Ποίημα της εβδομάδας 308

Πόνος  ή δύναμη ψυχής;

  

Ένα δευτερόλεπτο είναι αρκετό...

Το χαμόγελο , η ηρεμία γίνεται πόνος, κλάμα, δυστυχία...

Ο πόνος όμως  γίνεται κάτι καλύτερο...

Γίνεται αγάπη, δύναμη ψυχής, δύναμη μυαλού, ...ανθρωπιά...

Τί κι αν πονείς στο σώμα, στην ψυχή;

Δες το διαφορετικά... Κάθε δάκρυ που γλυτώνεις από σένα ή από άλλον,

με κάθε δύσκολη ανάσα, ανεβάζεις το μπόι σου μισό λιθαράκι ψηλότερα...

Πόσοι εκεί έξω πονούν, χωρίς ένα στόμα να τους μιλήσει, μια ψυχή να τους χαϊδέψει το μυαλό,

Χωρίς δύο μάτια να τους συμπονέσουν, να τους πει κοίτα την, σε βλέπει ... είναι εκεί... μαζί σου ... δίπλα σου ...

Εγώ την είδα... την ένιωσα ... ήταν εκεί ... ο πόνος δεν έφυγε ... ήρθε όμως το θάρρος, η υπομονή, η δύναμη ψυχής ... γιατί την είδα ... πονούσε μαζί μου ...

Είδα εκατομμύρια μάτια να πονούν, φωνές να ικετεύουν για συντροφιά στο πόνο, αλλά μόνο η εγκατάλειψη τους συμπονά ...

Σκέψου καλύτερα όταν θα πονέσεις ξανά... Φύγε από το σώμα σου και ζήσε... Ζήσε τη δύναμη, νιώσε την ...

Και πού ξέρεις;  Ίσως και να την αγαπήσεις ... 

 "ΝΕΦΕΛΗ"

(συναδέλφισσα που προτιμά το ... φιλολογικό ψευδώνυμο, την ευχαριστώ ιδιαίτερα για τη συνεισφορά της)

Ποίημα της εβδομάδας 307

Εδώ Πολυτεχνείο

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ
Πολυτεχνείο! Εδώ καλώ
βοήθεια, πρόφτασε,λαέ,
σκοτώνουν τα παιδιά σου, οϊμέ!
Τα νιάτα που έστησαν εδώ
του Αγώνα τραγικόν χορό
και τραγουδούν τη λευτεριά,
σου τα σκοτώνουν τα παιδιά.
Της βίας ο δούλος ο μωρός
δουλέμπορος,φονιάς μιαρός,
σκοτώνει, λαέ, τα τέκνα σου,
τ' αγόρια, τα κορίτσια σου.

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ
τα νιάτα σέρνουνε χορό.
Της Επιστήμης τα παιδιά
και τραγουδάν τη Λευτεριά.
Εδώ της νιότης ο άξιος νους,
που χτίζει θέατρα, ναούς,
σκεδιάζει ιδέες και μηχανές
και δένει το αύριο με το χτες,
Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ
μέσα στης Τέχνης το ιερό
σκοτώνει η βία τα παιδιά
που τραγουδάν τη Λευτεριά.

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ
γίνεται ανήκουστο κακό!
Της βίας ο δούλος ο μωρός
του Χάρου μαύρος έμπορος,
σφάζει τα τέκνα του λαού.
τη νιότη, την ελπίδα του,
το άνθος του αύριο, τον καρπό
της τέχνης και της γνώσης, ω!

Εδώ Πολυτεχνείου κραυγή
καλούν το Χρέος κι η Τιμή
Λαέ μας, βοήθα τα παιδιά.
Ο αγώνας για τη Λευτεριά.

Βασίλης Ρώτας

Monopoly και ξερό ψωμί εις άρθρον ένα!

Βγήκαν παγανιά τα μαύρα τα σκυλιά. Κι από δίπλα κυβερνοχουλιγκάνοι με τα πληκτρολόγια. Χειμώνιασε. Κι όπου πατάς γλιστράει και βρωμάει ένα στρώμα από δήθεν. Το καπιταλιστικό αειθαλές δέντρο από σίδερο, με χατζάρες για φύλλα, μαδάει καθόλου ξαφνικά ως καθόλου αειθαλές. Θέλει στρώμα από σάπιες καπότες κυνισμού για να πέσει στα μαλακά. Την ώρα που στην ταξικόστρουγκα οι τσελιγκάδες σφάζαν τ' αρνιά τους για να πιάσουνε καλή τιμή ως ανταγωνιστικά τα σφάγια, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος νομοσχεδίου «εις άρθρον ένα», όξω οι επιστάτες, μα με στολή μα με κουκούλα, δοκίμαζαν να βατέψουν τους ξυπνημένους και τους απροσκύνητους. Με δράκους που ξερνάν νερό την ώρα της βροχής. Για να μη δικαστεί ποτέ η ροχάλα που πετιόταν στο λαό ως σωτηρία. Κι είναι ωρέ σύντροφοι εκείνο το... «ναός της δημοκρατίας» που εκσφενδονίζεται με τόσην απερισκεψία κι αβάσταχτη ελαφρότητα του πολιτικού αστικού είναι, που άμα το ζεις σε ζωντανή μετάδοση προτιμάς να σε δαγκώνουνε σκορπιοί στην έρημο. Κανείς σκορπιός μαύρος και φονικός δεν αρνήθηκε τη φύση του για ένα ρόλεξ, ένα φούρνο, μια ένσταση συνταγματικότητας, ένα μαντηλογραμμένο όχι...

Είναι μέρες κοινοβουλευτικές σαν τη μοιραία προχτεσινή, που κοινή νοημοσύνη και στοιχειώδη αξιοπρέπεια, πέντε κολλυβογράμματα και μια αίσθηση τιμής να έχεις στο ηλικιακό σου γυλιό, θες να φωνάξεις αέρααααα. Να ορμήξεις σαν ελεύθερος πολιορκημένος έξω από την παράσταση του μικρού, του αθέμιτου, του κατ' εικόνα και ομοίωση «θεσμικού». Πάνε κι έρχονται τα δισεκατομμύρια στα λόγια και στ' αόρατα θησαυροφυλάκια, κραυγές για τα τιμολόγια και τις φορτωτικές μιας σωτηρίας που δεν αφορά παρά σ' ελάχιστους, τερτίπια και σεισοπυγίες κοινοβουλευτισμού. Άντε να ισοφαριστεί η ληστεία με το επίδομα γάμου, την τριετία και την ωρίμανση, το εικοσάευρο του γέρου, το συσσίτιο του φοιτητή, το χέρσο αγροτοδάνειο που πληρώθηκε σε τιμές παραδείσου.

Μονόπολη παίχτηκε και παίζεται. Εθιστική στην αγοραπωλησία. Να τη μάθουν και τα μωρά των δούλων. Δος μου μια γουλιά γάλα μάνα και δεν θα σου δαγκώσω το βυζί απόψε. Δος μου ένα μάτσο ματωμένα μεροκάματα ,να σου δώσω μια στρατιά από εξαθλιωμένους οπαδούς. Δος μου μια σιδερένια γροθιά κι ένα καμτσίκι, να σου δώσω μια πατρίδα σε κέρματα και μια γη να παίζεις τζάμπα. Μονόπολη. Να μην ακουστούν στην οχλοβοή ούτε οι ύβρεις των μονοπωλίων ούτε οι δυνάμεις του λαού. Ψηφίσατε. Σκασμός! Τα κεφάλια μέσα... Οι τούμπες σε βίντεογκέιμ θα σας κρατούν τη λήθη σε επαρκή για το έθνος επίπεδα.

Η Ευρώπη τώρα εκδηλώνεται και ξεδιπλώνεται και σε μαγεύει. Κοιμήσου βαθιά κι η τύχη σου δουλεύει. Τώρα. Που σε δουλεύουν νόμιμα και σου τάζουν να γίνεις Πουέρτο Ρίκο των Βρυξελλών. Φορέθηκε η ευρωζώνη, με τις 153 κουμπότρυπες και σώθηκε η παρθενιά από τη βία της ανεργίας. Τελευταία ευκαιρία. Μπορείς κι εσύ να γίνεις ο επιχειρηματίας που ξυλοδέρνει και αλυσσοδένει τον εργαζόμενο με την υποψία ότι τον έκλεβε. Συλλαμβάνεται κι αφήνεται ελεύθερος. Υποψία! Λες να μην ξέρει ο καπιτάλας πόσο τον κλέβουν οι εργαζόμενοι και μόνο που δουλεύουν επ' αμοιβή... Δε θα συλληφθεί ανυποψίαστος. Ποτέ. Είναι ζήτημα ταξικής ανωτερότητας. Σε χρεώνει πριν γεννηθείς, του χρωστάς άμα πεθάνεις, χαρτσώνεσαι που επιζείς και στα δύσκολα επενδύει στην ανθρωποφαγία. Εναλλακτικός δικομματισμός, τρικομματισμός, παρών κι απών κι ότι να 'ναι. Μόνο «προσοχή»! γαυγίζει το σκυλί το καλά εκπαιδευμένο. Εκεί κάτω που μαζεύονται οι Παμίτες, γίνονται ολοένα και πιο πολλοί. Και φαίνονται οι άτιμοι. Και δε φοβούνται μήτε βροχή μήτε καταστολή. Δεν είναι πιόνια, δεν είναι ζάρια, δεν είναι στο κουτί της μονόπολης. Κάτι ενάντια στα μονοπώλια φωνάζουν κι ο λαός θα μπερδευτεί άμα ξυπνήσει. Σαματάς στη Βουλή, ο καυγάς στην τιβί, κι η δημοκρατία θα φαίνεται ανθεκτική... Monopoly και ξερό ψωμί.

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 11-11-2012

Σ ο ρ ο ς π ι α σ τ έ ς αλήθειες και καβουρδισμένα ψέματα

Να 'μαστε πάλι σαρδελιασμένοι στο τρενάκι του καπιταλιστικού τρόμου με τους πελάτες που πλήρωσαν πανάκριβο εισιτήριο ψήφου, να αναρωτιούνται με υστερικές κραυγές προεπιλεγμένης απόγνωσης, πώς θα φαίνονται στις φωτογραφίες που πουλάνε στην έξοδο του λούνα παρκ. Δίνη. Η τεχνητή απάντηση στη λογική ασυνέχεια που επιβάλλει το κεφάλαιο όταν λαφυραγωγεί την αυτοπεποίθηση της εργατικής τάξης. Τρία βόδια η γκόμενα του Αγαμέμνονα, δώδεκα βόδια ο χρυσός τρίποδας, πεισμώνει κι ο Αχιλλέας που δεν παίζει στο χρηματιστήριο την τιμή της φτέρνας του... Σαν τότε που το 'σκασε ο Κοσκωτάς κι ύστερα το ρεπορτάζ έλεγε πόσο αδυνάτισε στην αμερικάνικη φυλακή... Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, το έπος του μνημονίου καλά κρατεί, για να μη φανεί η μαφιόζικη πληγή του σάπιου σωρευμένου κεφαλαίου που στοιβάζεται πάνω στα πτώματα προϋπολογισμένων μελλοθάνατων και τρώει τις σάρκες μας και την πέτσα τη δικιά του. Το μενού σε λίστες. Τρομοπανήγυρις κι ο μύλος γυρίζει κι ο ίλιγγος ανταμείβει τους τολμηρούς.

Δεν πέρασαν δα και χρόνια από την τελευταία εκλογική αναμέτρηση, που ακούγαμε σοβαρούς και κοντινούς μας να λένε πως περνάνε στο δωμάτιο με τους καθρέφτες. Εκεί που νομίζεις ότι πολλαπλασιάζεται η ισχύς κι η τσέπη σου, «αφού εσείς δεν θέλετε να κυβερνήσετε». Τώρα που τα σπασμένα είδωλα ανακυκλώνονται σε ένα και το αυτό καθρεφτάκι πιθανής διαχειριστικής αναβάθμισης, δεν είναι έτοιμα να κυβερνήσουν. Στο δωμάτιο με τους καθρέφτες άλλωστε, σε κάθε στροφή, δεξιά ή ζερβά, είναι η μούρη σου που σε τρομάζει κομμένη σε λουρίδες...

Όταν ο Σόρος, που χρηματοδότησε κάτι «ανεξάρτητους» και τις ΜΗΚΥΟ τους - και τις φοιτητικές τους ενώσεις και τους χουλιγκάνους που βουτάγανε στο κτίριο της Βουλής στο Βελιγράδι και καίγανε το μπορντέλο που εποίκισαν πάραυτα - θέλει να χτίσει πόλεις για τους μετανάστες που παρήγαγε αφειδώς κοσσοβαρίζοντας τα Βαλκάνια και τον Καύκασο, στην αποκρατικοποιημένη ελληνική γη, τότε το τρενάκι του τρόμου ξέρεις ότι θα εκτροχιαστεί γιατί θα βγάλει λεφτά χοντρά το σινάφι του. Σορος πιάσματα... Με καβουρδισμένα δε τα πικραμύγδαλα της κομμένης σύριζα επαναστατικής ανθισμένης αμυγδαλιάς, ένα γλυκό μούρλια περιμένει τους περιπεσόντες στη δίνη της δημοκρατίας τρομολουναπάρκ.

Όχι μωρέ άλλες θεσμικές μεγαλοστομίες. Νισάφι. Επικοινωνιακός πολιτισμός μιας χρήσεως κατάντησε η κάθε μέρα «νομιμότητας» που πετιέται στα σκουπίδια με φτυμένα τα σωθικά των πολλών απ' την ανέχεια, την αδυναμία αντίδρασης και την αηδία. Οχι. Το παιχνίδι με τις ζωές της πλειοψηφίας δεν παίζεται, ούτε χωράει στο κοινοβουλευτικό ταμπλό με ψηφαλάκια απομεινάρια μιας δήθεν κρίσιμης μέρας. Ο αγώνας, που δεν είναι σαφάρι επιβίωσης αλλά ζήτημα ζωής και θανάτου, πρέπει να γίνει με όρους κινήματος. Έξω και παντού όπου υπάρχουν άνθρωποι άνεργοι κι εργαζόμενοι, με πραγματικές ανάγκες και με δίκαια όνειρα. Έξω απ' το λούνα παρκ των ληστών. Αν η 48ωρη απεργία παραλύσει απ' άκρη σ' άκρη τη χώρα στα αλήθεια, χωρίς γλυκερές δικαιολογίες να σκεπάζουν το δηλητήριο της αδράνειας και του φόβου, τότε δε θα μετράμε ψήφους κι ερμηνείες τους αλλά τα κότσια μας.

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 4-11-2012

Ποίημα της εβδομάδας 306

Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου

Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου,
σκύβω το κεφάλι στα μαρτύριά σου
και θαυμάζω λαέ μου τα έργα σου.

Ματώνεις τη σκέψη σου,
ματώνεις τα νύχια σου λαέ μου
για να βγάλεις τον άρτο τον επιούσιο.

Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου,
σκύβω το κεφάλι στα μαρτύριά σου
και θαυμάζω λαέ μου τα έργα σου.

Μιχάλης Σταυρακάκης

Ποίημα της εβδομάδας 305

Άτταλος ο Τρίτος

Ποιος θα μας σώσει; Ανατολή γιά Δύση;
Ποιος Έλληνας ή βάρβαρος θεός;
Μπροστά καινούργιος κόσμος θα βαδίσει,
γιά πίσου θα γυρίζει ο παλαιός;[...]

Δε θα μας σώσει Ανατολή γιά Δύση
μήδ' Έλληνες ή βάρβαροι θεοί
Μπροστά καινούργιος κόσμος θα βαδίσει,
άμα ξυπνήσουν κάποτε οι λαοί.

Κώστας Βάρναλης

Από τους εφοπλιστές 80 εκατ. ευρώ, από τους ανάπηρους 82 εκατ. ευρώ!

 

Πρόκειται για ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα όσον αφορά στο... «μεγαλείο» της πολιτικής τους.

Προσέξτε:
Στο κείμενο του «Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013 - 2016» (ΜΠΔΣ), που παρουσίασε χτες η κυβέρνηση, περιλαμβάνονται αναλυτικοί πίνακες με τις «προτεινόμενες παρεμβάσεις» στα δημοσιονομικά, με στόχο - πάντα - τη «σωτηρία» της χώρας.
Μια από τις «προτεινόμενες παρεμβάσεις» - σσ: για τη «σωτηρία» της χώρας - είναι κι αυτή που καταγράφεται στη σελίδα 34 του «ΜΠΔΣ».
Εκεί, λοιπόν, διαβάζουμε ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει να βάλει χέρι στο... μεγάλο κεφάλαιο και συγκεκριμένα στους εφοπλιστές!
Τι σχεδιάζει; Να αυξήσει, λέει, τη φορολόγηση των πλοίων, ώστε μέσα στο 2013 να εισπράξει από τους εφοπλιστές φόρους που θα ανέλθουν στο... ιλιγγιώδες ύψος των 80 εκατ. ευρώ!
Αυτά τα... 80 εκατομμύρια ευρώ η κυβέρνηση θα τα πάρει - επαναλαμβάνουμε - από τους εφοπλιστές.
Από αυτούς, δηλαδή, που μέσα στους πρώτους επτά μήνες του 2012, δαπάνησαν πάνω από 2 δισ. δολάρια για την απόκτηση μεταχειρισμένων πλοίων και που μέχρι το τέλος του 2012 υπολογίζεται ότι οι παραγγελίες τους σε νεότευκτα πλοία θα υπερβούν τα 6 δισ. δολάρια!

*

Για να γίνει τώρα σαφέστερος ο ταξικός «κανιβαλισμός» των ανθρώπων που συντάσσουν, που ψηφίζουν και εφαρμόζουν τα μνημόνια, αξίζει να γίνει μια σύγκριση με την άλλη «προτεινόμενη ρύθμιση». Αυτή που περιλαμβάνεται στην αμέσως προηγούμενη σελίδα, στη σελίδα 33 του «ΜΠΔΣ».

Εκεί βλέπουμε ότι από την καρμανιόλα που ετοιμάζουν οι καλοί κυβερνώντες δε γλιτώνει κανένας. Ούτε καν οι ανάπηροι!
Οι «σωτήρες», λοιπόν, έχουν αποφασίσει να κόψουν δαπάνες μέχρι και από τη μετακίνηση των αναπήρων.
Και τι προβλέπουν; Ότι από τον «Εξορθολογισμό κανόνων αποζημίωσης μετακίνησης για άτομα με αναπηρία» (όπως έχουν βαφτίσει τον συγκεκριμένο κωδικό), το 2013 θα αφαιρέσουν από τους αναπήρους κονδύλι ύψους... 82 εκατ. ευρώ!
Με άλλα λόγια:
Στην Ελλάδα του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη (σ.σ.: ως γνωστόν στα δημοσιονομικά η ΔΗΜΑΡ δε διαφωνεί...) ο επιμερισμός του κόστους της «σωτηρίας» προβλέπει ότι
οι μεν εφοπλιστές θα πληρώσουν 80 εκατ. ευρώ,
οι δε ανάπηροι (που προφανώς βρίσκονται σε λιγότερο δεινή θέση από τους αναξιοπαθούντες εφοπλιστές) θα πληρώσουν 82 εκατ. ευρώ...

*

ΥΓ:Πάλι καλά που στο πρόγραμμά τους δεν προβλέπουν την απευθείας εξόντωση των αναπήρων με εκείνη την παλιά μέθοδο, τη ρίψη τους, δηλαδή, στον Καιάδα.
Ίσως η εξήγηση να βρίσκεται στο γεγονός ότι για να μαζέψουν τους αναπήρους και να τους οδηγήσουν στον Καιάδα, όσο να 'ναι υπάρχει ανάγκη για κάποιες δαπάνες μετακίνησης. Που - ευτυχώς σε αυτή την περίπτωση - κόπηκαν από το «ΜΠΔΣ»...

Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 2-11-2012