Ποίημα της εβδομάδας 252

Ο πράσινος κήπος

Έχω τρεις κόσμους. Μια θάλασσα, έναν
ουρανό κι έναν πράσινο κήπο: τα μάτια σου.
Θα μπορούσα αν τους διάβαινα και τους τρεις, να σας έλεγα
πού φτάνει ο καθένας τους. Η θάλασσα, ξέρω.
Ο ουρανός, υποψιάζομαι. Για τον πράσινο κήπο μου,
μη με ρωτήσετε.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Θεατρική Ομάδα ΣΚΗΝΟΒΑΤΕΣ ΠΟΕΔ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

«Το βασιλόπουλο της Βενεδιάς»

Μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε η πρώτη θεατρική παράσταση «Ο σπανός τζιαι οι σαράντα δράτζιοι» της θεατρικής Ομάδας ΣΚΗΝΟΒΑΤΕΣ ΠΟΕΔ Λευκωσίας, η θεατρική ομάδα Δασκάλων επανέρχεται με το ανέβασμα της δεύτερής της θεατρικής παράστασης «Το βασιλόπουλο της Βενεδιάς»

Περίληψη έργου:

«Η υπόθεση αναφέρεται σε μια περίεργη επιθυμία που είχε η μικρή κόρη του Ρήγα της Πάφου, να αποκτήσει 3 χρυσές τρίχες από το κεφάλι του όμορφου Βασιλόπουλου της Βενεδιάς. Οι τρίχες αυτές ήταν το μαγικό ξόρκι που θα έφερναν κοντά στη βασιλοπούλα τον όμορφο Βενετσιάνο και θα γινόταν άντρας της. Η ζήλια όμως των αδερφάδων της θα οδηγήσουν τα πράγματα σε τραγικές καταστάσεις όταν θα προσπαθήσουν να εξοντώσουν το Βασιλόπουλο. Η αγάπη και η πίστη στα όνειρα όμως θα καταφέρουν να λύσουν τα μάγια και τα ξόρκια και το βασιλόπουλο θα παντρευτεί τη Ρηγοπούλα και θα ζήσουν ευτυχισμένοι. Είναι ένα παραμύθι που εξυμνεί την αληθινή αγάπη και την προσπάθεια του ανθρώπου να πραγματοποιήσει τα όνειρα και τους στόχους του έστω κι αν αυτό σημαίνει πόνο, ρίσκο και κλάμα.»

Η διασκευή του έργου ανήκει στον  Κωστή Κολώτα, η σκηνοθεσία στον Νίκο Νικολαΐδη, η χορογραφία στην Έλενα Χριστοδουλίδου, τα σκηνικά και τα κοστούμια φιλοτεχνεί ο Γιώργος Κωνσταντίνου (μαθητής του Χαμπή) και τη μουσική συνθέτει ο Γιώργος Κάρβελλος. Τους ρόλους  ερμηνεύουν οι : Μαρία Αντωνουδιού, Μαρία Ιατροπούλου, Ηλιάνα Καναρά, Κίκα Καττάμη, Έλενα Κουσιαππή, Αντρέας Κυρατζής, Γιώργος Κωνσταντίνου, Έλενα Μαυρογένη, Έλενα Μούρεττου, Μαργαρίτα Μούρεττου, Πανίκκος Ξιούρουππας, Κυριάκος Παστίδης, Γεωργία Χατζηιωάννου, Μαρία Χατζηχαραλάμπους, Αλεξία Χριστοδουλίδου .  Σημειώνεται δε ότι οι συντελεστές εργάζονται αφιλοκερδώς. 

Οι παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Κύπρου ως ακολούθως : Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011, ώρα 11:00 και 15:00, Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011, ώρα 19:30, Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011, ώρα 19:30 και Κυριακή 20 Νοεμβρίου, ώρα 11:00 και 15:00.

Η παράσταση πραγματοποιείται σε συνδιοργάνωση με το  Γραφείο Αποφοίτων Πανεπιστημίου Κύπρου και τη στηρίζουν το Συνεργατικό Ταμιευτήριο Δασκάλων Κύπρου και η ΟΠΑΠ ΛΤΔ.  Τιμή Εισόδου : €5. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να αποταθείτε στα τηλέφωνα : 99431467, 99521653, 99482215, 99406644.

27 Οκτωβρίου 2011

Σε ποιον θα λείψουν οι σχολικές γιορτές;

Τον τελευταίο καιρό απουσιάζει η ψύχραιμη έκφραση θέσεων και απόψεων για τα μέτρα της ΠΟΕΔ.  Παρακάτω αναδημοσιεύω μια από τις λίγες ψύχραιμες και λογικές θέσεις.  Μακάρι, εδώ και χρόνια, να είχαν συλλογικά συζητήσει και αποφασίσει για αυτά τα θέματα, γονείς και δάσκαλοι.  Θα ήταν καλοδεχούμενες, πιστεύω, αν προέρχονταν μετά από σοβαρή μελέτη και προβληματισμό.  Δυστυχώς όμως τόσο η ηγεσία των δασκάλων όσο και των γονιών δεν φημίζονται για την ψυχραιμία και τη διάθεση για κοινή πορεία και αγωνιστική δράση για τα σοβαρά προβλήματα της παιδείας.  Περί άλλων τυρβάζουν...

ΔΕΝ ΞΕΡΩ εσείς αλλά εγώ δεν καταλαβαίνω τους γονείς γιατί αντιδρούν στην απόφαση της ΠΟΕΔ να καταργήσει τις γιορτές των Χριστουγέννων κι όλες τις άλλες εκδηλώσεις. Οι γονείς θα έπρεπε να χαιρετίσουν την απόφαση της ΠΟΕΔ γιατί χωρίς εκδηλώσεις πιθανόν τα παιδιά να κάνουν και λίγο μάθημα. Τη μια είναι η προετοιμασία για τη γιορτή των Χριστουγέννων, την άλλη για την 25η Μαρτίου, την άλλη για την τελική γιορτή και στα ενδιάμεσα κάτι με τους Τρεις Ιεράρχες, τη γιορτή του Δέντρου, την 1η Απριλίου και πάει λέγοντας. Κι αυτές οι τελευταίες μπορεί να ξεμπερδεύουν με ένα ποίημα, μια ομιλία, μια έκθεση με έργα των παιδιών. Οι πρώτες τρεις όμως, προϋποθέτουν ολόκληρη παραγωγή. Ο δάσκαλος θα γράψει (ή θα ανασύρει από το συρτάρι) κάποιο σενάριο, θα μοιράσει τους ρόλους (θα παρέμβουν οι γονείς να κάνουν παράπονο γιατί το παιδί τους δεν έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο), θα αρχίσουν οι πρόβες οι οποίες μπορεί να κρατήσουν και δύο μήνες, θα μπουν στα έξοδα οι γονείς να αγοράσουν στολές… Και στο τέλος, οι γονείς, στο ίδιο έργο θεατές από τον καιρό που ήταν οι ίδιοι μαθητές, θα φυσούν και θα ξεφυσούν από βαριεστημάρα, οι μαθητές θα είναι οι πλείστοι δυσαρεστημένοι γιατί οι πρωταγωνιστές στα έργα, δυστυχώς, είναι η μειοψηφία και οι δάσκαλοι θα έχουν να λένε πόσο πολύ κουράστηκαν για να βγει η παράσταση και κανείς δεν το εκτιμά.

Έτσι κι αλλιώς, αν ο στόχος των μαθητικών παραστάσεων είναι η θεατρική και γενικά η καλλιτεχνική καλλιέργεια των παιδιών, μάλλον ο στόχος δεν επιτυγχάνεται. Αν είναι η διαφύλαξη της μνήμης, μάλλον τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τίποτα με το να παριστάνουν τον Ρήγα Φεραίο, τον Παπαφλέσσα και τον Κολοκοτρώνη. Κι αν τους ρωτήσει κάποιος δύο μήνες μετά την παράσταση «ποιοι ήτανε», μπορεί και η απάντηση να είναι πως ήτανε συναγωνιστές του Αυξεντίου και του Μάτση.

Για αυτό οι γονείς ας αφήσουν τους δασκάλους να προχωρήσουν στα μέτρα που αποφάσισαν στα πλαίσια των οποίων δεν θα προετοιμάζουν μαθητικές γιορτές. Αν το σκεφτούν ψύχραιμα, δεν θα χάσουν τίποτα τα παιδιά.

Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 27-10-2011

Η ηγεσία της ΠΟΕΔ και τα … μέτρα τους

Έγιναν πολλές συζητήσεις για τα οικονομικά μέτρα τα οποία κυβέρνηση και βουλή αποφάσισαν κατά των εργαζομένων.  Οποιαδήποτε περαιτέρω συζήτηση πρέπει, νομίζουμε, να ξεκινά από τη βασική παραδοχή ότι τα μέτρα είναι κατά των εργαζομένων και μόνο.  Μέχρι τη στιγμή αυτή, τουλάχιστον, δεν έχει επιδειχθεί καμιά σοβαρή προσπάθεια για να εισπραχθούν βεβαιωμένοι ανείσπραχτοι φόροι.  Ούτε φάνηκε η κυβέρνηση και τα κόμματα να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τον τερματισμό της φοροδιαφυγής και τη δίκαιη κατανομή του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι.

Ιδιαίτερη συζήτηση έγινε για τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών στα μέτρα που έφερναν τα περίφημα «πακέτα».  Για όσους δεν είναι προκατειλημμένοι ή θύματα της έντεχνης προπαγάνδας των μέσων ενημέρωσης, είναι καθαρό πως οι δάσκαλοι έχουν δίκιο.  Δεν είναι δυνατό να δεχτούμε να υπάρχουν δάσκαλοι που θα εργάζονται στα σχολεία, θα κάνουν την ίδια δουλειά και θα πληρώνονται διαφορετικά.  Αυτό είναι αντίθετο σε κάθε λογική και σε διεθνείς συμβάσεις.  Οι περικοπές στους μισθούς των δασκάλων δεν μπορούσε να μείνει χωρίς απάντηση, τη στιγμή που έχοντες τον πλούτο μένουν στο απυρόβλητο.  Οι μόνιμοι δάσκαλοι έχοντας, μέχρι τώρα, ένα ικανοποιητικό μισθό θα μπορούσαν να στέκονταν απαθείς και να μην αντιδρούσαν έντονα στα όσα επιβάλλονταν.  Αυτό όμως θα ήταν ανέντιμο απέναντι στους νέους και σε όλους τους εργαζόμενους.  Είναι ίσως από τις λίγες φορές που ο αγώνας των δασκάλων δεν ήταν στενά συντεχνιακός και θα μπορούσε να ανοίξει προοπτικές αφύπνισης και συμπόρευσης με άλλα εργατικά στρώματα.  Κι όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι.  Γιατί η ηγεσία της ΠΟΕΔ (και των άλλων εκπαιδευτικών οργανώσεων) απέτυχε, για άλλη μια φορά να εμπνεύσει και να δημιουργήσει συμμαχίες; 

Δεν υποτιμούμε τη δύναμη της προπαγάνδας που για μήνες οργίαζε μέσα από τα μέσα ενημέρωσης.  Η ηγεσία της ΠΟΕΔ όμως άργησε να αντιδράσει.  Φάνηκε ανίκανη να συγκροτήσει σοβαρή στρατηγική αντιμετώπισης της επίθεσης που δεχόμασταν και να προβεί σε τακτικές κινήσεις πρόληψης της επερχόμενης συκοφάντησης των εργαζομένων.  Εξάλλου, για χρόνια τώρα, η ηγεσία της ΠΟΕΔ έχει μείνει αποκομμένη από την κοινωνία και ουδέποτε βγήκε να στηρίξει εργατικούς αγώνες των γονιών των μαθητών μας.  Αρνείται για χρόνια να μπει δυναμικά και να αγωνιστεί, μαζί με τους γονείς και τους άλλους εκπαιδευτικούς φορείς, για σοβαρά προβλήματα που αγγίζουν τις εργατικές οικογένειες.  Παραμένει απαθής όταν οι υπεραγορές παραμένουν ανοικτές τις διάφορες εθνικές και θρησκευτικές αργίες.  Εκεί εργάζονται γονείς των παιδιών μας και έχουν και αυτοί δικαίωμα να χαρούν με τα παιδιά τους.  Παραμένει απαθής όταν οι γονείς καλούνται να πληρώνουν τα αγώγια των λεωφορείων για τις εκπαιδευτικές επισκέψεις.  Παραμένει απαθής όταν γονείς των παιδιών μας καταγγέλλουν ότι τους απαγορεύεται η συνδικαλιστική οργάνωση σε πολλούς χώρους δουλειάς.  Παραμένει απαθής όταν σχολικά κτίρια αρχίζουν να πέφτουν και εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για τα μέλη της και τα παιδιά. Και πολλά άλλα…

Αλλά και όταν άρχισε να αντιδρά η ηγεσία της ΠΟΕΔ, τα μέτρα που παίρνει είναι αποσπασματικά και σπασμωδικά.  Πολλές φορές μάλιστα, καθώς δεν έχει γίνει σοβαρή προετοιμασία και επεξήγηση, δημιουργούν περισσότερες αντιδράσεις από τους γονείς και την κοινωνία ευρύτερα.  Η ηγεσία της ΠΟΕΔ, ανεξάρτητα από τις προθέσεις, έχει τραυματίσει σοβαρά την αξιοπιστία των δασκάλων.  Οι δάσκαλοι της βάσης έχουν τεράστιες ευθύνες γιατί ανέχονται και εκλέγουν, για χρόνια, ηγεσίες ανίκανες να οδηγήσουν την ΠΟΕΔ στην ανάκτηση του κύρους και της αξιοπρέπειας.  Οι μικροπαραταξιακές σκοπιμότητες μπορεί να εξυπηρετούν κάποιους, αλλά βυθίζουν όλο τον κλάδο και προσβάλλουν τους δασκάλους.  Επειδή είμαστε πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια επιβάλλεται η παραίτηση της ηγεσίας και άμεση αλλαγή καταστατικού.  Η βάση του κλάδου να σταματήσει τη σιωπή της και να απαιτήσει να έχει τον αποφασιστικό λόγο στις εξελίξεις.

Ποίημα της εβδομάδας 251

Τα λόγια

"Μάνα," της είπα μέσα απ' τα κάγκελα του κρατητήριου,

"σου 'χω μιλήσει τόσο λίγο... 'Οταν θα βγω...".

Δίπλα στεκότανε ο χωροφύλακας.

Αντιμετώπιζα την περίπτωση

να μην την ξαναδώ ποτέ.

Σαν έπειτα από χρόνια πήγα σπίτι

έπεσε μες στην αγκαλιά μου κ' έκλαιγε,

όμως τα λόγια πάλι βγήκανε φτωχά.

Και πήρα τα ξυριστικά μου σύνεργα

να κάνω μπάνιο και να ξυριστώ.

Τίτος Πατρίκιος

Ποίημα της εβδομάδας 250

Τα λόγια

"Μάνα," της είπα μέσα απ' τα κάγκελα του κρατητήριου,

"σου 'χω μιλήσει τόσο λίγο... 'Οταν θα βγω...".

Δίπλα στεκότανε ο χωροφύλακας.

Αντιμετώπιζα την περίπτωση

να μην την ξαναδώ ποτέ.

Σαν έπειτα από χρόνια πήγα σπίτι

έπεσε μες στην αγκαλιά μου κ' έκλαιγε,

όμως τα λόγια πάλι βγήκανε φτωχά.

Και πήρα τα ξυριστικά μου σύνεργα

να κάνω μπάνιο και να ξυριστώ.

Τίτος Πατρίκιος

Αγαπητέ Μαρξ συγχώρεσέ μας

ΠΑΝΕκι οι αρχές μας, πάνε κι αξίες μας, πάει κι ο στρουθοκαμηλισμός μας. Αφού στηρίξαμε την οικονομία του ψευδοκράτους, αφού ενισχύσαμε τα οικονομικά του Φανιέρου, είπαμε, μετά από δεκαετίες συζητήσεων και ηθικών αντιστάσεων να τις κάμψουμε τις αντιστάσεις μας. Αφού βιομηχανία δεν μπορούμε να έχουμε, εκπαιδευτικό κέντρο που φιλοδοξούσαμε να γίνουμε δεν γίναμε, ιατρικό κέντρο επίσης δεν γίναμε, η γεωργία έχει πεθάνει και καταλήξαμε να εισάγουμε ακόμα και ντομάτες από την Ολλανδία, με τον τουρισμό κάναμε ό,τι μπορούσαμε, οι βίλες μας έμειναν απούλητες, τι άλλο να κάνουμε (μέχρι να βρούμε το αέριο); Κι αποφασίσαμε να κάνουμε καζίνο. Κι ένα και δύο και όσα χρειαστούν να τονώσουν την οικονομία, η οποία δεν σώζεται ούτε με τις αποκοπές των φοιτητικών επιδομάτων, ούτε με τις αποκοπές από τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Μόνο πλούσιοι Ρώσοι, πάμπλουτοι Άραβες και αυτόχειρες Κύπριοι μπορούν να σώσουν την κατάσταση. Και θα δημιουργηθούν και θέσεις εργασίας για κρουπιέρηδες, σεκιουριτάδες, γκαρσόνες, καθαρίστριες… Μας πήρε τριάντα και πλέον χρόνια να παριστάνουμε τις μωρές, αμόλυντες παρθένες. Κι ενώ κάθε λίγα μέτρα, μέσα στις γειτονιές, ξεφύτρωνε και ένα μικρό καζίνο με πελάτες μέχρι και ανήλικα παιδιά, εμείς εξακολουθούσαμε να λέμε «μακριά από μας τέτοια πράγματα». Μια κρίση όμως ήταν αρκετή για να μας κάνει να δούμε την πραγματικότητα. Και να δεχτούμε πως δεν είμαστε παρθένες.

Εθισμένοι στον τζόγο είμαστε. Γι’ αυτό ας τον νομιμοποιήσουμε. Να εισπράττει και το κράτος το μερίδιό του. Ακόμα κι ο αρχιεπίσκοπος, που ξέρει από επιχειρήσεις, θα καταλάβει και θα δώσει τις ευλογίες του. Εξάλλου είναι μία αντικατοχική πράξη. Φτάνει πια να δίνουμε εκατομμύρια στο κατοχικό καθεστώς.
Κι έμελλε σε μια αριστερή κυβέρνηση να το κάνει κι αυτό. Αγαπητέ Μαρξ, θα πρέπει να δείξεις κατανόηση. Όταν έγραφες το Κεφάλαιο ήταν αλλιώς οι καταστάσεις. Σήμερα και συ το ίδιο θα έκανες. Κι ας ελπίσουμε ότι οι λαϊκές τάξεις θα δείξουν αυτοσυγκράτηση. 

 

Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου 

"Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ" 12-10-2011

Ποίημα της εβδομάδας 249

Ένας μικρότερος κόσμος

Αναζητώ μιαν ακτή να μπορέσω να φράξω

με δέντρα ή καλάμια ένα μέρος

του ορίζοντα. Συμμαζεύοντας το άπειρο, νάχω

την αίσθηση: ή πως δεν υπάρχουνε μηχανές

ή πως υπάρχουνε πολύ λίγες· ή πως δεν υπάρχουν στρατιώτες

ή πως υπάρχουνε πολύ λίγοι· ή πως δεν υπάρχουνε όπλα

ή πως υπάρχουνε πολύ λίγα, στραμμένα κι αυτά προς την έξοδο

των δασών με τους λύκους· ή πως δεν υπάρχουνε έμποροι

ή πως υπάρχουνε πολύ λίγοι σε απόκεντρα

σημεία της γης όπου ακόμη δεν έγιναν αμαξωτοί δρόμοι.

Το ελπίζει ο Θεός

πως τουλάχιστο μες στους λυγμούς των ποιητών

δεν θα πάψει να υπάρχει ποτές ο παράδεισος.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Πάταξη φοροδιαφυγής... ή άππαρον με την βάκλα;

ΠΟΙΑ φοροδιαφυγή και φοροαπαλλαγή να πατάξετε βρε αθεόφοβοι: Εδώ, ακόμα και τον Φόρο Εισοδήματος, το αρμοδιότερο υποτίθεται όργανο για τον έλεγχο και το σαρωτικό «ξεσκόνισμα» εκεί και όπου κρίνεται αναγκαίο, των οικονομικών φακέλων κάθε τίμιου ή απατεώνα φορολογούμενου, τον έχετε ουσιαστικά παροπλίσει: Προκειμένου, προφανώς, οι έχοντες πλούσια τα ελέη, να χορεύουν ανενόχλητα όπως τα ποντίκια, μακριά από τις γάτες!

Ακούστε…κυπριακές πρακτικές και γελοιότητες: Το Τμήμα του Φόρου έχει μονίμως υψωμένα τα χέρια στον ουρανό, καθώς δεν μπορεί ανά πάσα στιγμή να ζητήσει κατάλογο ας πούμε, όσων τον τελευταίο χρόνο αγόρασαν αυτοκίνητα ή κότερα των 80 και 100 χιλιάδων ευρώ (πού βρίσκουν αυτοί οι κύριοι, τόσα λεφτά;), ούτε μπορεί να γνωρίζει για την ακίνητη περιουσία που κατέχει ο οποιοσδήποτε, γιατί αυτό προσκρούει στα… προσωπικά δεδομένα! Αππαρον με την βάκλαν -που θα ’λεγε και η «λυσσαριδική» θεια μου στο Μιτσερό, που δεν αντέχει να ακούει αηδίες και της έρχεται εμετός όπου υποψιάζεται... κομματικές αμαρτίες και πολιτικές αλχημείες!

Μα είναι δυνατόν,να παραμυθιάζεις μια ζωή τον φτωχόκοσμο που του υπολογίζεις και το τελευταίο σεντ για σκοπούς φορολόγησης, ότι προσπαθείς να εντοπίσεις όσους μόνιμα διασκεδάζουν στις πλάτες των κορόιδων συμπολιτών τους; Πώς θα το κάνεις αυτό, όταν την ίδια στιγμή αφαιρείς τα ανάλογα όπλα που θα χρησιμοποιηθούν για το… κυνήγι των φοροφυγάδων (μεταξύ τους ασφαλώς θα περιλαμβάνονται και… λεβεντονιοί σούπερ εθνικόφρονες, από αυτούς που χαιρετούν την ελληνική σημαία στρατιωτικά προτού πλαγιάσουν το βράδυ!), από το Τμήμα που πρέπει να αποδείξει ότι κάνει σωστά, σοβαρά, αμερόληπτα και τίμια τη δουλειά του;

Και μια βεβαιότητα: Πίσω από το υφιστάμενο, ανεπαρκές και εντελώς ανίκανο «σύστημα» πάταξης της φοροδιαφυγής, βρίσκεται η πολιτική και εκπρόσωποί της, οι οποίοι και συντηρούν την υφιστάμενη αθλιότητα, κρίνοντας ότι αυτό εξυπηρετεί και τις μικροπολιτικές τους επιδιώξεις: Ποιος είπε ότι οι μεγαλύτεροι φοροφυγάδες δεν είναι και οι καλύτεροι χρηματοδότες κομμάτων;

Του Νίκου Τόκα
«Ο Φιλελεύθερος» 28/09/2011

Ποίημα της εβδομάδας 248

Βορεινή πύλη

Ίσως από την πρώτη μέρα να μην το 'ξερες

πως η θητεία τούτη δε θα τέλειωνε ποτέ.

Το δέχτηκες, όταν στα μαύρα χρόνια απάνω,

φάνηκε καθαρά πως άλλα, πιο μαύρα, θα σωριάζονταν.

Αυτό το ελάχιστο φλούδι της ζωής σου που συνεχώς μεταβαλλόταν

ανάμεσα σ' εξωτερικές πιέσεις κι αντίδραση προσωπική,

είχε αποχτήσει πια κάποια συνείδηση, και διάλεγε.

Έτσι κι αν άλλαζες τοποθεσίες, περιβολή και ιδιότητες,

κι αν γύρναγε ασταμάτητα ο τροχός προσώπων που βουλιάζαν

σε σκιές, σκιών που λευτερώνονταν σε πρόσωπα,

πάντα σε κάποια πύλη βορεινή ξαγρύπναγες σκοπός

ενάντια στο θάνατο με τ' όρθιο τρίχωμα που ορμούσε απ' έξω

στον άθλιο θάνατο που ξεπετιόταν από μέσα μας

στο θάνατο τον πιο πικρό που λούφαζε στις καρδιές κάποιων

      συντρόφων,

εκεί και συ ένας φαντάρος όμοιος με τους άλλους. Μόνο

που αντί για κάνα ξεροκόμματο, άλεθες μες στα δόντια

σκόρπιους στίχους, μην τύχει και λίγο ξεχαστείς

μην τύχει μια στιγμή και σε νικήσει ο φόβος, η κούραση, ο ύπνος,

μέσα στις ανελέητες ώρες της νυχτερινής σου βάρδιας.

Τίτος Πατρίκιος