Ποίημα της εβδομάδας 261

Τα λουλούδια προσεύχονται για τα παιδιά

Αναδύθηκε δάσος ζοφερό

απ' το πνεύμα μας

κι εκάλυψε τον ορίζοντα.

Μόνο ατραποί τρυπώνουν

και χάνονται μέσα στο φόβο.

Μέλλον δεν φαίνεται.

Τρέχουν, χορεύουν ανύποπτα

για ό,τι γίνεται πάνω τους

τα παιδιά, ενώ γέρνοντας γύρω

και κάτω απ' τα πόδια τους, (ως

ν' ακούν τη βοή και να βλέπουν

το σύννεφο) σαν ένα απέραντο

υπαίθριο εκκλησίασμα

τα λουλούδια προσεύχονται.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα και τ' αγοράκι με τα μαχαίρια

Το ευρωπαϊκό παραμύθι, το δυτικό παραμύθι, το ελεήμον κοινωνικό κράτος, που αποτέλειωσε αγώνες και δικαιώματα δεκαετιών ως καπιταλιστικό άλλοθι, έλαβε τέλος. Οδυνηρό και δυσβάσταχτο για τους λαούς του κόσμου τούτου τέλος.

Μπήκαν στις πόλεις των ανθρώπων οι οχτροί, οι ίδιοι κι απαράλλαχτοι οχτροί, που αυγάτισαν τα κέρδη τους πουλώντας παιδικές ιστορίες τύψεων με υπόβαθρο καλβινιστικής ηθικής (ο Σκρουτζ μόλις λίγο πριν πεθάνει πάμπλουτος πετάει λίγο φαΐ κι ένα νόμισμα στη φτωχολογιά...) και ξεκαθαρίζουν το τοπίο. Με αφόρητο κυνισμό, μόλις στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, απαιτούν «να ζουν οι λαοί με όσα και όπως μπορούν». Δηλαδή με τα περισσευάμενα από την καθημερινή, τη θεσμοθετημένη ληστεία του μόχθου και των ιδεών τους. Το κεφάλαιο ντύνει, στολίζει και νοικοκυρεύει τα παραμύθια του με λαμπρές και άρτια συσκευασμένες περιστασιακές ιδεολογικές φόρμες, χολιγουντιανές ταινίες, υπερπαραγωγές μιας εξοντωτικής εμμονής στα τραύματα κερδών της αστικής τάξης.

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα έγινε αγοράκι στα δώδεκα και τα δεκατρία του, παιδί μιας σαπισμένης εικονογράφησης προεφηβίας, που βγάζει μαχαίρι και το μπήγει στο λαιμό του γέρου για να ληστέψει μερίδιο από το στερημένο όνειρο. Πάνω από 1.000 παιδιά, π α ι δ ι ά, συνελήφθησαν τους τελευταίους μήνες για ληστείες, κλοπές κι άλλα αδικήματα που σχετίζονται με την αναγκαστική τους εκβολή απ' τον καπιταλιστικό παράδεισο και τα αγαθά του.!!! Στην Ελλάδα της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ.

Είναι τα ίδια παιδιά όχι απλώς της διπλανής, αλλά της κάθε πόρτας του φερόμενου ως πολιτισμένου κόσμου, που μεγαλώνουν, ανδρώνονται κι εκπορνεύονται ακούγοντας πως ζουν μια δανεική ζωή, γεννήθηκαν με δανεικά από τ' αφεντικά, με δανεικά αναπνέουν και πορεύονται με στόχο να πεθάνουν σώζοντας την πατρίδα των μπαταχτσήδων και πληρώνοντας φόρο ύπαρξης στις τράπεζες, που αναγκάζονται να δανειστούν, οι δύσμοιρες, μισό τρισεκατομμύριο χριστουγεννιάτικα...

Απ' όλα τα παραμύθια που πούλησε ως σήμερα το σύστημα, απ' τη χάρτα των δικαιωμάτων του παιδιού ως τις εκπομπές για μικρούς ανήλικους σεφ ικανούς να γοητεύσουν τους ουρανίσκους των ενήλικων γκουρμέδων, το χειρότερο, το βρομερότερο, είναι το πολιτικό. Αυτό που θέλει την κυρίαρχη φιλανθρωπική ιδεολογία να ισχυρίζεται πως όλα τα κάνει, ληστείες, φόνους, πολέμους, δικτατορίες, επεμβάσεις σε ξένες χώρες, βιασμούς, πτωχεύσεις, δολοφονικούς ιούς στα ιδιωτικά εργαστήρια πολυεθνικών, για τα νιάτα. Για τα παιδιά. Για το μέλλον του κόσμου.

Ο εσμός των εξουσιαστών, οι κλειδοκράτορες του πλούτου, οι μισθοφόροι της υποκρισίας, εκπαιδεύουν τα σύγχρονα δουλάκια τους, τα γιουσουφάκια που θα καλλιεργήσουν και θα στηρίξουν τις αγροτικές και βιομηχανικές θηριώδεις μονάδες τους, που θα γιγαντώσουν τις τράπεζες και τα χρηματιστηριακά τους παζάρια, έτσι και όπως απαιτείται. Τα κοριτσάκια να πυρπολούν τα κορμάκια τους με τα σπίρτα συμβάλλοντας στην αύξηση της κατανάλωσης και τ' αγοράκια με τα μαχαίρια στα χέρια, με τα πιστόλια στα όνειρα, με τις σκόνες και τους μπάφους στην καβάντζα, να προσπαθούν να κρατήσουν το κεφάλι τους έξω απ' το βόθρο.

Στη χριστουγεννιάτικη λειτουργία, υπάρχει μια υπέροχη προσέγγιση της αθωότητας των νηπίων, μια εξαιρετική ποιητική της ενανθρώπισης που παραδίδεται για να τονίσει τη ζωή που διαφεύγει και σώζεται της σφαγής του Ηρώδη.

«Νηπίασε δι' εμέ ο Παλαιός των Ημερών». Εγινε παιδί για χάρη μου ο Παλαιός των Ημερών. Αθώος. Χρήζων προστασίας. Προσκυνημένος κι όχι προσκυνητής των μάγων. Ποιος μπορεί να την ξεστομίσει σήμερα απ' τους πρωταγωνιστές του παραμυθιού των δράκων άραγε... Καλές γιορτές με λυχναράκια αλληλεγγύης να σπάνε τα σκοτάδια των νέων ημερών.

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 24/25-12-2011

Ποίημα της εβδομάδας 260

Το καθαρότερο πράγμα της δημιουργίας

Δεν ξέρω, μα δεν έμεινε καθόλου σκοτάδι.

Ο ήλιος χύθηκε μέσα μου από χίλιες πληγές.

Και τούτη τη λευκότητα που σε περιβάλλω

δε θα τη βρεις ούτε στις Άλπεις, γιατί αυτός ο αγέρας

στριφογυρνά ως εκεί ψηλά και το χιόνι λερώνεται.

Και στο λευκό τριαντάφυλλο βρίσκεις μια ιδέα σκόνης.

Το τέλειο θαύμα, θα το βρεις μοναχά μες στον άνθρωπο:

λευκές επεκτάσεις που ακτινοβολούν αληθινά

στο σύμπαν και υπερέχουν. Το πιο καθαρό

πράγμα λοιπόν της δημιουργίας δεν είναι το λυκόφως,

ούτε ο ουρανός που καθρεφτίζεται μες στο ποτάμι, ούτε

ο ήλιος πάνω στης μηλιάς τ’ άνθη. Είναι η αγάπη.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Το αμφίστομο μαχαίρι μας

Μαζί με τη φτώχεια που σα μαύρη δολερή υγρασία κατατρώει την υγεία, τη φαντασία για το μέλλον, την ψυχική ισορροπία, τους δεσμούς με την πραγματική ζωή χιλιάδων, μυριάδων οικογενειών στον τόπο μας, αλλά και σ' άλλες πολιτισμένες τάχα μου, ανεπτυγμένες λεγόμενες κοινωνίες, έρχεται και η πενία των λέξεων. Φυλακίζεται η σκέψη στην ανάγκη. Η υγρασία της σαπίλας γίνεται μούχλα. Η μουσική της γλώσσας τραυματισμένη απ' την ανυπαρξία σάλιου, χάνεται σε ήχους στριγγούς, σαν κι αυτούς που βγάζει ακέρωτο δοξάρι σερνάμενο κουρασμένα πάνω σε υπερτεντωμένες χορδές.

Εκείνο το έλασμα το αόρατο, το θαύμα που δένει τη σκέψη με τη γλώσσα, το κορμί με το μυαλό, την ιδέα με την εικόνα, τον άνθρωπο με το Λόγο, τσαλακώνεται. Ερχεται και μαζεύει, σα να κουρνιάζει σε χαράκωμα την ώρα του χαλασμού. Πατάει κι απάνω του η οργή, ο φόβος, η ανασφάλεια, η αγωνία, η ευθύνη. Τι να σου κάνει η ομορφιά της γλώσσας, η ποιητική των λέξεων, η καλλονή της σκέψης που έχοντας περάσει κι απ' την καρδιά κι απ' το στομάχι, ξεδιπλώνεται με το καμάρι του επεξεργασμένου πρωτογενούς υλικού. Ασχήμυνε θεόρατα ο τρόπος που μιλάμε. Φτώχυνε η γλώσσα, έχασε τη φυσική της ποίηση. Τσιγκούνικα βιομηχανοποιήθηκε σε τυποποιημένες εκφράσεις, ικανές να μας συντηρήσουν προσωρινά στην αγέλη των δήθεν επικοινωνούντων, των ευρισκόμενων σε κοινό χωρόχρονο μέσα στον ξεχειλωμένο κόσμο των αφόρητων προβλημάτων.

Απ' τη γωνίτσα μου εδώ, ταμπουράκι ελευθερίας, έχω σκιαχτεί. Οχι απ' τη συνηθισμένη ομοιογενή γλώσσα, ή καλύτερα το γλωσσάρι της επίσημης έκφρασης που θεωρείται και η μόνη των καιρών. Εννοώ ό,τι γράφεται και μιλιέται στις εφημερίδες, στα περιοδικά, στις τηλεοράσεις, στα ραδιόφωνα, στις διαφημίσεις, στις αφίσες, στο κοινοβούλιο, στις δηλώσεις των προβεβλημένων ηγετών κι ενός λαού κομπάρσου και ντεκόρ.

Εχω σκιαχτεί, συντρόφια μου, απ' την αλλοίωση της καθημερινής γλώσσας. Της καθημερινής επικοινωνίας. Απ' τη μηρυκαστική προσέγγιση της έκφρασης ακόμα και των πιο προσωπικών κι ανθρώπινων πραγμάτων. Γέροι, νέοι, παιδιά, άντρες, γυναίκες, ξεκούραστοι ή κουρασμένοι, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, κοντινοί, προσιτοί ή και μακρύτεροι, μία κοψιά ο λόγος τους. Δίχως έκπληξη. Δίχως αιφνιδιασμό. Δίχως κόπο που να φαίνεται στο αποτέλεσμα ότι έχει καταβληθεί για να εκφραστούν. Οι ίδιες λέξεις, στο ίδιο περιβάλλον φράσεων, με την ίδια ιεράρχηση, τον ίδιο χρωματισμό φωνής, με την ίδια σημασία τονισμένη. Μιλάμε και γράφουμε σήμερα σε μια ράγα πάνω, σε μια γραμμή παραγωγής λέξεων και φράσεων λες και πετάμε αυτόματα απ' το στόμα μας μια σειρά από πώματα. Ομοιόχρωμα, ομοιόμορφα, ομοιομεγέθη. Πώματα - πτώματα στ' αλήθεια.

Κι ύστερα μέσα στην αφόρητη γραμμή μιας ισοπεδωμένης και ανεπαρκούς εκφραστικά και δημιουργικά γλώσσας, με την ψευδαίσθηση επικοινωνίας επί του περιεχομένου κι όχι περί τον τύπο της, μια βρισιά, μια κραυγή, μια άναρθρη οιμωγή, ένα ουρλιαχτό τραβάει την προσοχή, στρέφει εκτός ουσίας το πάθος των πασχόντων. Και καταλήγει να σφραγίζει μ' ένα πώμα βουλοκέρι κάθε ψήγμα ομορφιάς απ' τους λίγους εκείνους που δεν φοβούνται μήπως μιλήσουν έξω απ' τη νόρμα των καιρών και λίγο σκοτίζονται για το τι κατάλαβε ο τεμπέλης με τα κλειστά μάτια, τα βρώμικα αυτιά και την ξεφούσκωτη από αίμα κι οξυγόνο ανθρώπινη καρδιά.

Θα φέρω ένα απλό παράδειγμα. Λες σε δυο τρεις που συναντάς, ως απάντηση στο κλασικό τι κάνεις, «κουράζομαι, αλλά έχει μια λιακάδα σήμερα που μου δρόσισε το νου κι αντέχω καλύτερα». Θα σε κοιτάξουν σα να παλάβωσες. Αν ακούσουν κιόλας. Υστερα το βλέπεις πως σε θεωρούν κάναν πλούσιο, κάνα λαμόγιο, που έχει την πολυτέλεια να παρεκκλίνει απ' τη γλωσσική μιζέρια των ημερών. Στην άλλη εκδοχή παίρνεις χάπια και είσαι αλλού. Τραβηγμένο; Μπορεί. Κατ' οικονομία της επεξήγησης.

Αυτή όμως θαρρώ είναι, εκτός από οδυνηρό απότοκο της κρίσης των πάντων στις μέρες μας, μια πολύ επικίνδυνη φτώχεια. Είναι μια νοητική και συναισθηματική κι αισθητική πενία αυτοκτονική. Θα μας κοστίσει όσο δεν κοστίζει το ...χρέος. Είναι σα να ξεπουλάμε τον πλούτο των προσώπων, υπαρξιακό γνώρισμα - κόσμημα, στους άθλιους βιομήχανους της ζωής - νούμερο που συσκευάζεται και πωλείται σε κονσέρβες για καπιταλιστικά κτήνη που τρέφονται με ανθρωπόμαζα. Η γλώσσα είναι όπλο, συντρόφια μου. Ωραίο αμφίστομο μαχαίρι, στολισμένο με τέχνη και πετράδια δουλεμένα στα ορυχεία των καιρών. Φορτωμένο πάθη, εγκλήματα, σωτηρίες και ιδέες περασμένες από λάβες και αμόνια και ποταμούς ιδρώτα. Είναι ρυτίδα που χαράσσεται στο πρόσωπο των θεών και τους υποχρεώνει να μοιραστούν την αθανασία τους μαζί μας. Τα θεριά θέλουν να αυτοχειριαστούμε. Ξεσκονίστε το. Καθαρίστε το. Γυαλίστε το. Κι άφοβα φορέστε το στη ζώνη. Αμα υπάρχει εκεί το εγχειρίδιο, η κάμα, η λάμα γλώσσα, η ζώνη δε γίνεται ποτέ χαλκάς κι η απόκριση ποτέ αλυσίδα του νου.

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 18-12-2011

Ποίημα της εβδομάδας 259

Ο μεγάλος  Λιβανέζος ποιητής  Xαλίλ  Γκιμπράν  (1883-1931) μεταξύ των αριστουργημάτων που έγραψε, είναι και το έργο του "ο Κήπος του Προφήτη" . 

Το ποίημα εκδόθηκε το 1923 !!! ( λες και ..."προφήτευε" για ... το σήμερα)
 

Ένα απόσπασμα :

"Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα  που δεν το ύφανε.

Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ' τη σοδειά του.

Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.

Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους."

Ποίημα της εβδομάδας 258

Ελεγείο πάνω στον τάφο ενός μικρού αγωνιστή

Πάνω στο χώμα το δικό σου λέμε τ' ονομά μας.

Πάνω στο χώμα το δικό σου σχεδιάζουμε τους κήπους

και τις πολιτείες μας

Πάνω στο χώμα σου είμαστε. Έχουμε πατρίδα.

'Εχω κρατήσει μέσα μου τη ντουφεκιά σου.

Γυρίζει μέσα μου ο φαρμακερός ήχος του πολυβόλου.

Θυμάμαι την καρδιά σου που άνοιξε,

κ' έρχονται στο μυαλό μου

κάτι εκατόφυλλα τριαντάφυλλα

που μοιάζουνε

σαν ομιλία του απείρου προς τον άνθρωπο

-έτσι μας μίλησε η καρδιά σου.

Κ' είδαμε πως ο κόσμος είναι μεγαλύτερος,

κ' έγινε μεγαλύτερος για να χωρά η αγάπη.

Tο πρώτο σου παιγνίδι: Εσύ.

Το πρώτο σου αλογάκι: Εσύ.

'Επαιξες τη φωτιά. Έπαιξες το Χριστό.

'Επαιξες τον Αη-Γιώργη και το Διγενή.

'Επαιξες τους δείκτες του ρολογιού που κατεβαίνουνε

απ' τα μεσάνυχτα.

'Επαιξες τη φωνή της ελπίδας, εκεί που δεν υπήρχε φωνή.

Η πλατεία ήταν έρημη. Η πατρίδα είχε φύγει.

'Ηταν καιρός! Δε βάσταξε η καρδιά σου περισσότερο

ν' ακούς κάτω απ' τη στέγη σου τ' ανθρώπινα μπουμπουνιτά

της Ευρώπης!

Άναψες κάτω απ' το σακκάκι σου το πρώτο κλεφτοφάναρο...

Kαρδιά των καρδιών! Σκέφτηκες τον ήλιο, και προχώρησες...

Ανέβηκες στο πεζοδρόμιο κ' έπαιξες τον άνθρωπο!

Νικηφόρος Βρεττάκος

Comenius και eTwinning

 Άρθρο που δημοσίευσα στην τοπική εφημερίδα των Λατσιών "Κακκαρίστρα"

Τους τελευταίους μήνες είχα την ευκαιρία να συμμετέχω σε δυο πολύ ενδιαφέροντα σεμινάρια του Comenius  και του eTwinning.  Το πρώτο πραγματοποιήθηκε στο Blairvadach Outdoor Centre – Glasgow City Council, λίγο έξω από τη Γλασκώβη στη Σκωτία.  Το θέμα αφορούσε στην υπαίθρια περιβαλλοντική εκπαίδευση και τις πειραματικές προσεγγίσεις για τη μάθηση.  Η οργάνωση των σεμιναρίων γίνεται από το Kinda Education Centre, Kinda Municipality (www.ode.kinda.se) στη Σουηδία.  Το εκπαιδευτικό κέντρο της Σουηδίας έχει μεγάλη πείρα στις υπαίθριες δραστηριότητες και την περιβαλλοντική εκπαίδευση και οργανώνει σεμινάρια στη Σουηδία, Τσεχία, Σκωτία και Πορτογαλία.  Στο σεμινάριο συμμετείχαν 22 εκπαιδευτικοί από 9 ευρωπαϊκές χώρες.

Ο χώρος του εκπαιδευτικού κέντρου στη Σκωτία είναι ένας πλήρως εξοπλισμένος χώρος, με όλα τα απαραίτητα εφόδια για όσους θέλουν να ασχοληθούν με διάφορες υπαίθριες δραστηριότητες.  Το κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό προσφέρει τις υπηρεσίες του σε μαθητές από σχολεία της Σκωτίας τα οποία θα πάνε εκεί για λίγες μέρες για να ακολουθήσουν συγκεκριμένα προγράμματα.  Διοργανώνει επίσης σεμινάρια και εργαστήρια για εκπαιδευτικούς από διάφορες χώρες.  Είχαμε και εμείς την ευκαιρία όχι μόνο να παρακολουθήσουμε διαλέξεις και να συμμετέχουμε σε εργαστήρια, αλλά να πάρουμε μέρος και σε ποικίλες υπαίθριες εκπαιδευτικές δραστηριότητες και να μελετήσουμε περιβαλλοντικά θέματα τα οποία αφορούν στα Εθνικά πάρκα, το παράκτιο περιβάλλον, τις λίμνες κ.λ.π.

Σημαντική ήταν, επίσης, η ανταλλαγή εμπειριών από τις διάφορες χώρες, η παρουσίαση και η συμμετοχή σε δράσεις στο ύπαιθρο και οι μεθοδολογικές προσεγγίσεις οι οποίες μπορούν να εφαρμοστούν στα σχολεία μας σε διάφορα θέματα.  Οι περισσότερες ώρες του σεμιναρίου ήταν στο ύπαιθρο, στον περίφημο σκωτσέζικο καιρό, καθώς για τους εκπαιδευτές: « … δεν υπάρχει ακατάλληλος καιρός, υπάρχουν κατάλληλα ρούχα και εφόδια…».

Το δεύτερο συνέδριο πραγματοποιήθηκε λίγο έξω από το Βερολίνο και οργανώθηκε από την Εθνική Επιτροπή Στήριξης για το eTwinning, ένα πρόγραμμα αδελφοποίησης και συνεργασίας ευρωπαϊκών σχολείων.  Ένα ευέλικτο πρόγραμμα συνεργασίας σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών πάνω σε θέματα που τα ίδια επιλέγουν. (http://www.etwinning.net/)  Στο συνέδριο συμμετείχαν 220 εκπαιδευτικοί από 22 χώρες.  Το θέμα του συνεδρίου ήταν: “eTwinning: Leading 21^st Century Schools” και πήραν μέρος Διευθυντές σχολείων από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.  Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου παρουσιάστηκαν διαλέξεις και πραγματοποιήθηκαν παράλληλα εργαστήρια για το πρόγραμμα.  Παρουσιάστηκαν επίσης καλές πρακτικές και παραδείγματα συνεργασίας σχολείων σε διάφορα θέματα.  Η διοργανώτρια χώρα, στα πλαίσια του συνεδρίου, βράβευσε τα σχολεία όλων των βαθμίδων, με τις καλύτερες δράσεις.  Τα σχολεία είχαν την ευκαιρία να μας παρουσιάσουν τα προγράμματά τους και τις δράσεις τους.  Αυτές οι πρωτοβουλίες και οι δράσεις δίνουν τη δυνατότητα στα σχολεία, με την υποστήριξη και των νέων τεχνολογιών, να ανοίξουν τους ορίζοντες της συνεργασίας τους και να παρουσιάσουν τη δράση τους πέρα  από το στενό τους περιβάλλον.

Ανακοίνωση της ΠΟΕΔ για στάση εργασίας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΟΕΔ για στάση εργασίας

Προς όλα τα μέλη,
Αγαπητοί συνάδελφοι,

Αντιδρώντας στη συνεχιζόμενη αμφισβήτηση του ρόλου του συνδικαλιστικού Κινήματος και την καταστρατήγηση των θεσμικών διαδικασιών διαλόγου, στη μονομέρεια και την ετεροβαρότητα που χαρακτηρίζει τα μέτρα που αποφασίστηκαν από την Κυβέρνηση και τη Βουλή, καθώς και στην υφαρπαγή κεκτημένων των εργαζομένων στο χώρο της Δημόσιας και της ευρύτερης Δημόσιας Υπηρεσίας, η ΠΟΕΔ συμπαρατάσσεται με τις άλλες Οργανώσεις των εργαζομένων και συμμετέχει στις μαζικές κινητοποιήσεις που εξαγγέλθηκαν για το σκοπό αυτό, καλώντας τα μέλη της σε στάση εργασίας, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη, 13 Σεπτεμβρίου, 2011, μεταξύ των ωρών 10:05 π.μ. και 01.05 μ.μ.

Η Οργάνωση καλεί τους συναδέλφους που υπηρετούν στην ευρύτερη περιοχή Λευκωσίας να παρουσιαστούν σύσσωμοι στην κοινή με τις άλλες Οργανώσεις εκδήλωση διαμαρτυρίας, που θα γίνει έξω από τη Βουλή. Λεπτομέρειες για κοινές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και στις άλλες πόλεις θα ανακοινωθούν ξεχωριστά.

Με την εφαρμογή του πιο πάνω μέτρου, η ΠΟΕΔ εκφράζει, ταυτόχρονα, την καθολική απαίτηση των μελών της, για :

• Δίκαιη κατανομή των βαρών για στήριξη της Οικονομίας
• Πάταξη της φοροδιαφυγής
• Φορολόγηση του συσσωρευμένου πλούτου
• Αποφυγή διαρθρωτικών, με πρόφαση την οικονομική κρίση, αλλαγών σε βάρος των εργαζομένων, όπως είναι η παγοποίηση των μισθών και της ΑΤΑ
• Διασφάλιση των ωφελημάτων των νεοεισερχομένων και
• Τερματισμό του συστηματικού διασυρμού των Κρατικών Υπαλλήλων και, ιδιαίτερα, των εκπαιδευτικών.

Παρακαλούνται οι Διευθυντές των σχολείων να ενημερώσουν τους γονείς των μαθητών του σχολείου τους ότι, επειδή τα σχολεία θα κλείσουν στις 10.05 π.μ., ακριβώς, αυτοί θα πρέπει να παραλάβουν τα παιδιά τους πριν από την πιο πάνω ώρα, ώστε να αποφευχθούν οποιαδήποτε προβλήματα ασφάλειας (Πρότυπο επιστολής επισυνάπτεται).

Η στάση εργασίας θα εφαρμοστεί και στα Ενιαία Ολοήμερα Σχολεία.
Τα προαιρετικά Ολοήμερα σχολεία θα συνεχίσουν κανονικά τη λειτουργία τους μετά τις 01.05 μ.μ.
Οι αποσπασμένοι συνάδελφοι θα συμμετάσχουν, επίσης, στη στάση εργασίας

Το κουπόνι της αβύσσου

Είναι πράματα σ' αυτή τη ζωή που αντέχονται κι άλλα που δεν αντέχονται, όχι να τα βλέπεις, όχι να τα ζεις, αλλά μήτε να τ' ακούς. Είναι κείνα τα σκληρά και χυδαία, κείνα τ' αποτρόπαια που ακόμη και πρωτόγνωρα ξυπνάνε μέσα στην ψυχή του ανθρώπου μνήμες κτήνους. Γεννάνε εκείνο το αίσθημα της αναίτιας ντροπής για το γένος και το είδος στο οποίο ανήκεις. Εφιάλτης το πολιτισμικό πισωγύρισμα, να αισθάνεσαι ότι βίαια μεταφέρθηκες σε εποχή ζωώδους σκέψης και δραστηριότητες αγέλης. Να λες, «καλά είμαι άνθρωπος εγώ ανάμεσα σ' ανθρώπους;». Και να μην απαντιέται η βασανιστική ερώτηση.

Ετσι ένιωσα, ωρέ σύντροφοι, φαντάζομαι πως χιλιάδες σαν κι εμένα έχουν νιώσει το ίδιο και χειρότερα, όταν πληροφορήθηκα ανάμεσα στ' άλλα φριχτά των υστεροκαπιταλιστικών ημερών ότι: Μεταξύ των οικονομικών εγκλημάτων που διαπράττει η άρχουσα τάξη, για να προφυλάξει κι αυγατίσει τα κέρδη της και να τα παρουσιάζει ως σχέδιο σωτηρίας μας, συγκαταλέγεται και η εξής πάταξη της σπατάλης: Κόβεται η χορήγηση μιας ισχυρής αναλγητικής κρέμας που αλείφεται στα κατατρυπημένα σημεία των νεφροπαθών που περνάνε από αιμοκάθαρση ως και δεκατρείς φορές το μήνα. Η κρέμα κοστίζει πενήντα ευρώ το μήνα περίπου ανά νεφροπαθή.

Ξέρω ότι υπάρχουν και χειρότερα στη συστηματική υποβάθμιση της υγείας. Θα μου πει και κάποιος ότι ήδη και προ πολλού πεθαίνουν μη έχοντες και κατέχοντες μερίδιο του ληστρικού κεφαλαίου που συσσωρεύουν οι πλουτοκράτες. Γιατί τόση φασαρία για μια κρέμα; Ο νεφροπαθής που μου το 'πε, πενηντάρης και μαχητής που βγαίνει απ' την αιμοκάθαρση και πάει στο καφενείο και σερβίρει αμέριμνους ως αργά τη νύχτα, ήταν σαφέστατα ανθρώπινος. «Εγώ έχω να τα δώσω τα πενήντα για να μην πονάω. Αυτοί που καταδικάζουν στον πόνο τους όμοιους με μένα πάσχοντες, με 400 ή και λιγότερα ευρώ σύνταξη, επίδομα ή εισόδημα, με τι καρδιά το κάνουν μωρέ και πόσα λεφτά γλιτώνουν;»... Ο λόγος του ευθύς κι αψύκαρδος. Μ' έκανε να πονάω πιο πολύ προς στιγμή , απ' την αδικία του επιχειρήματος της «εξοικονόμησης» δημόσιου χρήματος.

Οταν ο πόνος του ανήμπορου, και σωματικά και οικονομικά, τιμολογείται και θεωρείται σχεδόν δίκαιος και νόμιμος κόλαφος που καταβάλλεται στο διαρκή ταξικό πόλεμο, τότε η σφαίρα μού παίρνει τα μυαλά. Θέλω να γίνω φονιάς. Να ξεριζώσω τ' άδικο απ' το διεστραμμένο μυαλό που σπούδασε πώς να βασανίζει ανθρώπους και να τους λέει κι από πάνω κατάμουτρα πως υπάρχει και δίκαιος πόνος των φτωχών ασθενών... Είναι η κακοήθεια τέτοιων πολιτικών επιμέρους αποφάσεων που αλείφεται σαν αλεσμένο πτώμα πάνω στη συλλογική συνείδηση. Είναι σα να πληρώνεις το δήμιο για να σε κοροϊδεύει την ώρα που σου παίρνει τη ζωή. Ο πόνος γίνεται συναλλαγματική, χρεόγραφο, κουπόνι της αβύσσου. Είναι πέρα απ' την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι το χορικό του εξευτελισμού του ανθρώπου. Τα ζώα δε φείδονται του σάλιου τους όταν γλείφουν τις πληγές τις δικές τους και το ένα τ' αλλουνού. Πίσσα μυαλό και πίσσα πολιτική. Κι άρχισε η συζήτηση για τον προϋπολογισμό της μακρόχρονης κόλασης. Πίσσα. Μαυρίστε τους παντού και εξ αρχής στη συνείδηση του καθενός και όλων.

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 4-12-2012

Ποίημα της εβδομάδας 257

Σήμερα στο ποίημα της εβδομάδας δημοσιεύω τις σκέψεις που μου έστειλε φίλος, συνάδελφος.

 

Πολιτικό-οί-ή

Μας θέλουν να διδάσκουμε τη δικαιοσύνη,

                        Μα να δεχόμαστε το άδικο!

Μας θέλουν να διδάσκουμε το κριτικό πνεύμα,

                        Μα να δεχόμαστε άκριτα τα λάθη και τα ψεύδη τους!

Μας θέλουν να διδάσκουμε την αντίσταση και τον αγώνα,

                        Μα να σκύβουμε το κεφάλι!

Μας θέλουν να διδάσκουμε την κοινωνική αλληλεγγύη,

                        Μα να δεχόμαστε την εκμετάλλευση!

Μας θέλουν να καλλιεργούμε την ισότητα,

                        Μα να δεχόμαστε την ευνοιοκρατία!

Μας θέλουν να μορφώνουμε ενεργούς πολίτες,

                        Μα να δεχόμαστε παθητικά τις ανομίες και ανηθικότητές τους!

Μας θέλουν να διδάσκουμε δημοκρατία,

                        Μα να δεχόμαστε τη δικτατορία των κομμάτων!

Θα τους θέλαμε να κλείνουν λίγο το στόμα,

                                    Και να κάνουν πράξεις!

Θα τους θέλαμε να σταματήσουν για λίγο τα ψέματα,

                                    Και να πουν μια  αλήθεια!

Θα τους θέλαμε να σταματήσουν για λίγο να δουλεύουν τον κόσμο,

                                    Και να δουλέψουν για τον κόσμο!

Θα τους θέλαμε για λίγο να ξεχάσουν τον εαυτούλη τους,

                                    Και να θυμηθούν ποιον τάχτηκαν να υπηρετούν!

Θα τους θέλαμε για λίγο να σταματήσουν να πατούν πάνω σε πτώματα,

                                    Και να βοηθήσουν τους ζωντανούς!

Θα τους θέλαμε να σταματήσουν για λίγο να είναι πολιτικοί, βουλευτές, υπουργοί, γενικοί διευθυντές, τραπεζίτες, κομματάρχες, …!

                                    Και να γίνουν για λίγο, λίγο άνθρωποι!!!!!

Παντελής Λουκά

Παρασκευή, 2 Δεκεμβρίου 2011

«Δίνουν» 65 δισ. ευρώ, αρπάζουν 79 δισ. ευρώ!

To αισχρό παραμύθι με την 6η δόση συνεχίζεται.

Πρωταγωνιστές του αίσχους δεν είναι άλλοι από αυτούς που έκοψαν τους μισθούς, από αυτούς που έκοψαν τις συντάξεις.

Όλοι αυτοί οι σεσημασμένοι της βαρβαρότητας, εμφανίζονται τώρα ενώπιον εργαζομένων, συνταξιούχων και ανέργων και χωρίς τσίπα, χωρίς φιλότιμο παριστάνουν ότι τους τρώει η έγνοια για το «πώς θα καταβληθούν οι μισθοί και οι συντάξεις»!

*

Αλλά για ποιους μισθούς, για ποιες συντάξεις μιλούν;

Μα για τους μισθούς και τις συντάξεις που αυτοί ισοπέδωσαν! Που αυτοί εξανέμισαν! Που αυτοί αφάνισαν!

Φυσικά, για τούτη την «πατριωτική» πράξη τους δε μιλούν.

Την προσπερνούν και με τον αέρα του ταγού της «εθνικής σωτηρίας», καθώς παρελαύνουν από τα κανάλια και τα μικρόφωνα, φορούν τη μάσκα του φτηνού θεατρίνου τρίτης διαλογής και αρχίζουν να βγάζουν σπαραξικάρδιες κορόνες ότι αδημονούν για την εκταμίευση της 6ης δόσης διότι - όπως εξηγούν οι «φιλεύσπλαχνοι» - αγωνιούν για την ...πληρωμή μισθών και συντάξεων.

*

Πρόκειται για ελεεινούς ψεύτες!

*

Κατ' αρχάς - και δε θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε - αυτοί που καμώνονται ότι «νοιάζονται» για την πληρωμή μισθών και συντάξεων, είναι σαν τους κροκόδειλους που δακρύζουν ακριβώς την ώρα που καταβροχθίζουν τα θύματά τους.

Οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ, η κυρία Μπακογιάννη «κλαίνε» για εκείνους τους μισθούς και εκείνες τις συντάξεις που οι ίδιοι πετσόκοψαν!

«Κλαίνε» για την καταβολή εκείνων των δώρων Χριστουγέννων που οι ίδιοι κατάργησαν!

*

Η τιποτένια δημαγωγία τους ξεπερνάει κάθε όριο μαυρογιαλουρισμού.

*

Δεύτερον, η τρομοκρατία περί την 6η δόση ουδεμία σχέση έχει με την καταβολή των (εναπομεινάντων) μισθών και των (εναπομεινασών) συντάξεων.

*

Ολα τα ποσά της 6ης δόσης, όπως συνέβη με την 5η, την 4η, την 3η δόση κ.ο.κ., όπως θα συμβεί με την 7η, την 8η, την 9η δόση κ.ο.κ., δεν πάνε σε εργαζόμενους και συνταξιούχους, δεν πάνε για μισθούς και συντάξεις.

Πάνε στους τοκογλύφους!

Πάνε στους κερδοσκόπους!

Πάνε στους κατόχους των ομολόγων του ελληνικού δημόσιου χρέους!

Οι δόσεις, μέσω των τραπεζών, πάνε σε εκείνα τα συνδεδεμένα και διαπλεκόμενα με χίλια νήματα με τους τραπεζίτες μονοπώλια, πάνε στους βιομήχανους, στους εφοπλιστές και στους κεφαλαιοκράτες.

Οι δόσεις τους, δηλαδή, πάνε στα ταμεία της πλουτοκρατίας, για να συνεχίσουν να παραγεμίζουν τα θησαυροφυλάκια εκείνης της τάξης που προκάλεσε το χρέος και που τώρα το πληρώνει ο λαός!

***

Οσο κι αν η άθλια προπαγάνδα τους έχει πάρει μορφή χιονοστιβάδας,

η αλήθεια είναι συγκεκριμένη και είναι η εξής:

*

1) Με την μέχρι σήμερα πολιτική του μνημονίου,

από τις 5 δόσεις που έχουν εκταμιευτεί προς την Ελλάδα,

το συνολικό ποσό της εκταμίευσης ισούται

με 65 δισεκατομμύρια ευρώ.

*

Όμως,

2) κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου

- της περιόδου που υποτίθεται ότι «οι Έλληνες ζουν με τα δανεικά από την τρόικα» (!!) -

η Ελλάδα, δηλαδή ο ελληνικός λαός, έχει πληρώσει για τόκους και χρεολύσια προς τους εγχώριους και ξένους τοκογλύφους και κάθε λογής κατόχους ελληνικών ομολόγων

το ποσό των 79 δισεκατομμυρίων ευρώ!

*

Με άλλα λόγια:

Τα 65 δισ. ευρώ των δόσεων όχι μόνο δεν πήγαν σε μισθούς και συντάξεις, αλλά, αντίθετα, από τους ρημαγμένους μισθούς και τις λεηλατημένες συντάξεις αφαιρέθηκαν κι άλλα 14 δισ. ευρώ,

κι όλα αυτά μαζί, τα 65 δισ. των δόσεων συν τα 14 δισ. της αρπαγής,

σύνολο 79 δισ. ευρώ,

επέστρεψαν στους «πιστωτές» μας! Ξαναγύρισαν (με τόκο!) στους «δανειστές» μας! Τα έφαγαν οι ντόπιοι και ξένοι «σωτήρες» μας!

*

Μας «δίνουν», δηλαδή, λεφτά για να μη χάνουν οι ίδιοι τα τοκογλυφικά τους,

μας «δίνουν» λεφτά για να διατηρείται «βιώσιμο το χρέος μας» απέναντί τους που σημαίνει να μας ξεζουμίζουν μια ολόκληρη ζωή,

μας «δίνουν» λεφτά για να μας κρατάνε αιωνίως χρεωμένους,

μας «δίνουν» λεφτά με το ένα χέρι για να τα παίρνουν με το άλλο χέρι στο πολλαπλάσιο,

και πάνω σ' αυτά τα νέα δάνεια - που επιστρέφουν στους ίδιους - προσθέτουν νέα, μεγαλύτερα, ακόμα πιο δυσβάσταχτα τοκογλυφικά!

*

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με την περίφημη 6η δόση.

Οι τόκοι και τα χρεολύσια για τους μήνες Νοέμβρη - Δεκέμβρη ανέρχονται σε 15,5 δισ. ευρώ!

Όπως, λοιπόν, θα 'ρθουν τα 8 δισ. ευρώ της 6ης δόσης, έτσι ακριβώς και θα φύγουν, αφού, όμως, πρώτα προστεθούν δίπλα σε αυτά κι άλλα 7,5 δισ. ευρώ που θα έχουν αφαιρεθεί από το αίμα του ελληνικού λαού, έτσι ώστε να εξοφληθούν οι τοκογλύφοι!

*

Να, επομένως, πού θα πάει (και) η 6η δόση: Σε τόκους και χρεολύσια!

Να τι θα «εισπράξουν» οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι: Νέους τόκους, για μια δόση που θα φέρει νέες δόσεις, που με τη σειρά τους θα φέρουν νέους τόκους κ.ο.κ.!

*

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με την πολιτική που έχει καθοριστεί από τις «ιστορικές» αποφάσεις της 26ης Οκτώβρη.

Συμπέρασμα:

Κάθε τους «δόση» ισούται με νέα δυσβάσταχτα μέτρα, με νέες περικοπές των μισθών και των συντάξεων (για την... πληρωμή των οποίων «αγωνιούν» οι πρασινο-γαλαζό-μαυροι κυβερνώντες)

ώστε δίπλα στα λεφτά της εκάστοτε δόσης να προστίθενται τα κλεμμένα από τα νέα χαράτσια, τα κλεμμένα από τους νέους φόρους, τα κλεμμένα από τη νέα βαρβαρότητα εναντίον μισθωτών και συνταξιούχων,

και όλα αυτά μαζί,

οι δόσεις από τη μια, τα χαράτσια, οι φόροι, οι περικοπές, από την άλλη,

να ενώνονται, να προστίθενται και να επιστρέφουν (με τόκο!) στους εγχώριους «πατριώτες» και στους ξένους «εταίρους» και «φίλους» μας.

*

Αυτόν τον φαύλο κύκλο τον βαφτίζουν «σωτηρία».

Αυτή την στυγνή ταξική πολιτική υπέρ του κεφαλαίου την αποκαλούν «πατριωτισμό».

Δεν πάει άλλο!

Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 24-11-2011

Β(δ)ΙΑΔΡΟΜΟΣ αφύπνισης

Στα πλαίσια των 16ήμερων εκδηλώσεων του

Συνδέσμου Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας στην Οικογένεια

Οδός Λήδρας:

Β(δ)ΙΑΔΡΟΜΟΣ αφύπνισης

Προώθηση μηνυμάτων

Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας στην Οικογένεια

Κυριακή, 4 Δεκεμβρίου 2011

10:30 - 12:30: Βιωματικό εργαστήριο Θεάτρου των Καταπιεσμένων

12:30-14:30: Παρουσίαση στην Οδό Λήδρας

Το Θέατρο των Καταπιεσμένων δημιουργήθηκε από τον Augusto Boal. Στόχος του κοινωνικού αυτού θεάτρου είναι να στήσει μια έμπρακτη δοκιμή «εξέγερσης» ενάντια σε κάθε είδους καταπίεση. Ο θεατής (Spectator) δε μένει παθητικός απέναντι σε αυτά που διαδραματίζονται θεατρικά μα καλείται να λάβει ενεργά μέρος στη σκηνή μεταμορφώνοντάς τον έτσι σε Θεατή-Δράστη (Spect-actor). Αυτή η συμμετοχή οδηγεί στην κοινωνική χειραφέτηση.

Στη δική μας δραστηριότητα, μέσα από μια αλυσίδα σκηνών που εξελίσσονται αστραπιαία στο δημόσιο χώρο της Οδού Λήδρας από μεγάλη ομάδα συμμετεχόντων, εκεί που κανείς στο κοινό δεν το περιμένει, προκαλούμε την έκπληξη, το ταρακούνημα σε κάθε θεατή που αγνοεί τα περιστατικά βίας στην κυπριακή κοινωνία. Στη συνέχεια, καλούμε τον καθένα από τους θεατές να λάβει ενεργό ρόλο στη θετική εξέλιξη/ διαμόρφωση της εκάστοτε κατάστασης.

Θεατρόφιλοι ή μη, με θεατρική εμπειρία ή όχι, οποιασδήποτε ηλικίας μπορείτε να συμμετέχετε στη δραστηριότητα.

Τολμήστε το!

Ο χώρος για το βιωματικό εργαστήρι θα ανακοινωθεί προσεχώς.

Για πληροφορίες και συμμετοχή:

Mohammed Awwad 99 55 26 54

Δήμητρα Σωκράτους 99 54 25 56 (Ομάδα Αντάμωσις)

Ποίημα της εβδομάδας 256

Η βρύση του πουλιού

Κάνε με αηδόνι Θεέ μου, πάρε μου όλες
τις λέξεις κι άφησέ μου τη φωτιά,
τη λαχτάρα, το πάθος, την αγάπη,
να τραγουδώ έτσι απλά, όπως τραγουδούσαν
οι γρύλοι μια φορά κι αντιλαλούσε
η Πλούμιτσα τη νύχτα. Όπως η βρύση
του Πουλιού μες στη φτέρη. Να γιομίζω
με το μουμούρισμά μου τη μεγάλη
κυψέλη τ᾿ ουρανού. Να θησαυρίζω
τα νερά των βροχών και τις ανταύγειες
απ᾿ το θαύμα του κόσμου. Να μ᾿ απλώνουν
τις φούχτες τους οι άνθρωποι κι ένας ένας
να προσπερνούν. Κι αδιάκοπα να ρέω
τη ζωή, την ελπίδα, τη λάμψη του ήλιου,
του ηλιογέρματος το γαρουφαλένιο
ψιχάλισμα στα όρη, τη χαρά,
τα χρώματα να ρέω του ουράνιου τόξου
και τη βροχούλα της αστροφεγγιάς.
Ώ τι καλά πού ῾ναι σ᾿ αυτόν τον κόσμο!

Νικηφόρος Βρεττάκος

Με σάρκα και οστά

Έκλεισε μια δεκαετία και μπήκαμε στη δεύτερη του 21ου αιώνα. Η τεχνολογία που εξαφάνισε τις αποστάσεις και σμίκρυνε τα χάσματα πληροφόρησης, προχώρησε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς στο μισό πληθυσμό της Γης, ο οποίος κατέχει τη χρηστική τεχνογνωσία των μέσων αλλά όχι και τα μέσα αυτά καθαυτά. Ο σύγχρονος καπιταλισμός, ειδικά στις πρωτοποριακές επιστημονικώς και τεχνολογικά εξελιγμένες χώρες της Δύσης και της Ανατολής, απ' τις ΗΠΑ ως την Ιαπωνία και την Ταϊβάν, φούσκωσε τα κέρδη του «αφύσικα», υπερτιμολογώντας και κεφαλαιοποιώντας άυλες αξίες όπως ο κίνδυνος, το προσδόκιμο ζωής, η ασφάλιση κερδών, η μακροχρόνια σπέκουλα επιπτώσεων φυσικών καταστροφών, οι καταναλωτικές τάσεις των μαζών με βάση προγράμματα δημιουργίας τους κι άλλα τέτοια... Η οικονομία, θεμέλιο κι εργαλείο πολιτικής εξελίχθηκε σε ένα προνομιακό πεδίο εκπαίδευσης και δράσης ενός προσεκτικά επιλεγμένου ιερατείου, μιας αυλικής του κεφαλαίου, κυρίως του χρηματοπιστωτικού, ασφυκτικά ολιγάριθμης μειοψηφίας, μιας δημιουργικής, ως προς τη διαχείριση, δράκας επαϊόντων, που διαμορφώνει, θεσμοθετεί, δρα κι εντέλει ασκεί πολιτική.

Αυτή η πολιτική, καθόλου αφορούσα πολίτες, διατυμπανίζεται ως αλληλεπιδραστικά παγκόσμια, υπεράνω των γνωστών και δοκιμασμένων ιδεολογικών, κομματικών ή και εθνοκρατικών σχημάτων και δομών. Οι αγορές, θεοκρατικώς μεγεθυμένες, έχουν περιβληθεί το μεταφυσικό ένδυμα της παντοδυναμίας, της ανωνυμίας, της γιγαντιαίας ικανότητας ενός Γκιούλιβερ να καταστρέφει ή να σώζει κατά το δοκούν αναρίθμητους λιλιπούτειους πρώην πολίτες του σύγχρονου κόσμου. Οι λαοί έγιναν target group, δηλαδή ομάδες - στόχοι, επί των οποίων ασκείται η καπιταλιστική «υπερπολιτική» ωσάν αποκεφαλιστικό σερφάρισμα στο διαδίκτυο. Οι πραγματικές ανάγκες των πραγματικών μαζών, των πραγματικών ανθρώπων, μετατρέπονται άμεσα σε λάφυρα όπως ζήσαμε πρόσφατα με την «αραβική άνοιξη» και τον ευρωπαϊκό «χειμώνα». Ετσι κρύφτηκαν κι ως ένα βαθμό αποκρύβονται και μασκάρονται σύγχρονες γενοκτονίες, εξοντώσεις πληθυσμών και πολιτισμών απενοχοποιούνται και ιστοριογράφονται κατά τα συμφέροντα των αγορών. Πανάρχαιος ιμπεριαλισμός με σύγχρονα μέσα. Ο τρόμος ως όπλο επιβολής έχει στόχο το λαό. Ως πραγματικό άθροισμα υποκειμένων με σάρκα και οστά αλλά και ως ιστορικό συλλογικό υποκείμενο όταν δρα προς κάλυψη των βασικών του αναγκών, που όμως, ούτε στις πιο βάρβαρες εποχές δεν περιορίστηκαν στο «μαμ, κακά και νάνι».

Ετσι, η συζήτηση για την κρίση την καπιταλιστική στη Δύση και τον κόσμο, στην Ευρώπη, ήδη παίρνει το χαρακτήρα της παραχώρησης από την πλειοψηφία των εργαζομένων στη μειοψηφία των κλειδοκρατόρων των αγορών, του δικαιώματος του λαού να σκέφτεται, να οργανώνεται και να δρα ως λαός. Οι χώρες μετατρέπονται σε χώρο, με τις αγορές να διαφεντεύουν και να τιμολογούν και τη σάρκα και τα οστά των κατά τα άλλα res - αντικειμένων δούλων και όχι πολιτών. Η καταστολή θα ενταθεί. Η ...μετα-δημοκρατία θα βασίζεται σε κοινωνικά υποσύνολα ή ακόμη και προεπιλεγμένα άτομα που θα προαποφασίζουν και θα εκτελούν προγράμματα παραγωγής συλλογής κι εκμετάλλευσης του πλούτου, ταυτίζοντας το ταξικό με το δημόσιο, το εθνικό, το...γενικό καλό των δούλων. Η κάθε λογής κάλπη θα στήνεται σε χρόνο, τόπο και με ερωτήματα που θα εξασφαλίζουν το επιθυμητό αποτέλεσμα για την κυρίαρχη τάξη εξουσίας. Η λαϊκίστικη μιντιακή προπαγάνδα των τελευταίων δύο δεκαετιών θα πάρει την παραλυτική μορφή του δήθεν πολιτικού διαλόγου, του οποίου όμως το περιεχόμενο ήδη προκαθορίζεται από την ελίτ των ιδεολογικών μεταπρατών του ευρωνατοϊκού συνονθυλεύματος κι όχι απ' τις ανάγκες των λαών. Αλλωστε, δεν μπήγεις το μαχαίρι στο κόκαλο τόσο εύκολα και συχνά παρά μόνον αν δεν είναι το δικό σου...

Θέλει προσοχή αυτή η διαλεκτική καταιγίδα. Μπορεί να πείσει κοινωνικά στρώματα όσο πείθει ένα παυσίπονο σε ώρα παρατεταμένου πόνου. Κι έτσι κανείς δε θα διανοηθεί να ανοίξει μια συζήτηση, γιατί φέτος τα μαύρα σκυλιά δεν κατέστρεψαν το...Πολυτεχνείο... Μαντρωμένα στην ισχυρή συναίνεση, γάβγισαν απλώς περί όγκου του ΠΑΜΕ και τέρμα. Οποιος θαρρεί ότι η αντίσταση είναι για το μουσείο κέρινων ομοιωμάτων κλείνει απλώς ραντεβού με το λαό στο γραφείο του. Κι εκεί οι λαοί δε χωράνε...

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 20-11-2011

ΠΟΕΔ προς Συνομοσπονδία Γονέων

Η Π.Ο.Ε.Δ. απαντά στην ανακοίνωση της Συνομοσπονδίας Γονέων.  Διαβάστε την ανακοίνωση.

Βιωματικά Εργαστήρια Θεατρικού Παιχνιδιού

Βιωματικά Εργαστήρια Θεατρικού Παιχνιδιού

‘Αντάμωσις’

Αφιερωμένα στην αντάμωση του παιδιού με τον πατέρα/ μητέρα/ κηδεμόνα του

για να γιορτάσουν μαζί την

Παγκόσμια Ημέρα για το Θέατρο στην Εκπαίδευση

Α. Το δέντρο που Έδινε

               του Σελ Σίλβερσταϊν

Σάββατο

26 Νοεμβρίου 2011

16:00 – 17:30 Γονέας με παιδί 8-12 ετών  

Συμμετοχή: 15 ευρώ

και οι δυο 

Β. Ο μαγικός κόσμος των ζώων

 

Κυριακή

27 Νοεμβρίου 2011

11:00 – 12:00 Γονέας

με παιδί 3-6 ετών

Συμμετοχή: 10 ευρώ

και οι δυο

Τα παιδιά και οι γονείς τους:

·       Ανταμώνουν δημιουργικά στον κόσμο του παραμυθιού μέσα από το παιχνίδι, τη φαντασία, το γέλιο και τις θεατρικές συμβάσεις

·       Αλληλεπιδρούν, συνεργάζονται κι επικοινωνούν αποτελεσματικά

·       Εκφράζονται λεκτικά και μη λεκτικά μέσα από την υπόδυση ρόλου

·       Αναστοχάζονται στη σχέση τους και κατανοούν ο ένας τον άλλο

·       Αναπτύσσουν τις προσωπικές και κοινωνικές τους δεξιότητες στο πλαίσιο της ομάδας

Εμψυχώτρια η Δήμητρα Σωκράτους

(MA in Drama & Theatre in Education)

Χώρος: Μεγάλη αίθουσα του Καφέ Πολιτεία, Τηλ. 26 22 22 88

Τα παιδιά μπορούν να απολαύσουν το παιδικό μενού σε ειδική τιμή.

Πληροφορίες και συμμετοχή: 99 54 25 56

Περιορισμένος αριθμός θέσεων

Μια δημιουργική συνεργασία του Καφέ Πολιτεία και της ‘Αντάμωσις’