Φτου σας αλήτες...

Την ώρα που διαβάζετε τούτες τις γραμμές, είναι βέβαιο, σύντροφοι, πως το κεφάλι σας έχει γίνει καζάνι από τις δημοσκοπήσεις, την απέραντη εκλογολογία, τη διόγκωση των ... εορτών της ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη, αλλά και την προσπάθεια να εμφανισθεί ως ...Μεσσίας ο Γ.Α.Π. και το ΠΑΣΟΚ. Τρίτο(;) κόμμα ο Καρατζαφέρης; Εκτός ή οριακά εντός ο ΣΥΡΙΖΑ; Ένας γύρος εκλογών λόγω μη αυτοδυναμίας κι άλλα τέτοια γυαλιστερά και συνάμα αφόρητα συνηθισμένα που κατατρώγουν τη χώρα και τους ανθρώπους της όλη τη μεταχουντική περίοδο, που κακώς αποκαλείται μεταπολίτευση, αφού όπως αποδεικνύεται στην πράξη είναι μια πολιτική του ενός και μόνον πόλου. Αυτού που είτε ως δικομματισμός είτε ως συγκυβέρνηση τύπου Γερμανίας δεν είναι παρά η κυριαρχία των μονοπωλίων, των πολυεθνικών, της άγριας καπιταλιστικής επίθεσης στους λαούς που πείθονται ή πειθαναγκάζονται να παζαρεύουν την επιβίωσή τους ως προϊόν της αγοράς.
Σ' αυτή την τεχνητή «θύελλα» χάνονται ειδήσεις και μέτρα που θα έσωναν την κρίση των πολιτών απ' τη λοβοτομή της επικοινωνίας και κυρίως θα ανέβαζαν το επίπεδο της πολιτικής και πρωτίστως ταξικής συνείδησης στο κρίσιμο εκείνο σκαλοπάτι που προοιωνίζεται την ανατροπή, την ουσιαστική, της κυρίαρχης πολιτικής. Αναρωτιέμαι αν είδαν, διάβασαν, άκουσαν, εκτίμησαν και κατανόησαν οι νέοι, ειδικώς, ψηφοφόροι το πιο εξωφρενικό χαράτσι στο οποίο το εκσυγχρονισμένο και αναδιαρθρωμένο ταξικό κράτος τους υποβάλλει χωρίς αιδώ, χωρίς λογική καν. Ελλάδα, μέλος ΕΕ και ΝΑΤΟ, 2009: Οι υποψήφιοι των πανελλαδικών εξετάσεων μπορούν να δουν τα γραπτά τους! Οποία «καινοτομία»!!! Οποία «χάρη»!!! Ποιοι θα τα ζητήσουν, μωρέ ηλίθιοι; Αυτοί που πέρασαν; 'Η αυτοί που αισθάνονται ότι έχασαν τη σχολή που ήθελαν και ενδεχομένως την εισαγωγή τους σε ΑΕΙ και ΤΕΙ για λίγα μόρια; Προφανώς, οι δεύτεροι. Δηλαδή μικρός αριθμός από τους περίπου 20.000 που έμειναν εκτός. Αλλά αυτοί, όπως κι όλοι οι νέοι, δεν είναι νέοι και υποψήφιοι. Είναι απλώς πελάτες. Γιατί περνάει μέσα στην τούρλα των καμένων ημερών, χωρίς βρισίδια και διαδηλώσεις, η ...ανακοίνωση που λέει: Για να δεις τρία γραπτά πληρώνεις παράβολο 50 ευρώ! Για να ελέγξεις τέσσερα και πάνω γραπτά πληρώνεις 80. Δηλαδή αν ζητήσεις 6, τότε έχεις κι έκπτωση 20 ευρώ στα 50+50 = 100 που θα ήταν δυο τριάδες.
Φτου σας καθάρματα, άχρηστοι, λαδέμποροι της σύγχρονης κατοχής. Φτου σας αλήτες, έμποροι της Παιδείας και επιβήτορες της εκπαίδευσης, που βγάζετε απ' τη μύγα ξίγκι κι απ' το νέο την ψυχή για δυο δεκάρες. Δεν ξέρω πόσες βρισιές μπορώ να βρω, να φτιάξω, να φανταστώ και να τις τυπώσω εδώ συνειδητά κι ελεύθερα για να ξεφουσκώσει η αμέτρητη οργή που γεννάει το ...«μέτρο» του υπουργείου Παιδείας. Είσαι 18άρης. Μετράς κόπους, διάβασμα, θυσίες, φροντιστήρια, ξεπουπουλιασμένο οικογενειακό εισόδημα στην πιο ακριβή δωρεάν Παιδεία (ανέκδοτο - κλαυσίγελως). Μετράς τις δυνάμεις σου. Μετράς το μετρητή σου. Ίσως απορείς. Ίσως αμφισβητείς. Ίσως θες να καταλάβεις πού και γιατί απέτυχες. Να δεις τα γραπτά σου θες. Να τσεκάρεις το στραπατσαρισμένο διαβατήριο για το σκατένιο τους παράδεισο. Κι έρχονται και σου λέει το κράτος πως πρέπει να πληρώσεις λεφτά για να δεις αυτά που πλήρωσες για να τους γράψεις... Σε φωτοτυπία. Το υπουργείο Παιδείας της χώρας Ελλάδα χρεώνει τους μαθητές του με τιμολόγιο εκβιαστικού φωτοτυπάδικου μιας γειτονιάς προ 30ετίας. Το υπουργείο που μοιράζει λάπτοπ, πλουτίζει ιδιωτικά ΙΕΚ και φέρνει εδώ τα ...Χάρβαρντ με το άρθρο 16... Αϊ σιχτίρ, πια. Φτύστε τους, επιτέλους, νέοι και γονείς και παππούδες, όλοι μαζί. Και ζητήστε πίσω, με παράβολο δισεκατομμυρίων, το λάθος των ...ψηφοδελτίων που τους έστειλε δικομματικά και μονοπολικά στη θέση του αφεντικού κι εσάς σ' αυτήν του δούλου...


Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 30-8-2009

Ποίημα της εβδομάδας 139

Τα ποτάμια

Δυστυχισμένα όνειρα
Τα χρόνια μας περνούν μέσα στην αγωνία
Οι εφημερίδες λησμονούν
Όμως μες στην καρδιά μας
Καίει μια κατακόκκινη πληγή
Απ’ το παλιό χρυσάφι.

Όλο μαζεύουμε τα πράγματά μας
Τα κρύβουμε σε βαθιά υπόγεια
Λύνουμε τις ντουλάπες μας
Στήνουμε ανάποδα τις καρέκλες μας
Κι ο απελπισμένος ήλιος μπαίνει
Από μια χαραματιά και τις φωτίζει.

Πρέπει να βγούμε στα ποτάμια
Ακόμα λίγο και θα σπάσει το πουλί
Μες στο κεφάλι μας
Ακόμα λίγο και θα πήξει
Το αίμα μέσα στην καρδιά μας
Πρέπει να βγούμε σύρριζα
Πρέπει να βγούμε μέσα απ’ τα ποτάμια.

Μίλτος Σαχτούρης

Εγκύκλιος της ΠΟΕΔ προς τα μέλη της

Για την καλύτερη ενημέρωσή σας μελετήστε την εγκύκλιο της ΠΟΕΔ για θέματα που μας αφορούν και πρέπει να γνωρίζουμε.

Μετακινήσεις και τοποθετήσεις εκπαιδευτικών

Ανακοινώθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Μετακινήσεις και Τοποθετήσεις εκπαιδευτικών Δημοτικής - Προδημοτικής και Ειδικής εκπαίδευσης.

Μεταθέσεις και διορισμοί προδημοτικής και ειδικής εκπαίδευσης

Ανακοινώθηκαν σήμερα μεταθέσεις και διορισμοί με σύμβαση προδημοτικής και ειδικής εκπαίδευσης.

Ποίημα της εβδομάδας 138

Αστεροσκοπείο

Διαρρήκτες του ήλιου
δεν είδαν ποτέ τους πράσινο κλωνάρι
δεν άγγιξαν φλογισμένο στόμα
δεν ξέρουν τί χρώμα έχει ὁ ουρανός

Σε σκοτεινά δωμάτια κλεισμένοι
δεν ξέρουν αν θα πεθάνουν
παραμονεύουν
με μαύρες μάσκες και βαριά τηλεσκόπια
με τ’ άστρα στην τσέπη τους βρωμισμένα μὲ ψίχουλα
με τις πέτρες των δειλών στα χέρια
παραμονεύουν σ’ άλλους πλανήτες το φως

Να πεθάνουν

Να κριθεί κάθε Άνοιξη από τη χαρά της
από το χρώμα του το κάθε λουλούδι
από το χάδι του το κάθε χέρι
απ’ τ’ ανατρίχιασμα του το κάθε φιλί.

Μίλτος Σαχτούρης

Η Παναγιά η Μετανάστρια...

«Χαίρε, σεμνή μητρόθεε... Χαίρε Θρόνε... Χαίρε το θείον όχημα... Χαίρε στάμνε πάγχρυσε... Χαίρε Εύας η λύσις...» (Απ' τον Ευαγγελισμό).
Ακούς, διαβάζεις, μελετάς τους χαιρετισμούς που απευθύνονται στην Παναγία εντός εκτός Δεκαπενταύγουστου και αναρωτιέσαι ως σύγχρονος δυτικός άνθρωπος, αν ανήκεις σ' αυτόν τον πλανήτη ή κάποιον άλλο σε ό,τι αφορά στις γυναίκες υπό όλους τους ζωικούς, κοινωνικούς και ...θείους ακόμη ρόλους που τις συναντάς. Λες, δεν μπορεί, ένας πολιτισμός θεμελιωμένος εν πολλοίς στη Μητέρα όλων των ορφανών, των κατατρεγμένων, σε μια πάγχρυση στάμνα απ' την οποία μπορούν να πιουν κι οι περιφρονημένοι, κι οι διψασμένοι κι οι αντιμέτωποι με τον ανελέητο άλλον άνθρωπο, δεν μπορεί, κάτι θά 'χει ενστερνιστεί, κάτι θα έχει αφομοιώσει, τουλάχιστον για τη γυναίκα μάνα! Τόσος σεβασμός, τόση κατάνυξη και ταπείνωση μπροστά στη μάνα που βλέπει το παιδί της να σταυρώνεται, λες δεν μπορεί να μην έχει ριζώσει δυο χιλιάδες χρόνια τώρα. Κι εξηγείς το πένθος στην καρδιά του μήνα οπότε και πνέει τα λοίσθια το θέρος. Και κατανοείς το Δεκαπενταύγουστο γιατί η Παναγία έχει σ' όλες τις κοινωνίες και σ' όλες τις γλώσσες τόσα προσωνύμια όσα ποτέ θεός ή θνητός δεν απόλαυσε, δεν αξιώθηκε να έχει. Είναι η μάνα που γίνεται σεβαστή ως Παναγιά κι απ' τον αλλόθρησκο ακόμα σε μεσαιωνικότερους απ' τον τωρινό καιρούς. Λες δεν μπορεί, αυτοί οι ...«χριστιανοί» αφού έχουν σε τόση συναισθηματική και λειτουργική περιωπή μια γυναίκα σαν τη Μαρία, σαν την Μαριάμ, την Ελεούσα, τη Φαρμακολύτρα, τη Μεγαλόχαρη... θα φέρονται στις μανάδες τις δικές τους και των αλλωνών με υψηλό πολιτισμικό κριτήριο. Λες, δεν μπορεί, ακόμα και οι άθεοι - όπως ίσως πολλοί κομμουνιστές - σ' ό,τι συμβολίζει η Παναγιά έχουν και πίστη και δράση...

Κι ύστερα, έρχεσαι στα συγκαλά σου, αυγουστιάτικα, μέρες της Παναγιάς, στην Ελλάδα της ...πλειονότητας των ...χριστιανών, το 2009!!! Και βλέπεις να κυνηγάνε τις μανάδες με τα παιδιά στην αγκαλιά, τις Αφγανές, τις Πακιστανές, τις ασπροδέρματες, με τα απελπισμένα μελαγχολικά μάτια, τις διωγμένες απ' τα στρατεύματά σου και τις χτυπημένες απ' τις βόμβες σου. Βλέπεις να τις κυνηγάνε, οι δικοί σου εκλεγμένοι πολιτικοί, οι δικοί σου αστυνομικοί, οι δικοί σου Ευρωπαίοι θεσμοκράτορες. Η Παναγιά η Μετανάστρια, βρίσκεται έγκλειστη στο ανήλιαγο κελί στο Κορδελιό, στο παράπηγμα ενός ξεχασμένου στρατοπέδου συγκέντρωσης αλλοδαπών ψυχών. Στην έχει φέρει μπροστά σου, σαν από αιώνιο τραύμα κι όχι θαύμα, ο νυν και αεί δουλέμπορας. Ο άγγελος του θανάτου της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ο πανάρχαιος δούλος των αφεντικών κατ' επιταγήν τους δουλέμπορας.
Αυτή η Παναγιά η Μετανάστρια, δεν είναι δυνατόν, λες, να υπάρχει μόνο για τους κομμουνιστές και ν' αφήνει ασυγκίνητους, αδρανείς κι αδάκρυτους τους νυν και αεί και σύγχρονους ευρωπαϊστές. Που βγάζουν οδηγίες και νόμους κι αποφάσεις, πως πρέπει να απελαύνεις, αφού κρατήσεις σα ζώα, μάνες, μωρομάνες, μάνες μ' ανήλικα στην αγκαλιά, παναγιές αλλόχρωμες, αλλόδοξες, αλλά μάνες παναγιές. Να τις σταυρώνεις, κάθε μέρα. Να τις κηδεύεις ακήδευτες, εσύ ο κηδεμών, ο ηγεμών μιας πίστης που την Παναγία την θέλει και δικιά σου μάνα.
Την Παναγιά τη Μετανάστρια φυλακισμένη ως Αφγανή με πλαστά χαρτιά, θύμα δουλέμπορα, στο κρατητήριο του Κορδελιού, παλεύει να σώσει, αγκαλιά με τα δυο μικρά παιδιά της το ΚΚΕ κι η συντρόφισσα βουλευτής Σοφία Καλαντίδου. Να τη βγάλει απ' το ανήλιο κελί.
Κι ύστερα σου λένε, οι ...«χριστιανοί» του πλανήτη Γη για τάματα. Δεκαπενταύγουστος 2009.

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 14-15/8/2009

Ποίημα της εβδομάδας 137

Τα όνειρα

Οι τάφοι είναι χαρούμενοι
τα όνειρα πάντα περνούν
μέσ’ απ’ τους τάφους
κι ύστερα ορμούν
τινάζονται ψηλά
ανοίγουν και σφυρίζουν
το θάνατο τότε τον ξεχνούν
δεν τον θυμούνται.

Μίλτος Σαχτούρης

Ποίημα της εβδομάδας 136

ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ

Είναι πουλιά
που δεν πετάνε
είναι πουλιά
θαμμένα
μες σε κουτιά
Είναι δωμάτια
και είναι λέξεις
που σκίζουνε το κεφάλι
σαν καρφιά
Είναι καρφιά
που δεν πονάνε
είναι καρφιά
π’ ανακουφίζουν
Όταν χτυπήσουν
πάλι οι καμπάνες
θα πεταχτούμε
σαν τα πουλιά.

Μίλτος Σαχτούρης

Οι διπλανές σκιές της πόλης...

Η πόλη άδειασε. Μπήκε στο πακέτο των διακοπών του παραλυτικού Αυγούστου όπως τα χάρτινα καραβάκια σε νερά ύποπτης προέλευσης αλλά αθώων προθέσεων παιδικού παιχνιδιού. Η πολυσυζητημένη, πολυδιαφημισμένη, κατανοητή, αλλά αφόρητη ανάγκη φυγής, παρουσιασμένη ως ...«υστερία», αφαιρεί απ' το καλοκαίρι τη γοητεία να κοιτάς τον ουρανό με γυμνό μάτι κι όχι από τηλεσκόπιο.

Η πόλη μοιάζει ωραία άδεια. Φριχτή αντίφαση να ομορφαίνει ο χώρος χωρίς ανθρώπους, χωρίς βουή ζωής. Ίσως η αλλαγή να φαντάζει καλή γιατί μπορείς να δεις, όχι απλώς να κοιτάξεις, τις σκιές. Αυτούς τους άλλους ανθρώπους που μένουν πίσω. Λίγοι από βούληση. Οι περισσότεροι από ποικίλης μορφής ανημπόρια. Λεφτά, μοναξιά, γηρατειά, ο μετανάστης που τώρα ίσως ανασαίνει αλλά συνάμα κινείται πιο επιφυλακτικά γιατί δεν μπορεί να χαθεί στο πλήθος.

Είναι αυτές οι σκιές σα φρουροί της άδειας πόλης που την κάνουν γοητευτική και συνάμα απόμακρη, σχεδόν εξωτική. Ο οδηγός του λεωφορείου που πατάει λίγο περισσότερο γκάζι, ίσως και να ψιλοτραγουδάει, άντε και να βλαστημάει την τύχη του μέσα... Όμως, ο δρόμος δεν είναι των αλλωνών, είναι πιο δικός του, τον νιώθει δρόμο κάτω απ' τις ρόδες κι όχι ασφαλτένια ράγα αφόρητης ακινησίας. Είναι η γριά με το τσίτι και τη σακούλα του μανάβη στο χέρι που δυσφορεί με αξιοπρέπεια. Μπορεί και να τρέμει που δεν υπάρχει γείτονας για ώρα ανάγκης. Όμως, την κοιτάζω να στηρίζεται γερά στο μπαστούνι της και βλέπω πως αντέχει να ζει χωρίς κλιματιστικό.

Στους ίδιους δρόμους, στις ίδιες πλατειούλες κι ανοίγματα, όταν παίρνει να σουρουπώνει, βγαίνει βόλτα η ...φυλή των αλλοδαπών. Δέρματα σκούρα, φυσικά, χωρίς ηλιοθεραπείες κι άλλες αντηλιακές διαφημιστικές «ευκαιρίες» του θέρους, με το άσπρο του ματιού σαν του αγριμιού που προσπαθεί να βρει ξέφωτο να ξαποστάσει. Αυτούς τους σέβομαι γιατί έμαθαν αναγκαστικά να διαχειρίζονται τον ίσκιο τους όταν η ταξική τάξη τους μετατρέπει σε μύγες... Βγαίνουν στο σουβλατζίδικο της γειτονιάς, φορώντας ό,τι καλύτερο διαθέτουν. Το βλέπεις που ανασαίνουν πιο ανθρώπινα, τώρα που το αφεντικό λείπει στο χωριό.
Όμως, είναι κι αυτή η ρημάδα η μελαγχολία στα αγύρτικα μάτια τους. Μια νοσταλγία για το χαμένο μερίδιο απ' τον «παράδεισο» που φαίνεται καλύτερα στην άδεια πόλη. Πώς να την πνίξεις όλη την ανασφάλεια σε μια φέτα καρπούζι... Άσε που αυτό το καλοκαίρι Αφγανοί, Πακιστανοί, Αλβανοί, Ινδοί, φτωχοί κι απλήρωτοι συντονίζουν τη σκιά τους με το σούρουπο μην και περάσει η ένστολη σκούπα και βρεθούν στον τενεκέ του ρεπορτάζ καθαριότητας των τηλεοράσεων.

Στα μπαλκόνια φανέλες ιδροκοπημένων μακροχρονίως ανέργων που αγναντεύουν το δρόμο, αλλάζουν χρώματα απ' την αναμμένη τηλεόραση. Φτωχή παρηγοριά στον αγωνιώδη Αύγουστο του 2009. Εκεί ανάμεσα στα άγχη του αύριο παρελαύνουν τα ξέκωλα του τουρισταριού και τα δηλητήρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Ύστερα θα γυρίσουν όλοι. Θα αστειεύονται «τα κεφάλια μέσα» τώρα, θα λένε. Οι σκιές της πόλης θα χαθούν στο πλήθος. «Μην αρρωστήσεις και μην πεθάνεις καλοκαίρι. Ακλαυτος θα πας», θυμάμαι να μου λέει ένας γέρος φίλος μου που χαιρόταν να αυτοσαρκάζεται ως ...ο απαρατήρητος του θέρους. Φέτος οι σκιές της πόλης είναι περισσότερες κι ας λένε για τη μεγάλη φυγή. Είναι η μαγιά που φουσκώνει τη μάζα των αδύναμων, των υποχρεωμένων να παρηγορούνται από την απουσία των άλλων κι αυτό να μοιάζει με ...διακοπές. Στη μέση του μήνα η φαρμακολύτρα θα προσπαθεί να σταθεί έξω απ' τα πακέτα των διακοπών και τα προαναγγελθέντα τάματα. Ενας συναγερμός σπιτιού βαράει μες στη νύχτα. Δεν ήταν ο ...αλλοδαπός της γειτονιάς. Μια πεινασμένη γάτα παρέα με εγκαταλειμμένους σκύλους ήταν...

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 9-8-2009

Μεταθέσεις και διορισμοί με σύμβαση

Ανακοινώθηκαν από την Ε.Ε.Υ. μεταθέσεις και διορισμοί εκπαιδευτικών. Ενημερωθείτε για τις Μεταθέσεις και διορισμοί δασκάλων με σύμβαση και τις Μεταθέσεις και διορισμοί νηπιαγωγών.

Ποίημα της εβδομάδας 135

ΟΙ ΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ
Όμως υπάρχουν ακόμα
λίγοι άνθρωποι
που δεν είναι κόλαση
ἡ ζωή τους
υπάρχει το μικρό πουλί ὁ κιτρινολαίμης
ή Fraülein Ramser
και πάντοτε του ήλιου οι απομείναντες
οι ερωτευμένοι με ήλιο ή με φεγγάρι
ψάξε καλά
βρες τους, Ποιητή!
κατάγραψέ τους προσεκτικά
γιατί όσο παν και λιγοστεύουν
λιγοστεύουν.

Μίλτος Σαχτούρης