Ποίημα της εβδομάδας 369

Νόμιζα πως είχα πολύ χρόνο

να μεταλλαγώ σε κύμα

ως να υπήρχα από πάντοτε

μες στον ανοιξιάτικο άνεμο.

Δεν ήξερα πως η ζωή και το χάος

μας δόθηκαν δανεικά

πως ήμουν η σκιά

μια φευγαλέας αχτίδας

μύθος προορισμένος να ξεχαστεί

εκεί που η μνήμη δεν θυμάται

η συνείδηση πορεύεται μονάχη

σκοτεινό απρόσιτο ποτάμι

αγνοώντας τη γνώση τα όνειρα τα γηρατειά

κυλάει και χύνεται

σε μιαν αδιαπέραστη κινούμενη άμμο.

Βασίλης Φαϊτάς, Συνάντηση με το σύμπαν, 2011

Ποίημα της εβδομάδας 368

Θεός να μας φυλάει - και τα παιδιά μας και τ' αγγόνια μας -

Θεός να δίνει γνώση και στους άλλους. Είμαστε καλά, καλούτσικα,

πολλά δε γυρεύουμε - το φαγί μας, το σπιτάκι μας,

και κάτι στην άκρη, για την κακιά την ώρα.

Σα μας χτυπούν την πόρτα, δε ρωτούμε «δίκαιος ή άνομος»

δίνουμε σ' όλους αυτό που μπορούμε

Τα παιδιά μας στο έθνος, τα κορίτσια στους όμοιούς μας.

Πουλάμε στο συνηθισμένο κέρδος, πάμε πάντα με το νόμο.

- Έτσι η γαλήνη στέκεται στο σπιτικό μας.

Λέμε πάντα ναι - και στη φωτιά και στο νερό

στο μυλωνά και στον ξωμάχο.

Ναι στον άγιο, ναι στο διάβολο.

Ναι κι όταν ναι δεν υπάρχει,

είν' η φωτιά που πέφτει πια

και μας εξολοθρεύει.

Πάνος Θασίτης, Από τη συλλογή Ελεεινόν θέατρον, 1980

Ποίημα της εβδομάδας 367

Τώρα πια δεν ενδείκνυται
Η προσφυγή στις παλιές φωτογραφίες
Η ζωή έχει τόσες μεταπτώσεις
Μην εισχωρείτε στην εποχή των ερώτων
Στα βίαια καλοκαίρια μην υποκύπτετε
Στη σαγήνη των παλαιών φωνών
Η κυτταρίνη διατηρεί χαμόγελα και στάσεις
Στο λυκαυγές του βίου μορφές ασάλευτες
Που σας κοιτούν νοσταλγικά στιγμές
Αυτάρκειας που έχουν πια λησμονηθεί
Πρόσωπα που φτερούγισαν από κοντά σας
Η κυτταρίνη αποκαλύπτει την απάτη
Του χρόνου μεγεθύνοντας τον άλλο χρόνο
Που παραμένει ακέραιος χωρίς τα ελάχιστα
Σημεία χαλασμού γι' αυτό μην ξεσκαλίζετε
Παλιές φωτογραφίες μην αποτολμάτε
Καμία σύγκριση που θ' αποβεί σε βάρος σας
Μη διαβάζετε αφιερώσεις αιωνίας φιλίας ή αγάπης
Μην βλέπετε γνωστούς σας καλοβαλμένους κι αρυτίδωτους
Λες και θα ξεκινήσουνε για το μεγάλο γλέντι
Αποφεύγετε κάθε σας περιπλάνηση σε φωτογραφίες παλιές
Μην ταράζετε τη μακάρια γαλήνη τους
Είναι σοφές και ξέρουν να εκδικούνται
Κλείτος Κύρου, Κλειδάριθμοι, 1963

Παγκύπρια Γενική Συνέλευση Συμβασιούχων και Αντικαταστατών Εκπαιδευτικών Δ.Ε.

Η ΠΟΕΔ καλεί τα μέλη της που υπηρετούν με Σύμβαση ή ως Αντικαταστάτες σε Παγκύπρια Γενική Συνέλευση που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή, 17 του Γενάρη, 2014, στο Δημοτικό Σχολείο Κοφίνου, στις 4.30 το απόγευμα.
Σκοπός της Συνέλευσης είναι η ενημέρωση των συναδέλφων για τις τελευταίες εξελίξεις σχετικά με το θέμα της αναθεώρησης του Συστήματος Διορισμών και η ανταλλαγή απόψεων για άλλα ζητήματα που τους αφορούν.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΕΔ.

Ποίημα της εβδομάδας 366

Οι ποιητές που νιώθουν
τα σημάδια των καιρών
γράφουν ποιήματα
ολόιδια με ρημαγμένα σπίτια,
μ' ερημωμένα σοκάκια κι αλητοπαρέες.

Κάνουν τόπο στις λέξεις
να βρουν απομεινάρια ξεχασμένα
- κρυμμένα τσιγάρα
κάτω από τα κεραμίδια
του χαμόσπιτου.

Οι ποιητές που νιώθουν
τα σημάδια των καιρών
δε χωράνε στα σαλόνια.
Ψάχνουν στους δρόμους για στίχους
ολόιδιους με μπαλωμένα ρούχα
μιας μόδας που έσβησε.

Ψάχνουν στις τσέπες τους
για σκόρπιες συλλαβές
για να πληρώσουν.

Θοδωρής Βοριάς, Χαμένες ψηφίδες, 2012

Ε.Ε. = Έλος Έλος

Τι είν' η Ευρώπη μας; Μην είν' η Γκόλντμαν Σακς; Μην είν' η Μαύρη Πέτρα (Black Rock); Μην είν' η τράπεζα η τρανή, το Αιγαίο των Πνιγμών κι η Λαμπεντούζα των Αφρικανών, που τους απολυμαίνουν με παγωμένο ντους παραμονές Χριστουγέννων των Φιλανθρώπων; Μην είν' η Μάφια η κραταιά, που σπάει τα των ανθέων μαγαζιά αν δεν της αγοράσουν κατοστάρικο ευρώ τα... κατακόκκινα αλεξανδρινά; Έρανος για να πληρωθούν τα έξοδα τα δικαστικά των πάμφτωχων μαφιόζων στα κελιά, είπαν τα... μίντια τα τρανά.

Όχι καμάρια μου, που λεν και στο χωριό μου! Είναι αυτά κι άλλα τόσα. Υπέροχα και τραγανά σαν κουραμπιέδες που καταβροχθίζονται από τα περιστασιακά αριστερούτσικα καλικαντζάρια του αθάνατου καπιτάλα παππού. Αυτού που τάχα μου τρέμει απ' τα καρουσέλ με τις σβάστικες που γυρνάνε σα σβούρες στα όνειρα των πεινασμένων παιδιών και τα γεμίζουν με νομιμότητα των εγκλημάτων τα οποία και προορίζονται να διαπράξουν. Η Ευρώπη σήμερα δεν είναι Παραμύθι Χωρίς Όνομα. Είναι το παζάρι της αγοράς των λύκων. Καταμεσής στο πάρκο των ευρωστεναγμών έχει κι εκείνο το σκλαβοπάζαρο με τους εσωτερικούς, εξωτερικούς κι ιθαγενείς εργαζόμενους, μετανάστες εξ ορισμού κι εκ... γενετής, που διδάσκονται ολημερίς πως είναι πιο αξιοπρεπές να είσαι φτωχός παρά επαναστάτης! Πως είναι προτιμότερο να στέκεσαι στην ουρά για μιας μέρας δουλειά ή ένα μπουκάλι γάλα, παρά να ξεπαγιάζεις σαν κομμουνιστής μπροστά στην πύλη της φάμπρικας για να μη σπάσει η απεργία. Είναι παραμύθι με όνομα φρικτό, το Δέρας το Χρυσόμαλλον, που στραφταλίζει κι ωραιοποιεί τη σφαγή των πολιτών προβάτων. Γραμμένο από τον καλλιεργημένο, πεπειραμένο κεφαλαιοκράτη, το δολοφόνο με το ολόχρυσο πριόνι, που σε σφάζει για ν' αγιάσεις στο όνομα ενός πολιτισμού που σφετερίστηκε και την τελευταία σταγόνα ιδρώτα των δημιουργών του δι' ίδιον, σωρευτικό του πλούτου, όφελος.

Σ' αυτήν την Ευρώπη των Χρυσόμαλλων Δεράτων και Τεράτων, προσοχή στις πριμαντόνες. Αυτές που σκούζουν πως θα σου μοιράσουν τις τρίχες απ' το δέρας και έτσι θα εξοντώσουν το τέρας. Και δεν θα σου πουν ποτέ ότι είναι το ίδιο σου το πετσί, τα κόκαλα και το αίμα σου που θ' ανεμίζουν με πτυχώσεις - τάσεις κατά το άνοιγμα της αυλαίας στην Όπερα της Σοσιαλδημοκρατίας. Όποτε στο ευρωπαϊκό παραμύθι εμφανίζεται πριμαντόνα - αριστερός ψάλτης, με ερυθρών αποχρώσεων κορόνες σε στίχους Σκρουτζ Μακ Ντακ, τότε πόλεμος μυρίζει και καμένη σάρκα και είναι οι σειρήνες του πολέμου που λένε τα κάλαντα. Ε.Ε. Έλος - Έλος. Αυτό είναι το πραγματικό όνομα του ευρωπαραμυθιού μιας ενότητας βασισμένης στην εξαφάνιση της έννοιας εργατική τάξη. Είναι το πισωγύρισμα και το πνίξιμο κάθε πολιτικού, εργασιακού, κοινωνικού και ασφαλιστικού δικαιώματος στο βάλτο των μονοπωλιακών αδιεξόδων και συγκρούσεων. Σ' αυτό το βάλτο ενδημούν φιλόδοξοι αλιγάτορες και τάζουν τη διαχείρισή του. Δεν έχουν καν ιδεολογικό φερετζέ για την... αποξήρανση.

Τα μυστικά του ευρωβάλτου, μέρες που είναι εορταστικής αιθαλομίχλης και δηλητηριώδους ανθρωποφαγίας, πακετάρονται ως «αποκαλύψεις» του καπιταλιστικού Ιανού και τοποθετούνται ως δώρα στις πόρτες των ανθρώπων που δεν περιμένουν κανέναν Αϊ - Βασίλη. Μήτε με τρόικα, μήτε με την εγκεκριμένη του Αλέξη την παντιέρα ευκαιρίας την κοκκινωπή. Καλές γιορτές, με δυο εκατομμύρια άνεργους δύσκολα μπορείς να εκστομίσεις ως ευχή. Μια προειδοποίηση πιθανώς να είναι προτιμότερη τουλάχιστον ως «δώρο» σε ενήλικες. Προσοχή! Εύθραυστον το πακετάκι σωτηρίας!

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»  22-12-2-13