Σχολεία και … «καλές συνθήκες»

Άρθρο που δημοσίευσα στην εφημερίδα των Λατσιών "Κακκαρίστρα".



Έγινε συνηθισμένο φαινόμενο αρμόδιοι του Υπουργείου Παιδείας, όταν οι γονείς και η κοινωνία δείχνουν να αντιλαμβάνονται την ολιγωρία, αμέλεια ή τη διάσταση λόγων και έργων, να κατηγορούν τους εκπαιδευτικούς και να τους φορτώνουν όλα τα κακώς κείμενα στην εκπαίδευση. Έχουμε γίνει μάρτυρες κατά καιρούς, εδώ και δεκαετίες, λεκτικών επιθέσεων, προσβολών και απαξίωσης ακόμη και στο επίπεδο Προέδρων της Δημοκρατίας και Υπουργών.

Πρόσφατα ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού συμμετείχε στην άτυπη συνάντηση Υπουργών Παιδείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που πραγματοποιήθηκε στο Γκέτεμπορκ της Σουηδίας στις 23 και 24 Σεπτεμβρίου 2009. Διαβάζοντας την ανακοίνωση (http://www.moec.gov.cy/anakoinoseis/2009/pdf/25_09_2009_synantisi_ypourgon_paideias_evrwpaikis_enosis.pdf ) είναι ν' απορεί κανείς αν ο κ. Υπουργός αναφέρεται στα σχολεία της Κύπρου ή κάποιας άλλης χώρας. Μεταξύ άλλων αναφέρεται στην ανακοίνωση: «Ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού στην παρέμβασή του ανέφερε ότι σε αντίθεση με άλλες χώρες, οι εκπαιδευτικοί στην Κύπρο απολαμβάνουν πολύ καλών συνθηκών εργασίας, τόσο από άποψης απολαβών, όσο και από άποψης περιβάλλοντος διδασκαλίας με τάξεις με μικρό αριθμό μαθητών. Παρόλα αυτά, στις διεθνείς έρευνες που διεξάγονται, η Κύπρος δεν καταφέρνει δυστυχώς να παρουσιάσει τις ανάλογες επιτυχίες. Ο Υπουργός εντόπισε ταυτόχρονα το πρόβλημα της χαμηλής εκτίμησης που χαίρει στην κοινωνία το λειτούργημα του εκπαιδευτικού, φαινόμενο που εντόπισαν και οι Υπουργοί πολλών άλλων χωρών. Τα προβλήματα αυτά, κατέληξε ο Υπουργός, ευελπιστούμε ότι θα αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά μέσα στα πλαίσια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που γίνεται στη Κύπρο».

Δεν ξέρω σε ποια σχολεία τον ξεναγούν και ποια νέα σχολεία εγκαινιάζει, αλλά μπορώ να τον διαβεβαιώσω, ως γονιός και εκπαιδευτικός, ότι οι συνθήκες εργασίας στα περισσότερα σχολεία μας δεν περιποιούν τιμή σε κανέναν υπεύθυνο όλα αυτά τα χρόνια.

Δεν γνωρίζω πώς ακούγονται όλα αυτά στ' αυτιά των άλλων Υπουργών, αλλά επειδή εδώ και χρόνια δεν ζούμε στο μικρόκοσμό μας, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τα σχολεία άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Δεν υπάρχει σύγκριση. Είμαστε δεκαετίες πίσω. Αν δεν το παραδεχτούμε δεν υπάρχει περίπτωση να βελτιωθούμε στο παραμικρό. Όσο για την "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση" δεν μπορεί να αποτελέσει τη θεραπεία, το άλλοθι και τη λύση για όλα τα σοβαρά καθημερινά προβλήματα.

Για ένα πράγμα ίσως έχει δίκιο ο κ. Υπουργός: Οι εκπαιδευτικοί δεν χαίρουν της οφειλόμενης εκτίμησης από την κοινωνία. Αυτό όμως οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Πρώτα απ’ όλα «έχει βάλει κι αυτός το λιθαράκι του» μαζί με τους προκατόχους του. Σ' ότι μας αφορά δεν είναι φυσικά υπεύθυνοι οι δάσκαλοι που υπερβάλλουν εαυτούς μέσα στις τάξεις. Αν θα πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες και στον κλάδο των δασκάλων, αυτές πρέπει να αναζητηθούν στην ηγεσία της ΠΟΕΔ που τόσα χρόνια αρνείται πεισματικά να οργανώσει μέτωπο παιδείας με τους γονείς και άλλους φορείς για αγωνιστική διεκδίκηση όσων δικαιούμαστε. Αντί αυτού διαχρονικά κάνουν πλάτες στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία, προσδοκώντας τα "ψίχουλα από το τραπέζι του αφέντη". Υπονομεύουν κάθε προσπάθεια για οργανωμένη διεκδίκηση. Τα αποτελέσματα είναι για μια ακόμα φορά γνωστά. Με την πρώτη ευκαιρία να φορτώνονται στους εκπαιδευτικούς και «αμαρτήματα» που δεν έχουν. Αν η ηγεσία της ΠΟΕΔ αποφάσιζε να μιλήσει στους γονείς και την κοινωνία με τη γλώσσα της αλήθειας, άφηνε κατά μέρος τις ιδιοτελείς σκοπιμότητες και συμμαχούσε με τους γονείς και τους άλλους φορείς σ’ ένα μέτωπο παιδείας, τότε δεν θα μπορούσαν κάποιοι να σταθούν «σε χλωρό κλαρί».

Ας έρθουμε όμως στις … «καλές συνθήκες» στις οποίες εργάζονται οι εκπαιδευτικοί στην Κύπρο. Γνωρίζει ο κ. Υπουργός καμιά άλλη χώρα στην οποία από το τέλος της χρονιάς να έχουν ανακοινωθεί 13 (!!!) σειρές μεταθέσεων δασκάλων και άλλες τόσες περίπου νηπιαγωγών και δασκάλων ειδικής εκπαίδευσης; Οι οκτώ απ’ αυτές μάλιστα αφού άνοιξαν τα σχολεία. Γνωρίζει καμιά άλλη χώρα που τα σχολεία να γίνονται κάθε χρόνο, εδώ και δεκαετίες, κέντρα διερχομένων και οι δάσκαλοι να μη γνωρίζουν σε ποιο σχολείο θα εργαστούν την επόμενη χρονιά; Γνωρίζει καμιά άλλη χώρα στην οποία η λειτουργία και η καθημερινότητα των σχολείων να επηρεάζεται και να εξαρτάται από τέτοιας έκτασης πολυαρχία; (Υπουργείο, Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, Σχολική Εφορεία, Δημοτικά Συμβούλια, Επιτροπές, Σύνδεσμοι Γονέων, κλπ.) Το αποτέλεσμα αυτής της πολυαρχίας είναι η κατασπατάληση πόρων, οι χρονοβόρες διαδικασίες, η επικάλυψη αρμοδιοτήτων, η παρελκυστική τακτική και η μη ανάληψη ευθυνών και σε τελευταία ανάλυση μια παραλυτική εικόνα την οποία καλούνται να διαχειριστούν οι δάσκαλοι ως οι τελευταίοι τροχοί της άμαξας.

Γνωρίζει ότι ακόμα δεν έχουμε Πανεπιστημιακή Παιδαγωγική Σχολή για τη μόρφωση των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων με παιδαγωγική και ψυχολογική κατάρτιση και με τις απαραίτητες εξειδικεύσεις; (Η ερώτηση είναι ρητορική, γιατί το γνωρίζει πολύ καλά από τη θητεία του ως Πανεπιστημιακός στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής). Γνωρίζει ότι οι δάσκαλοι, για δεκαετίες, δεν έχουν λάβει καμιά ουσιαστική οργανωμένη περιοδική επιμόρφωση; Οτιδήποτε υπήρξε ήταν συνήθως πρόχειρο, ανεπαρκές και χωρίς συνέχεια. Αντί αυτού οι δάσκαλοι οδηγήθηκαν να χρυσοπληρώνουν αμφίβολης ποιότητας και αποτελεσματικότητας προγράμματα master στο κυνήγι «προσόντων» για μια προαγωγή. Αντί να καθιερωθούν οι απαραίτητες εξειδικεύσεις στη Δημοτική Εκπαίδευση, μέσα από τις Παιδαγωγικές Σχολές και την αξιοποίηση των προσοντούχων και ενδιαφερομένων δασκάλων, η ηγεσία του Υπουργείου ταυτίστηκε με την αναχρονιστική συγκυριακή θέση μιας κλίκας στην ηγεσία της ΠΟΕΔ περί «πολυδύναμου δασκάλου». Έτσι δεν αξιοποίησε ούτε τους δασκάλους που έχουν τα προσόντα και το ενδιαφέρον και τους άφησε έρμαια στη συγκυριακή απόφαση κάποιων διευθυντών για το αν θα αξιοποιηθούν ή όχι.

Γνωρίζει καμιά άλλη χώρα που να «βασανίζει» (και γιατί όχι να βασανίζει) τα παιδιά της αρχίζοντας τα μαθήματα κάθε πρωί από τα χαράματα στις 7.45 π.μ. πριν καλά καλά ανοίξουν τα μάτια τους; Με δεκάλεπτα διαλείμματα που δεν προλαβαίνουν να πάνε στην τουαλέτα και να δαγκώσουν δυο μπουκιές από το φαγητό τους; Ας μη μιλάμε για παιχνίδι και κοινωνικοποίηση. Μετά δεν είναι φυσικό να βγάλουν όλη την ένταση και να ξεσπάσουν μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας; Με 35 περιόδους διδασκαλίας τη βδομάδα, σε άβολα θρανία και καρέκλες, χωρίς ειδικές αίθουσες και κατάλληλους χώρους οι μαθητές αισθάνονται ότι είναι σε καταναγκαστικά έργα. Γνωρίζει πολλές χώρες στις οποίες η γυμναστική, οι γιορτές και οι εκδηλώσεις, στα περισσότερα σχολεία γίνονται έξω στο λιοπύρι ή στο κρύο; Γνωρίζει πολλές ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες οι δάσκαλοι έχουν «στα χέρια τους» παιδιά τα οποία οι γονείς τους τα άφησαν βρέφη 3-4 μηνών για να γυρίσουν στη δουλειά. Χωρίς επαρκή άδεια μητρότητας; Χωρίς κατάλληλα κρατικά παιδικά κέντρα; Είμαι σίγουρος ότι είναι σε θέση, ως ψυχολόγος, να μας αναλύσει ποιες συνθήκες βίωσαν τα παιδιά στα πρώτα στάδια της ζωής τους και τις επιπτώσεις στη μετέπειτα σχολική και κοινωνική τους ζωή.

Γνωρίζει πολλές χώρες στις οποίες ενώ το Υπουργείο γνωρίζει από καιρό τα αιτήματα των δασκάλων και τις ανάγκες των σχολείων, αφήνει να περάσει άκαρπο όλο το καλοκαίρι και επιλέγει να απαντήσει, να δράσει και να κινητοποιηθεί αφού αρχίσουν τα μαθήματα, δημιουργώντας μεγαλύτερο μπάχαλο στο ήδη υπάρχον; Βέβαια δεν χρεώνεται ο νυν Υπουργός όλες τις διαχρονικές κακοδαιμονίες της εκπαίδευσης. Δυστυχώς όμως, χρεώνεται την κωλυσιεργία στη λύση καθημερινών προβλημάτων των σχολείων, την έλλειψη πρωτοβουλιών για την αλλαγή και βελτίωση της καθημερινότητας των μαθητών. Κυρίως χρεώνεται γιατί με μεγάλη ευκολία ακολούθησε την πεπατημένη των προκατόχων του, επιρρίπτοντας κατηγορίες στους εκπαιδευτικούς για όλα «τα στραβά και τα ανάποδα», συμβάλλοντας στην κοινωνική απαξίωση των εκπαιδευτικών. Ο κ. Υπουργός, ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, είναι (ή θα έπρεπε να είναι) γνώστης των προβλημάτων και μπορεί να αποφύγει συνήθεις υπεκφυγές των πολιτικών. Η κοινωνία μας έχει ωριμάσει και δεν μπορεί εύκολα να πιστέψει πως γι αυτά που ζούμε στα σχολεία μας φταίνε οι εκπαιδευτικοί. Μπορεί οι γονείς ακόμα να σιωπούν, αλλά δεν πείθονται από λεκτικούς ακροβατισμούς και μετάθεση ευθυνών σ’ άλλους. Αυτές είναι λίγες απ’ τις … «καλές συνθήκες» που εργάζονται οι εκπαιδευτικοί στην Κύπρο. Είναι πιστεύω καιρός να σταματήσουμε να ζούμε με μύθους και να αντικρύσουμε κατάματα την πραγματικότητα συμβάλλοντας, ο καθένας από τη θέση του στην λύση των προβλημάτων.

Μανόλης Σόβολος

Ποίημα της εβδομάδας 148

Δικό μου φως

Mεσουρανίς η ολόφεγγη η Σελήνη
λαμποκοπά κι αστράφτει πέρα ώς πέρα
το φως της μες στον έρημον αιθέρα
της νύχτας όλα τάλλα φώτα σβήνει.

Μα εκεί βαθιά που ροδοφέγγει η μέρα
όταν μικρή ζωή στη νύχτα μείνει,
έν' άστρο λίγο μα δικό του χύνει
φως τρέμιο από την άγνωστή του σφαίρα.

K' είπα: τέτοιο καλό μακριά 'πό μένα,
αφού κοντά σε μεγαλεία ξένα
ό,τι σιμώνει το δικό του χάνει,

Καλύτερα μακριά και μοναχός μου!
σε μια άγνωστη κρυφή γωνιά του κόσμου
λίγο μα και δικό μου φως με φτάνει.

Ιωάννης Γρυπάρης

Ποίημα της εβδομάδας 147

Έφοδος

Πάλι βασίλεψε ι ήλιος πίσω απ’ το ψωμί!
Μαύρο βουνό που του κακού τ’ άνθη φυτρώνουν,
μυριάδες μάτια μ’ άγριες λάμψεις το κυκλώνουν
απόψε. Πάλι το φρουρούν γης κι ουρανοί.

Κει μέσα βλέπουν τ’ άστρα απόψε οι νηστικοί.
Κ’ ενώ τα στίφη τους τη γης ως τ’ άκρα ισκιώνουν,
φωσφορισμοί νεκρών του χάους τα πλάγια ζώνουν,
στροβιλισμένοι απ’ των δοντιών τη μουσική.

Αμήν, αμήν σας λέγω! Τούτη τη νυχτιά,
φρουρούς θα στείλει στα μνημεία των πεθαμένων
ο Θεός! Το δόντι μας τις πλάκες τους τρυπά.

Τις ζώνες σπάζουν οι στρατιές των πεινασμένων!
ψαλμούς στο Θεό ψέλνουν με λέξεις του Καμπρόν,
και κλειούν οι αγγέλοι τις σχισμές των ουρανών!

Νικηφόρος Βρεττάκος

Στιγμές από ένα ημερολόγιο

1. Παρ' όλες τις θεολογικές διακηρύξεις της κυβέρνησης για τον παράδεισο που μας πλησιάζει με βήμα ταχύ, η καθημερινότης περί άλλα τυρβάζει. Αυτοσχεδιάζουμε, μπας και σωθούμε...

2. Ζητάνε πίστωση χρόνου. Με εξοργίζει η ευκολία με την οποία απαιτούν το χρόνο μας, λες και η ζωή μπορεί να περιμένει. Η κληρονομική τους άνεση μας γεννά το χειρότερο αίσθημα απέναντί τους.

3. Από τη στιγμή που το πολιτικό «έργο» είναι ακριβώς το ίδιο, για ποιο λόγο ν' αλλάξει ο θίασος;

4. Χωρίς ίχνος ευαισθησίας και εντιμότητας απέναντι στον εαυτό του, ο Νεοέλληνας το μόνο που καταφέρνει είναι να μιμείται τέλεια τον έξυπνο καν τον μάγκα.

5. «Κι εσύ, όταν ήσουν νέος σ' εκείνη την εποχή της αθλιότητας, τι έκανες;» Δε νομίζω ότι θα 'θελε κανείς ν' ακούσει αυτό το ερώτημα από το παιδί του.

6. Οι στωικοί πίστευαν πως η φωτιά η αιώνια μας έχει κυκλώσει. Δυστυχώς εμάς μας έχουν κυκλώσει τα ερπετά.

7. Λέει ο Νοβάλις: «Η ψυχή σαλεύει μόνο εδώ κι εκεί. Πότε επιτέλους θα κινηθεί ολόκληρη και πότε η ανθρωπότητα θ' αρχίσει να έχει συλλογική συνείδηση;».

8. Την καλύτερη απάντηση στο επίκαιρο ζήτημα του ρατσισμού που μας ταλανίζει δίνει ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος στην εθνοσυνέλευση της 24ης Σεπτέμβρη 1791: «Τι είναι ένας άνθρωπος χωρίς τα δικαιώματα του ενεργού πολίτη στις αποικίες, κάτω από την κυριαρχία των λευκών; Είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να διαπραγματεύεται με κανέναν τρόπο, που δεν μπορεί να επηρεάσει ούτε άμεσα ούτε έμμεσα τα πιο καίρια, τα πιο ιερά συμφέροντα της κοινωνίας στην οποία ανήκει. Είναι ένας άνθρωπος που τον κυβερνούν άρχοντες, στην εκλογή των οποίων δεν μπορεί να συμβάλει με κανέναν τρόπο, με νόμους, κανονισμούς και διοικητικές πράξεις που βαραίνουν συνεχώς πάνω του, χωρίς να έχει κάνει χρήση του δικαιώματος που ανήκει σε κάθε πολίτη, να επηρεάζει από τη μεριά του τις κοινωνικές συμβάσεις, σε ό,τι αφορά το ιδιαίτερο συμφέρον του. Είναι ένας άνθρωπος εξευτελισμένος, που η μοίρα του έχει αφεθεί στις ιδιοτροπίες, τα πάθη και τα συμφέροντα μιας ανώτερης κάστας. Αυτά λοιπόν τα αγαθά τα θεωρούν περιορισμένης σημασίας!».

9. Κι όμως, μέσα σ' αυτές τις αποτρόπαιες συνθήκες είναι επαναστατικό καθήκον να μην ξεχνάμε την ομορφιά. Εχει δίκιο ο Μέτερλινκ όταν γράφει: «Ακόμα κι οι πιο δυστυχείς και οι πιο στερημένοι έχουν, παρά τη θέλησή τους, στα κατάβαθα του είναι τους ένα θησαυρό ομορφιάς τον οποίο δεν μπορούν να μειώσουν. Το ζήτημα είναι απλώς ν' αποκτήσουν τη συνήθεια ν' αντλούν απ' αυτόν. Δεν πρέπει η ομορφιά να παραμένει μια γιορτή απομονωμένη μέσα στη ζωή, αλλά να γίνει καθημερινή γιορτή».

Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 25-10-2009

Συμπαρασταθείτε στους απεργούς του Cafe Voici la mode

Ο δίκαιος αγώνας των απεργών του Cafe Voici la mode θα συνεχιστεί όσο χρειαστεί μέχρι τη δικαίωση.

Ο δίκαιος αγώνας των απεργών του Cafe Voici la mode είναι πλέον αγώνας όλων των εργαζομένων.

Η καταπίεση, η εκμετάλλευση και οι μισθοί πείνας αφορούν όλη την κοινωνία μας.
Συμπεριφορές παρόμοιες με του εργοδότη μας τείνουν να γίνουν κανόνας, οδηγώντας σε πισωδρόμηση, κοινωνική αδικία, στη φτώχεια και την εξαθλίωση μεγάλου ποσοστού του λαού, ενώ οι εκατομυριούχοι στοιβάζουν με τον ιδρώτα μας μεγαλύτερα πλούτη.

Αγαπητοί συμπολίτες, φίλοι και φίλες,

Δεν είμαστε τρομοκράτες, ούτε παράνομοι όπως προσπαθεί να μας παρουσιάσει ο εργοδότης μας. Είμαστε απλοί οικογενιάρχες εργαζόμενοι που δεν αποδεχόμαστε την αδικία και αγωνιζόμαστε για το δίκαιο μας.
Εκφράστε την αλληλεγγύη σας στο δίκαιο αγώνα μας αποφεύγοντας να επισκευτείτε το Cafe Voici la mode.
Διαμαρτυρηθείτε μαζί μας για το ξήλωμα του κοινωνικού ιστού.
Το πρόβλημα μας είναι πρόβλημα για κάθε υγειώς σκεπτόμενο πολίτη.
Σήμερα εμείς, αύριο εσείς, μεθαύριο τα παιδιά μας.

Οι απεργοί του Cafe Voici la mode

Ποίημα της εβδομάδας 146

Γράμμα στον άνθρωπο
της πατρίδας μου

...Μην με μαρτυρήσεις!
Και προπαντός να μην του πεις πως μ' εγκατέλειψεν η ελπίδα!
Καθώς κοιτάς τον Ταΰγετο, σημείωσε τα φαράγγια
που πέρασα. Και τις κορφές που πάτησα. Και τα άστρα
που είδα. Πες τους από μένα, πες τους από τα δακρυά μου,
ότι επιμένω ακόμη πως ο κόσμος είναι όμορφος!


Νικηφόρος Βρεττάκος

Μεταμοντέρνα αντιπαροχή

Ρίγησα. Συγκινήθηκα. Ανατρίχιασα. Μια ζωή περίμενα να τ' ακούσω από τέτοιο στόμα... «Δεν είμαστε μόνοι στη γη» είπε ο νέος μας πρωθυπουργός διαβάζοντας μια έκθεση ιδεών δημοτικού σχολείου σε αμερικάνικη επαρχιακή πόλη. Σ' ένα county ας πούμε, από κείνες τις «λαϊκές» στιγμές που συνοδεύονται από μαζορέτες, άρμα της τοπικής Πυροσβεστικής και δυο μαμάδες πεσόντων στο δοξασμένο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν. Προγραμματικές δηλώσεις περίκλειστες σε διακόσιες λέξεις λεξιλογίου βαθύτατα απολίτικες και συνάμα αντιλαϊκές. Μια έκπτωση κουλτούρας μεταμοντέρνου μουσολινισμού που θέλει την Ελλάδα θυγατρική πρωτοπορία ενός επιχειρηματικού μεγαλοϊδεατισμού που είναι ευθέως ανάλογος με το buisness plan μιας ΑΕ.

Ηταν ακριβώς όπως θα ανέμενε κανείς αυτές οι προγραμματικές δηλώσεις, που προορίζονται να ολοκληρώσουν τη δομική και ολοκληρωτική παράδοση της χώρας, της κοινωνίας και του πολιτισμού της σ' ένα μοντέλο βαλκανικής Κόστα Ρίκα. Ένας κύκλος που άρχισε με την επιτροπή Πόρτερ της «υποτέλειας» (1947-'54) και κλείνει με την επιτροπή Στίγκλιτς επί το ιθαγενέστερο.

Με τη συσσωρευμένη πρωτοπασοκική και νυν υστεροπασοκική εμπειρία του πράσινου ξύλου σε οργισμένους ναυτεργάτες και τον κατακερματισμό του κοινωνικού ιστού σε άθλιους, δήθεν αποκεντρωτικούς μηχανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ο συναινετικά χειραγωγημένος ως πλειοψηφών λαός έμαθε προχτές πως θα διευθετηθεί ως πράσινος δίαυλος το Αιγαίο. Πως θα χορτάσει με αιρετό περιφερειάρχη. Και πως είναι όνειδος να δουλεύεις stage στο δημόσιο αλλά τιμή και καμάρι στον ιδιωτικό τομέα. Το σφαγείο ήταν στη Βουλή, στο επίπεδο των προγραμματικών δηλώσεων, ένα ηλεκτρονικό κρεοπωλείο με κρεμασμένες τις σύγχρονες ανάγκες σε ειδικές θήκες αλλοτρίωσης της κοινής λογικής και της επιβιωτικής ιεράρχησης.

Το αυτοδύναμο ΠΑΣΟΚ που ζούμε και θα ζήσουμε όσο κρατήσει είναι ήδη υπόδειγμα, κι όχι απλώς δείγμα, της πολιτικής της αντιπαροχής. Αυτής που χρησιμοποίησε αρχικώς η δεξιά τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια και ώθησε η καθηγητική χρηματοπιστωτική διακυβέρνηση Σημίτη. Μια αντιπαροχή επί το γλοιωδώς εντυπωσιακότερο τεχνολογικώς και πολιτικά πολύ πιο επικίνδυνο στην ολοκλήρωσή του σχέδιο υποταγής των πολιτών στη δικτατορία ενός ψευδούς κομφορμισμού.

Τη δικαιοσύνη στη φορολογία θα την εξασφαλίζει η ηλεκτρονική αναδόμησή της και την ισχυροποίηση της χώρας διεθνώς τα συγχαρητήρια του Αμερικανού πρέσβη στον Δρούτσα «για τα όσα ήδη έχει κάνει»(;). Η δημοκρατία ως ψευδαίσθηση είναι ψέμα με κοντά ποδάρια όταν 23.000 και πλέον αιτούντες μια από τις 80 θέσεις γραμματέων θα συνειδητοποιήσουν ότι εντός ολίγων ημερών μια επιτροπή υπό τον Πάγκαλο «εξέτασε», «έκρινε» κι «επέλεξε» «αξιοκρατικά» τους... καταλληλότερους. Ο κ. αντιπρόεδρος είναι εγγύηση αυτοματοποιημένης δημοκρατίας, σύμμαχος του στρατηγού ανέμου που παίρνει και σηκώνει κυριαρχικά δικαιώματα. Ίσως γι' αυτό στις προγραμματικές τράβηξε κι έναν υπνάκο επί δεκάλεπτο.

«Πάρτε μαζί σας νερό, το μέλλον έχει πολλή ξηρασία» αντιλέγει ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός, χωρίς να έχει ζήσει την εμπειρία ενός νόμπελ Ειρήνης που δίνεται σ' έναν Αμερικανό Πρόεδρο επειδή δε θα κλείσει το Γκουαντάναμο και στέλνει μυστικά κι άλλα στρατεύματα στο Αφγανιστάν. Χωρίς να έχει ζήσει το νόμπελ Λογοτεχνίας σε γραφίδα εξωραϊσμού του ναζισμού και την αντικατάσταση του ψωμιού με την ηλεκτρονική απεικόνιση της χρηματιστηριακής αξίας του σιταριού.

Η αντιπαροχή στον 21ο αιώνα είναι η γενικευμένη στρατηγική και τακτική επιλογή της σοσιαλδημοκρατικής νεοδεξιάς. Υπερτονίζει τον πολίτη για να τον καταργήσει. Υπονομεύει και εν τέλει καταργεί δημιουργικές και κυρίως πολιτικές συλλογικότητες, αντικαθιστώντας τες με αθροίσματα καταναγκαστικώς ομοιογενών υποκειμενικοτήτων. Το ΠΑΣΟΚ του Γ.Α.Π. και των φίλων του στην εξουσία είναι ένας ευρωβαλκάνιος δοκιμαστικός σωλήνας.

Η αποτυχία του πειράματος εξαρτάται από την ταχύτητα συνειδητοποίησης των μαζών των εργαζομένων, ότι υπέγραψαν με την ψήφο τους σύμβαση αορίστου έργου εναντίον τους. Ο ορισμός του χρόνου είναι όπλο λαϊκό και αμέσου δράσης. Ώστε ν' ακυρωθούν τ' αποτελέσματα της... «κάλπεως», που είπε κι ο κ. Πετσάλνικος, στην πράξη...

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 18-10-2009

Ποίημα της εβδομάδας 145

Μισός - Mισός

Μια μέρα που άγρια η πλήξη τον μαστίγωνε,
κι' η μοναξιά τού σάλευε τα φρένα του
στο μακρινό Σιντάμο,
ο Kωνσταντίνος Kριθαράς, εκ Φιλιατρών,
την Aβησσυνεζούλα Tινκινές
τη γύρεψε απ' τον κύρη της σε γάμο.

Και στη στιγμή, με δυο γελάδες αχαμνές,
έκανε χτήμα τη μικρούλα Tινκινές.

Κι ο Kωνσταντίνος Kριθαράς κτηνώδικα
στη μαύρη βελουδένια σάρκα της
ολονυχτίς τη λύτρωση ζητούσε.
Κι η Tινκινές, με δέος στα ματάκια της,
τον κάθε πόθο του άσπρου της Θεού
πιστά τον εκτελούσε.

Kι' από τα σπλάχνα της, το εννιάμηνο ακριβώς,
βγήκε ο Iάσων Kριθαράς… "μ ι σ ό ς - μ ι σ ό ς".

"M ι σ ό ς - μ ι σ ό ς" θα πη με λόγια απλά,
μισός Pωμηός, μισός Aβησσυνός,
κάτι να πούμε μες στη μέση.
Μα το φριχτό το νόημα, το βαθύ,
στη λέξη ετούτη τη διπλή
ποιος να το δώσει θα μπορέσει;

"M ι σ ό ς - μ ι σ ό ς" θα πη ντροπή, πόνος, λαχτάρα,
κι' εφτά γενιές εδώ κι' εμπρός μαύρη κατάρα.

Το νόημα αυτό το κολασμένο το πρωτόνοιωσε
σαν πρωτοπήγε ο Iάσων Kριθαράς
στο Ελληνικό σχολείο.
T' άσπρα Ελληνόπουλα, τα "ο λ ό κ λ η ρ α",
σα νάχε λέπρα φεύγαν από δίπλα του
κι' έμενε μόνος… μελανό σημείο.

Κι ένοιωσε μίσος στην καρδιά, χωρίς να θέλει,
κι' εντός του ανέμιζε η ψυχούλα του κουρέλι.

Και στην ντροπή, στον εμπαιγμό, στην καταφρόνεση,
τα χρόνια πέρασαν, αλλοίμονο, χωρίς
καμιά χαρά στον κόσμο νάβρη.
Κι όταν τον έδιωξε η κοπέλα που ερωτεύτηκε,
η γαλανή κοπέλα με τα ολόχρυσα μαλλιά,
άγρια μίσησε τη μάννα του τη μαύρη.

Και χτες εφόρεσε την ά σ π ρ η φορεσιά του
και πέταξε στον αέρα τα μυαλά του.

Λάσκος Oρέστης
(από τις Αγριόχηνες. Ποιήματα Άπαντα, Αθήνα 1972)

Εκλογές στην Ελλάδα

Ζούμε με την ελπίδα ο ελληνικός λαός να καταλάβει και να πιστέψει στη δύναμή του. Να γονατίσει όσους για δεκαετίες τον κοροϊδεύουν και πίνουν τον ιδρώτα και το αίμα του. Να διαψεύσει και τη γελοιογραφία αρνούμενος να παίζει το ρόλο του τροχονόμου στη διέλευση των άχρηστων και ανίκανων.

Ποίημα της εβδομάδας 144

Πνευματικό εμβατήριο

Ομπρός. βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ΄ την Ελλάδα
Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ' τον κόσμο!
Τι, ιδέτε, εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη,
κι α, ιδέτε, χώθηκε τ' αξόνι του βαθιά μες στο αίμα!

Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μοναχός του ν' ανέβει ο ήλιος
σπρώχτε με γόνα και με στήθος να τον βγάλουμε απ' τη λάσπη,
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ' το γαίμα.
'Δέστε, ακουμπάμε απάνω του ομοαίματοι αδερφοί του!

Ομπρός, αδέρφια, και μας έζωσε με τη φωτιά του,
ομπρός, ομπρός, κ' η φλόγα του μας τύλιξε, αδερφοί μου!

Ομπρός, οι δημιουργοί!... Την αχθοφόρα ορμή Σας
στυλώστε με κεφάλια και με πόδια, μη βουλιάξει ο ήλιος!

Άγγελος Σικελιανός