Το ριάλιτι των βρικολάκων

Έξι βδομάδες μετά την έναρξη του θλιβερού υποκινούμενου από ενεργειακούς κολοσσούς «χορηγούς» εμφυλίου στη Λιβύη, η θηριωδία της μιντιακής προπαγάνδας έχει πάει τον γκαιμπελισμό εκατό χρόνια μπροστά. Πληροφορίες βγαλμένες κατευθείαν από τα χαλκεία κολοσσών της χειραγώγησης των μαζών (καθηγητάδες πανεπιστημίων, στρατιωτικοί με ντοκτορά στον ψυχολογικό πόλεμο, διαφημιστές, επικοινωνιολόγοι και κυρίως ιδιοκτήτες ΜΜΕ διεθνώς και τα φερέφωνά τους δημοσιογράφοι) σερβίρουν αμάσητη τροφή το δράμα του λιβυκού λαού καταπίνοντας όχι μόνο τα θύματά του, αλλά τη νοημοσύνη, την Παιδεία, την κουλτούρα και εν τέλει την κλίμακα αξιών των καταναλωτών θεατών σ' όλη τη Γη.

Αυτός ο κυνικός πετρελαϊκός πόλεμος στη Μεσόγειο των ποιητών, των φιλοσόφων, στο χωνευτήρι τόσων και τόσων πολιτισμών δείχνει να έχει ανυπολόγιστες «παράπλευρες απώλειες». Εξευτελίζει την ανθρώπινη ζωή, την έννοια της πολιτικής οργάνωσης των κοινωνιών και της ολοκληρωτικής διεκδίκησης δικαιωμάτων, με συνέπειες τραγικές για το μέλλον όλων μας. Μια πολύ προσεκτική ακρόαση ή και τηλεθέαση των όσων λέγονται για τη Λιβύη χτυπάει κόκκινο συναγερμό σ' όλους όσοι γνωρίζουμε και σκεφτόμαστε τη δύναμη των ΜΜΕ ως υπερόπλου στις κάθε μορφής συρράξεις. Οταν η σ. Αλέκα έθεσε στη Βουλή, στη συζήτηση για τη Λιβύη, το μείζον αφυπνιστικό ερώτημα «πότε τραβήχτηκε η γραμμή οριοθέτησης του Καντάφι ως κακού», απαντώντας στις υποκριτικές δικαιολογίες νηπιακής επιχειρηματολογίας των καπιταλιστών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, κάποιοι ξέραμε ότι δεν θα αναπαραχθεί από τα ΜΜΕ, γιατί κινδύνευε να ξυπνήσει και τους κοιμισμένους.

Μιλάνε τα χαλκεία για αμάχους, υιοθετώντας παρανοϊκά την άποψη ότι δεν υπάρχουν θύματα ανάμεσά τους όταν βομβαρδίζουν Αγγλοι - Γάλλοι - Αμερικάνοι. Η αποθέωση του τέλειου φονιά των λαών. Μιλούν για την Βεγγάζη σα να πρόκειται για το τηλεοπτικό πλατό ενός ριάλιτι που θ' αναδείξει την καλύτερη μαριονέτα των συνήθων βρικολάκων. Στήνουν μια κάμερα σε μια άσφαλτο που διασχίζει την έρημο κι επιδεικνύουν τα Datsun με τα πολυβόλα και τ' αποκαΐδια των αντιπάλων σαν τα τραπουλόχαρτα της εισβολής στο Ιράκ. Το αίμα συζητιέται αλλά δεν φαίνεται παρά μόνον επιλεκτικά, εκεί όπου χρειάζεται για να μην ακουστούν τα γουργουρητά των στομαχιών των εκατομμυρίων φτωχών Ευρωπαίων ή Αμερικανών κι ύστερα ταΐζουν το πόπολο - απόγονο του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη - με το τουριστικό πλιάτσικο, που μπορεί να καταλήξει να τους ωφελήσει το φετινό θέρος.

Ο πόλεμος στη Λιβύη, οι εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο πλασάρονται ως προϊόν ταχείας ταφής κάθε πανανθρώπινης ιεράρχησης αξιών. Είναι μια επικοινωνιακή χωματερή με τον άνθρωπο υποβιβασμένο από πιόνι σε σκουπίδι. Ξέρω ότι γίνομαι φρικιαστικά πικρή, αλλά αυτές οι εξελίξεις χρησιμοποιούνται όχι πια για να τρομοκρατήσουν, αλλά για να παραλύσουν κάθε, ακόμα και νοητική, αντίσταση των μαζών στις δυτικές κοινωνίες. Το σάστισμα των Αράβων το έχει αναλάβει το Αλ Τζαζίρα καθόλου τυχαία αποκαλούμενο και αραβικό CNN.

Με την ανεργία να χτυπάει τα όρια αντοχής των πολιτισμένων, τάχα μου, δήθεν δυτικών κοινωνιών μην απορρήσετε σύντροφοι αν σε μερικά χρόνια η πρόσβαση στη βιασμένη εικόνα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων θα γίνεται με την καταβολή συνδρομής...

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 26-27/3/2011

Αφιέρωμα στον Ιάκωβο Καμπανέλλη

Ένα μικρό αφιέρωμα στον Ιάκωβο Καμπανέλλη.  Για να μην ξεχνάμε ...

Κατά πού πέφτει η θάλασσα;

ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ, ελέω τριημέρου, Ακάμα μεριά. Κι εντυπωσιαστήκαμε από την καταστροφή που μπορεί να προκαλέσει ο άνθρωπος. Εκτός από τον πυρήνα εκείνο που κρατείται ανέπαφος, όλα τα άλλα σχεδόν έχουν κτιστεί ή κτίζονται. Τίποτα δεν μας σταματά, ούτε οικονομική κρίση, ούτε φυσικά φαινόμενα. Δεν έχει απομείνει βουνοπλαγιά με θέα τη θάλασσα, δεν έχει μείνει παραλιακό μέτωπο, που να μην έχουν καταληφθεί από πολυτελείς (και τις πιο πολλές φορές κακόγουστες) επαύλεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Με πισίνες δίπλα στη θάλασσα και βοτανόκηπους εκεί που κάποτε υπήρχαν αυτοφυή βότανα. Ολόκληρα συγκροτήματα που παραμένουν άδεια και κλειστά και ζωντανεύουν λίγες μέρες τον χρόνο. Και σε πολλά η ένδειξη «Forsale». Γιατί, κάποια στιγμή ο άνθρωπος, όσο πλεονέκτης κι αν είναι, συνειδητοποιεί, ίσως, πως δεν αξίζει τον κόπο να συντηρεί ολάκερο σπίτι για να το χαίρεται λίγες μόνο μέρες τον χρόνο.

Από την άλλη, ενώ ο άνθρωπος καταστρέφει όλη εκείνη τη φυσική ομορφιά, δεν παύει να την ψάχνει. Κι αφού έχει καταστρέψει την μια περιοχή, μετακινείται στην άλλη, η οποία σε λίγο θα έχει τα ίδια χάλια με την προηγούμενη και μετακινείται στην πιο ανέπαφη περιοχή και πάει λέγοντας. Αφού κατέστρεψε τη Λεμεσό, μετακόμισε στον Πρωταρά, στο Μενεού, στα Περβόλια. Κι αφού τον ακολούθησαν όλοι εξαφανίζοντας κάθε αγριόχορτο και κάθε δείγμα φυσικής πανίδας, ακόμα και την ίδια τη θάλασσα, πούλησε το εξοχικό και μετακόμισε στη Χλώρακα, στην Πέγεια, στην Κάτω Πάφο. Κι αφού πνίγηκε στο τσιμέντο, το πούλησε και ’κει και μετακόμισε στο Λατσί και στα πέριξ χωριά και σε λίγο δεν θα έχει πού να μετακομίσει πια.

Κοιτάζεις το ξενοδοχείο Αnassa και θυμάσαι όλες εκείνες τις αντιδράσεις πριν 15-20 χρόνια. Και στο τέλος ό,τι ακολούθησε, χωρίς καμία αντίδραση, κάνει το Αnassa να μοιάζει το πιο ανώδυνο για το περιβάλλον, το πιο αξιοπρεπές, το ολιγότερον καταστροφικό. Θυμάσαι την αντίδραση για τον Χάνι Γιαμάνι που θα ερχότανε να κάνει θεματικό πάρκο στο Χα Ποτάμι και βλέπεις σήμερα κάθε φαράγγι, κάθε πλαγιά και βουνοκορφή να τσιμεντώνονται και κανείς δεν έχει καμία αντίρρηση.

Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 29-3-2011

Ποίημα της εβδομάδας 221

Μπάρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη

Μπάρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη

δεν μας τα ‘γραψες καλά.

Δες ο Έλληνας τι κάνει

για ν᾿ ανέβει πιο ψηλά.

Μπάρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη

πάρε μαύρο γιαταγάνι

κι έλα στη ζωή μας πίσω

το στραβό να κάμεις ίσο.

Μπάρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη

δεν μας τα ῾γραψες σωστά.

Το φιλότιμο δε φτάνει

για να πάει κανείς μπροστά.

Μπάρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη

πάρε μαύρο γιαταγάνι

κι έλα στη ζωή μας πίσω

το στραβό να κάμεις ίσο.

Νίκος Γκάτσος

Επιστολή της ΠΟΕΔ προς τους γονείς

Αγαπητοί Γονείς,
Επικοινωνούμε μαζί σας για να σας ενημερώσουμε για τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζονται στο χώρο της δημόσιας Δημοτικής Εκπαίδευσης, για τα οποία και βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση με το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, ως το καθ’ ύλην αρμόδιο για ζητήματα παιδείας. Τα προβλήματα αυτά δεν αποτελούν, κατά κανόνα, συνδικαλιστικές διεκδικήσεις του Κλάδου των δασκάλων, αλλά είναι βασικά εκπαιδευτικά και επηρεάζουν την ομαλή λειτουργία των σχολείων. Συνεπώς, η επίλυσή τους στοχεύει στην αναβάθμιση του επιπέδου της παρεχόμενης εκπαίδευσης στα παιδιά μας. Με αυτή τη έννοια και αναγνωρίζοντας πως όλοι, δάσκαλοι και γονείς, ενδιαφερόμαστε για το καλό της Εκπαίδευσης, προσβλέπουμε να σας έχουμε συμπαραστάτες στην προσπάθεια που αναλάβαμε για την επίλυσή τους.

Ενδεικτικά, τα ζητήματα, για τα οποία διεξάγεται ο αγώνας των δασκάλων, έχουν ως εξής :

1. Ομοιόμορφη εφαρμογή της απόφασης του Υπ. Συμβουλίου για το χρόνο που παραχωρείται για τη διδασκαλία των αλλόγλωσσων μαθητών

2. Λήψη συγκεκριμένων μέτρων για πάταξη της σχολικής παραβατικότητας

3. Ενισχυτική διδασκαλία αναλφάβητων

4. Θεσμοθέτηση της πολιτικής στελέχωσης των σχολείων της υπαίθρου

5. Ωρολόγιο Πρόγραμμα για τα μικρά σχολεία

6. Τοποθέτηση Γραμματειακού προσωπικού και στα νηπιαγωγεία

7. Θεσμοθέτηση υπεύθυνου / συντονιστή ηλεκτρονικών υπολογιστών

8. Διευκολύνσεις μητρότητας

9. Άλλα θέματα εκπαιδευτικού, κατά κανόνα, περιεχομένου.

Το Υπουργείο Παιδείας, χρησιμοποιώντας οικονομίστικες προσεγγίσεις και επικαλούμενο συνεχώς δυσκολίες εξασφάλισης της σύμφωνης γνώμης του Υπουργείου Οικονομικών, παραπέμπει κατ’ επανάληψη την επίλυση των θεμάτων αυτών σε επόμενο στάδιο και αποφεύγει να δεσμευτεί και να προχωρήσει σε θεσμοθέτηση ρυθμίσεων που θα επιτρέψουν την οριστική επίλυσή τους διευκολύνοντας  την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων.

Το Δ.Σ. της Οργάνωσής μας είχε, από τις 10 του περασμένου Φλεβάρη, αποφασίσει και έθεσε στο Υπουργείο Παιδείας χρονοδιάγραμμα ενός μηνός, ως ύστατο περιθώριο μέσα στο οποίο αυτό και θα έπρεπε να μεριμνήσει για την επίλυση συγκεκριμένων θεμάτων από εκείνα που απασχολούν και τα οποία δεν συνεπάγονται ουσιαστικό οικονομικό κόστος για το Κράτος. Το Συμβούλιο εξήγγειλε, ταυτόχρονα, και διάφορα μέτρα στα οποία αυτό θα προχωρούσε αν, με την εκπνοή του χρονοδιαγράμματος, δε θα είχε ικανοποιητικές απαντήσεις.

Δυστυχώς, οι απαντήσεις του Υπουργείου, που δόθηκαν στις 2 Μαρτίου, 2011, κινήθηκαν και πάλι στο ίδιο μοτίβο, με την αναβλητικότητα και την υπεκφυγή να τις χαρακτηρίζει. Με αυτά τα δεδομένα υπόψη, το Δ.Σ. της Οργάνωσής μας, που συνήλθε στις 10 Μαρτίου, 2011, αποφάσισε την εφαρμογή μέτρων για διεκδίκηση των επιδιώξεών του, τα οποία, ανάμεσα σ’ άλλα, περιλαμβάνουν, σε πρώτο στάδιο, ενημέρωση της κοινής γνώμης μέσα από Διάσκεψη Τύπου ή και άλλως πως, πικετοφορίες κ.τ.ό. Το Συμβούλιο αποφάσισε να ζητήσει, ταυτόχρονα, τη συμπαράσταση και βοήθεια των οργανωμένων γονέων, με στόχο η εφαρμογή, σχετικά, δυναμικών μέτρων, περιλαμβανομένων και απεργιακών, κατά προτίμηση να αποφευχθεί, έτσι που ούτε το ομαλό κλίμα των σχολείων να διασαλευτεί αλλ’ ούτε και οι μαθητές και οι γονείς να ταλαιπωρηθούν, πιθανό, λόγω της εφαρμογής τους.

Αναμένουμε πως, αντιλαμβανόμενοι την ουσία των διεκδικήσεων της ΠΟΕΔ, όλοι οι γονείς θα σταθούν στο πλευρό της Οργάνωσης, έτσι που η προσπάθεια που αναλάβαμε για την επίλυση των προβλημάτων της καθημερινότητας των σχολείων, για μια καλύτερη παιδεία, να στεφθεί με επιτυχία.

Με τιμή,

Ο Πρόεδρος,                                                           Ο Γ. Γραμματέας,

Λοΐζος Γιάσουμας                                          Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου

Ποίημα της εβδομάδας 220

Αν

Απ’ το πρωί ο άνεμος ξεκάρφωνε τον ουρανό.

Απ’ το πρωί ο ήλιος κάπνιζε

ανάμεσα στα ερείπια.

Αν το πρόσωπό σου, το πρόσωπο ασπίδα. Και το σύν-

νεφο εκείνο κι ο τόπος τοπίο, και τα μάτια σου στρέ-

φοντας ξαφνικά δεν είχαν σκοτώσει την εικόνα που

κοίταζαν λίγο πιο πριν.

Αν το χέρι σου ήταν.

Αν τα μάτια σου.

Αν το χέρι σου.

Αν η λέξη που πήγες να πεις.

Λοιπόν όλη τη μέρα ο άνεμος.

Όλη τη νύχτα οι στάχτες της φωτιάς σου.

Τάκης Σινόπουλος

Αφιέρωμα στο Μανόλη Ρασούλη

Ένα μικρό αφιέρωμα στο Μανόλη Ρασούλη.  Για να μην ξεχνάμε...

Ποίημα της εβδομάδας 219

Το γλωσσάριο των ανθέων

Την ποίησιν ή την δόξα;

Την ποίηση

Το βαλάντιο ή την ζωή;

Τη ζωή

Χριστόν ή Βαρραββάν;

Χριστόν

Την Γαλάτειαν ή μιαν καλύβην;

Την Γαλάτεια

Την Τέχνη ή τον θάνατο;

Την Τέχνη

Τον πόλεμο ή την ειρήνη;

Την ειρήνη

Την Ηρώ ή τον Λέανδρο;

Την Ηρώ

Την σάρκα ή τα οστά;

Την σάρκα

Τη γυναίκα ή τον άνδρα;

Τη γυναίκα

Το σχέδιον ή το χρώμα;

Το χρώμα

Την αγάπη ή την αδιαφορία;

Την αγάπη

Το μίσος ή την αδιαφορία;

Το μίσος

Τον πόλεμο ή την ειρήνη;

Τον πόλεμο

Νυν ή αεί

Αεί

Αυτόν ή άλλον;

Εσένα

Το άλφα ή το ω μέγα;

Το άλφα

Την εκκίνηση ή την άφιξη;

Την εκκίνηση

Την χαράν ή την λύπην;

Την χαρά

Την λύπην ή την ανίαν

Την λύπη

Τον άνθρωπο ή τον πόθο;

Τον πόθο

Τον πόλεμο ή την ειρήνη;

Την ειρήνη

Ν' αγαπιέσαι ή ν' αγαπάς

Ν' αγαπώ

Νίκος Εγγονόπουλος

Η τεχνολογία κλέβει ύπνο

Κακή χρήση της τηλεόρασης, των κινητών τηλεφώνων και του Ίντερνετ

Ηεξάρτηση από τηλεοράσεις, κινητά τηλέφωνα και laptopsκοστίζει μάλλον ακριβά στους Αμερικανούς σε... ώρες ύπνου. Η εθνική «μανία» των Αμερικανών να παρακολουθούν τηλεόραση κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν, να παίζουν βίντεο γκέιμς μέχρι αργά την νύχτα ή να ελέγχουν τα μηνύματα στο ηλεκτρονικό τους ταχυδρομείο ή στο κινητό τους τηλέφωνο, ενδέχεται να επηρεάζει τις συνήθειες του αμερικανικού λαού αναφορικά με τον ύπνο. «Δυστυχώς, μπορεί να γίνει κακή χρήση των κινητών τηλεφώνων και των υπολογιστών, που κάνουν τη ζωή μας πιο παραγωγική και ευχάριστη, σε τέτοιο βαθμό ώστε να στερούν ώρες ύπνου από εκατομμύρια Αμερικανούς, οι οποίοι την επόμενη ημέρα θα έχουν κακές επιδόσεις», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο Ράσελ Ρόζενμπεργκ, αντιπρόεδρος της Εθνικής Ένωσης Ύπνου (ΝSF), που εδρεύει στην Ουάσιγκτον.

Σχεδόν το 95% των ερωτηθέντων σε έρευνα της ΝSFαπάντησαν ότι χρησιμοποιούν κάποιο είδος ηλεκτρονικής συσκευής μία ώρα πριν κοιμηθούν και περίπου τα δύο τρίτα απάντησαν ότι δεν κοιμούνται αρκετά στη διάρκεια της εβδομάδας. Ο Τσαρλς Τσάισλερ, της Ιατρικής Σχολής του Ηarvard και του Βrigham & Women’sΗospitalστη Βοστόνη, δήλωσε ότι η έκθεση σε τεχνητό φωτισμό πριν από τον ύπνο μπορεί να αυξήσει το αίσθημα της εγρήγορσης και να επηρεάσει αρνητικά την έκκριση της μελατονίνης, της ορμόνης που διευκολύνει τον ύπνο. «Η τεχνολογία εισέβαλε στην κρεβατοκάμαρα», είπε ο Τσάισλερ σε συνέντευξή του. Η ηλικιακή ομάδα 46 με 64 ετών είναι εκείνη που παρακολουθεί περισσότερο τηλεόραση πριν πάει για ύπνο, ενώ περισσότεροι από ένα τρίτο από την ομάδα 13 με 18 ετών και 28% της ομάδας 19 με 29 ετών παίζουν βίντεο γκέιμς πριν πάνε για ύπνο. Το 61% απάντησαν ότι χρησιμοποιούν τον υπολογιστή τους τουλάχιστον μερικές νύχτες την εβδομάδα.

Και η τάση να διατηρείς επαφή με τον έξω κόσμο σημαίνει ότι ακόμα κι εκείνοι που έχουν καταφέρει να κοιμηθούν ξυπνούν από τον ήχο του κινητού, του γραπτού μηνύματος ή του εισερχόμενου emailστη διάρκεια της νύχτας. «Ένα στα δέκα παιδιά λέει ότι ξυπνά από τον ήχο του μηνύματος. Οι άνθρωποι δεν απενεργοποιούν τα Βlackberriesτους», ανάφερε ο Τσάισλερ, προσθέτοντας ότι αυτό συμβαίνει εις βάρος του ύπνου.

Η «Γενιά Ζ», δηλαδή από 13 ως 18 ετών, είναι η περισσότερο στερημένη από ύπνο ομάδα, με το 22% των παιδιών να περιγράφουν ότι αισθάνονται “υπνηλία”, σε σχέση με μόνο 9% της ομάδας 46 με 64 ετών. Ειδικοί σε θέματα ύπνου προτείνουν οι έφηβοι να κοιμούνται 9 ώρες και 15 λεπτά τη νύχτα, αλλά οι έφηβοι που συμμετείχαν στη μελέτη απάντησαν ότι κατά μέσον όρο κοιμούνται επτά ώρες και 26 λεπτά τις καθημερινές.

«Ανησυχώ κυρίως για το πόσο λίγο κοιμούνται οι έφηβοι από 13 ως 18 ετών. Τα παιδιά σήμερα κοιμούνται μιάμιση με δύο ώρες λιγότερο τη νύχτα σε σχέση με το τι έκαναν έναν αιώνα πριν. Αυτό σημαίνει ότι χάνουν περίπου 50 ώρες ύπνο τον μήνα», συμπληρώνει ο ίδιος.

Αρνητικές επιδράσεις

Η έλλειψη ύπνου των Αμερικανών επηρεάζει αρνητικά τη δουλειά τους, τη διάθεσή τους, την οικογένειά τους, τον τρόπο που οδηγούν, τη σεξουαλική τους ζωή και την υγεία τους, σύμφωνα με την ΝSF. Όλες οι ηλικιακές ομάδες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της έλλειψης ύπνου καταναλώνοντας ροφήματα που περιέχουν καφεΐνη, περίπου 354 mlανά άτομο, καθημερινά και με σύντομους ύπνους στη διάρκεια της ημέρας, συχνά περισσότερες από μία φορά.

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 11-3-2011

Οι ξένες γλώσσες γυμνάζουν τον εγκέφαλο

Το όφελος για τον εγκέφαλο προκύπτει από την έξτρα νοητική προσπάθεια

ΟΣΟΙ άνθρωποι είναι δίγλωσσοι, δηλαδή χρησιμοποιούν συχνά, εκτός από την μητρική τους, μια δεύτερη ξένη γλώσσα, όπως π.χ. οι κάθε είδους μετανάστες, «γυμνάζουν» τον εγκέφαλό τους πολύ καλύτερα από ό,τι αν έλυναν σταυρόλεξα ή σουντόκου, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η εμφάνιση άνοιας ή Αλτσχάιμερ επί περίπου πέντε χρόνια, σύμφωνα με μια νέα καναδική επιστημονική έρευνα. Η μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει προηγούμενες έρευνες, οι οποίες έχουν συνδέσει την χρήση δεύτερης γλώσσας με την καλύτερη λειτουργία των νοητικών και γνωσιακών διαδικασιών μέχρι την προχωρημένη ηλικία.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια ψυχολογίας Έλεν Μπιάλιστοκ του Πανεπιστημίου της Υόρκης του Τορόντο, διαπίστωσαν ότι η εκ περιτροπής χρήση δύο γλωσσών στην καθημερινή ομιλία καθυστερεί την εκδήλωση των συμπτωμάτων των νευροεκφυλιστικών παθήσεων, παρέχοντας μεγαλύτερη εγκεφαλική προστασία σε όσους μιλάνε δύο γλώσσες σε σχέση με μόνο μία. Οι ερευνητές μελέτησαν 228 ασθενείς που είχαν διαγνωστεί με άνοια ή Αλτσχάιμερ και συνέκριναν την πορεία της νόσου με τις γλωσσικές ικανότητες των ασθενών. Κατά μέσο όρο, όσοι μιλούσαν μόνο μια γλώσσα είχαν για πρώτη φορά πάει στο νευρολόγο -εξαιτίας των πρώτων συμπτωμάτων τους- στην ηλικία των 71,4 ετών έναντι 75,5 των δίγλωσσων, ενώ οι μονόγλωσσοι είχαν αναφέρει σημαντικά συμπτώματα στην ηλικία των 75,4 έναντι 80 ετών των δίγλωσσων.

Η ωφέλεια της δεύτερης γλώσσας στην καθυστέρηση εκδήλωσης των συμπτωμάτων φαίνεται να είναι μάλιστα μεγαλύτερη από οποιοδήποτε φάρμακο έχει μέχρι σήμερα χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο του Αλτσχάιμερ. Για «δραματική καθυστέρηση» κατά τέσσερα έως πέντε χρόνια στην έναρξη των συμπτωμάτων έκανε λόγο η Μπιάλιστοκ, μια βελτίωση που καμία φαρμακευτική αγωγή δεν έχει ακόμα πετύχει.

Τα πειράματα δείχνουν ότι το όφελος για τον εγκέφαλο προκύπτει από την έξτρα νοητική προσπάθεια, την οποία καταβάλλει ο εγκέφαλος όσων μιλάνε δύο γλώσσες (ή και παραπάνω). «Είναι σαν να έχει κανείς ένα ρεζερβουάρ ασφαλείας στο αυτοκίνητό του. Όταν ξεμένει από καύσιμα, μπορεί να συνεχίσει να οδηγεί για περισσότερο χρόνο, επειδή έχει ακόμα αποθέματα βενζίνης», ανέφερε η υπεύθυνη της μελέτης.

Μεταξύ άλλων, οι δίγλωσσοι άνθρωποι βρίσκονται σε μια σχεδόν συνεχή εγκεφαλική «διαπραγμάτευση» για το ποια γλώσσα να χρησιμοποιήσουν κάθε στιγμή και αυτό λειτουργεί ευνοϊκά για τη νοητική υγεία τους. Σύμφωνα με τους ερευνητές, όσο πιο συχνή είναι η χρήση της δεύτερης γλώσσας ήδη από την παιδική ηλικία, τόσο πιο «εύπλαστος» γίνεται ο εγκέφαλος και τόσο μεγαλύτερη φαίνεται να είναι η ανθεκτικότητα των νευρώνων στη σταδιακή εκφύλισή τους.

Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, όχι μόνο η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας από τα παιδιά, ακόμα και αν στη συνέχεια δεν την χρησιμοποιούν σε τακτική βάση, μπορεί αργότερα να τα βοηθήσει, αλλά επίσης η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας από ένα μεσήλικα (στα 40, 50 ή και στα 60 χρόνια του) αποτελεί μια «πρόκληση» για τον εγκέφαλο και λειτουργεί αμυντικά κατά της απώλειας μνήμης. Πάντως διευκρίνισαν ότι η διγλωσσία ή η πολυγλωσσία δεν μπορεί να σταματήσει την εμφάνιση του Αλτσχάιμερ, ούτε κάνει τον άνθρωπο πιο έξυπνο.

Μultitasking

Από την άλλη, σύμφωνα με μια άλλη ερευνήτρια, την Τζούντιθ Κρολ του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, η χρήση δύο γλωσσών κάνει τον άνθρωπο πιο αποτελεσματικό στην ταυτόχρονη εκτέλεση περισσότερων νοητικών εργασιών (αυτό που στη γλώσσα των ηλεκτρονικών υπολογιστών λέγεται «multitasking»). Όπως είπε, οι έρευνές της ανατρέπουν την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι η ταυτόχρονη χρήση δύο ή περισσότερων γλωσσών προκαλεί σύγχυση στον εγκέφαλο.

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 11-3-2011

Οι μαθητές διεκδικούν το μέλλον τους

Ζητούν το σχολείο που να τους αξίζει, σύγχρονο, δημοκρατικό, ανθρώπινο

Πριν από δεκαεφτά χρόνια το μαθητικό κίνημα της Κύπρου πέτυχε τη νομιμοποίηση της έκφρασης και εκπροσώπησής του σε όλα τα επίπεδα. Από τότε μέχρι σήμερα, ο μαθητόκοσμος εξακολουθεί να δραστηριοποιείται, να έχει λόγο, να αναπτύσσει δράση και να αγωνίζεται για τα δικαιώματά του. Παρόλα αυτά, οι μαθητές θεωρούν ότι βρίσκονται ακόμα στην αρχή «ακριβώς γιατί», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο πρόεδρός τους Χριστόδουλος Βαρνακίδης, «ξέρουμε πόσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε». Κι έτσι, με την προτροπή «συνεχίζουμε για νέους αγώνες, για νέες κατακτήσεις», ξεκίνησε χθες το 16ο συνέδριο της Παγκύπριας Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών (ΠΣΕΜ).

Θέμα του συνεδρίου, στο οποίο συμμετείχαν 200 περίπου μαθητές από όλες τις επαρχίες, «Μόρφωση, αγώνας, διεκδίκηση για τον ελεύθερο μαθητή, για το σχολείο που μας αξίζει». Σε αυτό το πλαίσιο οι μαθητές ζητούν να εντατικοποιηθούν οι προσπάθειες για ολοκλήρωση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που θα δημιουργήσει ένα σύγχρονο, ανθρώπινο και δημοκρατικό σχολείο. Ένα σχολείο, όπως αναφέρουν, για όλα τα παιδιά της Κύπρου, πλούσιους και φτωχούς, Κύπριους και ξένους, που θα καταπολεμά τόσο τις διαρροές από το εκπαιδευτικό σύστημα όσο και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Μόνο μερικά από τα θέματα που απασχόλησαν το 16ο συνέδριο της ΠΣΕΜ ήταν τα ακόλουθα:

Απόφαση για τα μαθητικά προβλήματα

Η παιδεία αποτελεί βασικό κοινωνικό αγαθό το οποίο πρέπει να διασφαλίζεται με τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, την εξασφάλιση ίσων ευκαιριών μόρφωσης και την εξίσωση των δυνατοτήτων επιτυχίας για όλους. Η ΠΣΕΜ με συνέπεια στηρίζει ολόπλευρα τη δημόσια εκπαίδευση και είναι με λύπη που τα τελευταία χρόνια παρατηρεί τη στροφή σημαντικής μερίδας μαθητών στην ιδιωτική. Το γεγονός αυτό οφείλεται στην αυξανόμενη τάση της εμπορευματοποίησης της κοινωνίας, της οποίας κομμάτι είναι και η παιδεία, αλλά και στα προβλήματα που αντιμετώπισε το δημόσιο σχολείο, με την πρόχειρη εφαρμογή του Ενιαίου Λυκείου και τις άλλες ελλείψεις που για πολλά χρόνια παρουσιάζονταν λόγω της απουσίας πολιτικής και οράματος. Η παροχή σωστής και ολοκληρωμένης μόρφωσης προϋποθέτει επενδύσεις, δηλαδή ουσιαστική αύξηση των κονδυλίων για την παιδεία. Πιστεύουμε ότι το Κράτος έχει τεράστια ευθύνη να ενισχύσει επιστημονικά και οικονομικά το εκπαιδευτικό σύστημα για να ξεπεράσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα.

Το σχολείο που τους αξίζει

Με βάση και τα πιο πάνω, η ΠΣΕΜ θέτει το όραμά της για το σχολείο:

- Ένας νέος τύπος σχολείου που θα συνδυάζει τη γενική και επαγγελματική εκπαίδευση, θα παρέχει στέρεη γενική και ανθρωπιστική παιδεία και ταυτόχρονα τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση μέσα από πεδία σπουδών και επαγγελματικών κατευθύνσεων.

- Σχολείο στο οποίο ο μαθητής θα κάνει τις επιλογές του αφού έχει πρώτα εικόνα για το τι περιλαμβάνουν μέσα από μια ενιαία τάξη της Α΄ Λυκείου.

- Οι επιλογές των μαθητών να είναι τέτοιες που στο σύνολό τους να προσφέρουν πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και προς μεταλυκειακά ιδρύματα επαγγελματικής ειδίκευσης και κατάρτισης τα οποία πρέπει να δημιουργηθούν. - Μέσα από ποιοτική αναβάθμιση και εισαγωγή νέων σύγχρονων προγραμμάτων και μεθόδων διδασκαλίας η μάθηση να αποκτήσει μια νέα διάσταση μακριά από το βαθμοθηρικό, πιεστικό και συχνά απάνθρωπο για τους μαθητές πρόγραμμα.

- Ένα σχολείο με ανανεωμένα αναλυτικά προγράμματα, μακριά από βαρυφορτωμένη ύλη και στείρα παπαγαλία.

Σχολική αποτυχία

Οι μαθητές θεωρούν ως αιτίες της σχολικής αποτυχίας τις κοινωνικές ανισότητες, την πρόχειρη εφαρμογή του Ενιαίου Λυκείου, τον εξεταστικοκεντρικό χαρακτήρα που διέπει το δημόσιο σχολείο, τον τεράστιο όγκο της ύλης, τη μη έγκαιρη διάγνωση μαθησιακών δυσκολιών, την κρίση του θεσμού της οικογένειας, τα σχολεία-μαμούθ, το αρνητικό ψυχοκοινωνικό κλίμα του σχολείου, την έλλειψη χώρων μελέτης κ.ά. Ζητούν μεταξύ άλλων:

1) Πλήρη εφαρμογή των προγραμμάτων μαθησιακής στήριξης με την εισαγωγή συστήματος στήριξης και ενισχυτικής διδασκαλίας. 2) Κατάργηση της στασιμότητας στο Γυμνάσιο. 3) Τερματισμό του συστήματος ελεύθερης επιλογής μαθημάτων.

4) Αύξηση των καθηγητών συμβουλευτικής και επαγγελματικής αγωγής. 5) Επέκταση και ενίσχυση των Ζωνών Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας.

Παραπαιδεία

Παραδέχονται ότι το πρόβλημα της παραπαιδείας έχει προσλάβει τεράστιες διαστάσεις και υποστηρίζουν ότι θα περιοριστεί με: α) Την αποφόρτωση της ύλης, β) την αλλαγή στις δομές του διδακτικού χρόνου και των εξεταστικών δοκιμίων, γ) την αύξηση της ενισχυτικής διδασκαλίας, δ) τη διευκόλυνση στην πρόσβαση μέσω της μαζικοποίησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ε) την επέκταση του ολοήμερου στη Μέση Εκπαίδευση, στ) τη μεταφορά των ανεξετάσεων από τον Σεπτέμβριο στον Ιούνιο.

Μαθητές και οικονομικά συμφέροντα

Η ΠΣΕΜ παραδέχεται ότι εδώ και πολλά χρόνια το μαθητικό κίνημα αντιμετώπιζε το τεράστιο πρόβλημα του χρηματισμού μαθητών. Θεωρεί ότι μέσα από την εκστρατεία που έχει αναπτύξει, το φαινόμενο αυτό έχει μειωθεί στο ελάχιστο. Όπως σημειώνει, το πρόβλημα δεν θα λυθεί με την απαγόρευση στα Κεντρικά Μαθητικά Συμβούλια (ΚΜΣ) να διοργανώνουν πάρτι και εκδρομές. Η επίλυση του προβλήματος, συνεχίζει, θα έρθει με τη θεσμοθέτηση διάφανων διαδικασιών που θα ελαχιστοποιούν τα περιθώρια αισχροκέρδειας. Προειδοποιεί δε, πως εάν οι προτάσεις της δεν γίνουν ούτε και φέτος αποδεκτές, τότε από την ερχόμενη χρονιά θα προχωρήσει από μόνη της στον καθορισμό συγκεκριμένης διαδικασίας που θα πρέπει να ακολουθείται από όλα τα ΚΔΣ για όλες τις εκδηλώσεις.

ΤΕΣΣΕΡΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ

Το 16ο συνέδριο της ΠΣΕΜ ολοκληρώθηκε με τη συζήτηση, την ανταλλαγή απόψεων και προβληματισμών γύρω από τα φλέγοντα ζητήματα της μαθητιώσας νεολαίας αλλά και της πατρίδας μας γενικότερα. Το συνέδριο έχει εγκρίνει ομόφωνα θέσεις, αναφορικά με τα μαθητικά ζητήματα και την ξεκάθαρή του τοποθέτηση για τον αγώνα για ένα καλύτερο σχολείο μέσα από την υλοποίηση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Παράλληλα στο πλαίσιο του συνεδρίου έχουν εγκριθεί ψηφίσματα για το Κυπριακό, τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, τον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και προς την τ/κ νεολαία.

ΒΓΑΛΤΕ ΤΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ

ΤΗΝ αγανάκτησή του εκφράζει το μαθητικό κίνημα για το γεγονός ότι έχουν τοποθετηθεί κάμερες παρακολούθησης σε ορισμένα σχολεία. Όπως σημειώνει, «η συγκεκριμένη κίνηση γίνεται με πρόσχημα την προστασία του χώρου των σχολείων, αλλά οδηγεί ολοφάνερα σε ενέργειες εκφοβισμού των μαθητών, παραβιάζοντας ακόμα και στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, σε μια προσπάθεια να παρακολουθούν και να ελέγχουν τις κινήσεις των μαθητών και του διδακτικού προσωπικού». Η ΠΣΕΜ ζητά να αφαιρεθούν άμεσα, υποστηρίζοντας ότι τέτοιες ενέργειες εντάσσονται σε ένα γενικότερο κλίμα αστυνόμευσης και παρακολούθησης.

ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 10-3-2011

Τρεις θλιβερές πρωτιές της Κύπρου

Πρωταθλητές στο ρατσιμό, τηλεορασόπληκτοι και δεν εμπιστευόμαστε τους άλλους

Τρεις θλιβερές πρωτιές της Κύπρου καταγράφει έκθεση που προέκυψε μέσα από Ευρωπαϊκή Κοινωνική Έρευνα του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου που διενεργήθηκε το 2008-2009 και παρουσιάστηκε χθες στη Βουλή.

Οι Κύπριοι παρουσιάζονται πρωταθλητές στο ρατσισμό και την ξενοφοβία στην Ευρώπη, πρώτοι τηλεορασόπληκτοι και τελευταίοι σε θέματα εμπιστοσύνης προς τον συνάνθρωπό τους. Όπως ανέφερε ενώπιον της Επιτροπής για την Εγκληματικότητα της Βουλής ο εθνικός συντονιστής της έρευνας, δρ Μάριος Βρυωνίδης, όταν το χρώμα των αλλοδαπών αρχίζει και σκουραίνει, η ανεκτικότητά μας προς τα άτομα αυτά πέφτει δραματικά, ενώ όταν ο αλλοδαπός είναι ανοιχτόχρωμος ή έχει την ίδια θρησκεία με εμάς, είμαστε πιο ανεκτικοί. Η έρευνα κάλυψε 1.600 νοικοκυριά και όπως κατέγραψε το 40,9% των Κυπρίων παρακολουθεί τρεις τουλάχιστον ώρες τηλεόραση την ημέρα, ενώ σε ανάλογη έρευνα το 2006 ήταν 30%.

Το ποσοστό αυτό κατατάσσει την Κύπρο πρώτη σε σύγκριση με άλλους λαούς της ΕΕ στο βάθρο της υψηλότερης τηλεθέασης. Αν αυτό παραλληλισθεί και με το γεγονός ότι είμαστε από τους τελευταίους στην ανάγνωση εφημερίδων στην Ευρώπη, τότε τα αποτελέσματα κρίνονται αποκαρδιωτικά. Επίσης, ένα στα δύο άτομα άνω των 65 ετών καθώς και άτομα που ολοκλήρωσαν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, φαίνεται να παρακολουθούν τηλεόραση περισσότερες από τρεις ώρες την ημέρα.

Σύμφωνα με τον κ. Βρυωνίδη, ο κυπριακός λαός θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί από μια παθητική, νωχελική στάση απέναντι στα γεγονότα και τις καταστάσεις της ζωής.

Αποκαρδιωτικά είναι και τα αποτελέσματα της έρευνας που αφορά στη χρήση της τεχνολογίας. Ενώ το 50% του πληθυσμού της Ευρώπης χρησιμοποιεί καθημερινά το διαδίκτυο και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, στην Κύπρο το ποσοστό αυτό μόλις που αγγίζει το 20%, ενώ οι μισοί Κύπριοι είτε δεν έχουν πρόσβαση είτε δεν χρησιμοποιούν ποτέ τις τεχνολογίες της πληροφορίας.

Η έρευνα έδειξε ακόμα ότι η Κύπρος μαζί με τη Βουλγαρία βρίσκονται στην τελευταία θέση σε ό,τι αφορά την εμπιστοσύνη με την οποία οι πολίτες βλέπουν ή αξιολογούν τους συνανθρώπους τους. Η κυπριακή κοινωνία είναι χαμηλής εμπιστοσύνης προς τον συνάνθρωπο, όλοι νοιάζονται για τις οικογένειές τους και λείπει το στοιχείο της εθελοντικής εισφοράς. Επίσης διεφάνη ότι είμαστε ο πλέον θρησκευόμενος λαός της Ευρώπης.

Ωστόσο, ο βουλευτής του ΔΗΣΥ Τάσος Μητσόπουλος έθεσε το ερώτημα πώς γίνεται ένας θρησκόληπτος λαός με φάρο το αγάπα τον πλησίον σου, συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται με τους γείτονές του ή με τους αλλοδαπούς;

Το πλέον σημαντικό είναι πως είμαστε πρωταθλητές στο ρατσισμό και την ξενοφοβία στην Ευρώπη. Τα στοιχεία της έρευνας καταδεικνύουν την ύπαρξη ρατσιστικών τάσεων, οι οποίες επιβεβαιώνονται και από καθημερινές πρακτικές αντιμετώπισης των ξένων μεταναστών, ανθρώπων διαφορετικού χρώματος, φυλής, θρησκείας σε πολλά επίπεδα της κοινωνικής ζωής.

Συγκεκριμένα οι Κύπριοι, ενώ δεν θα είχαν ιδιαίτερο πρόβλημα να επιτρέπεται η είσοδος σε μετανάστες που ανήκουν στην ίδια φυλή με αυτούς, ωστόσο, περισσότερο από όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, θα επιθυμούσαν να μην επιτρέπεται η είσοδος σε μετανάστες διαφορετικού πολιτισμικού υπόβαθρου.

Εδώ καταγράφεται μια παραδοξότητα, αφού μια χώρα όπως η Κύπρος που μέχρι πρότινος εξήγαγε μετανάστες σε τέτοιο βαθμό που να υπάρχει άλλη μια Κύπρος στο εξωτερικό, τώρα να συμπεριφέρεται με ρατσιστική τάση προς τους αλλοδαπούς.

Ένα από τα θετικά στοιχεία της έρευνας, είναι πως το αίσθημα ασφάλειας των Κυπρίων σε σχέση με το αν φοβούνται να πέσουν θύμα εγκληματικής ενέργειας, είναι αρκετά ψηλό. Το 67,6% δήλωσε ότι δεν ανησυχεί καθόλου, ενώ παράλληλα παρουσιάζεται να αξιολογεί θετικά τους θεσμούς (Βουλή, Δικαιοσύνη, Αστυνομία).

40,9%

των Κυπρίων παρακολουθεί τρεις τουλάχιστον ώρες τηλεόραση την ημέρα, ενώ ένα στα δύο άτομα άνω των 65 ετών καθώς και άτομα που ολοκλήρωσαν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, φαίνεται να παρακολουθούν τηλεόραση περισσότερες από τρεις ώρες την ημέρα

Έξαρση λεκτικής βίας

Ο ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣτης Υπάτης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες αναφέρθηκε σε έξαρση της λεκτικής βίας προς τους αλλοδαπούς και ζήτησε την ενσωμάτωση τους στην κοινωνία με την εργοδότηση και παράλληλη πληροφόρηση της κοινής γνώμης.

Ο ανώτερος λειτουργός στο Γραφείο του Επιτρόπου Διοίκησης Άριστος Τσιάρτας αναφέρθηκε στην αύξηση γενικά της εγκληματικότητας στην Κύπρο, αλλά και των κρουσμάτων ρατσιστικής βίας και διερωτήθηκε τι απέγιναν πέντε υποθέσεις βίας κατά αλλοδαπών σε σχολεία, δρόμους ή αλλού. Η εκπρόσωπος του Υπουργείου Εσωτερικών ανέφερε ότι ο Υπουργός Εσωτερικών εισηγήθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο τη σύσταση Συμβουλευτικής Επιτροπής για την ένταξη των αλλοδαπών στην κοινωνία με τη συμμετοχή όλων των αρμοδίων.

Ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Πανίκος Σταυριανός είπε ότι αν ακουγόταν η εισήγηση για σύσταση ανεξάρτητης Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας, θα λύνονταν αρκετά προβλήματα βίας, αφού θα δίνονταν άμεσες κατευθύνσεις για την πρόληψη νέων. Η βουλευτής του ΑΚΕΛ Στέλλα Μισιαούλη ανέφερε ότι ένα σημαντικό στοιχείο που μας φοβίζει είναι ότι υπάρχει μια ατομοκεντρική κοινωνία, ένας κτητικός ατομικισμός.

«Η βία είναι ένα φαινόμενο δομικό που επηρεάζει όλη την κοινωνία και πρέπει οι πολιτικές αντιμετώπισης να είναι οριζόντιες και να αφορούν όλες τις πτυχές», δήλωσε η βουλευτής του ΔΗΣΥ Στέλλα Κυριακίδου, προσθέτοντας ότι «είναι δική μας θέση και πολιτική διαχρονικά η ανάγκη να υπάρχουν πολύ πιο συγκροτημένες, συγκεκριμένες δράσεις που να ενισχύουν την κυπριακή οικογένεια, που να μπορούν να δουλέψουν σε επίπεδο πρόληψης ώστε να μην περνούν αρνητικά στερεότυπα στα παιδιά μας. Η έρευνα καταδεικνύει ότι «είμαστε μια από τις πιο ρατσιστικές και ξενοφοβικές χώρες, ότι είμαστε η χώρα με τη λιγότερη ανεκτικότητα αποδοχής της διαφορετικότητας χρώματος και θρησκείας όσον αφορά τα πρόσωπα, είμαστε μια χώρα με τη χαμηλότερη ανοχή ανθρώπων με σεξουαλική διαφορετικότητα και παιδιά εκτός γάμου», είπε σε δηλώσεις του για το θέμα ο βουλευτής του ΔΗΚΟ Στέλιος Ιερωνυμίδης.

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΗ

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 10-3-2011

ΤΗΛΕΟΠΛΗΚΤΟΥΣ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ, ΜΑΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ ΕΡΕΥΝΑ

Είμαστε για τις... σαπουνόπερες

Είμαστε ρατσιστές - όχι μόνο με τους ξένους αλλά και με τους ομοεθνείς μας σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαφορετικότητα – είμαστε ξενοφοβικοί, ατομοκεντρικοί, αδιάφοροι και αδρανείς έναντι των κοινωνικών δρώμενων, είμαστε παθητικοί και αποστασιοποιημένοι από ένα σύνολο σημαντικών θεμάτων, πάσχουμε από έλλειψη εμπιστοσύνης και έχουμε υποβαθμισμένη αλληλεγγύη. Καθυστερούμε παράλληλα να ενταχθούμε στην κοινωνία της πληροφορίας, αλλά παίρνουμε τα πρωτεία στο να καθόμαστε μπροστά στην τηλεόραση και να παρακολουθούμε πρωινάδικα και σαπουνόπερες...

Τα μόνα που χρεώνονται στα θετικά μας είναι ότι αισθανόμαστε περισσότερη ασφάλεια στον τόπο μας σε σύγκριση με τους πολίτες άλλων ευρωπαϊκών χωρών, είμαστε σχετικά ικανοποιημένοι από τις υπηρεσίες υγείας και το φορολογικό σύστημα, είμαστε σχετικά ικανοποιημένοι από το βιοτικό μας επίπεδο, έχουμε εμπιστοσύνη στους πολιτειακούς θεσμούς και δείχνουμε διάθεση συνεισφοράς σε φορολογίες... Εάν τώρα συγκρίνει κανείς τα «θετικά» μας με την αδιαφορία και την παθητικότητα που μας διακατέχει, δεν θα είχε άδικο να τα ερμηνεύσει και ως αρνητικά...

Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά μάς τα προσδίδει Ευρωπαϊκή Κοινωνική Έρευνα (ΕΚΕ), η οποία, σε ό,τι αφορά την Κύπρο, διενεργήθηκε από το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου ως ο φορέας της εθνικής συμμετοχής της χώρας μας στο εν λόγω πρόγραμμα. Η έρευνα διενεργήθηκε μεταξύ Σεπτεμβρίου – Δεκεμβρίου του 2008, έλαβε δείγμα με προσωπικές συνεντεύξεις από 1.600 νοικοκυριά, βραβεύτηκε με το «Descartes Prize» που είναι το υψηλότερο ευρωπαϊκό βραβείο των κοινωνικών επιστημών και την επεξεργάστηκαν ο αντιπρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου, Κώστας Γουλιάμος και ο επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας, δρ Μάριος Βρυωνίδης. Η έρευνα παρουσιάστηκε στη χθεσινή συνεδρία της Επιτροπής Εγκληματικότητας της Βουλής, η οποία συζήτησε το θέμα «του φαινομένου της εντεινόμενης κοινωνικής βίας και της ανάγκης υιοθέτησης μέτρων για καταπολέμηση των αιτιών που την προκαλούν».

Λατρεία με το χαζοκούτι

Το πρώτο στοιχείο της έρευνας αφορά στην τηλεόραση και μέσα από 17 άλλες χώρες που είναι η Βουλγαρία, η Αγγλία, η Ρωσία, η Εσθονία, η Πορτογαλία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Πολωνία, η Γερμανία, η Δανία, η Ισπανία, η Φινλανδία, η Σλοβενία, η Δανία, η Ελβετία και η Σουηδία, παίρνουμε την πρωτιά στην τηλεθέαση. Μας ακολουθεί από κοντά η Βουλγαρία, ενώ όλες οι άλλες χώρες βρίσκονται μακράν από εμάς, με τελευταία τη Σουηδία.

Συγκεκριμένα και ενώ το 2006 το ποσοστό των Κυπρίων που παρακολουθούσε καθημερινά πάνω από 3 ώρες τηλεόραση ήταν κοντά στο 30%, το 2008 ανήλθε σχεδόν στο 50%. Αν κρίνει μάλιστα κανείς από το τι παρακολουθούν οι Κύπριοι, που δεν είναι άλλα από σαπουνόπερες και άλλα συναφή, τότε τα αποτελέσματα είναι ακόμα πιο αποκαρδιωτικά. Την ίδια στιγμή είμαστε από τους τελευταίους στην ανάγνωση εφημερίδων, πράγμα που σύμφωνα με τους ακαδημαϊκούς που επεξεργάστηκαν την έρευνα, μας προσδίδει μια στάση παθητική/ νωχελική απέναντι στα γεγονότα και τις καταστάσεις της ζωής.

Περίπου στον πάτο είμαστε και σε ό,τι αφορά τη χρήση του διαδικτύου. Στις σκανδιναβικές χώρες το ποσοστό ανέρχεται στο 50%, ενώ στην Κύπρο αγγίζει μόλις το 20%. Οι μισοί, δε, Κύπριοι δεν έχουν καν πρόσβαση στην ηλεκτρονική επικοινωνία.

Κοινωνία καχυποψίας

Αντίθετα με την τηλεθέαση, η Κύπρος και η Βουλγαρία βρίσκονται στην τελευταία θέση σε ό,τι αφορά την εμπιστοσύνη προς τους συνανθρώπους τους. Θεωρούν συγκεκριμένα ότι οι συμπολίτες τους διακατέχονται από αλλότρια κίνητρα στις κοινωνικές τους σχέσεις και όχι από ανιδιοτελή διάθεση ή αλληλέγγυα δράση.

Πρωταθλητές στο ρατσισμό

Ένα από τα κρίσιμα ερωτήματα που τέθηκαν στους συμμετέχοντες στην έρευνα ήταν η στάση τους έναντι της παρουσίας των ξένων στη χώρα τους. Τα αποτελέσματα είναι κάτι παραπάνω από θλιβερά, αφού ερχόμαστε πρώτοι στις ρατσιστικές τάσεις. Διεφάνη συγκεκριμένα πως ενώ δεν θα είχαμε ιδιαίτερο πρόβλημα με την είσοδο μεταναστών που ανήκουν στην ίδια φυλή με εμάς, ωστόσο περισσότερο από όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, δεν επιθυμούμε την είσοδο μεταναστών διαφορετικού πολιτισμικού υπόβαθρου.

Οι Κύπριοι εμφανίζονται ρατσιστές και σε ό,τι αφορά τους ίδιους τους ομοεθνείς τους. Δυσκολεύονται δηλαδή να δεχθούν τη διαφορετικότητα στις σεξουαλικές προτιμήσεις και γενικά σε ό,τι έχει να κάνει με στάση ζωής που είναι διαφορετική από τη δική τους.

Παρόλα, πάντως, τα αρνητικά στοιχεία, η ανάγνωση των ευρημάτων της έρευνας με βάση τις ηλικιακές ομάδες και το επίπεδο μόρφωσης των συμμετεχόντων δείχνει ότι γενικά οι Κύπριοι πιο νεαρής ηλικίας και με ψηλότερη μόρφωση καθίστανται πιο δεκτικοί ως προς τη διαφορετικότητα, είτε αυτή αφορά στην εθνική καταγωγή, είτε στη θρησκεία, είτε στη σεξουαλικότητα.

Πηγή: Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ»

10/03/2011

Ποίημα της εβδομάδας 218

Μετά το δείπνο

Ξαφνική νυχτερίδα κι ολούθενες

υπερπληθώρα σελήνης.

Μα η αλήθεια είν’ η έσχατη μεταμόρφωση

πλάνης

-φρενοπληξία.

Λες είμαι άρρωστος αλλ’ αυτό δεν υπόκειται

στην ιατρική. μπορώ να ξεπεθαίνω.

Κι’ αναστοχάζομαι κάθοντας ήρεμα

στην μόνη μου καρέκλα.

Διευθυντής του μηδενός έχω δικούς μου χειρισμούς

θρησκείας.

υφίσταμαι τη ζωή ωσάν περιφραστικός γαλαξίας

όσιος του κακού και μάρτυρας του πόνου.

Χάρμα η ξιπολιά σε καλοκαίρια ρωμαίικα!

Νίκος Καρούζος

Συντάξεις πείνας και ρατσισμού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σε πολύ λίγα χρόνια οι συνταξιούχοι στις ΗΠΑ θα πρέπει να κάνουν δραματικές επιλογές για να επιβιώσουν, προσπαθώντας να λύσουν τα προβλήματα στέγασης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και διατροφής με μια διαρκώς μειούμενη σύνταξη. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει έρευνα που έγινε από την εφημερίδα «Ουάσιγκτον Ποστ», τον Οργανισμό Κάιζερ και το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ.

ΟΜΩΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ, αναδεικνύεται, πέραν του γενικού προβλήματος των συνταξιούχων, και το ειδικότερο πρόβλημα των συνεχιζόμενων φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ. Οπως προκύπτει, στο σημερινό ασφαλιστικό σύστημα που απαιτεί από τον ασφαλισμένο να διατηρεί προσωπικό αποταμιευτικό λογαριασμό για τη σύνταξή του μόνο ένας στους τέσσερις Αφροαμερικανούς έχει αυτήν τη δυνατότητα, ενώ η αναλογία για τους ισπανόφωνους είναι ακόμη χειρότερη, αφού υπολογίζεται ότι μόλις ο ένας στους έξι έχει τέτοιο λογαριασμό. Αντιθέτως, το ποσοστό των λευκών εργαζομένων με προσωπικό λογαριασμό συνταξιοδότησης ξεπερνά το 50%.

Οπως υπολογίζεται, το 2050, οι λευκοί συνταξιούχοι θα είναι μια μικρή μειοψηφία. Ετσι, το πρόβλημα της επιβίωσης θα αφορά στη συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων και, κυρίως, τους μαύρους και τους ισπανόφωνους.

ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ αντανακλά τα σημερινά επίπεδα των αμοιβών και των ανισοτήτων που επικρατούν. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι τα ποσοστά φτώχειας για τους ηλικιωμένους μαύρους και ισπανόφωνους είναι διπλάσια από τα ποσοστά των λευκών.

Η εισοδηματική ανισότητα αποτυπώνεται και στα στοιχεία για τα αμερικανικά νοικοκυριά την περίοδο 2005-2009, κατά την οποία το μέσο ετήσιο εισόδημα των λευκών ήταν 55.896 δολάρια, των μαύρων 34.440 δολάρια και των ισπανόφωνων 40.946 δολάρια.

ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ αυτά προκύπτει ότι ένας μικρός αριθμός εργαζομένων ανεξαρτήτως χρώματος μπορεί να αποταμιεύει, ή να πληρώνει μια ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία για να εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή σύνταξη στο μέλλον. Ο αριθμός αυτός είναι πολύ μικρότερος για τους Αφροαμερικανούς και τους ισπανόφωνους.

Οι εισοδηματικές διαφορές αντανακλώνται και στη σημερινή οικονομική κατάσταση των συνταξιούχων στις ΗΠΑ, αφού το ποσοστό των λευκών συνταξιούχων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας είναι 8%, ενώ των μαύρων 20% και των ισπανόφωνων 19%.

ΟΠΩΣ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ, οι φυλετικές διακρίσεις, που έχουν καταργηθεί επισήμως στις ΗΠΑ τη δεκαετία του '60, συνεχίζουν να υφίστανται και να ενισχύονται σε περιόδους κρίσης, αναδεικνύοντας το πιο αποτρόπαιο πρόσωπο του καπιταλισμού.

ΑΠ' ΤΗΝ ΑΛΛΗ, η έρευνα επισημαίνει το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούν οι μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού συστήματος και ειδικά του συνταξιοδοτικού, όπου ο εργαζόμενος οφείλει μόνος του (χωρίς συνεισφορά των εργοδοτών και του κράτους) να αποταμιεύει για να καλύψει τη μελλοντική του σύνταξη, είτε σε προσωπικό αποταμιευτικό λογαριασμό, είτε στο επιχειρησιακό ταμείο, είτε στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.

"ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ" 27-2-2011

Οι «ανταγωνιστές»

Από τη μια, όλοι γνωρίζουν ότι το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης απαιτεί την καταστροφή ενός μέρους του κεφαλαίου. Απ΄ την άλλη, καμιά μεγάλη καπιταλιστική οικονομία δεν θέλει αυτή η καταστροφή να γίνει στη δική της «επικράτεια». Ετσι φτάνουμε στη διελκυστίνδα μεταξύ των χωρών που παρουσιάζουν πλεόνασμα στις εμπορικές τους συναλλαγές και των χωρών που παρουσιάζουν ελλείμματα. Αυτή τη στιγμή, την πρώτη κατηγορία εκπροσωπούν η Κίνα και η Γερμανία, ενώ τη δεύτερη κατηγορία εκπροσωπούν οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Εχουμε λοιπόν το εξής φαινομενικά παράδοξο: ενώ η «ανταγωνιστικότητα» είναι το ευαγγέλιο των απανταχού της γης καπιταλιστών, στην προκείμενη περίπτωση βρίσκουμε τον ένα να προσπαθεί να «καταστρέψει» την ανταγωνιστικότητα του άλλου...

Τι άλλο σημαίνει η απαίτηση της κυβέρνησης των ΗΠΑ προς την κυβέρνηση της Κίνας να ανατιμήσει το γουάν έναντι του δολαρίου;

Τι άλλο σημαίνει η επιμονή της Γερμανίας να διατηρεί σε χαμηλά επίπεδα την ισοτιμία του ευρώ έναντι του δολαρίου;

Από τη μια, όλοι μαζί ζητούν από τους λαούς, τη μείωση του εισοδήματος, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τη διαρκώς φθηνότερη εργατική δύναμη, όλα αυτά για την «ανταγωνιστικότητα». Απ' την άλλη, στις μεταξύ τους σχέσεις και εξαιτίας των αντιθέσεών τους ζητούν ο ένας απ' τον άλλο να μειώσει την «ανταγωνιστικότητά» του.

Αποδεικνύεται λοιπόν ότι η «ανταγωνιστικότητα» είναι ένας κοινός ζυγός υπό τον οποίο οι εργαζόμενοι σε ΗΠΑ, Κίνα, Γερμανία, σε όλο τον κόσμο, θα ξεζουμίζονται για να διασφαλίζεται και να αναπαράγεται το καπιταλιστικό κέρδος. Οταν όμως πρόκειται για το μοίρασμα της λείας μεταξύ των καπιταλιστών, τότε η «ανταγωνιστικότητα» γίνεται... πρόβλημα.

"ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ" 27-2-2011

«ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ» «Μηχανή» κατασκευής εργαζομένων χωρίς μόρφωση και δικαιώματα

Η πολιτική της «Διά Βίου Μάθησης» αφαιρεί το δικαίωμα στη μόρφωση και κατασκευάζει φθηνούς εργαζόμενους - εργαλεία, που θα χρησιμοποιούνται και θα «ανανεώνονται» απ' τους εργοδότες

«Διά Βίου Μάθηση», τρεις λέξεις στη σειρά που, ως σύνολο, αποκτούν ένα πολύ θετικό φορτίο. Οι τρεις αυτές λέξεις, όμως, είναι το «όνομα» μιας ολόκληρης πολιτικής που φέρνει μια νέα σύνδεση της εκπαίδευσης με την εργασία, με στόχο να σαρώσει κάθε δικαίωμα στη μόρφωση, κάθε δικαίωμα στη δουλειά. Το βάρος που δίνει η κυβέρνηση σε αυτή την πολιτική την έχει οδηγήσει ακόμα και σε μια προπαγάνδα με ποσοστά δημοσκοπήσεων, που εύκολα καταρρίπτεται.

Σε δημοσκόπηση, πριν την πρώτη συνεδρίαση του «Συμβουλίου Διά Βίου Μάθησης και σύνδεσης με την απασχόληση» (ΣΕΒ, ΓΣΕΕ, Περιφέρειες, Δήμοι κ.ά.) εμφανίζεται ένα ποσοστό 93% που πιστεύει ότι η Διά Βίου Μάθηση στην Ελλάδα χρειάζεται ενίσχυση. Το στοιχείο αυτό επανέλαβε η υπουργός Παιδείας, Α. Διαμαντοπούλου, στη συνεδρίαση του Συμβουλίου, για να αποδείξει την καθολική αποδοχή της πολιτικής της κυβέρνησης. Η ίδια η δημοσκόπηση - που παρήγγειλε και δημοσίευσε το υπουργείο Παιδείας - αποδεικνύει το αποτυχημένο επικοινωνιακό παιχνίδι της κυβέρνησης: Το 91% συνδέει τη «Διά Βίου Μάθηση» με την ευχαρίστηση που προσφέρει η διαδικασία εκμάθησης πραγμάτων και 84% με την ολοκλήρωση της προσωπικότητας. Οταν, όμως, φτάνουμε στο «κρίσιμο» ερώτημα (πόσο ενημερωμένοι είναι οι εργαζόμενοι για την πολιτική της Διά Βίου Μάθησης) τα αποτελέσματα είναι αποκαλυπτικά: 37% δηλώνει «όχι και τόσο ενημερωμένο» και το 34% «καθόλου ενημερωμένο». Σύνολο: 71% δεν γνωρίζει!

«Διά Βίου Μάθηση» για ευέλικτο αναλώσιμο εργατικό δυναμικό

Μετά τη δημοσκόπηση που «έπαιξε» σε όλα τα κυρίαρχα ΜΜΕ ήρθε η «τελετή» της πρώτης συνεδρίασης του «Συμβουλίου Διά Βίου Μάθησης και σύνδεσης με την απασχόληση», όπου ο πρωθυπουργός, η υπουργός Εργασίας και η υπουργός Παιδείας είπαν μεταξύ άλλων:

* Γ. Παπανδρέου: «Χρειαζόμαστε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που συνδέεται με την παραγωγή και με πολύ διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα».

* Λ. Κατσέλη: «Ενας νέος που τελειώνει το Πανεπιστήμιο ή το ΤΕΙ θα χρειαστεί στη ζωή του να αλλάξει ίσως επάγγελμα κάτω απ' τις σημερινές συνθήκες τέσσερις και πέντε, αν όχι περισσότερες, φορές. Επομένως, το βασικό ζήτημα που τίθεται για όλους εμάς είναι πώς προετοιμάζουμε τον νέο άνθρωπο, τον εργαζόμενο να προσαρμοστεί σε αυτές τις αλλαγές που γίνονται».

* Α. Διαμαντοπούλου: «Σε ζήτηση νέων θέσεων εργασίας, ο πιο γοργά αναπτυσσόμενος επαγγελματικός κλάδος σε βάθος δεκαετίας θα αφορά τεχνικούς και συναφή επαγγέλματα και εργαζόμενους στις πωλήσεις. Αυτό σημαίνει πως η χώρα τα αμέσως επόμενα χρόνια θα έχει ανάγκη από επαγγελματίες και τεχνίτες με τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση».

Η Διά Βίου Μάθηση, λοιπόν, δεν είναι απλά μια ενίσχυση της κατάρτισης (όπως γίνεται προς το παρόν με 2 δισ. ευρώ), αλλά μια τελείως διαφορετική αντίληψη για τη σημασία της μόρφωσης και της εκπαίδευσης. Στόχος είναι να θεωρούν «φυσιολογικό» οι εργαζόμενοι ότι θα αλλάζουν πέντε, έξι και επτά επαγγέλματα κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Η πλειοψηφία των θέσεων εργασίας που έχει ανάγκη η «αγορά» (οι εργοδότες) συνδέεται με μια τεχνική και επαγγελματική κατάρτιση, η οποία θα μπορεί διαρκώς να ανανεώνεται. Οι όροι «κατάρτιση» και «μάθηση» εξάλλου, επιλέγονται ακριβώς γιατί υποδηλώνουν πρόσκαιρη γνώση που απαξιώνεται γρήγορα.

Με λίγα λόγια, χρειάζονται μια μεγάλη μάζα φθηνού «ευέλικτου» και «αναλώσιμου» εργατικού δυναμικού που δεν ...έχει ανάγκη την ολοκληρωμένη μόρφωση. Αυτό, βέβαια, δεν το λένε, αλλά το μεταφράζουν ως σύνδεση της εκπαίδευσης με τις ανάγκες της «αγοράς εργασίας». Την «αγορά εργασίας», όμως, δεν την ορίζουν άλλοι απ' τους κεφαλαιοκράτες, οι οποίο επενδύουν με κριτήριο το κέρδος τους. Ανάλογα με τους ανταγωνισμούς τους, τις συμπράξεις τους, τις ζημιές που μπορεί να έχουν θα κατευθυνθούν στον α ή β κλάδο, στην εισαγωγή της α ή β τεχνολογίας κ.α. Οταν γίνονται οι αλλαγές αυτές - μέσα σε μια επιχείρηση, έναν κλάδο, ένα μονοπώλιο - πρέπει να υπάρχει ένα «έτοιμο» και εύκολα επανακαταρτίσιμο εργατικό δυναμικό.

Κυνήγι «πιστοποιητικών» για «εξασφάλιση» της ανασφάλειας!

Για να επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι στήνεται ένας ολόκληρος μηχανισμός «Διά Βίου Μάθησης», που ξεκινάει απ' το σχολείο και φτάνει στο πανεπιστήμιο, στα ΤΕΙ, στις σχολές κατάρτισης, στα ΙΕΚ, σε κάθε δημόσια ή ιδιωτική εκπαιδευτική δομή. Το σχολείο της «αγοράς» που κατασκευάζει η κυβέρνηση δε θα είναι ενιαίο, άλλο πρόγραμμα σπουδών θα έχει το ένα σχολείο και άλλο το διπλανό. Τα βασικά μαθήματα θα διδάσκονται με κριτήριο τις «τοπικές» ιδιαιτερότητες και τη «χρηστική» τους αξία στην «αγορά», ενώ μαθήματα και δραστηριότητες που θα συνδέονται με την επιχειρηματικότητα θα ενισχυθούν ιδιαίτερα.

Στην Ανώτατη Εκπαίδευση τα προγράμματα σπουδών θα μετατραπούν σε προγράμματα ...κατάρτισης (προγράμματα «μενού», σύμφωνα με την υπουργό Παιδείας). Στην πλειοψηφία των σχολών οι απόφοιτοι θα έχουν μια γενική κατάρτιση σε ένα αντικείμενο, η οποία θα μπορεί να αλλάξει με μια επανακατάρτιση, που θα αποδεικνύεται με πιστοποιητικά και βεβαιώσεις. Με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων (μια κλίμακα προσόντων που έχει θεσμοθετήσει στο νόμο για τη Διά Βίου Μάθηση η κυβέρνηση) τα πτυχία, οι βεβαιώσεις και τα πιστοποιητικά θα είναι ένα σύνολο (το οποίο διαρκώς θα πρέπει να ανανεώνεται) που θα το κρίνει ο εργοδότης.

Ολη αυτή τη διαδικασία προσπαθούν να την περάσουν ως «ανάγκη της νέας εποχής», ανάγκη επιμόρφωσης του εργαζόμενου κ.ά. Δεν πρόκειται για οργανωμένη επιμόρφωση σε ένα αντικείμενο, αλλά λίγα «μαθήματα» για (υποχρεωτική) αλλαγή ειδικότητας ή επαγγέλματος. Δεν πρόκειται για «ελευθερία επιλογής», αλλά για καταναγκασμό, ώστε να διατηρηθεί ένας μικρός μισθός ή να βρεθεί μια καινούρια σύμβαση. Οι νέοι πρέπει να γνωρίζουν, από νωρίς, ότι άλλο θα σπουδάσουν, με άλλο θα ασχοληθούν και μπορεί να «περιπλανηθούν» (σε όλη την ΕΕ) για ένα μεροκάματο πείνας.

Ατομική «διαδρομή» αμάθειας για ατομική σύμβαση εργασίας

Οι νέοι «όροι» που χρησιμοποιούν δεν είναι καθόλου τυχαίοι. Το δικαίωμα στη μόρφωση μετατρέπεται σε «ευκαιρία» «ατομικής εκπαιδευτικής διαδρομής». Ο καθένας, δηλαδή, θα έχει την προσωπική του ευθύνη για την «εκπαιδευτική» του πορεία. Με τις αναδιαρθρώσεις που προωθούν, δηλαδή, αφαιρούν ό,τι έχει απομείνει απ' αυτή τη λειψή «δημόσια» Παιδεία, που βήμα - βήμα γκρεμίζουν. Δε θα είναι, καν, υποχρέωση του αστικού κράτους η μόρφωση των μαθητών με ενιαία προγράμματα σπουδών. Τα πτυχία των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ δε θα έχουν καμία διαφορά από πτυχία κολεγίων, ιδιωτικών ΙΕΚ κ.ά. Θα είναι προγράμματα κατάρτισης και η ουσιαστική επιστημονική γνώση θα περιορίζεται σε έναν πολύ μικρό αριθμό φοιτητών (μέσω των Κέντρων Αριστείας κ.ά.). Μάλιστα, στα πανεπιστήμια θα συμπεριλαμβάνονται και μονοετή και διετή προγράμματα κατάρτισης.

Πρόκειται για πλήρη διάλυση και κατασκευή μιας νέας «Παιδείας», που καμία σχέση δεν έχει με τη μόρφωση, με την επιστημονική γνώση, με την υψηλού επιπέδου τεχνική εκπαίδευση για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο. Ο καθένας θα κάνει μια «συλλογή» πιστοποιητικών και βεβαιώσεων, την οποία θα κρίνει ο εργοδότης. Μπορεί για ένα διάστημα να σε προσλάβει, λίγο μετά να σε στείλει για επανακατάρτιση (με δικά σου έξοδα) ή να σε απολύσει. Η ατομική «συλλογή» πιστοποιητικών δε θα μοιάζει με καμία άλλη (ακόμα και αν μιλάμε για δύο πτυχιούχους πανεπιστημίων με το ίδιο αντικείμενο). Συνεπώς, η «ατομική εκπαιδευτική διαδρομή» θα φέρει ως απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη τη γενίκευση των ατομικών συλλογικών συμβάσεων. Το «μοντέλο» της «Διά Βίου Μάθησης» είναι σχεδιασμένο (από τα επιτελεία της καπιταλιστικής ΕΕ) για να εξυπηρετεί τα (ευκαιριακά) συμφέροντα των εργοδοτών. Είναι σχεδιασμένο για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Η «Διά Βίου Μάθηση» είναι η «διαδρομή» που θα οδηγήσει στην αφαίρεση κάθε δικαιώματος στη μόρφωση και τη δουλειά.

Γεράσιμος ΧΟΛΕΒΑΣ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 20-2-2011

Όσοι γράφουν με το χέρι μαθαίνουν καλύτερα

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ:
Οι μαθητές και οι ενήλικοι που γράφουν με το χέρι, αντί να πληκτρολογούν, μαθαίνουν καλύτερα, υποστηρίζουν Νορβηγοί ερευνητές, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Αdvancesin Ηaptics. Το ίδιο συμβαίνει και με όσους διαβάζουν από ένα βιβλίο, αντί από μια οθόνη, σύμφωνα με τη νορβηγική έρευνα, η οποία έρχεται να αναδείξει τη σημασία των παραδοσιακών μεθόδων μάθησης, που τείνουν να εκλείψουν στη σύγχρονη κοινωνία λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων. Εξάλλου, μια δεύτερη αμερικανική έρευνα διαπίστωσε ότι οι μαθητές που μετά το διάβασμα, καλούνται να κάνουν τεστ απομνημόνευσης σε σχέση με αυτά που διάβασαν, θυμούνται περισσότερα πράγματα και έχουν καλύτερες επιδόσεις σε σχέση με όσους διαβάζουν ξανά και ξανά το ίδιο μάθημα ή με όσους φτιάχνουν αναλυτικά διαγράμματα για να θυμούνται τι διάβασαν πριν.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Αν Μάνγκεν του Πανεπιστημίου Στάβανγκερ, έκαναν πειράματα με δύο ομάδες εθελοντών, οι οποίοι κλήθηκαν να μάθουν να γράφουν σε μια γλώσσα με άγνωστο αλφάβητο, η οποία περιλάμβανε 20 γράμματα. Η μια ομάδα έπρεπε να μάθει να γράφει με το χέρι διαβάζοντας από βιβλίο και η άλλη με πληκτρολόγιο υπολογιστή διαβάζοντας από οθόνη. Μετά από ενάμιση μήνα, τα τεστ έδειξαν ότι όσοι είχαν μάθει με τον παλιό τρόπο να διαβάζουν και να γράφουν, δηλαδή με το βιβλίο και το χέρι τους, τα πήγαν καλύτερα σε σχέση με όσους έμαθαν στον υπολογιστή. Μεταξύ άλλων, ο συγκριτικός έλεγχος του εγκεφάλου έδειξε ότι η πρώτη ομάδα εμφάνιζε ενεργοποίηση της περιοχής του Μπροκά, ενώ η δεύτερη ελάχιστη ή καθόλου.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, φαίνεται πως το γράψιμο και η ανάγνωση εντυπώνουν καλύτερα τη γνώση στο νου των ανθρώπων σε σχέση με το γράψιμο με πληκτρολόγιο και την ανάγνωση από οθόνη. Όπως επισημαίνουν, η παραδοσιακή γραφή και ανάγνωση ενεργοποιούν περισσότερο τις αισθήσεις μας και προσφέρουν εντονότερα σήματα ανάδρασης από τους μύες και τα άκρα των δακτύλων μας (σε σχέση με την επαφή των χεριών με το πληκτρολόγιο), με συνέπεια η παλιά καλή μέθοδος να ενισχύει πιο αποτελεσματικά τον εγκεφαλικό μηχανισμό μάθησης. Παράλληλα, επειδή απαιτείται περισσότερος χρόνος και νοητική προσπάθεια για να γράψει κανείς με το χέρι, αυτό βοηθά στην εντύπωση της μνήμης.
Η δεύτερη έρευνα του δρα Τζέφρι Κάρπικε του Πανεπιστημίου Περντιού των ΗΠΑ, που δημοσιεύτηκε στο Science, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι παραδοσιακές μέθοδοι διδασκαλίας στην τάξη, που περιλαμβάνουν την απομνημόνευση χρονολογιών και κλίσεων ανωμάλων ρημάτων, είναι καλύτερες στο να αποτυπώνουν τις γνώσεις στο νου των μαθητών, σε σχέση με άλλες πιο σύγχρονες εκπαιδευτικές μεθόδους που αποφεύγουν την απομνημόνευση. Τα πειράματα των ερευνητών έδειξαν ότι όσοι μαθητές καλούνται να απαριθμήσουν, να απαγγείλουν κ.λπ. τα μαθήματά τους λίγο μετά την ανάγνωσή τους, τα θυμούνται μετά καλύτερα (βραχυπρόθεσμη μνήμη), σε σχέση με όσους απλώς τα έχουν διαβάσει πολλές φορές. Αυτή η διαδικασία φαίνεται να αποτυπώνει τα δεδομένα καλύτερα στην μνήμη, από όπου ανακαλούνται αργότερα με μεγαλύτερη ευκολία, ακόμα και μετά το πέρασμα αρκετού χρόνου (μακροπρόθεσμη μνήμη).

"Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ" 13-2-2011

Δεν υπάρχει «συνταγή της επιτυχίας»

Εξίσου αποτελεσματικά δύο εντελώς διαφορετικά εκπαιδευτικά συστήματα

Ενδιαφέροντα ήταν τα αποτελέσματα του τελευταίου μαθητικού διαγωνισμού ΡΙSΑ του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, αφού όπως φαίνεται δεν υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή για επιτυχία στο εκπαιδευτικό σύστημα. Στο διαγωνισμό/έρευνα συμμετείχαν 15χρονοι από 65 χώρες, ενώ αρίστευσαν οι μαθητές από τη Νότια Κορέα, τη Φινλανδία και την Ιαπωνία. Παράλληλα, οι Πορτογάλοι κατάφεραν να βελτιώσουν μέσα σε λίγα χρόνια θεαματικά τις επιδόσεις τους.

Ποιο σύστημα θα έπρεπε να «αντιγράψει» η κάθε χώρα για να βελτιωθούν οι επιδόσεις των δικών της μαθητών; Μία ματιά σε αυτές τις χώρες δείχνει ότι δεν υπάρχει «ιδανικό» σύστημα για την επιτυχία. Όπως φαίνεται, μάλιστα, μαθητές χωρών που ακολουθούν εντελώς διαφορετικά εκπαιδευτικά συστήματα αριστεύουν εξίσου. Απέναντι στο «χαλαρό», μη ανταγωνιστικό σύστημα της Φινλανδίας με τον άφθονο ελεύθερο χρόνο, βρίσκεται το αυστηρότατο και ανταγωνιστικότατο σύστημα της Νότιας Κορέας, που δεν επιτρέπει στους μαθητές να πάρουν ανάσα, ούτε στις διακοπές, ένα σύστημα που θα θύμιζε «κόλαση» σε οποιονδήποτε μαθητή στις δυτικές χώρες.

Προκύπτει σαφέστατα, επίσης, ότι κάθε εκπαιδευτικό σύστημα αποτελεί στοιχείο της εθνικής ταυτότητας κάθε χώρας και είναι προϊόν της νοοτροπίας, που επικρατεί στην κοινωνία της. Σε κάθε περίπτωση η σημασία του εκπαιδευτικού συστήματος είναι τεράστια. Οι ερευνητές του ΟΟΣΑ κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι εκπαιδευτικές πολιτικές συμβάλλουν κατά 94% στις επιδόσεις των μαθητών, ενώ το μερίδιο του ΑΕΠ κάθε χώρας, δηλαδή του πλούτου που παράγει, κατέχει μόλις το υπόλοιπο 6%.

Εντυπωσιακή η πρόοδος της Πορτογαλίας

Αν και οι Πορτογάλοι μαθητές δεν είναι ανάμεσα στους καλύτερους των χωρών του ΟΟΣΑ, η πρόοδός τους στις έρευνες της ΡΙSΑ είναι εντυπωσιακή.

Από το 2006 έως το 2009 κέρδισαν 17 θέσεις στην ανάγνωση/κατανόηση κειμένου, 21 στα μαθηματικά και 19 στις φυσικές επιστήμες. Αυτή η θεαματική πρόοδος εξηγείται από την ιδιαίτερη έμφαση, που δόθηκε τα τελευταία χρόνια στα παιδιά τα οποία προέρχονται από τα λιγότερο ευνοημένα κοινωνικά στρώματα και στην υποστήριξη με προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας εκείνων των μαθητών, που εμφανίζουν μαθησιακές δυσκολίες. Χάρις σε αυτήν την πολιτική, η Πορτογαλία είναι σήμερα η έκτη χώρα ανάμεσα στα μέλη του ΟΟΣΑ, που γεφυρώνει με τον καλύτερο τρόπο τις κοινωνικο-οικονομικές διαφορές των μαθητών. Είναι, επίσης, ανάμεσα στις χώρες, που καταγράφουν τα υψηλότερα ποσοστά άριστων μαθητών, προερχόμενων από τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα. Στην πρόοδο που σημείωσαν οι μαθητές στην Πορτογαλία συνέβαλε, επίσης, το γεγονός ότι οι καθηγητές ενθαρρύνονται να υποδεικνύουν λύσεις ή και συγκεκριμένες επιλογές στους μαθητές που προτίθενται να εγκαταλείψουν το σχολείο. Με κεντρική απόφαση, ο αριθμός των μαθητών που εξαιτίας των κακών τους επιδόσεων υποχρεώνονται να επαναλάβουν την ίδια τάξη μειώθηκε θεαματικά και δίδεται βάρος στην ενισχυτική διδασκαλία. Σε αυτούς τους μαθητές προσφέρονται ιδιαίτερα μαθήματα, προσωπικά ή σε μικρές ομάδες, εκτός του σχολικού ωραρίου. Τέλος, στην Πορτογαλία έχει τεθεί σε ισχύ ένα σύνθετο σύστημα αξιολόγησης. Δάσκαλοι και καθηγητές αξιολογούνται από συναδέλφους τους, οι οποίοι επιλέγονται από το εκπαιδευτικό συμβούλιο, ενώ τα εκπαιδευτικά προγράμματα που εκπονεί το υπουργείο Παιδείας αξιολογούνται από εθνικά και διεθνή ινστιτούτα ερευνών.

Έμφαση στην πειθαρχία

ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ

Στην τελευταία έρευνα της ΡΙSΑ, οι Νοτιοκορεάτες μαθητές πρώτευσαν στην ανάγνωση/κατανόηση κειμένου και τα μαθηματικά, ενώ κατετάγησαν δεύτεροι στις φυσικές επιστήμες. Ωστόσο, η επιτυχία του νοτιοκορεατικού μοντέλου βρίσκεται στον αντίποδα του φινλανδικού συστήματος. Το κύριο χαρακτηριστικό του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας είναι η καλλιέργεια ενός έντονου ανταγωνισμού ανάμεσα στους μαθητές. Τα μαθήματα αρχίζουν στις 7.30 το πρωί και τελειώνουν στις 3.00 ή και στις 4.00 το απόγευμα. Πολλές φορές, όμως, ο αγώνας για την επιτυχία, υποχρεώνει τους μαθητές να παραμένουν στα σχολεία τους για μάθημα έως τις 11.00 το βράδυ. Συνολικά, ένας μαθητής στη Νότια Κορέα μπορεί να μείνει και 15 ώρες την ημέρα στο σχολείο με αποτέλεσμα να μην έχει αρκετό χρόνο όχι μόνο για ξεκούραση, αλλά ούτε καν για ύπνο. Από γενιά σε γενιά, εξάλλου, διδάσκεται μια αρχή: «Οι τέσσερις ώρες ύπνου είναι επιτυχία. Οι πέντε αποτυχία». Οι μαθητές στη Νότια Κορέα, δεν απαλλάσσονται από το σχολείο ούτε στη διάρκεια των διακοπών τους. Όπως είναι φυσικό, αυτοί οι εντονότατοι ρυθμοί απαγορεύουν κάθε εξωσχολική δραστηριότητα. Τα μαθήματα γίνονται σε τάξεις των 40 μαθητών με τους καθηγητές, αυστηρούς στη συντριπτική τους πλειονότητα, να χρησιμοποιούν συχνά τη σωματική τιμωρία ως μέθοδο διαπαιδαγώγησης. Βασικό χαρακτηριστικό στη διαδικασία της εκμάθησης είναι η αποστήθιση. Σκέψεις για αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα δεν υπάρχουν. Η ομοσπονδία των διδασκόντων, πάντως, ζήτησε πρόσφατα την «εξέλιξη ενός συστήματος που χαρακτηρίζει τη βιομηχανική κοινωνία προς ένα σύστημα που βασίζεται στη γνώση και την πληροφόρηση».

«Τανίν» και φροντιστήρια

ΙΑΠΩΝΙΑ

Μαζί με τη Νότια Κορέα, τη Σαγκάη και το Χονγκ Κονγκ, η Ιαπωνία αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα των καλών επιδόσεων της Ασίας στην εκπαίδευση. Στην τελευταία έρευνα της ΡΙSΑ, οι Ιάπωνες μαθητές κατετάγησαν πέμπτοι στην ανάγνωση/κατανόηση κειμένου, τρίτοι στα μαθηματικά και δεύτεροι στις επιστήμες ανάμεσα στους συμμαθητές τους από τις χώρες του ΟΟΣΑ. Στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου βασικό ρόλο στο εκπαιδευτικό σύστημα παίζει ο «τανίν», ο υπεύθυνος καθηγητής για κάθε τάξη. Ο «τανίν» είναι ο συνδετικός κρίκος της ομάδας των μαθητών, ενώ η συνοχή του τμήματος διευκολύνεται από τη σχεδόν παντελή απουσία επανάληψης της ίδιας τάξης για τους αδύναμους μαθητές. Χαρακτηριστικό του εκπαιδευτικού συστήματος στην Ιαπωνία είναι η διαφορετική εκπαιδευτική μέθοδος ανάμεσα στο δημοτικό και το γυμνάσιο - λύκειο. Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ενθαρρύνεται η συζήτηση μεταξύ των μαθητών, ενώ στη δευτεροβάθμια βασικό ρόλο παίζει η πρόσληψη της γνώσης, που μεταδίδει ο καθηγητής.

Η σχολική ημέρα στην Ιαπωνία τελειώνει το απόγευμα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι τελειώνουν και τα μαθήματα. Ποσοστό 65% των μαθητών παρακολουθεί συμπληρωματικά μαθήματα σε «ζούκου», δηλαδή σε ιδιωτικά φροντιστήρια. Τα «ζούκου» στην Ιαπωνία, είναι περισσότερα από τα σχολεία. Σε αυτά τα εκπαιδευτήρια, οι μαθητές δεν προετοιμάζονται μόνο για την είσοδό τους στις σχολές της ανώτατης εκπαίδευσης, αλλά και για την εισαγωγή τους σε λύκεια, που θεωρούνται καλά και δέχονται μαθητές με εξετάσεις. Τα «ζούκου» επιβαρύνουν κατά μέσο όρο με 1.800 ευρώ το οικογενειακό εισόδημα το χρόνο.

Μαθητές χωρίς στρες

ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ

Σύμφωνα με την έρευνα της ΡΙSΑ, η οποία δημοσιεύεται από το 2000 κάθε τρία χρόνια, οι Φινλανδοί μαθητές έχουν τις καλύτερες επιδόσεις στον κόσμο με εξαίρεση την έρευνα του 2009 στην οποία κατετάγησαν δεύτεροι. Το μυστικό του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας είναι αρκετά απλό: ένα από τα βασικά μελήματα δασκάλων και καθηγητών είναι να μην προκαλούν στρες στους μαθητές. Η έμφαση δίδεται σε αυτά που μπορούν να κάνουν οι μαθητές και όχι σε αυτά που δεν μπορούν. Οι δυνατότητές τους έχουν μεγαλύτερη σημασία από τις αδυναμίες τους. Ακόμη και αν είναι αδύναμοι κάποιοι από αυτούς, δεν πρέπει να αισθάνονται ως τέτοιοι. Με βάση αυτό το σκεπτικό, το μηδέν (0) έχει καταργηθεί. Στην κλίμακα του 10, ο χαμηλότερος βαθμός είναι το 4 και δίδεται σπάνια. Εξάλλου, δεν γίνεται κατάχρηση της βαθμολογίας, αφού τα σχολεία δεν είναι υποχρεωμένα να δίνουν ελέγχους με τις επιδόσεις των μαθητών παρά μόνο στα δυο τελευταία χρόνια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Οι κακοί μαθητές τυγχάνουν ιδιαίτερης μέριμνας. Σύμφωνα με διάφορες μελέτες για το «φινλανδικό θαύμα», ποσοστό 19,7% των μαθητών, που παρουσιάζουν μαθησιακές δυσκολίες, μπαίνουν σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας, όταν στις χώρες του ΟΟΣΑ ο μέσος όρος είναι μόλις 6%.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό του φινλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος είναι ότι το βάρος δίνεται στον τρόπο απόκτησης της γνώσης και λιγότερο στην ίδια τη γνώση. Αντί οι μαθητές να αποστηθίζουν τα ονόματα των ποταμών της χώρας -πληροφορία που μπορεί να βρουν εύκολα στο διαδίκτυο- μαθαίνουν να ερευνούν, να ψάχνουν τις απαντήσεις στα βιβλία τους, ή και αλλού, να εντοπίζουν και να αξιολογούν μια πηγή.

Επιπλέον, τα κριτήρια της πρόσληψης των εκπαιδευτικών είναι πολύ αυστηρά. Μόλις 15% των υποψηφίων προσλαμβάνονται κάθε χρόνο, ενώ το επάγγελμα του εκπαιδευτικού χαίρει μεγάλης εκτίμησης στη φινλανδική κοινωνία. Ακριβώς λόγω των αυστηρών κριτηρίων πρόσληψης, οι καθηγητές δεν περνούν από αξιολογικούς ελέγχους κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής τους καριέρας. Τέλος, δωρεάν δεν παρέχεται μόνον η παιδεία, αλλά και όλες οι κοινωνικές υπηρεσίες, που συνδέονται με αυτήν, όπως τα προϊόντα του κυλικείου στο σχολείο.

"Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ" 13-2-2011