απεραντολογεί για τις υγιεινές πτυχές του γερμανικού πολύσπορου συγκρινόμενες με τη θρεπτική αξία ενός λαχταριστού γαλλικού μπριός!... Οι πολίτες αυτής της 35ετούς δημοκρατίας είναι πλέον υπήκοοι ενός ευρωατλαντικού μορφώματος με γεωγραφικό προσδιορισμό Ελλάδα, κάτοικοι μιας πανέμορφης περιοχής του κόσμου με ιστορική περιουσία και τεράστιο παραγόμενο και συστηματικά ληστευόμενο εργατικό πλούτο. Κι όμως αυτοί οι υπήκοοι ξυπνάνε κάθε μέρα για να διεκδικήσουν την επόμενη παζαρεύοντας τη χτεσινή και υποθηκεύοντας τη μεθαύριο. Μ' ένα αίσθημα αδικίας στα χείλη κι ένα πείσμα που πήζει κι αρχίζει να υψώνει αναχώματα στη σαπίλα. Φαίνεται πια η ανατρεπτική διαδικασία στην αποδυνάμωση εκείνων των σχηματισμών που παζάρεψαν πολιτικά την επιβίωσή τους πάνω στα πεθαμένα δικαιώματα και τις δολοφονημένες απαιτήσεις των σύγχρονων δούλων. Στυφή γεύση στυμμένων εργαζομένων. Η πρόσκληση σε σεμνή γιορτή, γι' αυτή τη δημοκρατία, μοιάζει με άσεμνη παραδοχή ότι θα προσπαθήσουμε να τη διατηρήσουμε ως έχει. Οι πρόθυμοι λιγόστεψαν δραματικά κι οι αρνητές της πρόσκλησης ετοιμάζονται για θριαμβευτικά μνημόσυνα...
Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 26-7-2009

Ποίημα της εβδομάδας 133

Θηρία

Εικόνες

Στοιβάζονται στα κατατόπια της μνήμης

Αναμνήσεις

Συνωστίζονται αλληλοκυνηγιούνται

Και είναι ανάγκη να τις τιθασέψεις

Να κυριαρχήσεις σ' αυτές

Και γίνεσαι θηριοδαμαστής

Όταν εκείνες το θέλουν να σε κατασπαράξουν

Όταν ακάθεκτες ορμούν την ψυχή να ξεσκίσουν

Να! η τίγρης η ύαινα το λιοντάρι

Σε κυνηγούν ζωντανό-πεθαμένο

Πληγές που γιατρεύτηκαν ξανανοίγουν

Και τι μάχη

Τι άσκηση να μερώσεις

Να δαμάσεις τόσα θηρία

Να φτιάσεις τόσα κλουβιά

Για τις ώρες της άγριας επίθεσης

Μηνάς Δημάκης

(από την Πορεία μέσα στη Νύχτα, Ερμής 1999)

Εκπαιδευτική ή κοινωνική μεταρρύθμιση;

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε πριν από περίπου τέσσερα χρόνια στην τοπική εφημερίδα των Λατσιών "Κακκαρίστρα". Επειδή πιστεύω διατηρεί την επικαιρότητά του το αναδημοσιεύω. Δυστυχώς, με πίκρα διαπιστώνουμε, ότι τίποτα ουσιαστικό για την καθημερινότητα των μαθητών, των εκπαιδευτικών και των σχολείων δεν έγινε μέσα στα τέσσερα χρόνια. Ακόμα και η θεσμοθέτηση του γραμματειακού προσωπικού πριν λίγους μήνες άλλαξαν τη σύσταση της επιτροπής πρόσληψης (έχοντας απόλυτη πλειοψηφία τα μέλη της Σχολικής Εφορείας) ώστε να υποβαθμιστεί ο ρόλος και ο λόγος του σχολείου. Με τον τρόπο αυτό ανοίχτηκε άλλο ένα πεδίο δόξης λαμπρό για ρουσφετολογικές προσλήψεις. Η ηγεσία της ΠΟΕΔ αρκέστηκε να συστήσει στα μέλη της να μη συμμετέχουν στις επιτροπές. Αντί, σε συνεργασία με τους οργανωμένους γονείς, να αντιδράσει άμεσα και δυναμικά και να καταγγείλει τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις "έκανε την πάπια" για άλλη μια φορά.



Τους τελευταίους μήνες μεγάλη συζήτηση γίνεται γύρω από τη λεγόμενη "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση". Ξεκίνησε, είναι αλήθεια, με πολλές φιλοδοξίες, "τυμπανοκρουσίες" και προσπάθησαν οι υπεύθυνοι να τραβήξουν την προσοχή όλων όσων ενδιαφέρονται ή ασχολούνται με τα θέματα της εκπαίδευσης.
Η έκθεση των "εφτά σοφών" για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που δημοσιοποιήθηκε, έδωσε αφορμή για δημόσιες συζητήσεις, διαλέξεις, ημερίδες, συνέδρια και σεμινάρια. Η έκθεση ασχολήθηκε, κυρίως, με θεωρητικά ζητήματα και τα όποια πρακτικά θέματα τα παραπέμπει σε άλλες επιτροπές που θα συσταθούν ή έχουν ήδη συσταθεί.

Εδώ ελλοχεύει βέβαια και ο κίνδυνος οι επιτροπές αυτές να ξεφύγουν τελείως από το πνεύμα της έκθεσης και των κατευθύνσεων τις οποίες έχει τροχιοδρομήσει. Αυτό φαίνεται να συμβαίνει αν σταθούμε σε δυο θέματα από όσα τον τελευταίο καιρό είδαν το φως της δημοσιότητας: την αξιολόγηση και την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ο πρόεδρος της επιτροπής που εκπόνησε την έκθεση δημόσια, καθαρά και έντονα διαφώνησε με τους προσανατολισμούς της επιτροπής για την αξιολόγηση και με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων κερδοσκοπικού χαρακτήρα όπως η βουλή πρόσφατα ψήφισε.

Φαίνεται λοιπόν ξεκάθαρα πως παρά τις φιλόδοξες προσπάθειες η πολιτεία πορεύεται αποσπασματικά, νομοθετεί πρόχειρα ή κάτω από σκοπιμότητες και ποικιλόμορφες πιέσεις. Πολύ φοβάμαι ότι, αν συνεχιστεί ο ίδιος δρόμος, σε λίγο θα ξεφουσκώσει άδοξα και αυτή η προσπάθεια, αφήνοντας πίσω της άλλο ένα εκπαιδευτικό ναυάγιο.

Είναι απορίας άξιο πως όλοι οι υπεύθυνοι για τις εκθέσεις, επιτροπές κ.λ.π. δεν ξεκινούν από τη στοιχειώδη παραδοχή ότι δεν χτίζουμε εκπαίδευση και παιδεία σε κενό αέρα ή σε προστατευμένη γυάλα. Η εκπαίδευση λειτουργεί μέσα σε συγκεκριμένο περιβάλλον και κοινωνικές συνθήκες. Αυτές τις κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποίες ζουν, εργάζονται και αγωνίζονται οι γονείς των μαθητών μας και όλες οι οικογένειες οι επιτροπές δεν τις αγγίζουν καθόλου.

Τα παιδιά δεν έρχονται στο σχολείο με τα ίδια εφόδια. Οι οικογένειες των παιδιών δεν έχουν όλες τις ίδιες δυνατότητες για προσφορά αγωγής, βοήθειας στις μαθησιακές δυσκολίες, πολιτιστικών εμπειριών κ.λ.π.

Το ωράριο των εργαζόμενων γονιών είναι τις περισσότερες φορές εξοντωτικό και απάνθρωπο έτσι που ο χρόνος που τους απομένει με τα παιδιά τους είναι ελάχιστος ως μηδενικός.

Τελευταίο τρανό παράδειγμα είναι η λειτουργία των μεγάλων υπεραγορών την 1η του Οκτώβρη. Στο βωμό του κέρδους οι μεγαλοκαρχαρίες των υπεραγορών γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια νόμους, εθνικές γιορτές και ποιότητα ζωής των εργαζομένων.
Λες και οι εργαζόμενοι γονείς δεν δικαιούνται να γιορτάσουν μαζί με τα παιδιά τους την ημέρα αυτή. Το περίεργο(;) είναι ότι οι κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια αδιαφορούν προκλητικά δίνοντας το σύνθημα ότι οι εθνικές ή θρησκευτικές γιορτές είναι για λίγους και εκλεκτούς.

Πώς η πολιτεία στηρίζει τις οικογένειες για να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους ως γονείς; Η οικονομική εξαθλίωση πολλών εργαζόμενων οικογενειών, κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, το κυνήγι της δεύτερης δουλειάς για να αντιμετωπίσουν στις αυξημένες υποχρεώσεις είναι ήδη μια πραγματικότητα.

Η πολιτεία περιμένει τα παιδιά αυτών των οικογενειών να έρθουν στο σχολείο και μετά να πάρει, αν πάρει, οποιαδήποτε μέτρα (ενισχυτική διδασκαλία κ.λ.π.). Μα τότε είναι ήδη αργά για τις περισσότερες περιπτώσεις. Καμιά προληπτική πολιτική, καμιά ουσιαστική βοήθεια από την αρχή της δημιουργίας της οικογένειας. Η άδεια για τις νέες μητέρες ελάχιστη, παντελής έλλειψη κρατικών παιδικών σταθμών στις πιο ευαίσθητες ηλικίες για την ανάπτυξη του παιδιού. Αρκεί να δούμε ότι μόλις την τελευταία χρονιά(!!!) θεσμοθετήθηκε η υποχρεωτική, δωρεάν προδημοτική τάξη στα νηπιαγωγεία. Τα παιδιά και οι οικογένειές τους έρμαια της τηλεοπτικής υποκουλτούρας, χωρίς εκπαιδευτική τηλεόραση, παιδαγωγικό πρόγραμμα στηριγμένο στις πραγματικές ανάγκες της νεολαίας και της εργαζόμενης οικογένειας.

Οι επιτροπές επίσης αφήνουν στην άκρη, χωρίς ουσιαστικό λόγο, τους δασκάλους των σχολείων, οι οποίοι έχουν άμεση γνώση των καθημερινών προβλημάτων και μπορούν να εισηγηθούν άμεσα μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Μέτρα που δε χρειάζεται να είναι κανείς "σοφός" για να τα προτείνει. Μέτρα που δεν αποτελούν την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, αλλά είναι βασικά προαπαιτούμενα για μια στοιχειώδη αναβάθμιση της εκπαίδευσης. Σταχυολογώ μερικά από αυτά που μπορεί καθένας να ακούσει σε συζητήσεις με δασκάλους:
• Πλήρης εξοπλισμός όλων των σχολείων με αίθουσες εργαστηρίων, αίθουσες πολλαπλής χρήσης, εστιατόριο, ιατρείο κ.λ.π
• Γραμματειακό και βοηθητικό προσωπικό σε όλα τα σχολεία.
• 10 - 15 μαθητές το πολύ σε κάθε τμήμα.
• Εργαστήρια υπολογιστών σε όλα τα σχολεία.
• Εκπαιδευτικοί ψυχολόγοι, λογοθεραπευτές και άλλες υποστηρικτικές ειδικότητες με εβδομαδιαία τουλάχιστον παρουσία σε κάθε σχολείο.
• Αν εφαρμοστεί "ολοήμερο σχολείο" πρέπει να υπάρχει η απαραίτητη υποδομή, με εστιατόριο, προσωπικό, διδακτικά μέσα. Να είναι ενιαίο πρόγραμμα για όλα τα παιδιά και ο σκοπός της λειτουργίας του να είναι παιδαγωγικός και όχι χώρος στάθμευσης παιδιών εργαζόμενων γονιών.
• Σχέδιο για συνεχή περιοδική επιμόρφωση όλων των δασκάλων σε νέα προγράμματα και καινοτομίες.

Όλα αυτά βέβαια, και πολλά άλλα, απαιτούν γενναία χρηματοδότηση της παιδείας. Τα μεγάλα λόγια είναι ανέξοδα και συνήθως απατηλά και αποπροσανατολιστικά. Το βασικό είναι να κατανοήσουμε όλοι γονείς και δάσκαλοι ότι εκείνο που χρειάζεται δεν είναι μια απλή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ή όπως αλλιώς θα βαφτιστεί, αλλά κοινωνική μεταρρύθμιση προς όφελος όλων των εργαζόμενων γονιών.

Μεταθέσεις και διορισμοί νηπιαγωγών

Ανακοινώθηκαν σήμερα από την Ε.Ε.Υ. μεταθέσεις και διορισμοί με σύμβαση των νηπιαγωγών. Για να ενημερωθείτε πατήστε εδώ.

Ποίημα της εβδομάδας 132

ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΟΙ

Καλότυχοι είστε σεις, που ξενυχτάτε
με την αξέγνοιαστή σας πάντα νιότη
και για τρελά ταξίδια ξεκινάτε
με την αρματωσιά του Δον Κιχώτη.

Ποτέ μαράζι εντός σας δεν κρατάτε
κι ούτε έχετε μελλούμενη έγνοια για ό,τι
μας θλίβει τη ζωή κι ούτε ρωτάτε
στερνοί όπου πάτε αν φτάσετε για πρώτοι.

Αχ, απ’ την πρόωρη φρόνηση, που δένει
τον πόθο μας σε βάρκα γερασμένη
κι ανήμπορη να ξανοιχτεί στα μάκρη,

σοφότερη είναι η τρέλα, που με πλάστρα
σας σπρώχνει ορμή σε δρόμους δίχως άκρη,
να πάρετε της χίμαιρας τα κάστρα.

Λέων Κουκούλας

Προγράμματα συμφιλίωσης, συνεργασίας

Διεξάγονται εδώ και εννέα μήνες εντατικές διαπραγματεύσεις για την επανένωση του νησιού μας και του κυπριακού λαού. Όμως, είμαστε έτοιμοι για τη σημαντική αυτή στιγμή της επανένωσης; Πιστεύω όχι. Παρόλο ότι όλα αυτά τα χρόνια έχουν καταβληθεί αξιέπαινες προσπάθειες επαναπροσέγγισης από ορισμένες πολιτικές δυνάμεις του τόπου και από μεμονωμένες ομάδες της κοινωνίας των πολιτών, η μάζα του λαού μας και στις δύο κοινότητες δεν έχει κατάλληλα προετοιμαστεί. Ας μην ξεχνούμε ότι για 29 ολόκληρα χρόνια τα οδοφράγματα του διαχωρισμού ήταν ερμητικά σφραγισμένα από την κατοχική δύναμη, σε μια προσπάθεια εμπέδωσης των διχοτομικών τετελεσμένων. Μετά τον Απρίλιο του 2003 άνοιξαν τα πρώτα οδοφράγματα και έδωσαν μια ανάσα στις επαφές μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Από την άλλη, οι δύο κοινότητες έχουν συνηθίσει να ζουν χωριστά και η επανένωση του λαού αντικρίζεται με δέος, ανησυχία, ακόμα και αντίδραση από κάποιους συμπατριώτες μας. Η γενιά της συμβίωσης και της συνεργασίας σβήνει σιγά-σιγά και οι νέοι μας, που γεννήθηκαν μετά το 1974, δεν έχουν μνήμες της ειρηνικής συνύπαρξης, ενώ ελάχιστοι απέμειναν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι που μιλούν και τις δύο γλώσσες
Είναι γιΆ αυτό που πιστεύω ότι χρειάζεται, ιδιαίτερα σήμερα, να ακολουθήσουμε μια νέα προσέγγιση στις σχέσεις μας με τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους, που να τεθεί σε μια πιο συστηματική και οργανωμένη βάση με συγκεκριμένους στόχους και προγράμματα. Αυτή η νέα προσέγγιση θα μπορούσε να διαδραματίσει το ρόλο της υποστήριξης του δύσκολου έργου που έχουν αναλάβει οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων προς την κατεύθυνση λύσης του ευρύτερου πολιτικού προβλήματος. Χρειάζεται δηλαδή μια κατάλληλη προετοιμασία των πολιτών και στις δύο κοινότητες για τη μελλοντική συμβίωση. Δεν είναι δυνατόν, μετά από 35 χρόνια διαχωρισμού και έλλειψης συνεργασίας, να επανέλθει σε μια νύκτα η συνεργασία σε βαθμό αποτελεσματικό που να διασφαλίζει τη λειτουργικότητα του κράτους, αλλά και την επανένωση του λαού, της κοινωνίας και της οικονομίας. Αυτό που χρειάζεται να γίνει τώρα, χωρίς δηλαδή να περιμένουμε τη λύση, είναι να τεθούν σε εφαρμογή προγράμματα προς αυτή την κατεύθυνση. Αναφέρω ενδεικτικά ορισμένα τέτοια προγράμματα που θα μπορούσαν να εξεταστούν:

1) Προώθηση ευρύτερης χρήσης της τουρκικής γλώσσας στη δημόσια υπηρεσία με τη μετάφραση όλων των εντύπων που χρησιμοποιούνται και από τους Τουρκοκύπριους και όλων των κυβερνητικών ιστοσελίδων στην τουρκική γλώσσα.
2) Υποβολή πρότασης από την κυπριακή κυβέρνηση για υιοθέτηση της τουρκικής ως επίσημης γλώσσας της ΕΕ, εφόσον είναι μία από τις δύο επίσημες γλώσσες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
3) Εισαγωγή της Τουρκικής και της Ελληνικής ως υποχρεωτικής γλώσσας αντίστοιχα στα προγράμματα διδασκαλίας των σχολείων των δύο κοινοτήτων.
4) Δωρεάν διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στη δημόσια υπηρεσία.
5) Οικονομική στήριξη σε ιδιωτικά φροντιστήρια που διδάσκουν την τουρκική και ελληνική γλώσσα για δωρεάν φοίτηση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
6) Επαφές μεταξύ των ε/κ και τ/κ συντεχνιών δασκάλων με στόχο κοινά προγράμματα και εκδηλώσεις με συμμετοχή δημοτικών σχολείων, γυμνασίων και λυκείων των δύο κοινοτήτων.
7) Διεξαγωγή κοινών αθλητικών αγώνων με τη συμμετοχή μαθητών από τις δύο κοινότητες επί ετήσιας βάσης και απονομή επάθλων στους άριστους αθλητές. Οι αγωνιζόμενες ομάδες να είναι μικτές, με τη συμμετοχή Ε/Κ και Τ/Κ μαθητών, ούτως ώστε να προάγεται η συνεργασία και να καλλιεργείται το αθλητικό πνεύμα.
8) Καθιέρωση ετήσιου διαγωνισμού μεταξύ σχολείων των δύο κοινοτήτων για τη συγγραφή έκθεσης ιδεών, ποίησης και ζωγραφικής, και απονομή βραβείων στους νικητές του διαγωνισμού. Η επιτροπή επιλογής να αποτελείται από διακεκριμένους συγγραφείς, ποιητές και καλλιτέχνες των δύο κοινοτήτων. Έκδοση όλων των έργων σε δίγλωσσο βιβλίο και έκθεση των έργων ζωγραφικής σε κοινές εκθέσεις και στις δύο κοινότητες.
9) Δημιουργία τρίτου τηλεοπτικού καναλιού στην τουρκική γλώσσα και προώθηση ενημερωτικών προγραμμάτων για την ιστορία και την κουλτούρα των δύο κοινοτήτων, καθώς και προγραμμάτων που θα προβάλλουν την ειρηνική συμβίωση.
10) Υποτιτλισμός στην ελληνική και τουρκική γλώσσα τηλεοπτικών συζητήσεων στις οποίες να καλούνται και Τουρκοκύπριοι ειδικοί, ούτως ώστε να μπορεί να στηριχθεί ένας δημόσιος δικοινοτικός διάλογος.
11) Συστηματικές επαφές μεταξύ Ε/Κ και Τ/Κ δημοσιογράφων και δημιουργία ενός Παν-δημοσιογραφικού Φόρουμ, στο πρότυπο του Παν-συνδικαλιστικού Φόρουμ.
12) Πιο τακτικές επαφές μεταξύ του ΚΕΒΕ και του Τουρκοκυπριακού Εμπορικού Επιμελητηρίου. Διεξαγωγή κοινών σεμιναρίων και κοινών εκθέσεων διαφόρων προϊόντων που περιλαμβάνονται στον κανονισμό της Πράσινης Γραμμής.
13) Καθιέρωση μηνιαίων επαφών μεταξύ των ε/κ και τ/κ συντεχνιών, εργοδοτών και εργαζομένων, με βάση ένα κοινό πρόγραμμα συνεργασίας σε τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος που να στοχεύουν στην προετοιμασία του λαού και των θεσμών για τη συμβίωση.
14) Οικονομική στήριξη για τη διοργάνωση δημόσιων συζητήσεων πάνω σε θέματα που θα αφορούν την επανένωση, τη λειτουργία ομοσπονδιακών συστημάτων διακυβέρνησης κ.ά., στις οποίες θα προσκαλούνται και Τουρκοκύπριοι είτε ως ομιλητές, είτε ως συμμετέχοντες, και να υπάρχει πρόνοια για ταυτόχρονη μετάφραση.
15) Κοινές πολιτιστικές εκδηλώσεις και στις δύο κοινότητες, όπως φεστιβάλ λαϊκής μουσικής και λαϊκού χορού, με βραβεία στα καλύτερα συγκροτήματα της χρονιάς που να επιλέγονται από δικοινοτική επιτροπή.
16) Δημιουργία Επιτροπής Ε/Κ και Τ/Κ ιατρών και εξεύρεση τρόπων εξάσκησης του επαγγέλματος ανεμπόδιστα και στις δύο κοινότητες. Διεξαγωγή κοινών σεμιναρίων και διασκέψεων στην Κύπρο και συμμετοχή από κοινού σε διεθνή συνέδρια.
17) Δημιουργία μιας ευρείας δικοινοτικής Επιτροπής εμπειρογνωμόνων για την υλοποίηση ενός προγράμματος συντήρησης και επιδιόρθωσης όλων των αρχαίων μνημείων, εκκλησιών και τζαμιών σε ολόκληρη την Κύπρο.
18) Επαφές μεταξύ των συγγενών αγνοουμένων των δύο κοινοτήτων σε μια προσπάθεια αλληλοϋποστήριξης και αλληλοκατανόησης.
Τα πιο πάνω δεν αποτελούν ουτοπία. Όχι μόνο μπορούν να εφαρμοστούν, αλλά και επιβάλλεται. Αυτό που χρειάζεται είναι όραμα και αποφασιστικότητα. Άλλες χώρες με πολύ σοβαρότερα προβλήματα το έχουν πετύχει, γιατί όχι εμείς;

της Ερατoύς Κοζάκου-Μαρκουλλή

ΠΟΛΙΤΗΣ - 11/07/2009

"Το παιχνίδι είναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο …"

Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες δημόσιων «έντονων αντεγκλήσεων» μεταξύ του Προέδρου της ΠΟΕΔ (στέλεχος της ΠΑΔΕΔ) και του Προέδρου της Επαρχιακής Επιτροπής ΠΟΕΔ Λευκωσίας (στέλεχος της ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ). Με αφορμή τους πρόσφατους διορισμούς δασκάλων ερίζουν «περί όνου σκιάς». Προσπαθούν έντεχνα να βρουν διαφωνίες σε λεπτομέρειες για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των δασκάλων, των γονιών και της κοινωνίας. Κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να μην τους πάρουν χαμπάρι ότι συμφωνούν στην πλειοψηφία των θεμάτων, στην τακτική και τη στρατηγική δράσης.

Ακόμα και στο θέμα που υποτίθεται διαφωνούν, ένας απλός προσεκτικός αναγνώστης θα αντιληφθεί ότι συμφωνούν απόλυτα. Ο πρώτος λέει ότι αυτή τη στιγμή οι διορισμοί είναι ελλιπείς και δεν καλύπτουν τις ανάγκες της εκπαίδευσης. Ο δεύτερος λέει ότι δεν τέλειωσε ακόμη η στελέχωση των σχολείων και … δεν πρέπει να βιάζεται ο πρώτος. Θα μπορούσε, λέει, να τα πει αργότερα αν τα πράγματα μείνουν όπως είναι τώρα…

Σκοπός μας βέβαια δεν είναι να «δούμε ποιος έχει δίκιο» σε ένα στημένο παιχνίδι εντυπώσεων. Κατά καιρούς και για επικοινωνιακούς λόγους οι συμβιβασμένες ηγεσίες των δασκαλικών κινήσεων εφευρίσκουν «διαφωνίες». Για δεκαετίες όμως, με διακινησιακή ομοφωνία στο Διοικητικό Συμβούλιο, αδρανοποιούν κάθε διεκδικητική αγωνιστική προσπάθεια, αφήνουν τους δασκάλους στο περιθώριο, αλλάζουν ρόλους στο «γλείψιμο» ανάλογα με το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία, και γίνονται ζήτουλες για κάποια ψίχουλα σε κομματικούς και παραταξιακούς διαδρόμους.

Πρόσφατα στην Παγκύπρια Συνδιάσκεψη του Ιούνη, για άλλη μια φορά, διέλυσαν τις εργασίες της από το μεσημέρι (καταψηφίζοντας πρόταση της ΡΙ.ΑΚΙ. για συνέχιση της συζήτησης θεμάτων και το απόγευμα) και πήγαν για φαγητό. Αυτή ήταν η στάση ΟΛΩΝ των άλλων κινήσεων σε μια στιγμή που την παιδεία μας ταλανίζουν σοβαρά προβλήματα. Την ίδια στιγμή αρνούνταν ΟΜΟΦΩΝΑ να συζητήσουν την πρόταση της ΡΙ.Α.ΚΙ. για αλλαγή του καταστατικού που, μεταξύ άλλων, περιορίζει την αυθαιρεσία του Προέδρου, της Γραμματείας, του Διοικητικού Συμβουλίου και δίνει τη δύναμη στη βάση του κλάδου. Επίσης, ψήφιζαν ΟΛΟΙ τους γενικόλογα ψηφίσματα και αρνούνταν πάλι την πρόταση της ΡΙ.Α.ΚΙ. που πρόβλεπε:

«Το Διοικητικό Συμβούλιο να αρχίσει συνεργασία με τη Συνομοσπονδία Γονέων, ώστε να εφαρμοστούν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας των μαθητών, γονιών και δασκάλων έξω από το Υπουργείο, καθημερινά μετά τις 14 του Σεπτέμβρη 2009, με βάση πρόγραμμα που να καθοριστεί από κοινού. Η εξαγγελία του μέτρου να γίνει μέσα από κοινές Διασκέψεις Τύπου, που να οργανωθούν προηγουμένως».

Εμείς, ως ΡΙ.ΑΚΙ., πιστεύουμε ότι αυτή η αγωνιστική στάση θα δώσει το μήνυμα ότι οι γονείς, οι μαθητές και οι δάσκαλοι είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν δυναμικά ποιοτική εκπαίδευση για ΟΛΑ τα παιδιά. Θα διατρανώσει την απόφασή μας ότι θα συνεργαστούμε όλοι οι φορείς για την λύση των θεμάτων και δεν θα αναλωνόμαστε στην απλή συζήτησή τους, μετατρεπόμενοι σε ανάχωμα της οργής και της αγανάκτησης όσων υφίστανται και βιώνουν τριτοκοσμικές καταστάσεις στα σχολεία τους.

Μετέτρεψαν σε «φετίχ», ο καθένας απ’ την πλευρά του, τη συμμετοχή ή μη στο διάλογο για την «Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση». Αντί οι σκυφτοκέφαλες παραταξιακές ηγεσίες να ανασκουμπωθούν και να οργανώσουν μέτωπο παιδείας με όλους τους γονείς «κατσιαρίζουν» στα μέσα ενημέρωσης, τάχα διαφωνώντας, για να κερδίζουν πόντους στο επικοινωνιακό αλισβερίσι του κομματικο-παραταξιακού πατριωτισμού. Αποκρύβουν από τη βάση του κλάδου ότι επί δεκαετίες ο διάλογος για την παιδεία είναι προσχηματικός για να περνά η εκάστοτε εξουσία ανέξοδα τις επιλογές της. Η εικόνα της καθημερινότητας των δασκάλων και νηπιαγωγών στα σχολεία, χρόνο με το χρόνο, γίνεται καταθλιπτικότερη. Τα όποια «ψίχουλα» έφτασαν κατά καιρούς στο σχολικό περιβάλλον ήταν για να «σώσουν το γόητρο» των συμβιβασμένων ηγεσιών και να αμβλύνουν την αγανάκτηση των εκπαιδευτικών και των γονιών.

Όλοι αυτοί που αυτές τις μέρες φωνασκούν, και οι άλλοι που σιωπούν «εκκωφαντικά», έχουν «λερωμένη τη φωλιά τους». Μετέχουν σ’ ένα στημένο παιχνίδι που παίζουν εδώ και χρόνια, κάθε καλοκαίρι. Επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν εκπαιδευτικούς και γονείς από τα σοβαρά προβλήματα της παιδείας. Προσπαθούν να μας υποδείξουν ότι αν το Σεπτέμβρη οι δάσκαλοι και τα βιβλία είναι στα σχολεία, όλα είναι θαυμάσια. Επανερχόμαστε στο θέμα για το οποίο «διαφωνούν» τάχα τα στελέχη των παρατάξεων: Ας υποθέσουμε ότι γίνονται οι διορισμοί όλων των απαιτούμενων δασκάλων άμεσα (όπως θα ήθελε ο Πρόεδρος της ΠΟΕΔ) ή σε λίγες ή περισσότερες μέρες (όπως προβλέπει ο Πρόεδρος της ΠΟΕΔ Λευκωσίας).

Θα είναι άραγε όλα εντάξει; Τίθενται ορισμένα ερωτήματα;

• Πόσο έτοιμοι είναι οι πρωτοδιόριστοι εκπαιδευτικοί; Πότε θα αποφασίσουμε να διεκδικήσουμε μόρφωση ΟΛΩΝ των εκπαιδευτικών σε Πανεπιστημιακές Παιδαγωγικές Σχολές;
• Είναι αποδεκτό οι διορισμένοι εκπαιδευτικοί να μην έχουν καμιά ουσιαστική περιοδική επιμόρφωση από την ημέρα του διορισμού τους; Μας αρκεί να ανεχόμαστε να χρυσοπληρώνουν οι εκπαιδευτικοί τα δημόσια και ιδιωτικά Πανεπιστήμια;
• Θα συνεχίσουμε το μύθο του «πολυδύναμου δασκάλου» θυματοποιώντας και τους συναδέλφους που έχουν ειδικά προσόντα, γνώσεις, ταλέντο και όρεξη για εξειδίκευση; Θα αφήσουμε να ξεζουμίζονται επί χρόνια και μετά να είναι στη διακριτική ευχέρεια του διευθυντή αν θα τους αξιοποιήσει στην ειδικότητά τους;
• Τα σχολεία μας θα έχουν ΟΛΑ την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή;
• Τα βιβλία που θα βρίσκονται στα σχολεία θα είναι διδάξιμα, παιδαγωγικά κατάλληλα, προσαρμοσμένα στις δυνατότητες και τις ανάγκες των μαθητών ή θα συνεχίσουν να είναι, στην πλειοψηφία τους, πρόχειρα απότοκα για να απορροφηθούν χρηματοδοτήσεις της Ε.Ε.;
• Είμαστε ευχαριστημένοι με τους 4 περίπου μήνες άδεια μητρότητας για τις δασκάλες και νηπιαγωγούς (το 80% του κλάδου) και όλες τις εργαζόμενες μητέρες των παιδιών μας; Μόνο για «κούφια λόγια» σε σεμινάρια και ημερίδες θα είμαστε … για τη σπουδαιότητα της σχέσης παιδιού και μητέρας (και πατέρα) στα πρώτα χρόνια της ανάπτυξης του παιδιού;
• Οι γονείς θα συνεχίσουν να πληρώνουν αδρά για τις εκπαιδευτικές επισκέψεις των παιδιών;
• Οι Η/Υ θα παραμείνουν απλά αντικείμενα για να βγαίνουν καλά δεδομένα μας στις στατιστικές και μέσο για άνοιγμα της εκπαιδευτικής αγοράς στις ιδιωτικές εταιρείες; Πότε θα δοθεί τεχνική υποστήριξη σε κάθε σχολική Εφορεία και ώρες για παιδαγωγική στήριξη σε κάθε σχολείο;
• Το Σεπτέμβρη οι εκπαιδευτικοί θα έχουν το ίδιο βαρυφορτωμένο διδακτικό ωράριο;
• Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς θα εκλείψει η αδιαφάνεια και ο εξευτελισμός σε προαγωγές, μεταθέσεις, μετακινήσεις, αποσπάσεις;
• Και πολλά άλλα…

Ας έρθουμε λίγο και στα της ΠΟΕΔ.
Μέχρι το Σεπτέμβρη θα αξιοποιήσετε το χρόνο για να οργανώσετε τον αγώνα με τους γονείς για διεκδίκηση όλων αυτών που δικαιούνται τα σχολεία και τα παιδιά μας ή θα υπονομεύετε την προοπτική δημιουργίας κοινού διεκδικητικού αγωνιστικού μετώπου παιδείας, σ’ ένα «παιχνίδι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο …»;
Πάντως εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραμείνουμε θεατές στο ανούσιο και επικίνδυνο παιχνίδι σας.

Μεταθέσεις και διορισμοί δασκάλων

Δημοσιεύτηκαν χθες μεταθέσεις και διορισμοί δασκάλων. Πατήστε εδώ για να ενημερωθείτε. (Τις προηγούμενες μέρες δημοσιεύτηκαν μεταθέσεις και διορισμοί νηπιαγωγών και ειδικής εκπαίδευσης)

Επίσης πατήστε εδώ για να δείτε τους διορισμούς δασκάλων με σύμβαση.

Ποίημα της εβδομάδας 131

Όταν ο Φύλαξ είδε το Φως

Χειμώνα, καλοκαίρι κάθονταν στην στέγη
των Ατρειδών κ' έβλεπ' ο Φύλαξ. Τώρα λέγει
ευχάριστα. Μακρυά είδε φωτιά ν' ανάβη.
Και χαίρεται• κι' ο κόπος του επίσης παύει.
Είναι επίπονον και νύκτα και ημέρα,
στην ζέστη και στο κρύο να κυττάζης πέρα
το Αραχναίον για φωτιά. Τώρα εφάνη
το επιθυμητόν σημείον. Όταν φθάνει
η ευτυχία δίδει πιο μικρή χαρά
απ' ό,τι προσδοκά κανείς. Πλην καθαρά
τούτο κερδήθηκε: γλυτώσαμ' απ' ελπίδας
και προσδοκίας. Πράγματα εις τους Ατρείδας
πολλά θα γίνουνε. Χωρίς νάναι σοφός
κανείς εικάζει τούτο τώρα που το φως
είδεν ο φύλαξ. Όθεν μη υπερβολή.
Καλό το φως• κι' αυτοί που έρχονται καλοί•
τα λόγια και τα έργα των κι' αυτά καλά.
Και όλα ίσια να ευχόμεθα. Αλλά
το Άργος ειμπορεί χωρίς Ατρείδας να
κάμη. Τα σπίτια δεν είναι παντοτεινά.
Πολλοί βεβαίως θα μιλήσουνε πολλά.
Ημείς ν' ακούμε. Όμως δεν θα μας γελά
το Απαραίτητος, το Μόνος, το Μεγάλος.
Και απαραίτητος, και μόνος, και μεγάλος
αμέσως πάντα βρίσκεται κανένας άλλος.

Κωνσταντίνος Καβάφης