ΝΑΤΑΛΙΑ Κ. ΔΑΛΙΑΝΗ, 12/04/2022
Τα social media έχουν καταστρέψει τις ανθρώπινες σχέσεις. Το λέω και πραγματικά το εννοώ. Σαν να μας έχουν κάνει να ζούμε μέσα σε μία φούσκα, ζητώντας αποκλειστικά και μόνο την ύλη και αγνοώντας την πραγματικότητα. Σαν να μας έχουν χαζέψει. Μιλάμε για την απόλυτη παράνοια! Γιατί ενώ ήρθαν για να διευκολύνουν, για να μειώσουν κάθε χιλιομετρική απόσταση και κυρίως να ενδυναμώσουν τις ανθρώπινες σχέσεις, εν τέλει φαίνεται να γίνεται το εντελώς αντίθετο. Και μέσα σε αυτό το κατά τ’ άλλα μεγαλόπνοο σχέδιο που έχει τη δύναμη να περνάει ωκεανούς και να ενώνει ηπείρους, κρύβεται το απόλυτο χάος.
Σήμερα όλη μας η ζωή βρίσκεται σε ένα μαραφέτι που χωράει στην παλάμη μας. Και αυτό, αν ρωτάτε, είναι από μόνο του τρομακτικό. Το πιο τρομακτικό απ’ όλα όμως, δεν είναι αυτό το θεαματικό τεχνολογικό άλμα, αλλά κυρίως αυτός ο παρανοϊκός εθισμός μας στο διαδίκτυο και κυρίως στα social media. Ένας εθισμός που δεν έχει φύλο, εθνικότητα και ηλικία. Γι’ αυτό ακριβώς σήμερα βλέπουμε από τη μία ανθρώπους μεγάλης ηλικίας -που πριν 20 χρόνια ούτε που μπορούσαν να διανοηθούν την ύπαρξη των social media- να είναι κολλημένοι στην οθόνη του κινητού τους και από την άλλη παιδιά που απ’ την κούνια είναι απόλυτα εξοικειωμένα με την τεχνολογία και το διαδίκτυο.
Τα social media, μας δημιουργούν ανάγκες, κατασκευασμένες για εμάς από εμάς, στον βωμό του κέρδους. Γινόμαστε ένα στατιστικό νούμερο, εργαλείο για να εξάγουν οι μεγάλες πολυεθνικές συμπεράσματα για το πώς να χειραγωγούν τα πλήθη, πώς να δίνουν σε μας ό,τι νομίζουμε ότι χρειαζόμαστε. Ενώ στην πραγματικότητα αυτά που τους παραχωρούμε είναι πολλά περισσότερα. Και δεν εννοώ μόνο προσωπικές πληροφορίες για το πού μένουμε, ποιοι είναι φίλοι μας ή τι κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο μας. Εννοώ ότι τους ξεπουλάμε κυριολεκτικά την ψυχική μας ηρεμία και γαλήνη. Η ανασφάλεια και η χαμηλή αυτοπεποίθηση «θερίζουν». Γιατί μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο αυτοκριτικής και σύγκρισης με τη νέα μάστιγα, αυτή των influencers, και μας παίρνει η κατρακύλα. Και αρχίζουμε και εμείς με τη σειρά μας να φτιάχνουμε έναν άλλο εαυτό. Τον τέλειο, τον αψεγάδιαστο. Πόσο σαθρό το οικοδόμημα που εμείς οι ίδιοι χτίζουμε! Είναι πραγματικά τραγική ειρωνεία, αλλά και ένδειξη μιας εποχής που το ψηφιακό αποτύπωμα μετράει περισσότερο από το ίδιο μας το στίγμα σε πραγματικές περιστάσεις. Εταιρείες πριν καν προσλάβουν, «συμβουλεύονται» και ρίχνουν μια ματιά σε μας, στο προφίλ μας, λες και γνωρίζουν ποιοι είμαστε εμείς και αποφασίζουν. Έτσι είναι τα πράγματα. Είτε μας αρέσουν, είτε όχι.
Γιατί όσο εμείς ασχολούμαστε αποκλειστικά και μόνο με το φαίνεσθαι και το πώς θα δείξουμε στα social media ότι έχουμε την τέλεια ζωή, ξεχνάμε στην πραγματικότητα να ζήσουμε. Και αυτό είναι θλιβερό.