Αφιέρωση στους δασκάλους …

Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Καταλαβαίνω πολύ καλά τα συναισθήματα που σας πλημμυρίζουν, τους τελευταίους μήνες, όταν κάθε αρμόδιος και αναρμόδιος ανοίγει το στόμα του και αφήνει να εξέλθει ο,τιδήποτε, πριν «βουτήξει τη γλώσσα του στο μυαλό του».  Επειδή «… χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν, κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί …», θεωρώ ελάχιστο καθήκον να κάνω μια μικρή αφιέρωση, σ’ εσάς όλους με τους οποίους συνεργάστηκα και συνεργάζομαι πάνω από τρεις δεκαετίες. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι για τους δασκάλους ο διαρκής αγώνας ήταν, είναι και θα είναι μονόδρομος.

Το παρακάτω ποίημα του Κίπλινγκ (μετάφραση του αγωνιστή, δημοσιογράφου και διανοητή Νίκου Καρβούνη) το αφιερώνω σ´όλους τους δασκάλους, με την ελπίδα ότι θα το διαβάσει ο Γ.Ε., ο Υ.Π.Π. κάθε υπεύθυνος ή "υπεύθυνος" και κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος που οι παραλογισμοί των τελευταίων μηνών δεν στέγνωσαν τις ευαισθησίες του.

ΑΝ

Αν να κρατάς καλά μπορείς
το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι
τάχουν χαμένα και σ' εσέ
της ταραχής των ρίχνουν την αιτία.

Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς
τον ίδιο τον εαυτό σου, όταν ο κόσμος
δεν σε πιστεύει κι αν μπορείς
να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία.

Να περιμένεις αν μπορείς
δίχως να χάνεις την υπομονή σου.
Κι αν άλλοι σε συκοφαντούν,
να μην καταδεχθείς ποτέ το ψέμα,
κι αν σε μισούν, εσύ ποτέ
σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις,
μα να μην κάνεις τον καλό
ή τον πολύ σοφό στα λόγια.

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς,
και να μην είσαι δούλος των ονείρων
αν να στοχάζεσαι μπορείς,
δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου,
αν ν’ αντικρίζεις σου βαστά
το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια
κι όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς
τους δυο τυραννικούς απατεώνες,
αν σου βαστά η ψυχή ν’ ακούς
όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη,
παραλλαγμένη απ’ τους κακούς,
για νάναι για τους άμυαλους παγίδα,
ή συντριμμένα να θωρείς
όσα σου έχουν ρουφήξει τη ζωή σου
και πάλι να ξαναρχινάς
να χτίζεις μ’ εργαλεία πούναι φθαρμένα.

Αν όσα απόχτησες μπορείς
σ' ένα σωρό μαζί να τα μαζέψεις
και δίχως φόβο, μονομιάς
κορόνα ή γράμματα όλα να τα παίξεις
και να τα χάσεις και απ’ αρχής,
ατράνταχτος να ξεκινήσεις πάλι
και να μη βγάλεις και μιλιά
ποτέ γι’ αυτόν τον ξαφνικό χαμό σου.

Αν νεύρα και καρδιά μπορείς
και σπλάχνα και μυαλό και όλα να τα
σφίξεις
να σε δουλέψουν ξαναρχής,
κι ας είναι από πολύ καιρό σωσμένα
και να κρατιέσαι πάντα ορθός,
όταν δε σούχει τίποτε απομείνει
παρά μονάχα η θέληση,
κράζοντας σ’ όλα αυτά: «ΒΑΣΤΑΤΕ».

Αν με τα πλήθη να μιλάς
μπορείς και να κρατάς την αρετή σου,
με βασιλιάδες να γυρνάς
δίχως απ’ τους μικρούς να ξεμακρύνεις.
Αν μήτε φίλοι, μήτ’ εχθροί
μπορούνε πια ποτέ να πειράξουν,
όλο τον κόσμο αν αγαπάς,
μα και ποτέ πάρα πολύ κανένα.

Αν του θυμού σου τις στιγμές
που φαίνεται αδυσώπητη η ψυχή σου,
μπορείς ν’ αφήσεις να διαβούν
την πρώτη ξαναβρίσκοντας γαλήνη,
δική σου θάναι τότε η Γη,
μ’ όσα και μ’ ότι απάνω της κι αν έχει
και κάτι ακόμα πιο πολύ:
Άνδρας αληθινός θάσαι παιδί μου.

Μανόλης Σόβολος
Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου και γονιός

Δημοσιεύτηκε και στο www.paideia-news.com
 

Παιδεία, Αξιοπρέπεια και βελούδινη επανάσταση

Είναι θλιβερό να μην διαθέτει η πολιτική ηγεσία επαρκή αντιληπτικότητα ώστε να εισπράττει τα μηνύματα. Είναι και αναμφίβολα καταστροφικό. Διότι οδηγεί σε λανθασμένες επιλογές. Που προκαλούν ζημιογόνες συγκρούσεις. Δυστυχώς, επί δύο μήνες, το Προεδρικό δεν κατάφερε να αντιληφθεί την ουσία της κρίσης στην Παιδεία.

Ποτέ η ουσία δεν ήταν η μια ώρα επιπρόσθετης διδασκαλίας. Ποτέ η ουσία δεν ήταν τα επιδόματα. Προσπαθήσαμε, πλειστάκις, να το εξηγήσουμε. Δυστυχώς, το Προεδρικό παρέμεινε εγκλωβισμένο σε κακούς συμβουλάτορες. Σε έναν ανεπαρκή υπουργό. Ή σε μια σκόπιμα ακολουθητέα πολιτική που στοχεύει στην παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Στην εστίαση της προσοχής της σε θέμα άλλο από τα τραγικά που κυριαρχούν.

Το θέμα ήταν εξαρχής το κύρος και η αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών. Τα οποία με βάναυσο τρόπο ποδοπάτησαν οι έχοντες την εξουσία. Προσπάθησαν να τους μειώσουν. Να τους ακυρώσουν. Να τους εξευτελίσουν. Με αυταρχικές αποφάσεις. Με μέτρα, που, ουδόλως, βελτιώνουν τη δημόσια εκπαίδευση. Βιάζοντας την ανοχή τους. Εκμεταλλευόμενοι τη διαχρονική σιωπή τους στα όσα παράδοξα, αναποτελεσματικά και καταστροφικά αποφασίζουν και επιβάλλουν κάποιοι εγκέφαλοι στο υπουργείο Παιδείας εδώ και πολλά χρόνια.

Αυτή η στήλη, στήριξε τον συγκεκριμένο αγώνα των εκπαιδευτικών από την αρχή. Για έναν και μόνο λόγο. Γνώριζε από χρόνια τα προβλήματα στην Παιδεία. Γνώριζε από πού πήγαζαν. Ομολογώ πως είχα κάποια ανησυχία. Διότι υπάρχει και η κακή μερίδα εκπαιδευτικών. Διότι υπάρχουν στις τάξεις τους και κομματικοί παρατρεχάμενοι. Διότι η εξουσία, ενίοτε, χρησιμοποιεί και ποταπές μεθόδους για να πετύχει τους στόχους της. Όπως και έπραξε.

Σήμερα, όμως, αισθάνομαι απόλυτη ικανοποίηση. Πρώτον, διότι απέδειξαν, απορρίπτοντας το ψωμοτύρι που τους πέταξε το Προεδρικό,  πως δεν είναι περί χρημάτων ο αγώνας. Μάλιστα, βούρκωσαν τα μάτια μου όταν διάβασα πρόταση που έγινε δημοσίως από εκπαιδευτικό, να αποκόπτεται κάθε μήνα μέρος του μισθού όλων, ώστε να στηριχθούν οι εκπαιδευτικοί που θα μείνουν αδιόριστοι, συνεπεία του «εξορθολογισμού». Δεύτερον, διότι δεν καταφεύγουν στην απεργία, που θα θυματοποιούσε τους μαθητές.

Σήμερα, η «αρία φυλή», όπως, ατυχώς, χαρακτήρισαν τους εκπαιδευτικούς, παραδίδει μαθήματα εκτός τάξης. Τα σπουδαιότερα που θα μπορούσαν να προσφέρουν στους μαθητές τους. Δημοκρατίας, διεκδίκησης, δικαιωμάτων, απόρριψης της εξαγοράς συνειδήσεων. ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ!

Σήμερα, αυτή η κοινωνία, η διαχρονικά ευρισκόμενη σε χειμερία νάρκη, βλέπει αχτίδα ελπίδας. Βλέπει αντίδραση στην αυταρχική και αναποτελεσματική πολιτική της εξουσίας. Γνωρίζω ότι πολλοί διαφωνούν με την θεώρηση της στήλης. Σεβαστό. Ανάμεσα σ’ αυτούς, όμως, είναι πολλοί με άγνοια για τη γενεσιουργό αιτία, που οδηγεί στην κατολίσθηση της δημόσιας εκπαίδευσης. Είναι πολλοί, που αντιδρούν στα προνόμια των εκπαιδευτικών. Παραγνωρίζοντας το βαθμό δυσκολίας του λειτουργήματος τους. Η ενσυναίσθηση είναι σπουδαίο πλεονέκτημα αλλά, δυστυχώς, δεν το διαθέτουν όλοι. Είναι και πολλοί, που αντιδρούν, απλώς, παρασυρόμενοι από το γενικότερο αίσθημα κανιβαλισμού, που κυριαρχεί στην εποχή μας.

Εκείνο, που είναι θλιβερό, είναι το γεγονός ότι τόσοι πολλοί παρασύρονται με τόσο μεγάλη ευκολία από την προπαγάνδα των πολιτικών. Ακόμη και σήμερα. Μετά που έχουν οδηγήσει αυτόν τον τόπο στα τάρταρα. Τόσοι πολλοί κωφεύουν ακόμη στον τεράστιο Παπαδιαμάντη: «Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκεν την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου». Τόσοι πολλοί προσπερνούν ασυγκίνητοι τον νομπελίστα Αλμπέρ Καμύ: «Η πολιτική και η μοίρα της ανθρωπότητας διαμορφώνονται από ανθρώπους χωρίς ιδανικά και χωρίς μεγαλείο. Άνθρωποι που έχουν μεγαλείο μέσα τους δεν ασχολούνται με την πολιτική».

Γιατί δεν διαμαρτύρονταν τόσα χρόνια οι εκπαιδευτικοί και το κάνουν τώρα που τους ενόχλησαν, ρωτάνε κάποιοι. Σωστά. Κακώς, διαχρονικά σιωπούσαν. Κακώς, έσκυβαν το κεφάλι σε άτολμους διευθυντές και επιθεωρητές. Κακώς, τηρούσαν σιγήν ιχθύος στις αλληλοσυγκρουόμενες εγκυκλίους με τις οποίες τους βομβάρδιζαν οι «σοφοί» του Υ.Π. Κακώς, δεν καθιστούσαν κοινωνούς των τεράστιων προβλημάτων, που υποχρέωναν την εκπαίδευση να διολισθαίνει, την κοινή γνώμη. Θα επιλέξουμε, όμως, παραμονή στο λάθος; Ή θα γραπωθούμε από την ελπίδα που προσφέρει η αφύπνησή τους;

Οφείλουμε, λοιπόν, ένα τεράστιο ευχαριστώ στο Προεδρικό. Διότι με την κοντόφθαλμη τακτική του, ξύπνησε το σύνολο των εκπαιδευτικών. Όχι τους συνδικαλιστές. Τους εκπαιδευτικούς. Τεράστια η διαφορά, που ακόμη δεν την έχει καταλάβει. Γι’ αυτό και προσπάθησε πετώντας μερικά ψίχουλα να τους εξευτελίσει ακόμη περισσότερο. Και αν μερικοί συνδικαλιστές τσίμπησαν, ήρθε σαν τσουνάμι η τρωθείσα αξιοπρέπεια του συνόλου των εκπαιδευτικών να ισοπεδώσει την προδιαγραφόμενη ντροπή.

Επέλεξαν τον ορθό δρόμο αποφεύγοντας την απεργία. Διότι οι μαθητές είναι οι τελευταίοι που πρέπει να θυματοποιηθούν. Και ότι οι οργανώσεις των μαθητών ανακοίνωσαν ότι την Τρίτη θα βρίσκονται στο πλευρό των εκπαιδευτικών είναι ένα ηχηρότατο ράπισμα προς τους κυβερνώντες. Δύο πράγματα θα έπραττα αν ήμουν εκπαιδευτικός. Πρώτον, θα περιοριζόμουν στα διδακτικά καθήκοντα. Όλα τα υπόλοιπα, που μέχρι σήμερα έπρατταν οι εκπαιδευτικοί καλύπτοντας τον ερασιτεχνισμό του Υ.Π., θα τα άφηνα στον Χαμπιαούρη. Δεύτερον, καθημερινά και διαχρονικά πλέον θα κατήγγελλα δημοσίως κάθε πρόβλημα εντός των σχολείων.

Να γνωρίζει η κοινή γνώμη τα πάντα. Ακατάλληλες εγκαταστάσεις (τάξεις σε λυόμενα εν έτει 2018), επικίνδυνα γήπεδα, υπολειτουργούντα εργαστήρια, ανενεργοί εκτυπωτές, ελλιπές μαθησιακό περιβάλλον, τρισάθλια βιβλία, υπερβολική και αχρείαστη ύλη, μηδενική στήριξη στα παιδιά της ειδικής εκπαίδευσης, εγκληματική γραφειοκρατία, χρονοβόρες διαδικασίες εις βάρος των παιδιών για παραπομπή τους σε ειδική στήριξη, ελάχιστοι σχολικοί ψυχολόγοι, σοβαρά προβλήματα ασφάλειας στις εγκαταστάσεις, δυσλειτουργικά ηλεκτρονικά συστήματα, αλληλοσυγκρουόμενες εγκύκλιοι στον τρόπο διδασκαλίας από χρόνο σε χρόνο, μηδενική στήριξη σε αλλόγλωσσους μαθητές, προβληματική αξιολόγηση και σωρεία άλλων που δεν υπάρχει χώρος καταγραφής.

Σήμερα, είναι η ώρα να μάθει ο κάθε Πρόδρομος, πως όταν απειλεί τους στρατιώτες, οι στρατηγοί είναι χαμένοι. Διότι αυτοί θα δώσουν τις μάχες. Σήμερα, λοιπόν, στέλνουμε χαιρετίσματα στην εξουσία. Της λέμε ότι το παιγνίδι το έχασε. Διότι ξύπνησε όλους τους εκπαιδευτικούς. Και με μια βελούδινη επανάσταση θα εκθέσουν πλέον τους στρατηγούς και τις διαχρονικά μυωπικές πολιτικές τους στην Παιδεία.

Οι εκπαιδευτικοί έχουν την πιο χρυσή ευκαιρία να μετουσιώσουν σε πράξη τη ρήση του Μεγάλου Αλεξάνδρου: «Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην».  Στο πλευρό τους όσοι παλεύουν να αλλάξουν κατ’ ελάχιστον αυτό τον τόπο. Με την ελπίδα ότι η προσπάθεια για αναγέννηση της Παιδείας θα είναι διαρκής και δεν θα λήξει σε μερικούς μήνες όταν κοπάσει η σύγκρουση… Με την ελπίδα ότι κόντρα στους πολιτικούς της περιορισμένης διορατικότητας και των αναποτελεσματικών «εξορθολογισμών» θα κυριαρχήσει η εμμονή στην επιδίωξη αποτελεσματικών εκσυγχρονισμών!

  Γιώργος Καλλινίκου   

«Ο Φιλελεύθερος»  26 Αυγούστου 2018

Λακωνική και όχι «λακωνική» πρόσκληση προς τον Γενικό Ελεγκτή

Άλλη μια εμπρηστική ανακοίνωση του Γ.Ε. με μικροπρεπείς και αστήρικτους χαρακτηρισμούς. Με αναφορές σε προηγούμενες εκθέσεις οι οποίες ήταν, επίσης, βασισμένες σε λανθασμένα και "μαγειρεμένα" στοιχεία. Ας ξεκινήσουμε από ένα απλό: Ακόμα και στις χώρες που δεν μειώνεται ο διδακτικός χρόνος με τα χρόνια υπηρεσίας, οι διδακτικές τους ώρες είναι λιγότερες από των δασκάλων της Κύπρου. Στη Φινλανδία (που συχνά την επικαλούνται) οι διδακτικές περίοδοι είναι 25, όσες δηλαδή θα φτάσει ο Κύπριος δάσκαλος στο τέλος της καριέρας του.

Ας εφαρμόσουμε λοιπόν αυτό το σύστημα: Να ξεκινούμε με 25 περιόδους και να μη μειώνονται μετά. Τι λέτε; Παρόμοια κατάσταση υπάρχει και στις άλλες χώρες. Σταματάτε τα ψέματα παρακαλώ. Έχουμε επισκεφτεί όλες αυτές τις χώρες, μέσω COMENIUS, ERASMUS, προσωπικού ενδιαφέροντος και γνωρίζουμε πια από πρώτο χέρι τι συμβαίνει. Αξιότιμε κ. Γ.Ε. έρευνα και μελέτη δεν γίνεται με σερφάρισμα στο διαδίκτυο. Απαιτείται επί τόπου επίσκεψη και πραγματικά στοιχεία. Κάθε χώρα μπορεί να "μαγειρέψει" στοιχεία κάποιες φορές για τους δικούς της λόγους. Μη μου πείτε ότι δεν το συναντήσατε ποτέ στη θητεία σας;

 Παρακαλώ σταματήστε να εκθέτετε την υπηρεσία σας και τον εαυτό σας με αναφορές σε ατεκμηρίωτες εκθέσεις και "μέσους όρους". Για να σταματήσει αυτό το "αλαλούμ" σας προσκαλώ να επισκεφτούμε σχολεία στη Φινλανδία, τη Σλοβενία. Θα φροντίσουμε να είναι σε μη εργάσιμο χρόνο για εμένα, ίσως Πάσχα. Τα έξοδα θα είναι δικά μου, προσφορά στην αλήθεια η οποία πρέπει επιτέλους να λάμψει. Μπορεί, αν θέλει, να έρθει και ο Υ.Π.Π. παρότι είμαι σίγουρος ότι τα γνωρίζει. Η πρόσκληση δεν είναι σχήμα λόγου και "έπεα πτερόεντα".

Στον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα (Αρκαδία, Λακωνία) μάθαμε να μετράμε τις κουβέντες μας και να κρατάμε το λόγο μας. Μετά να έρθεις και σ´ ένα σχολείο της Κύπρου, επειδή δεν γνωρίζω πότε είναι η τελευταία φορά που πήγες σε σχολείο, για επί τόπου μελέτη, όχι για κοινωνική επίσκεψη. Υπάρχει όμως ένας όρος: όταν επιστρέψουμε από τα σχολεία, αν πειστείς από αυτά που θα δεις, αν διαπιστώσεις τις δυσμενείς συνθήκες στις οποίες εργάζονται οι δάσκαλοι της Κύπρου, θα ζητήσεις δημόσια συγνώμη. Το ίδιο είμαι έτοιμος να κάνω κι εγώ. Με την προσήκουσα τιμή. 

Μανόλης Σόβολος

Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου και γονιός

Δημοσιεύτηκε και στο www.paideia-news.com