Η θλίψη των πρωτοκόλλων

 ΚΑΤΑΪΔΡΩΜΕΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Δημοσιεύθηκε 26.11.2023

Σε ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα, οποιοσδήποτε θελήσει να δώσει το διαφορετικό, κάτι το οποίο και το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας προωθεί, θα βρεθεί απέναντι από τις υποσημειώσεις της νομοθεσίας.

Πολλοί καθηγητές και δάσκαλοι του κυπριακού σχολείου νιώθουν πολλές φορές στη διάρκεια της δουλειάς τους εντελώς μόνοι και αβοήθητοι. Γράφτηκαν και πολλές σοβαρές μελέτες για το συγκεκριμένο φαινόμενο που υπάρχει ειδικά στους εκπαιδευτικούς και το λένε ματαίωση, burn out, κ.λπ.

Τα σχολεία δεν προκαλούν θλίψη μόνο στους μαθητές. Το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί πληρώνονται για να διδάσκουν, αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να τους κάνει χαρούμενους. Η αμοιβή μιας οποιαδήποτε δουλειάς είναι άσχετη με την τελική ικανοποίηση που η ίδια προσφέρει.

Ενώ ο Κύπριος δάσκαλος/δασκάλα μέσα στην τάξη του θεωρείται ο απόλυτος άρχων, η αλήθεια είναι πως αυτό είναι ψέμα. Δεν κάνει τίποτε μόνος του, δηλαδή χωρίς να του πουν οι άλλοι να το κάνει. Από τη συγκεκριμένη ύλη που πρέπει να διδάξει, ώς το πόστο της αυλής που πρέπει να βρίσκεται και να επιβλέπει τα παιδάκια μήπως χτυπήσουν, ώς το τι πρέπει να κάνει αν μια μαθήτρια ζητήσει νερό, τουαλέτα κ.λπ.

Στο κυπριακό σχολείο υπάρχουν πρωτόκολλα για τα πάντα. Πολλές νέες δασκάλες που ακολουθούν στην τρίχα τα πρωτόκολλα κάθε Παρασκευή απόγευμα επισκέπτονται τον ψυχολόγο τους για ψυχοθεραπεία. Οι πιο χαρούμενοι καθηγητές είναι αυτοί που πλησιάζουν στη σύνταξη.

Όταν η κυρία Μαρία άφησε μια μαθήτριά της να πάει στην καντίνα να πάρει ένα τσάι επειδή πονούσε την κοιλιά της, την επόμενη ώρα βρέθηκε αντιμέτωπη με έναν στριμμένο βοηθό που ζητούσε εξηγήσεις απ την κυρία Μαρία για τη μολυσματική της πράξη. Προηγουμένως, το ίδιο κάθαρμα έκαμε και τη μαθήτρια να κλαίει.

- Γιατί βγήκες απ την τάξη σου; Ποιος σου έδωσε άδεια; Τι είναι αυτά τα πράματα πρωί-πρωί; Δεν έχεις τσάι σπίτι σου;

- Κύριε, πήρα άδεια από την κυρία Μαρία, μάλιστα μου πλήρωσε και το τσάι μου επειδή σήμερα δεν έφερα λεφτά, ρωτήστε την να δείτε.

Το κάθαρμα ξεφυσώντας έκανε μεταβολή και κρύφτηκε στο γραφείο του. Στην τάξη η μαθήτρια το είπε το περιστατικό στην καθηγήτριά της νευριασμένη. Ο βοηθός ακολουθούσε το πρωτόκολλο που συμφώνησε ο καθηγητικός σύλλογος να μην αφήνουν κανένα μαθητή να βγαίνει έξω εν ώρα μαθήματος. Ο βοηθός είναι στην περίπτωσή μας ο σωστός με τον νόμο. Η καλή καθηγήτρια βρέθηκε μπλεγμένη και εκτεθειμένη και χάλασε η μέρα της. Και πολλά άλλα παρόμοια περιστατικά.

Σε ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα, οποιοσδήποτε θελήσει να δώσει το διαφορετικό, κάτι το οποίο και το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας προωθεί, θα βρεθεί απέναντι από τις υποσημειώσεις της νομοθεσίας. Φανταστείτε για πιο σοβαρά θέματα τι γίνεται. Όλα αυτά τα ξέρουν οι μαθητές από το γυμνάσιο ήδη. Τα καταλαβαίνουν μα δεν μπορούν να τα εκφράσουν με λέξεις. Οι εκπαιδευτικοί όταν σπάνια το συζητούν με αφορμή κανέναν καβγά μεταξύ τους, θα τους ηρεμήσει ένας τρίτος εκπαιδευτικός. Που θα επικαλεστεί το πρωτόκολλο. Σε πολύ λίγο καιρό, όλοι μαζί θα βρίσκονται μπλεγμένοι στα δίχτυα των νόμων που οι ίδιοι ψήφισαν ή αποδέχτηκαν. Και ακριβώς σε εκείνο το σημείο ανοίγει η βρύση της θλίψης. Που υποσυνείδητα λέει σ όλους πως τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει έτσι απλά. Τούτη την κουβέντα συνήθως την έχουν έτοιμη οι συνδικαλιστές.

Οι σοβαροί ψυχολόγοι, ακόμα και αυτοί του Υπουργείου Παιδείας, το αντιλαμβάνονται το πρόβλημα αλλά ούτε αυτοί μπορούν να το αλλάξουν. Λύσεις προτείνονται κατά καιρούς από διάφορους παιδαγωγούς αλλά κάθε καλή ιδέα χτυπά αυτόματα πάνω σε μια άλλη κακή. Στο τέλος επικρατεί το κακό. Μάλλον η μιζέρια είναι κομμάτι και της ίδιας της ιστορίας του νησιού. Αποτέλεσμα έχουμε την ατολμία, την έλλειψη διάθεσης για ρίσκα και προοπτικές. Ακόμα πιο παράξενο είναι πως μέσα σε όλο αυτό ο τόπος, τα σχολεία κάπως επιβιώνουν. Κάπως, και αυτό το κάπως είναι αρκετό. Το υπόλοιπο μάλλον πρέπει να είναι επικίνδυνο. Ξεκάθαρα που λένε και οι πολιτικοί.

Πηγή:    https://politis.com.cy/apopseis/stiles/714349/i-thlipsi-ton-protokollon

Οι πρόσφυγες δεν θέλουν τους πρόσφυγες

 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

25 Νοεμβρίου 2023

Στην ιστοσελίδα του Δήμου Λατσιών, μπορεί να βρει κάποιος ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την ιστορία του Δήμου. Με λίγα λόγια, ο σημερινός Δήμος ήταν κάποτε τσιφλίκι που ανήκε, επί Τουρκοκρατίας, σε ένα αγά ο οποίος κάποια στιγμή πώλησε το τσιφλίκι στους ανθρώπους που το καλλιεργούσαν, πλείστοι εκ των οποίων έρχονταν από τον Λυθροδόντα. Δεκαέξι Ελληνοκύπριοι και ένας Τουρκοκύπριος καδής, αγόρασαν τα Λατσιά, πηγαίνοντας εκεί Φθινόπωρο για να καλλιεργήσουν και Άνοιξη για τη συγκομιδή. Μόνο έξι άτομα διέμεναν ολόχρονα. Στα μέσα του 19^ου αιώνα πολλοί από τους ιδιοκτήτες προτίμησαν πλέον να ζουν μόνιμα στο τσιφλίκι, αλλά και πάλι ο πληθυσμός ήταν τόσο μικρός ώστε τα παιδιά πήγαιναν σχολείο στα γειτονικά χωριά. Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όλο και περισσότεροι επέλεγαν τα Λατσιά για διαμονή με αποτέλεσμα ο πληθυσμός να φτάσει το 1973 τους 1108 κατοίκους, συγκεντρωμένοι σε ένα σχετικά μικρό κομμάτι γης. Στο υπόλοιπο κομμάτι κτίστηκαν μετά την τουρκική εισβολή τρεις συνοικισμό και διαχωρίστηκαν οικόπεδα που παραχωρήθηκαν σε πρόσφυγες για να προβούν σε αυτοστέγαση. Σήμερα ο πληθυσμός ξεπερνά τις 17000, πλείστοι εκ των οποίων είναι πρόσφυγες. Όπως και στο γειτονικό Γέρι.

Οι άνθρωποι αυτοί που βρήκαν εκεί καταφύγιο ή τα παιδιά τους που γεννήθηκαν στους συνοικισμούς και θεωρούνται πρόσφυγες εκ πατρογονίας ή εκ μητρογονίας ή και από τους δύο γονείς, δεν θέλουν σήμερα να μεταφερθούν προσφυγόπουλα στα εδάφη Λατσιών – Γερίου. Όπως δεν ήθελαν στο Ζυγι, στη Γερμασόγεια, στο Παλιομέτοχο και όπου ακούστηκε πως γίνονται σκέψεις για δημιουργία δομής φιλοξενίας παιδιών που έφτασαν στην Κύπρο χωρίς γονείς. Ο δήμαρχος Λατσιών προειδοποίησε ότι «θα προκληθούν φασαρίες αν επιμείνει η κυβέρνηση στη δημιουργία δομών στο Δήμο».

Φασαρίες έγιναν προψές και στο Δουβλίνο. Ένας άντρας επιτέθηκε με μαχαίρι εναντίον περαστικών τραυματίζοντας πέντε άτομα εκ των οποίων τα τρία παιδιά. Μετά το συμβάν ξέσπασαν τόσο άγρια επεισόδια, που αναγκάστηκαν οι αρχές να διακόψουν τη δημόσια συγκοινωνία. Τα επεισόδια δεν θα ξεσπούσαν αν η είδηση δεν συνοδευόταν από την πληροφορία (η οποία στο τέλος ήταν ψευδής) πως ο δράστης ήταν Αλγερινός. Ακροδεξιοί, ρατσιστές, φασίστες, χούλιγκαν άρχισαν να καίνε, να καταστρέφουν περιουσίες και να κτυπούν φωνάζοντας «διώξτε τους όλους». Ο δράστης, που όπως ανακοινώθηκε είναι Ιρλανδός υπήκοος, αφοπλίστηκε από Βραζιλιάνο πρόσφυγα ο οποίος εργάζεται ως ντελιβεράς. Η αστυνομία συνέλαβε δεκάδες άτομα που συμμετείχαν στα βίαια επεισόδια χαρακτηρίζοντας τους ως ακροδεξιούς χούλιγκαν.  

Οι κάτοικοι των Λατσιών όμως, δεν είναι χούλιγκαν. Οι πλείστοι είναι πρόσφυγες, έχουν ακόμα προσφυγική ταυτότητα. Με λίγη σκέψη ίσως να μπορούσαν να δουν τους εαυτούς τους ως ανεπιθύμητους.

 Πηγή:   https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1411231/i-prosfiges-den-theloun-tous-prosfiges/

Ανάθεμα

 

Άννα Μαραγκού

26 Νοεμβρίου 2023

Δέκα χρόνια έκανα προσπάθειες ν’ αποκτήσω ένα παιδί. Αυτή ήταν η ζωή μου. Αυτό αποζητούσα κάθε πρωί, σε κάθε ξύπνημα και πριν πέσω για ύπνο, αυτό ήταν στις σκέψεις μου. Μεγάλωσα, οι γιατροί άρχισαν να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, η ηλικία παίζει ρόλο, έλεγαν.

Έμπαινα και έβγαινα στις κλινικές και τα νοσοκομεία. Έκανα πολλές εξωσωματικές προσπάθειες. Μια διαδικασία που θέλει δύναμη, υπομονή, επιμονή… Τα πάντα γύρω μου ήταν εξάρτηση αυτού του γεγονότος σε σημείο που κατάλαβα ότι είχα γίνει υπερβολική. Πολλοί, πάλι, μου έλεγαν, σταμάτα, υπάρχουν τόσα και τόσα παιδιά εκεί έξω που θέλουν την θαλπωρή και την αγάπη μιας οικογένειας.

Έμεινα έγκυος. Τίποτα άλλο δεν είχε σημασία. Ούτε ο άθλιος πόλεμος που ξέσπασε. Δεν άκουγα, δεν έβλεπα, δεν έβγαινα από το σπίτι, όλοι έτρεχαν φοβισμένοι να φύγουν, να κρυφτούν, να σώσουν τη ζωή τους. Όποτε κτύπαγε η σειρήνα και αναγκαστικά πήγαινα στο καταφύγιο έβλεπα μαμάδες με παιδάκια και χαμογελούσα, νόμιζαν όλοι ότι τα είχα χαμένα. Γύρω μου μια κόλαση, μας έκοψαν το νερό, ηλεκτρισμό μόνο λίγες ώρες είχαμε, εγώ χαμογελούσα. Η ζωή μου άλλαξε όταν άρχισε να φαίνεται η στρογγυλή κοιλιά μου, όλα πήγαιναν καλά! Όλη μέρα καθόμουν μέσα. Έξω πετούσαν αεροπλάνα, έσκαζαν βόμβες, κόσμος ούρλιαζε. Εγώ, τίποτα. Έκλεινα τ’ αυτιά και τα μάτια μου και περίμενα. Ευτυχώς, η μάνα μου δίπλα μου. Τα πρώτα σκιρτήματα μου έδωσαν κουράγιο, χαρά μεγάλη. Η αναμονή, η ένταση για να έλθει επιτέλους αυτό το όνειρο, να το αγγίξω με τα χέρια μου, να το αγκαλιάσω να το φιλήσω έφθανε σε ένα τέλος…το ένιωθα. Πριν ξεκινήσει τούτο το κακό που μας βρήκε, πάνβαρη και με τη ψυχή στο στόμα, γιατί οι βόμβες έπεφταν σαν βροχή, βγήκα να πάρω τα αναγκαία για την άφιξη του. Οι γειτόνισσες μου μου έφεραν ότι μπορούσαν.

Στις 18 Νοεμβρίου γέννησα με καισαρική τομή ένα πρόωρο αγοράκι. Όταν ξύπνησα δεν το είδα, δεν μου το έδωσαν, το είχαν πάρει. Ούρλιαζα, ποιος με άκουγε, στο διπλανό κρεβάτι φέραν ένα αγοράκι που του είχαν κόψει το πόδι, απέναντί μου ένας νεαρός που έχασε τα μάτια του. Αλαφιασμένη, κρατώντας την ξεφούσκωτη κοιλιά μου γύριζα μέσα στους διαδρόμους, ρωτούσα απεγνωσμένα, γύρω μου περνούσαν φορεία με τραυματισμένους, αίματα παντού, φωνές, απελπισία. Μια νοσοκόμα με μάζεψε και με πήρε πίσω στο κρεβάτι. Μου εξήγησε ότι για να ζήσει το παιδί μου έπρεπε να μπει σε θερμοκοιτίδα, δεν μου είπε ότι ηλεκτρισμό δεν είχαν. Ούτε κατάλαβα, ούτε άκουγα, ήθελα πιάσω τον γιο μου στα χέρια μου, να τον φιλήσω, να τον κρατώ, τίποτα άλλο δεν είχε σημασία. Κάθε δεκάλεπτο σήμαναν οι σειρήνες. Στο νοσοκομείο πανικός. Τίποτα δε με ενδιέφερε, ήθελα να δω τον γιο μου, να τον έχω δίπλα μου. Με πήραν να τον δω. Όχι να τον κρατήσω. Μου υπέδειξαν το δικό μου. Γυμνό, μέσα σε θερμοκοιτίδα με άλλα δυο, με δεμένα μάτια, με σωλήνες να βγαίνουν από τα σωματάκια τους, μικροσκοπικά, με μαύρα μαλλάκια, ποδαράκια λεπτά. Μετρούσα τα δάκτυλα των ποδιών του. Δίπλα μου οι μανάδες των άλλων δυο. Τα κοιτούσαμε, κλαίγαμε, η μια κρατούσε την άλλη, αλλά ήταν εκεί, κινούσαν τα πόδια και τα χεράκια τους. Δυο φορές τη μέρα μας επέτρεπαν να τα βλέπουμε!  Όχι να τα κρατάμε. Οι μέρες δεν περνούσαν, οι νύχτες ανυπόφορες.

Από το νοσοκομείο μας ζήτησαν να φύγουμε γιατί χρειάζονταν τα κρεβάτια. Εμείς, όχι ο γιος μου. Το τι γινόταν κάθε μέρα είναι δύσκολο να το περιγράψει κανείς. Οι γιατροί εκεί, άυπνοι, έτρεχαν να προλάβουν κάθε λεπτό έμπαινε ένα νέο φορείο και μαζί του κόσμος, οι συγγενείς, οι μανάδες, παιδιά…

Έφυγα. Πήγα σπίτι. Τι σπίτι; Ό,τι απέμεινε. Είχαν κτυπήσει ένα από τα δωμάτια. Ηλεκτρισμό δεν είχαμε, ο χειμώνας είχε μπει με τα καλά, το βράδυ βροχές ανελέητες και τσουχτερό κρύο από παντού. Η μάνα μου εκεί, βράχος. Εγώ, σκιά του εαυτού μου.

Κάθε πρωί πήγαινα στο νοσοκομείο, να τον δω! Τουλάχιστον να τον δω. Τίποτα άλλο. Χιλιάδες γύρω μου. Προχθές πήγα, ανέβηκα στον όροφο που ήταν οι θερμοκοιτίδες. Άδειο δωμάτιο, κτυπημένο από οβίδα. Ζαλίστηκα, σκοτοδίνη, δεν έβλεπα τίποτα μπροστά μου. Τα παιδιά, τα τρία παιδιά μου, όλες οι θερμοκοιτίδες έλειπαν. Βρήκα τις άλλες μανάδες. Ψάχναμε σαν τρελές. Βρήκαμε μια νοσοκόμα, μας είπε ότι τα πήραν αλλού για να τα σώσουν. Τα έβαλαν στο πάτωμα ενός φορτηγού. Τα πρόωρα παιδιά μας.  Κανείς δε με άκουγε. Κανείς δεν ξέρει που πήγαν. Καθίσαμε καταγής. Κάποιος ήρθε και μας έδιωξε, είπαν ότι θα κτυπήσουν πάλι. Μας είπαν ότι πήραν τα παιδιά μας στην Αίγυπτο να τα σώσουν… Όχι μόνο τον γιο μου, τριάντα εννέα μωρά, τα φόρτωσαν ως να ήταν σακκιά και τα πήραν. Άλλοι μας είπαν ότι τα πήραν στην Τουρκία, άλλοι στην Ευρώπη, τα δικά μας μωρά!

Δεν καταράστηκα κανένα στη ζωή μου. Εσάς όλους, όλους, δε σας εύχομαι να χάσετε τα παιδιά σας όπως έχασα εγώ το δικό μου. Σας εύχομαι να φύγετε γρήγορα από αυτή τη γη, όλοι σας, να φύγετε, ο καθένας από σας να χαθεί να μη ξαναδεί φως ποτέ στη ζωή του!

Μια μάνα.

Τι σημασία έχει αν είναι Εβραία ή Παλαιστίνια;

 Πηγή:   https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1411612/kathos-girizi-i-mera/

 

Η εξουσία του δημόσιου υπαλλήλου

 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

26 Νοεμβρίου 2023

Η περίπτωση της αντιμετώπισης, από τις δημόσιες υπηρεσίες, του Χαμπή Τσαγγάρη για το θέμα του Μουσείου Χαρακτικής στα Πλατανίσκια, είναι ενδεικτική της νοοτροπίας στις δημόσιες υπηρεσίες. Οι οποίες αντί να τύχουν μεταρρύθμισης, όπως είχε εξαγγελθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση, προτού καν αναλάβει καθήκοντα, πριν 11 χρόνια, έχει συμβεί το αντίθετο. Ειδικά, μετά την προσωρινή αποξένωση που επέβαλαν τα μέτρα για την πανδημία, η δημόσια υπηρεσία είναι μία απόλυτα εχθρική υπηρεσία για τον πολίτη.

Καμίας, σχεδόν, υπηρεσίας τα τηλέφωνα δεν απαντούν και σου υποδεικνύουν να στείλεις το αίτημα σου ηλεκτρονικά (λες και οι πάντες έχουν την ευχέρεια) κι άμα στείλεις το mail δεν λαμβάνεις ποτέ απάντηση, ώστε να ξέρεις -αν μη τι άλλο- ότι έχει ληφθεί και προωθείται. Κι όταν ο πολίτης επανέλθει, συχνά πληροφορείται πως έχουν χαθεί έγγραφα που ήδη έχει επισυνάψει ή πρέπει να υποβάλει συμπληρωματικά, αλλά κανένας δεν μπήκε στον κόπο να τον ενημερώσει. Ή, ο υπάλληλος που χειρίζεται την υπόθεση έχει αλλάξει και ο νέος ερμηνεύει αλλιώς τα γεγονότα, τους κανονισμούς και το τι χρειάζεται. Κι όλοι οι διάλογοι τις πλείστες φορές σε ύφος ενόχλησης, με μία τεράστια δυσκαμψία να εξευρεθεί μια κάποια λύση. 

Ο Χαμπής περιέγραψε μία ταλαιπωρία που κρατάει πέντε χρόνια. Ανάλογες περιπέτειες μπορεί να περιγράψει ο κάθε πολίτης που προσπάθησε να διεκπεραιώσει κάποια εργασία με οποιαδήποτε  δημόσια ή ημικρατική υπηρεσία ή τοπική αρχή. Στην Πολεοδομία, στο Φόρο Εισοδήματος, στο Κτηματολόγιο, στην Υδατοπρομήθεια, στην ΑΗΚ, στην Επαρχιακή Διοίκηση, στο Δήμο της άλφα ή βήτα πόλης.

Η περίπτωση του Χαμπή δεν αφορά μια ιδιωτική υπόθεση. Αφορά ένα χώρο πολιτισμού που ανήκει σε όσους μπορούν να εκτιμήσουν την προσφορά και το περιεχόμενο του χώρου. Μετά τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης, δύο τουλάχιστον υπουργοί (Εσωτερικών και Πολιτισμού) δήλωσαν πως θα λυθεί το θέμα και προφανώς έδωσαν οδηγίες στους αρμόδιους λειτουργούς να επιληφθούν τις κατάστασης. Ακόμα όμως και μετά την υπουργική παρέμβαση, η δημοσιοϋπαλληλική δυσκαμψία δεν κάμφθηκε. Ο έπαρχος Λεμεσού, δηλώνει πως παρόλο που πρόκειται για επαγγελματική στέγη και δεν εμπίπτει στις ευθύνες της υπηρεσίας του, θα κάνουν την χάρη στον Χαμπή και σε όσους έχουν ενδιαφέρον για τον χώρο, να προβούν σε επιδιόρθωση αν έχουν τη συγκατάθεση των εκμισθωτών των δύο παρακείμενων κατοικιών. (Είναι ευτύχημα που δεν ενέπλεξε στην υπόθεση και τους Τουρκοκύπριους ιδιοκτήτες).

Με άλλα λόγια: Αν και το πρόβλημα δημιουργείται από το ένα εκ των δύο παρακείμενων υποστατικών, αυτός που επηρεάζεται δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Θα πρέπει να σαπίσει στην υγρασία ή να σηκωθεί να φύγει. Στη θέση του Χαμπή θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε πολίτης ο οποίος να υπόκειται τη δημοσιοϋπαλληλική βία (γιατί περί βίας πρόκειται) χωρίς διέξοδο. Κι οι υπουργοί ας λένε ότι θέλουν. 

Πηγή:   https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1411241/i-exousia-tou-dimosiou-ipallilou/

Η γιαγιά, το ασθενοφόρο και ο πρωθυπουργός

 ΑΠΟ ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2023

Μια ηλικιωμένη, συνταξιούχος, χήρα και αγρότισσα, μάζεψε τις οικονομίες της και αφού είδε κι απόειδε… από τις φορές που έψαχνε μάταια ασθενοφόρο είτε για εκείνη είτε για τον εκλιπόντα πλέον σύζυγό της, πήγε αγόρασε ένα ασθενοφόρο και το έκανε δωρεά στο κράτος! 

Ποιός; Η γιαγιά. Η συνταξιούχος αγρότισσα! 

Εδώ έχουμε, λοιπόν, δύο εικόνες: 

Εικόνα πρώτη: Μία ηλικιωμένη γυναίκα, που δεν είναι “χορηγός”, “στρατηγικός επενδυτής”, “εθνικός ευεργέτης”, αλλά χαμηλοσυνταξιούχος, που με την άδολη γενναιοδωρία του απλού ανθρώπου, έδωσε ό,τι μάζεψε με τους κόπους της ώστε να έχουν οι γύρω της άνθρωποι ένα ασθενοφόρο όταν το χρειαστούν. Διότι, ο άντρας της, που δεν ζει πλέον,  όταν το χρειαζόταν δεν το είχε. 

Εικόνα δεύτερη : Τον πρωθυπουργό της χώρας να της τηλεφωνεί και να ευχαριστεί την ηλικιωμένη γυναίκα, λέγοντας ότι θέλει να τη γνωρίσει από κοντά (σύμφωνα με το ρεπορτάζ της ΕΡΤ).

Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ;

Το πρόβλημα είναι ότι ο πρωθυπουργός και όλοι οι υπόλοιποι θεσμικοί παράγοντες, ιθύνοντες και αξιωματούχοι, θα έπρεπε ετούτη τη γιαγιά να την ντρέπονται και να της ζητάνε συγνώμη, αντί να στέκονται δίπλα της σαν κορδωμένοι τσαλαπετεινοί της εξουσίας. 

Ο πρωθυπουργός, δε, θα όφειλε να πει σε ετούτη τη γυναίκα ότι το ασθενοφόρο, εκείνη και ο άντρας της το έχουν πληρώσει ΄ΗΔΗ χίλιες φορές με τις εισφορές και τους φόρους τους, χωρίς να το έχουν όταν το χρειάζονταν. Επίσης, να πει ότι με τις εισφορές και τους φόρους τους έχουν πληρώσει και άλλα ασθενοφόρα – όχι μόνο ένα – που επίσης δεν είναι εκεί όταν τα χρειάζεται ο λαός.

Να σκύψει το κεφάλι και να ντραπεί που σε αυτή τη χώρα οι φτωχοί άνθρωποι δε φτάνει που αγοράζουν μόνοι τους τα αναλώσιμα στη δημόσια νοσοκομεία, τώρα αγοράζουν και ασθενοφόρα!

Και γι’ αυτό να βγάλει τα χρήματα από το κρατικό ταμείο και να τα επιστρέψει στην αγρότισσα! Να  ζητήσει συγγνώμη που όταν χρειαζόταν ασθενοφόρο δεν τον έβρισκε, εκείνη, ο άντρας της, οι συγχωριανοί της.   

Διότι η δωρεά δεν ήταν προς εκείνον…

Ηταν προς τους ανθρώπους γύρω της. Και έκανε ακριβώς αυτό που δεν κάνει το κράτος και ο πρωθυπουργός. Διότι, η πράξη της ηλικιωμένης αγρότισσας – συγκινητική μέσα στον απλό κόσμο της ανάγκης – ήταν στην πραγματικότητα και  γροθιά στα μούτρα ενός κράτους απολύτως κυνικού και αδιάφορου. 

Μια πράξη, που δεν πρέπει να επαναληφθεί, όχι επειδή δεν ήταν ωραία, αλλά γιατί το ασθενοφόρο, η Υγεία γενικότερα, είναι δικαίωμα, απόλυτο, αδιαμφισβήτητο, αναφαίρετο και παρέχεται από το κράτος, όχι από τον οβολό των φτωχών. 

Βέβαια, μέσα στον παραλογισμό της ελεύθερης αγοράς θα μπορούσαν οι διαπρύσιοι κήρυκες της ατομικής ευθύνης να κηρύξουν, επίσης, πως αυτό που έκανε η συνταξιούχους αγρότισσα με το κομπόδεμά της και με όλη της την γενναιόδωρη ανιδιοτέλεια, να το κάνουν και  άλλοι…

Οσοι έχουν ένα κομπόδεμα από τα χρόνια της δουλειάς τους… Ισως, μάλιστα, να αγοράσει ο καθένας και το ασθενοφόρο του, για να απαλλάξει τις κυβερνήσεις από τυχόν περιττά έξοδα που ενδέχεται να εμποδίσουν την θριαμβευτική πορεία προς την επενδυτική βαθμίδα. 

Πηγή:    https://www.imerodromos.gr/h-giagia-to-asthenoforo-o-prothupourgos/

Η χοντρή στην εποχή της πολιτικής ορθότητας

 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

19 Νοεμβρίου 2023

Υπάρχουν κάποιες ειδήσεις, που δεν είναι ειδήσεις, αλλά μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για διάλογο και τροφή για σκέψη. Η απόφαση της Άλκηστις Πρωτοψάλτη να ερμηνεύσει αλλιώς το τραγούδι «Πάμε στον Άδωνι για καφέ, απαλείφοντας τη λέξη «χοντρή», αποτέλεσε αυτές τις μέρες μια τέτοια αφορμή. Αποτελεί η κίνηση αυτή ένα βήμα προς την αποδοχή όλων των ανθρώπων, με όποια χαρακτηριστικά ή ίσως το αντίθετο; Οι απόψεις διίστανται.

Το τραγούδι έγινε επιτυχία τη δεκαετία του ’80 όταν δεν είχαν μπει στο καθημερινό λεξιλόγιο όροι όπως το bullying, το body shaming, το cancel culture και η όποια παρεκτροπή από την ευθεία της πολιτικής ορθότητας δεν είχε πάρει διαστάσεις εγκληματικής πράξης. Οι στίχοι δε, γράφτηκαν από τον πληθωρικό Σταμάτη Κραουνάκη, ο οποίος σαφώς δεν είχε ρατσιστικά κίνητρα. Δεν ήθελε να στιγματίσει ένα άνθρωπο, απλά περιέγραφε μία κατάσταση στο κλίμα μιας εποχής.

Ήταν μία καφετέρια τότε, στη Νέα Σμύρνη, όπου σύχναζαν καλλιτέχνες, διανοούμενοι, αθλητές, επώνυμοι κι ανώνυμοι. Ανάμεσα τους κι ο Σταμάτης Κραουνάκης κι η Λίνα Νικολακοπούλου που κατέγραψαν το βίωμα τους: «Πάμε στον Άδωνι για καφέ/που πηγαίνουν τεκνά και φρικιά/και αράζουνε και αθλητές/και που πηγαίνει και μία χοντρή νευρικιά/Κυριακή να της φύγει το στρες». Και το τραγούδι, με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη να το τραγουδά στο κατάλληλο ύφος, έγινε τεράστια επιτυχία που το τραγουδήσαμε χοντροί και λεπτοί, χωρίς να στεκόμαστε στη συγκεκριμένη λέξη. Όπως ούτε στα τεκνά, ούτε στα φρικιά, χαρακτηρισμοί οι οποίοι επίσης μπορεί να θεωρηθούν πως βάζουν ταμπέλα σε ανθρώπους επειδή είναι ωραίοι ή επειδή είναι ατημέλητοι. 

Σήμερα, η Πρωτοψάλτη ένοιωσε την ανάγκη να αφαιρέσει μία πελάτισσα από την καφετέρια του Άδωνι. Ο ίδιος ο δημιουργός, αν και δεν συμμερίζεται τη συγκεκριμένη ευαισθησία, θεωρεί δικαίωμα του ερμηνευτή να παρέμβει. «Ο κάθε ερμηνευτής, στη ζωντανή απόδοση των τραγουδιών έχει το δικαίωμα να πειράξει οτιδήποτε. Εγώ όταν λέω το τραγούδι τη “χοντρή” τη δείχνω και όλες οι χοντρούλες από κάτω ενθουσιάζονται. Αυτό είναι προσωπική της άποψη, θεωρεί ότι δεν κάνει να λέμε τους ανθρώπους χοντρούς κλπ. Αλλά, το τραγούδι είναι 40 ετών και είναι αθώο». Πέραν του τραγουδιού αυτού, υπάρχουν χιλιάδες άλλα τραγούδια, βιβλία, δοκίμια, έργα τέχνης κάθε λογής, μέσα από τα οποία θα βρει κάποιος στοιχεία που με τα σημερινά δεδομένα δεν λέγονται. Ακόμα και δημιουργοί που –παρά το μεγαλείο του έργου τους- η ιδεολογία και η συμπεριφορά τους, σήμερα μπορεί να κρίνεται έως και κακοποιητική. Το ερώτημα είναι: Να σβήσουμε το παρελθόν; Κρύβοντας την χοντρή, επέρχεται ανοχή στο διαφορετικό ή με την αναφορά επιτυγχάνεται ο στόχος; Και που κατοχυρώσαμε το «παιδιά με ειδικές ικανότητες» πετύχαμε κάτι ουσιαστικό;

Πηγή:    https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1408400/i-chontri-stin-epochi-tis-politikis-orthotitas/

Όταν ο πολιτισμός εξαρτάται από έναν μουχτάρη

 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

18 Νοεμβρίου 2023

Πρόσφατα ο Χαμπής Τσαγγάρη τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς στην κατηγορία «Υπέρμαχοι Κληρονομιάς/Heritage Champions». Η Επιτροπή που τον επέλεξε εξήγησε στο σκεπτικό της πως «ο Χαμπής Τσαγγάρης αφιέρωσε τη ζωή του στη μετάδοση της γνώσης, τόσο σε τοπικό, όσο και διεθνές επίπεδο, ενσωματώνοντας στα έργα του ιστορίες και μύθους από την παράδοση της πατρίδας του και κατορθώνοντας, στην πορεία, να ευαισθητοποιήσει έναν εντυπωσιακό αριθμό ανθρώπων και αποτελεί έμπνευση για άλλους Ευρωπαίους πολίτες».

Τον Χαμπή συγχάρηκαν πάρα πολλοί, μιλώντας με τα καλύτερα λόγια για το έργο του. Ανάμεσα τους και το υφυπουργείο Πολιτισμού, που σε ανακοίνωση του χαρακτηρίζει πολύτιμη την προσφορά του Χαμπή και σημειώνει, ανάμεσα σ’ άλλα, την ίδρυση (με πρωτοβουλία, κόπο και μόχθο από τον δημιουργό) του «Μουσείου Χαρακτικής Χαμπή» στα Πλατανίσκια, με συλλογή που περιλαμβάνει έργα από τον 16ο αιώνα μέχρι σήμερα, καθώς και τη δημιουργία (αργότερα) του ομώνυμου μουσείου στη Λευκωσία. Με αφορμή τη βράβευση Χαμπή, το υφυπουργείο εξήγγειλε τη φιλοδοξία του «να χαράξει και να εφαρμόσει εθνική στρατηγική για τη διαχείριση και προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και την προώθηση της σύγχρονης πολιτιστικής δημιουργίας».

Τέσσερεις μήνες μετά από όλα αυτά τα ωραία, ο Χαμπής καταγγέλλει πως το Μουσείο πλημμυρίζει με νερά που εισρέουν από διπλανό κτήριο. Και τα δύο κτίσματα είναι Τ/κ και βρίσκονται υπό τη διαχείριση της ​Υπηρεσίας Τουρκοκυπριακών Περιουσιών Λεμεσού. Αρχικά απευθύνθηκε στον κοινοτάρχη του χωριού ο οποίος, αν κρίνει κάποιος από πολλά επεισόδια που προηγήθηκαν του σημερινού, δεν είδε ποτέ με καλό μάτι την παρουσία του Χαμπή εκεί και των δράσεων του. Έτσι τον παρέπεμψε στην Υπηρεσία, στην οποία στάληκαν μέχρι σήμερα πέντε επιστολές με φωτογραφίες. Το πρόβλημα όμως συνεχίζεται εδώ και χρόνια, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει το περιεχόμενο του Μουσείο. «Δεν είναι επιχείρηση προσωπική, ούτε κερδοσκοπική» αναγκάζεται να εξηγήσει ο δημιουργός. «Εν προσφορά στην Κύπρον».

Πριν τέσσερεις μήνες όντως ως προσφορά είχε αξιολογηθεί. «Η κληρονομιά που αφήνει ο Χαμπής είναι πλούσια και ανεκτίμητη και δεν πρέπει να χαθεί», είχε πει ο δήμαρχος Λευκωσίας Κωνσταντίνος Γιωρκάτζης. Αυτή την στιγμή όμως (και σε όλη την πορεία) επαφίεται σε ένα μουχτάρη και κάποιους δημόσιους υπαλλήλους να αξιολογήσουν και να αποφασίσουν τη διαφύλαξη της κληρονομιάς αυτής.

«Σε έναν κόσμο ασχήμιας, άνθρωποι σαν τον Χαμπή φέρνουν ποίηση και ομορφιά στη ζωή μας», είχε πει –παραδίδοντας του το βραβείο- η γενική γραμματέας της Europa Nostra, Σνέσκα Μιχάλοβιτς.

Σε άλλους τόπους ίσως, όπου δεν αποφασίζουν μουχτάρηδες για το τον πολιτισμό, για τον Ακάμα, για το παρόν και το μέλλον. 

Πηγή:   https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1408394/otan-o-politismos-exartate-apo-enan-mouchtari/#Echobox=1700316482

Κοιμήσου Περσεφόνη στον Ακάμα μην ξανάρθεις

 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

16 Νοεμβρίου 2023

Το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό: Το ότι οι άνθρωποι που έχουν αναλάβει τη διακυβέρνηση, αλλά και λειτουργοί που βρίσκονται σε πολύ σημαντικά πόστα, δεν βλέπουν τίποτα το κακό να συμβαίνει. Είτε γιατί δεν θέλουν να δουν, είτε γιατί δεν μπορούν λόγω χαρακτήρα, παιδείας, αξιακών αρχών. Οπόταν, όλα βαίνουν καλώς. Γιατί να τα διορθώσουμε;

Ενώ ο κάθε ευαισθητοποιημένος πολίτης που επισκέπτεται αυτές τις μέρες τον Ακάμα, βλέπει καταστροφή χωρίς επιστροφή, ο υπουργός Περιβάλλοντος και το Τμήμα Δασών το μόνο που βλέπουν είναι καθυστέρηση στην ολοκλήρωση των έργων που έχουν αρχίσει μέσα στη Δασική Περιοχή. Αλλά και πάλι, δεν υπάρχει –για αυτούς- ουσιαστικό πρόβλημα, αφού υπάρχει πρόνοια στο συμβόλαιο της εργοληπτικής εταιρείας για καταβολή προστίμου σε περίπτωση καθυστέρησης. Οπόταν, οι μπουλντόζες μπορούν να συνεχίσουν τη δουλειά τους όπως άρχισαν κι όπως θα έκαναν σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή καλούνταν να ανοίξουν δρόμο.

Και για όλα υπάρχουν απαντήσεις: «Σε κάποια σημεία η διάνοιξη του δρόμου φτάνει τα δέκα μέτρα;» «Ναι, για να γίνουν στάσεις λεωφορείων». «Σε κάποια σημεία οι εκσκαφές είναι μεγαλύτερες από τις προβλεπόμενες;» «Ναι, το υπέδαφος ήταν αμμώδες και η εκσκαφή συνεχίστηκε μέχρι να βρεθεί στέρεο έδαφος». «Τοποθετήθηκαν μπάζα και υλικά σε σημεία που προκαλούν ζημιά στο περιβάλλον;» «Ναι, αλλά δεν τρέχει τίποτα. Θα μετακινηθούν σε άλλα σημεία».

Οι ίδιες αρχές, με άλλους ίσως λειτουργούς και άλλους υπουργούς, δεν είδαν τίποτα όταν καταστρέφονταν οι Θαλασσινές Σπηλιές στην Πάφο. Δεν είδαν τίποτα όταν αλλοιωνόταν ολόκληρος κολπίσκος στην Άμμο του Καμπούρη για να γίνει πλαζ για τις παρακείμενες επαύλεις. Δεν είδαν τίποτα όταν σχεδιαζόταν το οδικό δίκτυο στη Λευκωσία και περνούσε μέσα από το δάσος της Αθαλάσσας και πάνω από τον Πεδιαίο στο Στρόβολο. Δεν είδαν τίποτα όταν δίνονταν άδειες για πολυώροφα κτήρια σε περιοχές ειδικού χαρακτήρα στην πρωτεύουα, όταν σχεδίαζαν οικιστικά και τουριστικά συγκροτήματα στις Πλάτρες και στο Πέρα Πεδί, όταν αδειοδοτούσαν πύργους οπουδήποτε, όταν κόβονται δεντροστοιχίες για διαπλάτυνση δρόμων. Γενικά δεν βλέπουν τίποτα εκτός από «ανάπτυξη». Πως να δουν τώρα την καταστροφή του Ακάμα; Εξάλλου αυτό ήταν το ζητούμενο. Να γίνει μια λεωφόρος για να μπορούν να διακινούνται λεωφορεία πλέον κι όχι μόνο γουρούνες και τζιπ και ρομαντικοί περιπατητές. Το έργο είναι γνωστό. Εξ ου κι οι στίχοι του Γκάτσου που γράφτηκαν πολλές δεκαετίες πριν: «Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο, τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο. Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα».

Πηγή:    https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1407650/kimisou-persefoni-ston-akama-min-xanarthis/

Τι μπορεί να ταρακουνήσει την Κύπρο;

 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

14 Νοεμβρίου 2023

Διεθνείς αποκαλύψεις ταρακουνούν την Κύπρο, γράφει ο συνάδελφος Φάνης Μακρίδης εξαγγέλλοντας έρευνα δύο διεθνών οργανισμών με τη συμμετοχή 270 δημοσιογράφων.

Πολλοί (και πολύ) θα θέλαμε να συμμεριστούμε τη ρομαντική πεποίθηση του συναδέλφου πως υπάρχει κάτι (εκτός από τη μετακίνηση των τεκτονικών πλακών) που μπορεί να ταρακουνήσει το νησί και να το μετατοπίσει κάπου αλλού. Κάπου όπου δεν θα μπορεί ο καθένας να πλουτίζει εις βάρος των υπολοίπων και κυρίως εις βάρος του τόπου. Κάπου όπου θα υπάρχει τιμωρία και ανάληψη ευθύνης. Κάπου όπου δεν θα μπορούν τα πάντα (από τροχαία, μέχρι δολοφονίες και οικονομικά εγκλήματα) να συγκαλύπτονται με τις ευλογίες των επίσημων αρχών.

Η νέα έρευνα δεν αφορά μόνο την Κύπρο. Η Κύπρος είναι ένα μόνο κεφάλαιο της διεθνούς διαφθοράς και δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται στο επίκεντρο, με τα άπλυτα και τα πλυμένα μας –κυρίως- να βγαίνουν στη φόρα. Πάνε ήδη τρία χρόνια που είδαμε τον τότε πρόεδρο της βουλής να κλείνει το μάτι με νόημα στους ξένους «επενδυτές», αλλά όλα και όλοι είναι ακόμα στη θέση τους. Ακόμα και ο ίδιος, που αναγκάστηκε να παραιτηθεί, εξακολουθεί να απολαμβάνει σχεδόν όλα του τα δικαιώματα. Ο δε κύριος που μας χάρισε την ατάκα “this is Cyprus”, πλέον –με βούλα της εισαγγελίας- μπορεί να αυτοχαρακτηρίζεται ως «αδίκως από τον όχλο κατακρεουργημένος και να μας χαρίζει ποιητικές περιγραφές μιλώντας για το δράμα που πέρασε: «Γέμισε η ψυχή μου μώλωπες… Το κορμί ένα σακί, που έσταζε αίμα, ιδρώτα και δάκρυα… Δέχθηκα τα ανελέητα ραπίσματα του λαϊκισμού, από τα κάθε λογής αλαλάζοντα κύμβαλα που χρησιμοποιώντας ως πάλκο το πτώμα μου, πυορροούσαν και πωλούσαν ηθική. Έπιναν διψασμένα τα δάκρυά μου και χόρευαν ζεϊμπέκικο με τον πόνο μου. Από τα δάκρυα μου, γέμισε η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για να ξεπλύνουν άλλοι, όλοι, τις αμαρτίες τους». Αλλά επιδεικνύοντας μεγαλείο ψυχής μας συγχωράει: «Τους συγχωρώ! Κλάδο ελαίας».

Σε άλλες χώρες, όπως στην Πορτογαλία για παράδειγμα η αστυνομία μπορεί να κάνει έφοδο στην οικία του πρωθυπουργού στο πλαίσιο έρευνας για διαφθορά. Μπορεί κανείς να φανταστεί κάτι τέτοιο στην Κύπρο; Δικαστής, ας πούμε, να εκδίδει ένταλμα για έρευνες σε σπίτι τόσο υψηλά ιστάμενου πολιτικού και ένα αρχηγό αστυνομίας που να δίδει εντολές για έφοδο; Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο πραγματικά θα υπήρχε πιθανότητα η Κύπρος να ταρακουνηθεί. Περάσαμε όμως πολλά. Και χρηματιστήριο και κούρεμα και χρυσά διαβατήρια και σικέ ποδοσφαιρικούς αγώνες και ταξίδια στις Σεϋχέλλες και πολλά άλλα, μα είμαστε ακόμα εδώ. Τίποτα δεν μπορεί να μας κουνήσει.

Πηγή:    https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1406808/ti-bori-na-tarakounisi-tin-kipro/

Βαρκελώνη: Ηλεκτρονικό κίνημα ζητά την απαγόρευση κινητών μέχρι τα 16 - Εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη

 ΠΟΛΙΤΗΣ NEWS Δημοσιεύθηκε 13.11.2023

Οι ακόλουθοι του ηλεκτρονικού κινήματος αυξάνονται κάθε λεπτό

Το κινητό έχει γίνει προέκταση του χεριού μας. Αυτό ισχύει πλέον για όλες τις ηλικίες. Όσο κι αν οι περισσότεροι θα ήθελαν να είναι θέμα μόνο των ενηλίκων, πλέον τα κινητά αποτελούν πλέον απαραίτητο εργαλείο και για τα μικρά παιδιά.

Αυτό έχει κάποια καλά αλλά πολύ περισσότερο αρνητικά για τις μικρές ηλικίες. Κακά τα ψέματα. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το παραδεχτούμε. Αυτό διαπίστωσαν και πήραν την κατάσταση στα χέρια τους κάποιοι στην Βαρκελώνη. Ο στόχος τους είναι να καθυστερήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο την πρόσβαση των μικρών σε smartphones.

Το κίνημα

Η ομάδα chat στο Telegram από τη γειτονιά PobleNou της Βαρκελώνης, «Poblenou_adolescència lliure de mòbils», άρχισε το κίνημα που θέλει τα παιδιά να έχουν μια εφηβεία χωρίς κινητά. Ήδη το group, έχει ήδη εξαπλωθεί σε όλες τις γωνιές της χώρας της ιβηρικής.

Σε τέσσερις μόλις ημέρες, από τότε που ανακοινώθηκε η καταλανική πρωτοβουλία, δημιουργήθηκε μια μεγάλη ομάδα στην οποία προσχωρούν, οικογένειες από επαρχίες όπως η Καστίλλη, η Άλαβα, η Ναβάρα, οι Βαλεαρίδες Νήσοι, το Αλικάντε, η Αλμερία, το Κάντιθ, η Μάλαγα, η Γρανάδα, η Ουέλβα, η Χαέν, η Σεβίλλη…

Οι ακόλουθοι αυξάνονται κάθε λεπτό. Ο στόχος τους όπως αναφέρουν οι οικογένειες, είναι να συνεχίσουν να αναπτύσσονται γιατί όπως λένε είναι απαραίτητο να ενωθούν για μπορέσουν να πραγματοποιήσουν ενέργειες που στοχεύουν στην καθυστέρηση της χρήσης των smartphones ως την ηλικία των 16 ετών. Μάλιστα, η επιτυχία είναι τέτοια που στη Μαδρίτη δημιουργούνται κανάλια για κάθε δήμο και γειτονιά της πόλης.

Μεγάλη αύξηση των ακολούθων του κινήματος

Το νέο κίνημα προωθεί την ιδέα της μη χρήσης κινητών κατά την διάρκεια της εφηβείας

Θέμα η εύρεση νομικής οδού

Το θέμα είναι να βρεθεί μία λύση. Μία νομική οδός για να σταματήσουν αυτά τα φαινόμενα. Είναι μια εύκολη λύση να δώσεις στο παιδί σου ένα κινητό και να το αφήσεις να ασχολείται όλη μέρα με αυτό για να μη σε… ενοχλεί.

Όσο και να ακούγεται βαριά αυτή η λέξη. Από την άλλη που είναι η τεχνολογία που τρέχει. Το παιδί μπορεί να ζηλέψει αν δει ένα συνομήλικό του να έχει κινητό και εκείνο να μείνει εκτός παρέας. Είναι θέμα κοινωνικοποίησης. Έτσι τουλάχιστον το βλέπουν τα ίδια τα παιδιά. Το βλέπεις στο βλέμμα τους.

Η πληροφορία πλέον περνάει από το κινητό. Για όλους και για όλα.

Το θέμα όμως είναι πόσο έτοιμα είναι τα παιδιά να συμβαδίσουν με όσα προσφέρει – και τα καλά και τα άσχημα – ένα κινητό τηλέφωνο. Όλα αυτά είναι θέματα που σχολιάζονται ήδη στα κοινωνικά δίκτυα Είναι άγνωστο ποια κατάληξη θα έχει. Είναι θέμα παιδείας, κουλτούρας εκπαίδευσης και πρέπει όλοι οι γονείς να τηρήσουν την ίδια στάση.

Τα παιδιά σταματούν να κάνουν άλλα πράγματα. Πολλά παιδιά ηλικίας 6 και 10 ετών έχουν ήδη κινητό.

Στην παρέα αυτή λένε: Τα κινητά τηλέφωνα ή τα tablet, όπως το αλάτι και η ζάχαρη: όσο το αργότερα τόσο το καλύτερο.

Τα μέλη του γκρουπ έχουν πλήρη γνώση της κατάστασης:

«Είμαστε μια γενιά πολύ πιο προετοιμασμένη από αυτή των γονιών μας για να αντιμετωπίσουμε τη μεγάλη πρόκληση που συνεπάγονται τα smartphone και τα κοινωνικά δίκτυα και πρέπει να εξηγήσουμε στα παιδιά μας τις δυνατότητες και τους κινδύνους της τεχνολογίας», τονίζουν.

Ήδη οικογένειες και δάσκαλοι στη Βαρκελώνη και όλη την Ισπανία οργανώνονται για να «σταματήσουν την κανονικοποίηση» της παροχής έξυπνου κινητού τηλεφώνου στα παιδιά όταν γίνουν 12 ετών, που συμπίπτει με την είσοδο στα γυμνάσια και να το αναβάλει για τα 16.

Η Elisabeth García Permanyer, υποστηρικτής αυτής της ομάδας, τόνισε σε συνέντευξή της στην EFE τη σημασία αυτής της πρωτοβουλίας ώστε τα παιδιά να μην έχουν κινητά τηλέφωνα μέχρι ένα πιο ώριμο στάδιο στο οποίο θα είναι «πιο προετοιμασμένα».

Μητέρα τριών παιδιών, ηλικίας 7, 9 και 10 ετών, η γυναίκα εξήγησε ότι η ιδέα της δημιουργίας της ομάδας προέκυψε αφότου άκουγε, ενώ τα παιδιά έπαιζαν στο πάρκο, τις ανησυχίες άλλων μητέρων που είχαν αποφασίσει να δώσουν το κινητό τους. τηλέφωνα στα παιδιά τους. παιδιά 12 ετών «για να μην είναι οι χαμένοι στην τάξη».

Από εκεί προέκυψε τον περασμένο Οκτώβριο, για να «συναντηθούν» και να μοιραστούν πληροφορίες, η ομάδα WhatsApp «Poblenou adolescence free of mobile phones», στην οποία προστίθενται οικογένειες και εκπαιδευτικοί από όλες τις γειτονιές της Βαρκελώνης και την Ισπανία και ήδη αριθμεί χιλιάδες μέλη.

Μέσα σε λίγες μέρες, «αυθόρμητα και χωρίς καμία προσπάθεια», η ομάδα μεγαλώνει, έτσι «είδαμε ότι υπάρχει ένα κρυφό πρόβλημα» στην «θεσμοποιημένη χρήση έξυπνων τηλεφώνων σε νεαρή ηλικία». Μπορεί να αλλάξει; «Οι οικογένειες ανησυχούν πολύ», δήλωσε ο υποστηρικτής της πρωτοβουλίας που ανέφερε ότι άμεσα θα ξεκινήσουν ομιλίες και εκδηλώσεις για αυτή την πρωτοβουλία.

Το θέμα είναι τι θα πουν τα ίδια τα παιδιά και πόσο στο τέλος θα συμβαδίσουν όλοι με αυτή την κίνηση.

Πηγή: in.gr

Πηγή:   https://politis.com.cy/politis-news/kosmos/709242/varkeloni-ilektroniko-kinima-zita-tin-apagorefsi-kiniton-mechri-ta-16-exaplonetai-se-oli-tin-evropi

Η γιορτή της επαιτείας

 

Του Σταύρου Χριστοδούλου

12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023

Η πατρότητα του τίτλου δεν μου ανήκει. Έτσι χαρακτηρίζει τον Ραδιομαραθώνιο η Κυπριακή Συνομοσπονδία Οργανώσεων Αναπήρων σε μια ανακοίνωση-καταπέλτη, το πιο πολιτικό κείμενο κατά την άποψή μου που κυκλοφόρησε τη βδομάδα που πέρασε. Πολιτικό γιατί αγγίζει τόσο το ευαίσθητο θέμα των δικαιωμάτων συμπολιτών μας με αναπηρίες, όσο και τις ευθύνες της Πολιτείας. Τρία τα εύλογα ερωτήματα που τίθενται στην ανακοίνωση: «Ποιοι στηρίζουν και συμμετέχουν τελικά στον Ραδιομαραθώνιο; Ποιοι είναι οι διοργανωτές και αυτοί που διαχειρίζονται τις εισπράξεις; Ποιοι είναι αυτοί που επωφελούνται από τον Ραδιομαραθώνιο;».

Το ΡΙΚ μπαίνει στο στόχαστρο των Οργανώσεων ατόμων με αναπηρίες, καθώς είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής της διοργάνωσης. Δεν θα σχολιάσω εδώ το μελό ύφος και τις υπερβολές από ραδιοφώνου, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν θα ιδρώσει κανενός το αφτί. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον θεωρώ ότι έχει η ουσία την οποία αναδεικνύει η ΚΥ.Σ.Ο.Α., κατηγορώντας τη διεύθυνση του Ιδρύματος ότι: «… κατά παράβαση της εθνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας και των Γενικών Αρχών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αρνείται να διασφαλίσει ότι οι υπηρεσίες του καθίστανται συνεχώς και προοδευτικά ολοένα και περισσότερο προσβάσιμες σε άτομα με αναπηρίες με υποτιτλισμό προγραμμάτων, νοηματική γλώσσα, ακουστική περιγραφή και προφορικό υποτιτλισμό, αποκλείοντας πλήρως τους πολίτες με αισθητηριακές αναπηρίες από τα τηλεοπτικά τους προγράμματα». Επιπλέον υπάρχει και η πρόσφατη υπόθεση της συναδέλφου Δέσποινας Ρούσου με τον ανάλγητο χειρισμό του ΡΙΚ. Αναρωτιέμαι αλήθεια, αυτοί που ολοφύρονταν επί δύο ημέρες στον αέρα, όταν αντικρίσουν τη Δέσποινα θα κατεβάσουν τα μάτια τους από ντροπή; Γιατί καλά τα πανηγύρια και οι μελοδραματισμοί, αλλά υπάρχει ένα όριο στην υποκρισία. Η Κύπρος είναι μικρή και γνωριζόμαστε.

Το πρόβλημα όμως με την ελεημοσύνη στη «γιορτή της επαιτείας» δεν περιορίζεται στο ΡΙΚ. Ακόμα σοβαρότερη είναι η οικονομική διάσταση αυτής της θλιβερής ιστορίας. Αναφέρει η ανακοίνωση της ΚΥ.Σ.Ο.Α.: «… έδωσαν €88.000 σε παιδιά με “προβλήματα υγείας”, ποσοστό που ανέρχεται στο 20% των περσινών εισπράξεων του Ραδιομαραθωνίου, που είναι σταγόνα στον ωκεανό, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο προϋπολογισμός του κράτους είναι περισσότερο από 15 δισ. ευρώ και πολύ εύκολα θα μπορούσε να καλυφθεί από τα ταμεία του κράτους».

Την Τρίτη το βράδυ, λίγο πριν από τις οκτώ, άκουγα στο Τρίτο κάποιον να εξηγεί ότι ναι μεν δεν διατέθηκε ολόκληρο το ποσό της περσινής διοργάνωσης αλλά να μην ανησυχούμε, γιατί η διαχειριστική επιτροπή αποτελείται από σοβαρά άτομα οπότε θα μοιράσουν τα λεφτά στο μέλλον. Η απάντηση σε αυτές τις αδιανόητες δηλώσεις είναι πρώτον ντραπείτε και δεύτερον μαζευτείτε. Αποτελεί πρόκληση για μια πολιτισμένη κοινωνία, όχι μόνο η κακόγουστη εκμετάλλευση συνανθρώπων μας, αλλά και η κακοδιαχείριση χρημάτων που συγκεντρώνονται από τις εισφορές του κόσμου.

Πρέπει να μπει μια τελεία σε αυτή την ιστορία και πρέπει να μπει άμεσα. Τώρα που είναι ζεστό το θέμα, αλλιώς του χρόνου έτσι καιρό τα ίδια θα συζητάμε. Θεωρώ σημαντικό ότι υπήρξε αντίδραση από ένα μεγάλο κοινοβουλευτικό κόμμα, το ΑΚΕΛ, προσθέτοντας θεσμικό βάρος στη διαμαρτυρία των άμεσα επηρεαζόμενων ΑΜΕΑ. Υποχρέωση έχουν να τοποθετηθούν και τα άλλα κόμματα, αλλά βεβαίως και η κυβέρνηση ως η καθ’ ύλην αρμόδια για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής.

Ο Ραδιομαραθώνιος έκανε τον κύκλο του και κάποιος πρέπει να έχει το θάρρος να σφυρίξει τη λήξη. Όταν ξεκίνησε η διοργάνωση, πριν από 33 τόσα χρόνια, οι προθέσεις ήταν αγαθές. Άνθρωποι με όραμα και επιθυμία να σπάσουν παγιωμένα κοινωνικά ταμπού και προκαταλήψεις βγήκαν μπροστά για να ευαισθητοποιήσουν το κοινό. Από τότε όμως, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.

Το 2023 απαιτεί σοβαρότητα και συγκροτημένες κυβερνητικές πολιτικές. Το αφήγημα περί υπερανθρώπων με «ειδικές ικανότητες» είναι το λιγότερο παρωχημένο. Όπως σημειώνουν αυτοί που άμεσα επηρεάζονται πρόκειται για «ραδιομαραθωνικές πολιτικές που συμβάλλουν στο διαχωρισμό, ιδρυματοποίηση, αποκλεισμό, περιθωριοποίηση, στιγματισμό, εξευτελισμό και απαξίωση των παιδιών και ενηλίκων με αναπηρίες και στη βάναυση καταπάτηση των δικαιωμάτων τους». Όσοι εμπλέκονται στον Ραδιομαραθώνιο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οφείλουν να ακούσουν αυτή τη φωνή διαμαρτυρίας και να τη λάβουν σοβαρά υπόψιν.

Πηγή:    https://www.kathimerini.com.cy/gr/apopseis/arthrografia/stayros-xristodoyloy/1-i-giorti-tis-epaiteias

Όταν η δικαιοσύνη τρέχει που τα ποϊνάρκα μας

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΠΕΤΡΟΥ Δημοσιεύθηκε 12.11.2023

Κάποιοι ανόητοι νομίζουν ότι όταν κάνουμε γιο-γιο τους νόμους για να δείξουμε το νουν μας με τους ξένους, ο ίδιος νόμος δεν θα ξεχειλώσει και για μας. Κοιτάξτε γύρω σας

Πολλή αυστηρότητα στην τήρηση του νόμου και της τάξεως έχει πέσει τελευταία στην επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σε σημείο που μπορεί κάποιος να νομίσει ότι γίναμε και σοβαρό κράτος, πολύ περισσότερο κράτος δικαίου.

Μόλις δύο μήνες πέρασαν από τα επεισόδια στη Χλώρακα, όταν δηλαδή 200 Ελληνοκύπριοι κουκουλοφόροι μπήκαν στο χωριό και άρχισαν να δέρνουν Αφρικανούς και Σύρους και κυρίως να καταστρέφουν τα μαγαζιά τους. Μην ανησυχείτε όμως. Το κράτος είναι εδώ. Η Αστυνομία μας επιλήφθηκε της υπόθεσης, η Νομική Υπηρεσία την έθεσε ενώπιον του δικαστηρίου και με συνοπτικές διαδικασίες η Κυπριακή Δικαιοσύνη αποφάνθηκε: Σε χρόνο ρεκόρ ο Σύρος που τόλμησε να διαμαρτυρηθεί γιατί του έκαναν το μαγαζί Γης Μαδιάμ, ο αθεόφοβος αυτός αλλοδαπός που απείλησε ότι θα αναποδογυρίσει την Πάφο, βρίσκεται πίσω από τα σίδερα. Οκτώ μήνες φυλακή του επιβλήθηκε για απειλές και για εκκλήσεις με σκοπό την πρόκληση επεισοδίων, αλλά και κάτι άλλο το οποίο δεν λέχθηκε. Ότι δηλαδή ρεζίλεψε κάνοντας διαπραγματεύσεις με την «ευχάπαρο» υπουργό Δικαιοσύνης και τον αρχηγό Αστυνομίας για εξομάλυνση της κατάστασης, ενώ ήταν καταζητούμενος από την Αστυνομία! Τώρα θα ρωτήσετε τι έγινε με τους 20 Ε/Κ συλληφθέντες; Αυτοί ακόμα δεν κατηγορήθηκαν. Ούτε αυτοί που συνελήφθησαν την επόμενη βδομάδα στη Λεμεσό όταν κατέστρεψαν μαγαζιά και ξυλοκόπησαν μετανάστες. Ούτε αυτοί που σάπισαν στο ξύλο έναν ηλικιωμένο αλλοδαπό την ώρα που κοιμόταν.

Όπως αντιλαμβάνεστε έχουμε ένα κράτος που η δικαιοσύνη τρέχει από τα ποϊνάρκα του. Όποιος μετανάστης πει κιχ (και δεν τον δικαιολογούμε) συλλαμβάνεται και φυλακίζεται με συνοπτικές διαδικασίες. Οι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας βεβαίως ανήκουν στην κατηγορία αυτών που μπορούν να πηδούν και να δέρνουν ξένους, χωρίς ιδιαίτερες επιπτώσεις. Ιδιαίτερα αν αυτοί οι ξένοι είναι εργάτες ή μετανάστες οι οποίοι στη χώρα μας λογικά θεωρούνται από τον μέσο Κύπριο, ως όντα υποδεέστερα.

Χωρίς ηλικιακές διακρίσεις

Αυτό ισχύει χωρίς ηλικιακές διακρίσεις. Βγήκε προχθές η υφυπουργός Πρόνοιας η κ. Μαριλένα Ευαγγέλου να ποστάρει εν είδει «Νοεμβριανών Διαταγμάτων», μετά την επανάσταση που επέφερε η εκλογή Χριστοδουλίδη, ότι οι νεαροί ασυνόδευτοι αλλοδαποί που φιλοξενούνται σε δομή της Πάφου θα πληρώσουν για τις ζημιές που έκαναν. Θα σταλούν επίσης εξορία σε άλλες δομές για να σπάσουν οι κλίκες. Επί της αρχής ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει, αν και βεβαίως ορθώς εγέρθηκε το επιμέρους ερώτημα, πού θα βρουν τα λεφτά να πληρώσουν.

Σε ένα σοβαρό κράτος το ερώτημα δεν είναι πού θα βρεθούν τα λεφτά, διότι παρακάμπτει το κύριο πρόβλημα. Ότι πολλοί ανήλικοι σε αυτή τη χώρα συμπεριφέρονται ανεύθυνα και κατά καιρούς προκαλούν σοβαρές ζημιές σε περιουσία του κράτους, δηλαδή σε περιουσία που ανήκει στους Κύπριους φορολογούμενους. Η παρατήρηση αυτή μας φέρνει λογικά στην υποβολή της ορθής ερώτησης: Πώς αντιμετωπίζουμε την παραβατικότητα των νέων μας γενικά και όχι μόνο των αλλοδαπών νέων, τους οποίους σχεδόν ρατσιστικά σπεύδουμε σε κάθε περίπτωση να διαχωρίζουμε ανακοινώνοντας άμεσα μέτρα τα οποία δεν διαθέτουν, όπως έλεγε και η μακαρίτισσα η γιαγιά μου, «ούτε μούττην ούτε κώλο»; Ας αφήσουμε κατά μέρος τις παραδιάνταλες επιδοκιμασίες της κυρίας Λουίζας Ζανέττου επιτρόπου Νομοθεσίας κι ας δούμε πώς η νομοθεσία αυτής της χώρας εφαρμόζεται για όλους ανεξαίρετα!

Στην Πάφο πριν μερικές μέρες κάποιοι νεαροί Κύπριοι πρίγκιπες, μαθητές τεχνικής σχολής έκαναν διάφορες ζημιές στο σχολείο και επιπλέον φόρεσαν μια καρέκλα στο κεφάλι ενός καθηγητή. Το θέμα αντιμετωπίστηκε περισσότερο σαν αστείο, ενώ κάποιοι ευαίσθητοι εξέφρασαν και τη λύπη τους για την καρεκλιά που δέχτηκε ο καθηγητής. Γενικά στην Κύπρο όταν οι μαθητές καίνε τάξεις και αποχωρητήρια, όταν μπουγελώνουν και ξυλοφορτώνουν καθηγητές, το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με μια διάθεση ελαφρότητας, του στυλ: «Όλοι κάναμε τέτοια μικροί αλλά στη συνέχεια ωριμάσαμε»! Με λίγα λόγια κάτσε χάφτα καθηγητή να τις τρως μέχρι να ωριμάσει ο Κυπραίος. Το ερώτημα βέβαια είναι αν όντως ωριμάσαμε. Ρίξτε μια ματιά γύρω σας.

 

Τελικά ο καθηγητής έμεινε με το καρούμπαλο και η έντιμη υπουργός Παιδείας βγήκε και μας είπε ότι οι έξι μαθητές που ενεπλάκησαν στα επεισόδια θα αναγκαστούν να αλλάξουν σχολείο. Η τιμωρία τους είναι να μετακινηθούν για να μπορέσουν να διαλύσουν και άλλο σχολείο. Ούτε καν την καρέκλα που έσπασαν στο κεφάλι του καθηγητή δεν κλήθηκαν να πληρώσουν. Πού είναι η επίτροπος εφαρμογής της νομοθεσίας να τοποθετηθεί εδώ; Ίσως τη βοηθούσε να σκεφτεί λίγο παραπάνω αν της θυμίζαμε αυτό που είπε κάποτε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ότι δεν γίνεται να είσαι υπέρ της δικαιοσύνης για κάποιους ανθρώπους και να μην είσαι υπέρ της δικαιοσύνης για όλους τους ανθρώπους.

Επιλεκτικά

Κάτι τέτοια κάνουμε, απλώς για να μεταφέρουμε τις καρεκλιές και τα καρούμπαλα των καθηγητών από σχολείο σε σχολείο. Θα θυμάστε πέρυσι έκαψαν ολόκληρες τάξεις σε εκπαιδευτικό ίδρυμα και ακόμα ψάχνουν να βρουν τους μαθητές που το έκαναν.

Στο Πουρνάρα βέβαια καμιά 30αριά αλλοδαποί έπαιζαν μπάλα σε μια άτυπη αναμέτρηση Εθνικών ομάδων Νιγηρία vs Συρία όταν αίφνης έσπασε η μπάλα. Επειδή μια μπάλα υπήρχε και εκείνη μπαλωμένη ξεκίνησαν μπουνιές και ιερός πετροπόλεμος. Αλλάχ Ου Άκμπαρ!

Για να βγει (λογικό και αναμενόμενο) με αυστηρό ύφος ο υπουργός Εσωτερικών να μας πει ότι αυτοί οι μετανάστες καταχρώνται της φιλοξενίας της χώρας μας και κάλεσε την Αστυνομία να τους εντοπίσει πάραυτα. Αυτοί λοιπόν θα μπουν σε ένα λεωφορείο και θα τους πάμε στο αεροδρόμιο για άμεση απέλαση. Ίσως πριν τους βάλουν στο αεροπλάνο να αποφασίσει ο κ. υπουργός να τους ρίξουν και ένα χαφτάι ξύλο έτσι για να μας θυμούνται όταν φτάσουν εκεί στα περίχωρα της Αμπούτζα στη Νιγηρία.

Ικανοποίηση

Τέτοια γενικά κάνουμε και ο μέσος Κύπριος παραληρεί από ικανοποίηση. Επιτέλους να πάρουν ένα μάθημα όλοι αυτοί οι ξένοι που έρχονται να ζήσουν στη χώρα μας, ότι η Κύπρος δεν είναι μπάτε σκύλοι αλέστε. Η Κύπρος είναι κράτος δικαίου και οι δικαστές μας δικαιότεροι σταχάνης.

Κάπως έτσι, όλοι μαζί ως κοινωνία και εν χορώ, μπορούμε να λέμε τέτοιου είδους ανοησίες μέχρι να ξημερώσει. Οφείλουμε όμως κάποια στιγμή να σοβαρευτούμε. Αυτή η χώρα από πλευράς απονομής δικαιοσύνης μάλλον βρίσκεται στις αρχές του 20ού αιώνα. Η κατάσταση θυμίζει αυτό που είπε την περίοδο αυτή η αρχηγός των σουφραζετών Emmeline Pankhurst. Ότι «μεταξύ της δικαιοσύνης και της απονομής δικαιοσύνης υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που τις χωρίζει».

Κάποιοι ανόητοι νομίζουν ότι όταν κάνουμε γιο-γιο τους νόμους για να δείξουμε το νουν μας με τους ξένους, ο ίδιος νόμος δεν θα ξεχειλώσει και για μας. Κοιτάξτε γύρω σας.

 Πηγή:   https://politis.com.cy/apopseis/stiles/708764/otan-i-dikaiosyni-trechei-poy-ta-poinarka-mas

Οι κακοποιημένοι καθηγητές

 ΚΑΤΑΪΔΡΩΜΕΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Δημοσιεύθηκε 12.11.2023

Μια λέξη που ακούνε συχνά οι καθηγητές είναι η λέξη κακοποίηση. Τη μαθαίνουν και σε πολλά σεμινάρια που κάνουν, γνωρίζουν τρόπους αντιμετώπισης - το λαλούν παρέμβαση. Το Υπουργείο Παιδείας πάντα επιδεικνύει μεγάλη ευαισθησία όταν ακουστεί αυτή η λέξη και πολύ καλά κάνει.

Στο κυπριακό σχολείο, αν δει κανείς το θέμα λίγο αντικειμενικά, όσοι κακοποιημένοι μαθητές υπάρχουν, υπάρχουν και άλλοι τόσοι κακοποιημένοι δάσκαλοι και δασκάλες, καθηγήτριες και καθηγητές.

Οι εκπαιδευτικοί του τόπου μπορεί να κακοποιηθούν απότομα, ή σταδιακά μέσα στα χρόνια. Στο κυπριακό σχολείο συμβαίνουν και τα δύο.

Απότομη κακοποίηση ονομάζεται το κούντημα του καθηγητή από τις σκάλες από μια παρέα μαθητών. Ξεπίτηδες για να πέσει. Πολλοί καθηγητές έσπασαν ένα χέρι ή πόδι έτσι. Επίσης, στην απότομη κακοποίηση μπαίνουν οι πέτρες που πετάνε οι μαθητές στις τάξεις, τα σπασμένα τζάμια, το ρίξιμο της έδρας στο κεφάλι του κυρίου Κώστα, μιας καρέκλας στην πλάτη της κυρίας Μαρίας, το χτάρσιμο του αυτοκινήτου της κυρίας Ελένης, οι πόμπες πίσω από τις θερμάνσεις του διαδρόμου την ώρα που περνά ο κύριος Χρίστος ο οποίος εδώ και τρία χρόνια έχασε το 50% της ακοής του.

Συχνά οι καθηγητές τρώνε μπουνιές, πάτσους, τριχομάλλισμα. Τις περισσότερες φορές οι τραυματισμένοι εκπαιδευτικοί της Κύπρου δεν το λένε παρακάτω για δύο λόγους. Πρώτον επειδή ντρέπονται που τις έφαγαν και δεύτερο διότι ακόμα και αν το πουν δεν πρόκειται να πάρουν το αίμα τους πίσω με κανένα τρόπο, αφού στο 99% των περιπτώσεων ο κόσμος, δηλαδή οι γονείς και οι μαθητές θα τους ρίξουν το φταίξιμο. Οι υπόλοιποι καθηγητές ενός σχολείου, πάντα υποστηρίζουν τον δερμένο καθηγητή αλλά μόνο στα λόγια, ποτέ στην πράξη. Έτσι πρέπει δηλαδή αφού αυτό ονομάζεται πολιτισμός, διά της ταπείνωσης που υποστηρίζουν και οι σοφοί θεολόγοι. Οι εκπαιδευτικοί σε λίγα χρόνια αγγίζουν τις λεπτές γραμμές της αγιοσύνης, όπως τη βίωσαν οι χριστιανοί μάρτυρες των βασανιστηρίων.

Οι διευθυντές και οι διευθύντριες των σχολείων, στις συχνές αυτές περιπτώσεις προσπαθούν να βρουν πάντα μια λύση να μην διαρρεύσει η ιστορία έξω από το σχολείο. Σκουπίζουν τα αίματα, μαζεύουν τις πέτρες και τα τζάμια, όχι οι ίδιες αλλά οι καθαρίστριες με εντολή τους. Οι διευθυντές δηλαδή πρέπει να βρίσκουν λύσεις που όμως δεν είναι ακριβώς λύσεις. Απλά πηδάνε πάνω από τον κόμπο αφήνοντάς τον πίσω τους.

Παράλληλα με όλα αυτά τρέχει και η ψυχολογική κακοποίηση των καθηγητών, ως αποτέλεσμα της σωματικής, ή από μόνη της. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Γονείς που απειλούν, μουχτάρηδες που ζητούν εξηγήσεις, επιθεωρητές απρόσιτοι, τάξεις που δεν σιωπούν με καμιά παιδαγωγική μέθοδο, μηχανισμοί πολύπλοκοι που δεν τους υπερβαίνει ούτε ατομική βόμβα και που υπάρχουν ακριβώς για να κάνουν τα πράγματα όλο και πιο δύσκολα, αφού είναι γνωστό πως μόνο μέσα από τη δυσκολία θα έρθει η πολυπόθητη λύτρωση, δηλαδή η σύνταξη, που όμως και αυτή δύσκολα θα έρθει αφού πολλοί δάσκαλοι πεθαίνουν νέοι από το μεγάλο άγχος.

Ο κακοποιημένος καθηγητής στο τέλος συμφέρει του κράτους. Ενώ το υπηρετεί με ιώβεια υπομονή και μαθαίνει να το αγαπά και να το διδάσκει, το ίδιο αυτό κράτος, ως σαράκι, θα τον αργοροκανίσει μέχρι να καταρρεύσει όπως η μισή Γάζα. Απόδειξη αυτού οι πολλές έρευνες που δείχνουν το επίπεδο χαράς και αυτοεκτίμησης του εκπαιδευτικού μας κόσμου, να βρίσκεται στον πάτο.

Πηγή:    https://politis.com.cy/apopseis/stiles/708602/oi-kakopoiimenoi-kathigites

Γιατί τα social media έπαψαν να είναι social

 Από ψηφιακό χώρο συνάντησης του κοινωνικού μας κύκλου, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δείχνουν να μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε ένα χώρο που μας κάνει άκριτους καταναλωτές περιεχομένου

03 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023

Ελένη Τζαννάτου

«Το ίντερνετ σήμερα μοιάζει πιο άδειο, σαν ένας διάδρομος που κάνει ηχώ, ακόμα και αν είναι γεμάτο με περισσότερο περιεχόμενο από ποτέ», έγραφε πριν λίγο καιρό ο Κάιλα Τσάκα σε ρεπορτάζ του στο New Yorker όπου αναρωτιόταν «Γιατί το ίντερνετ δεν έχει πια πλάκα». 

Πράγματι, υπάρχουν φορές που αυτή η απεραντοσύνη του διαδικτύου μοιάζει με έναν τρόπο να αυτοαναιρείται και οι χρήστες, μουδιασμένοι και αμήχανοι μπροστά στα «κόλπα» του αλγόριθμου, καταναλώνουν το περιεχόμενο λίγο πολύ «όπως τους έρχεται» και συχνά βρίσκονται απέναντι από έναν όγκο πληροφορίας που δεν τους αφορά πραγματικά πολύ. 

Πλέον δεν μιλάμε για πλατφόρμες που ενθαρρύνουν την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση με άλλα άτομα αλλά για δίκτυα διαχείρισης και παράδοσης περιεχομένου.

Κάτι που πλέον, συμβαίνει κατά κόρον στα social media. Κάποτε, σκρολάραμε στη ροή των κοινωνικών μας δικτύων για να δούμε κυρίως τι κάνουν οι φίλοι και οι άνθρωποι που ακολουθούμε και δευτερευόντως, να ενημερωθούμε από σελίδες που ακολουθούμε. Αν φτιάχναμε βέβαια τον «χάρτη» μιας επίσκεψης στα social media σήμερα, θα ερχόμασταν αντιμέτωποι με reels που μοιάζουν να ξεπετάγονται κυριολεκτικά από παντού (ή αλλιώς, «Ολοι μιμούνται το TikTok»), χορηγούμενες αναρτήσεις από σελίδες που κάπως έχουν σημεία επαφής με τα ενδιαφέροντά μας και πολλά posts με αξιοπερίεργα αντικείμενα από κινέζικα e-shops. Επίσης θα βρίσκαμε αμφιβόλου προέλευσης δημοσιεύσεις για πρόσωπα για τα οποία συζητά όλος ο πλανήτης (δεν πρέπει να υπάρχει προφίλ, όποια και αν είναι η κινητικότητά του, που να μην έχει «φιλοξενήσει» την Τέιλορ Σουίφτ ή τον Μάθιου Πέρι, τις τελευταίες μέρες) και πλέον, ειδικά τον τελευταίο χρόνο που η τεχνητή νοημοσύνη έχει ξεθαρρέψει, και πολύ ψευδές περιεχόμενο, όπως εικόνες που είναι εμφανώς προϊόντα ΑΙ. Ανάμεσα σε όλα αυτά, βλέπουμε και καμιά δημοσίευση των φίλων μας. 

Αλήθεια, πότε τα social media απέκτησαν τόσο «θόρυβο» και μας έκαναν χωρίς να το καταλάβουμε να παρακολουθούμε ό,τι θέλουν αυτά; Για να το πούμε πιο απλά, πώς και γιατί τα social media έπαψαν να είναι social;

«Τακτοποιώντας» τα data

 

Η εταιρεία Hootsuite υπολογίζει ότι 15% των δημοσιεύσεων που βλέπουμε προέρχεται από λογαριασμούς που δεν ακολουθούμε. Φωτ.: Shutterstock

Στην εποχή των άπειρων data, φαίνεται πως προκύπτει τελικά θέμα διαχείρισης της πληροφορίας. Οπως σχολιάζει και ο Κώστας Καρπούζης, επίκουρος καθηγητής του τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου, με γνωστικό του αντικείμενο την πολιτισμική πληροφορική: «Μια συνηθισμένη ατάκα που ακούμε ανάμεσα στους προγραμματιστές είναι ότι το 50% της αξίας σου σχετίζεται με τις γνώσεις και τις δεξιότητές σου και το υπόλοιπο 50% με το πόσο καλά μπορείς να αναζητήσεις μια πληροφορία, μια ερώτηση που έχει απαντηθεί σε ένα φόρουμ ή ένα τμήμα κώδικα που λύνει το πρόβλημα που μπορεί να σε απασχολεί. Με δεδομένη την πληθώρα κάθε λογής περιεχομένου, το οποίο παράγεται από δημιουργούς, απλούς χρήστες, εταιρικούς λογαριασμούς ή ακόμα και μηχανές τεχνητής νοημοσύνης, νομίζω ότι η πιο σημαντική δεξιότητα στα χρόνια μας είναι όντως το να μπορείς να περιγράψεις το πρόβλημά σου ή αυτό που ψάχνεις με τέτοιον τρόπο ώστε μια μηχανή αναζήτησης να σου επιστρέψει 2-3 χρήσιμους συνδέσμους μέσα στην πρώτη σελίδα των αποτελεσμάτων της». 

Σε ένα από τα μαθήματά του, ο καθηγητής βάζει τους φοιτητές να κάνουν ένα πείραμα, ξεκινώντας από ένα κενό προφίλ στα social media, στο οποίο προσθέτουν μόνο τα δημογραφικά τους στοιχεία και από εκεί και έπειτα προσπαθούν να το «κατευθύνουν» αλληλεπιδρώντας με διάφορα posts. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως το περιεχόμενο που εμφανίζεται στον εκάστοτε εικονικό χρήστη έχει να κάνει κυρίως με το φύλο, την ηλικία του κ.λπ. καθώς και τις αναζητήσεις του σε μηχανές αναζήτησης και άλλα μέσα, και λιγότερο με τα όσα έψαξε στην ίδια την πλατφόρμα – δικαιώνοντας όσους ανησυχούν για το πού πάνε τα cookies τους. 

Σίγουρα, για την ομαλή τους χρήση, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ΜΚΔ) χρειάζεται να χρησιμοποιούν αλγόριθμους προτεραιοποίησης των δημοσιεύσεων. Αλλωστε, είναι κάτι που γινόταν πάντα, γιατί αν ο κάθε χρήστης έχει κατά μέσο όρο μερικούς εκατοντάδες φίλους και αυτοί είναι ενεργοί, είναι δυσλειτουργικό για αυτόν να του εμφανίζονται όλες αυτές οι δημοσιεύσεις και να καλείται να τις καταναλώσει στον χρόνο που περνά στις αντίστοιχες πλατφόρμες. 

Η εταιρεία Hootsuite υπολογίζει ότι το 15% των δημοσιεύσεων που βλέπουμε προέρχεται από λογαριασμούς που δεν ακολουθούμε, έτσι ώστε να ενθαρρυνθούμε να επεκτείνουμε το κοινωνικό μας δίκτυο. Ετσι, μας εμφανίζεται περιεχόμενο που «είναι πιθανό να μας ενδιαφέρει περισσότερο, είτε κάνοντάς μας να ξοδέψουμε χρόνο και χρήμα στην πλατφόρμα, είτε προκαλώντας μας να αλληλεπιδράσουμε μαζί τους, προσθέτοντας ένα σχόλιο, μία αντίδραση ή μια αναδημοσίευση του post», λέει ο Κ. Καρπούζης. 

Οπως, όμως, ορθά συμπεραίνει ο ακαδημαϊκός: «Αυτό δεν είναι κοινωνική δικτύωση: μοιάζει περισσότερο με αυτό που έχουμε συνηθίσει να κάνει το YouTube, στο οποίο πάλι παρακολουθούμε δεκάδες ή εκατοντάδες λογαριασμούς-κανάλια, καταναλώνουμε όμως περιεχόμενο που συνήθως προέρχεται από μια μικρή μειοψηφία από αυτά». Συνεπώς, πλέον δεν μιλάμε για πλατφόρμες που ενθαρρύνουν την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση με άλλα άτομα, αλλά «αυτό που βλέπουμε στην πράξη είναι content delivery networks (CDN), δηλαδή δίκτυα διαχείρισης και παράδοσης περιεχομένου, όπου το περιεχόμενο δεν είναι βίντεο, όπως στο YouTube, αλλά φωτογραφίες, status updates, σχόλια και αντιδράσεις». 

Και σε ένα CDN σκοπός είναι ο χρήστης να μείνει σε αυτό όση περισσότερη ώρα γίνεται, γιατί έτσι θα καταναλώσει περισσότερες διαφημίσεις και άρα θα επιφέρει περισσότερα έσοδα στην πλατφόρμα. Το να μας ενδιαφέρει το περιεχόμενο έχει περισσότερο να κάνει με τη θεματική του και όχι με το πότε αυτό δημοσιεύθηκε. Ετσι, βλέπουμε συχνά να μας εμφανίζονται δημοσιεύσεις που έχουν γίνει μέρες, σπανιότερα και εβδομάδες πριν. Συν τοις άλλοις, τα κοινωνικά δίκτυα χάνουν εν μέρει και τη χρονική τους αμεσότητα (ασχέτως αν κάποτε ένα από αυτά, το Instagram, βασίστηκε ακριβώς σε αυτή). «Aλλωστε, αν ένας χρήστης ψάχνει να αγοράσει ένα δώρο για τα Χριστούγεννα ή να εντοπίσει μια συνταγή για το γιορτινό τραπέζι, μπορεί να ενδιαφερθεί για ένα παλαιότερο αντίστοιχο άρθρο και όχι απαραίτητα για κάτι που γράφτηκε λίγες μέρες πριν», θα συμπληρώσει και ο Κ. Καρπούζης.

Ανεπαρκείς «ανιχνευτές ψεύδους»

 

Ο καθηγητής του ΕΜΠΟ μας καλεί να συμφιλιωθούμε με την ιδέα του ότι ποτέ δεν θα αποκτήσουμε αρκετά αξιόπιστες τεχνολογίες εντοπισμού του τεχνητού περιεχομένου. Φωτ.: Shutterstock

Και αν δεχθούμε πως αν ψάχνουμε δώρα Χριστουγέννων, ο αλγόριθμος των κοινωνικών δικτύων ενδέχεται και να μας βοηθήσει (προβάλλοντας βέβαια συνεχώς τα e-shops που θέλουν αυτά), δεν μπορούμε να πούμε ότι συμβαίνει το ίδιο όταν μας «σερβίρει» fake news ή υποθέτει πως επειδή ψάχνουμε ταινίες και σειρές, μας ενδιαφέρουν και φωτογραφίες διασημοτήτων που έχουν εμφανώς υποστεί επεξεργασία από Photoshop ή/και είναι προϊόντα τεχνητής νοημοσύνης. Τι συμβαίνει, λοιπόν, και το περιεχόμενο που φαίνεται πως είναι ψευδές ακόμα και με το γυμνό μάτι του χρήστη, δεν μπορεί να εντοπισθεί επαρκώς από τον αλγόριθμο;

Δεν είναι πως δεν υπάρχουν οι αντίστοιχοι μηχανισμοί που δουλεύουν για αυτό. Σύμφωνα με τα στοιχεία από πρόσφατες έρευνες που συγκέντρωσε η Κομισιόν, η Meta για το πρώτο εξάμηνο του 2023 αναφέρει πως 40 εκατομμύρια στοιχεία έλαβαν ένδειξη για επαλήθευση στο Facebook και πάνω από 1,1 εκατ. στο Instagram. Το 95% των χρηστών, αντίστοιχα, επέλεξε να μην κλικάρει περιεχόμενο που είχε προειδοποίηση πως τα στοιχεία δεν είναι επαληθευμένα, ενώ 37% των χρηστών του Facebook και 38% του Instagram που πήγαν να μοιραστούν τέτοιο περιεχόμενο, διέκοψαν τη διαδικασία όταν έλαβαν σχετική προειδοποίηση. 

Στο TikTok, πάλι, το 29,93% των χρηστών σταμάτησε αντίστοιχα να μοιράζεται περιεχόμενο που χαρακτηριζόταν μη επαληθευμένο. Επιπλέον, 140.635 βίντεο που είχαν συγκεντρώσει συνολικά πάνω από ένα δισ. προβολές στην πλατφόρμα αφαιρέθηκαν από αυτή για παραβίαση της πολιτικής παραπληροφόρησης. 

Αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, τα στοιχεία δείχνουν πως η Meta επέκτεινε τις συνεργασίες της για επαλήθευση στοιχείων με 26 συνεργάτες που καλύπτουν 22 γλώσσες που χρησιμοποιούνται στην Ε.Ε. 

Το TikTok, με τη σειρά του, κάνει προσπάθειες να καλύψει σε επίπεδο ελέγχου στοιχεία σε γλώσσες όπως τα ρωσικά, τα ουκρανικά, τα λευκορωσικά και 17 ακόμα ευρωπαϊκές γλώσσες, ενώ ξεκίνησε μία νέα συνεργασία με το Reuters. Σε αυτό το πλαίσιο, 832 βίντεο που αφορούσαν τον πόλεμο έχουν ελεγχθεί για την εγκυρότητά τους, με τα 211 να αφαιρούνται από την πλατφόρμα. 

Παρόλα αυτά, ο καθηγητής του ΕΜΠΟ μας καλεί να συμφιλιωθούμε με την ιδέα του ότι ποτέ δεν θα αποκτήσουμε αρκετά αξιόπιστες τεχνολογίες εντοπισμού του τεχνητού περιεχομένου είτε αυτό είναι κείμενο, είτε εικόνα ή μουσική και ομιλία. «Αυτό που κάνουν οι άνθρωποι που εργάζονται ή συνεργάζονται με τις πλατφόρμες είναι ότι ακολουθούν μια συστηματική διαδικασία ελέγχου των δημοσιεύσεων και αναζήτησης της αρχικής πηγής. Στην καλύτερη περίπτωση, ίσως μπορούμε να δημιουργήσουμε εργαλεία που να βοηθούν αυτούς τους ανθρώπους στην αναζήτηση πληροφορίας, αλλά απέχουμε πολύ από την αυτόματη επισήμανση των fake news, ειδικά με δεδομένο ότι τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα (ΜΓΜ), όπως είναι το ChatGPT ή το Google Bard, δεν έχουν –ακόμη– κάποιον ενσωματωμένο μηχανισμό ελέγχου της λογικής ενός επιχειρήματος ή ελέγχου της εφαρμογής της επιστημονικής μεθόδου», θα πει.

Και έπειτα, αν μιλάμε για τεχνητή νοημοσύνη, ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πρόβλημα των «παραισθήσεων». Οπως εξηγεί ο Κ. Καρπούζης, «από τις πρώτες μέρες πειραματισμού με το ChatGPT, είδαμε ότι τα ΜΓΜ παράγουν λογικοφανές κείμενο με βάση όσα έχουν εκπαιδευθεί, το οποίο όμως έχει λογικά ή αντικειμενικά σφάλματα. Η πιθανότητα να παραχθεί ένα τέτοιο κείμενο αυξάνεται δραματικά όταν τα γεγονότα, οι τοποθεσίες και οι άνθρωποι για τους οποίους ρωτάμε ένα ΜΓΜ δεν έχουν περιγραφεί σε μεγάλους όγκους κειμένων, όπως κατά κόρον συμβαίνει για το περιεχόμενο που σχετίζεται με την Ελλάδα. Ετσι, το ΜΓΜ καταφεύγει στη δημιουργία συσχετίσεων που δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα και οι οποίες φαίνονται λογικοφανείς με όσα λίγα ξέρει. Η παρενέργεια είναι ότι ένα τέτοιο παραπλανητικό κείμενο αποκτά τον δικό του σύνδεσμο, οπότε μπορεί το Google ή μια άλλη μηχανή αναζήτησης να το προσπελάσει, δημιουργώντας έτσι μια νέα, εκ των πραγμάτων λανθασμένη “γνώση”».

Η νέα εποχή των social media

Με έναν τρόπο, μοιάζει λες και οι ρόλοι έχουν αλλάξει: οι χρήστες των social media, από δημιουργοί περιεχομένου πλέον, είναι περισσότερο καταναλωτές μέσα σε αυτά.

«Με μια (μικρή) δόση υπερβολής, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πλατφόρμες είναι αυτές που εκπαιδεύουν τους χρήστες και τους δημιουργούν, αντί να γίνεται το αντίστροφο», σχολιάζει από την πλευρά του ο Κ. Καρπούζης, που θεωρεί πως το ζήτημα πάει πέρα από τα κοινωνικά δίκτυα και είναι με έναν τρόπο και θέμα εκπαίδευσης. «Προσφέρουμε στα παιδιά μας μεγάλους όγκους πληροφορίας, χωρίς να τα εξοπλίζουμε με τις δεξιότητες που σχετίζονται με την αξιολόγησή της ή με το πώς θα χρησιμοποιήσουν την επιστημονική μέθοδο ή την απλή λογική για να δημιουργήσουν καινούργια γνώση. Eτσι, τελικά εκπαιδεύουμε καταναλωτές περιεχομένου, ενώ ακόμα και οι δημιουργοί ουσιαστικά προσαρμόζουν το περιεχόμενό τους σε αυτό που τους υπαγορεύει ο αλγόριθμος προτεραιοποίησης ενός ΜΚΔ ή ενός CDN, ώστε η δημιουργία τους να παρουσιασθεί σε όσο το δυνατόν περισσότερους χρήστες: όλες οι διαφημίσεις είναι πλέον ίδιες, όλα τα thumbnails στο YouTube έχουν την ίδια δομή, και όλοι οι τίτλοι δημοσιεύσεων παραπέμπουν περισσότερο σε clickbait παρά στο ίδιο το περιεχόμενο», καταλήγει. 

Για τον καθηγητή το μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή, αλλά και για τα επόμενα χρόνια, είναι η διαμερισματοποίηση των χρηστών και του περιεχομένου, κάτι που ενισχύει και το φαινόμενο των echo chambers: οι χρήστες θεωρούν ότι η επιλογή του Μέσου στο οποίο δημοσιεύουν ή στο οποίο περνούν την ώρα τους τούς χαρακτηρίζει, με τους 40+ να καταφεύγουν συνήθως στο Facebook αντί για το Instagram και το TikTok που χρησιμοποιούν οι νεότερες γενιές. Το LinkedIn κατακλύζεται από χρήστες που σπεύδουν να μοιραστούν μαζί μας τις επαγγελματικές τους επιτυχίες και τις νέες τους δεξιότητες, το Twitter περνά μια κρίση ταυτότητας, ενώ στη Δύση ξεχνάμε ότι ανατολικά από εμάς κυριαρχούν άλλα ΜΚΔ όπως το Telegram στις ανατολικές χώρες της Ευρώπης ή το Weibo και το WeChat στην Κίνα. Αντίστοιχα, εφαρμογές που ξεκίνησαν από την ανταλλαγή μηνυμάτων, όπως το Viber και το Whatsapp, έχουν πλέον ρίξει το βάρος τους στη δημιουργία online κοινοτήτων, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Google έχει αποσυρθεί προσωρινά από το συγκεκριμένο πεδίο αλλά τίποτα δεν εξασφαλίζει ότι δεν θα επανέλθει. Ετσι, φαίνεται να δημιουργούνται κοινότητες από χρήστες με βάση κοινά ενδιαφέροντα ή δημογραφικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά, μέσα στις οποίες διακινείται μόνο ένα μικρό ποσοστό του περιεχομένου που παράγεται συνολικά. Ετσι, αυτοί οι χρήστες αποκτούν μια περιορισμένη και στρεβλή εικόνα της κοινής γνώμης, στην οποία η πλειονότητα συμφωνεί με τα δικά τους πιστεύω, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους κάποια αντίθετη ή, έστω, διαφορετική άποψη. 

Οπως σχολιάζει κλείνοντας ο Κ. Καρπούζης: «Συνολικά, κινούμαστε σε μια κατεύθυνση όπου οι χρήστες απομακρύνονται ακόμα περισσότερο από τη δημιουργική διαδικασία και περιορίζονται στην κατανάλωση, χωρίς αυτό όμως να μπορεί εύκολα να τους επηρεάσει στην πολιτική τους στάση, παρά μόνο ίσως στην καταναλωτική συμπεριφορά. Τελικά, φαίνεται ότι η σπουδαιότερη χρήση των ΜΚΔ είναι στην κατεύθυνση της συλλογής δεδομένων, προτιμήσεων και ενδιαφερόντων από τους χρήστες, ώστε οι διαφημίσεις και το περιεχόμενο που εμφανίζεται να είναι στοχευμένα και, έτσι, να μεγιστοποιούν τον χρόνο που ξοδεύουμε στις πλατφόρμες. Μπορεί κάτι τέτοιο να ακούγεται σαν θεωρία συνωμοσίας, η πράξη όμως αυτό δείχνει, ειδικά σε περιόδους που τα γεγονότα προσφέρονται για να χωριστούμε σε δύο στρατόπεδα, όπως σε μεγάλες καταστροφές, εκλογικές διαδικασίες ή πολεμικές συρράξεις».

Πηγή:    https://www.kathimerini.com.cy/gr/geek/geek-social/giati-ta-social-media-epapsan-na-einai-social

Μήπως να θεραπεύσουμε και το σχολείο;

 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

8 Νοεμβρίου 2023

Ο Μιχάλης Παπαδόπουλος, εκπαιδευτικός ψυχολόγος στα σχολεία για χρόνια, συνταξιούχος πλέον, στη διάρκεια της θητείας του, αλλά και μετέπειτα με παρεμβάσεις του -κυρίως μέσα από βιβλία που έγραψε- συνδέει τη σχολική παραβατικότητα και τη βία, με την σχολική αποτυχία και τον αναλφαβητισμό. Και ως λύση επιμένει να προτείνει την προσαρμογή του σχολείου στο παιδί – ιδιαίτερα στο κοινωνικά «μειονεκτικό» παιδί – και όχι μόνο την προσαρμογή του παιδιού στο σχολείο. Εξ ου και οι τίτλοι δύο εκ των βιβλίων του: «Θεραπεύοντας το σχολείο» και «Φυλακισμένα Γράμματα». Οι απόψεις του αυτές δεν είναι τυχαίες, αφού με τα προγράμματα που είχαν εισαχθεί στα σχολεία –κατόπιν δικών του πρωτοβουλιών- ήρθε σε άμεση επαφή με εκατοντάδες παιδιά που χαρακτηρίζονταν ως προβληματικά. Παιδιά που είχαν «κανονική» νοημοσύνη, όμως προέρχονταν από αδικημένες κοινωνικά τάξεις.

«Το παιδί, είχε εξηγήσει ο κ. Παπαδόπουλος σε μια συνέντευξη του, είναι θύμα της αναπαραγωγής των κοινωνικών ανισοτήτων, διότι με την εισδοχή του στο σχολείο διαθέτει λιγότερες «αποσκευές» ή πολιτισμικό κεφάλαιο όπως το ονομάζει ο Γάλλος κοινωνιολόγος Pierre Bourdieu, σε γλώσσα εμπειρίες και βιώματα από τα παιδιά των μεσαίων και των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Επιπλέον, τα παιδιά που δεν έλκονται από καμία επιβράβευση από τους δασκάλους, καταδικάζονται σε «αφωνία» με αποτέλεσμα τα γράμματα τους να καταλήγουν στη «φυλακή».

Ως μία από τις παθογένειες του σχολείου θεωρεί το ρυθμό της μάθησης, αφού αφιερώνεται ο ίδιος χρόνος για όλα τα παιδιά, ενώ το κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό μάθησης. Για αυτό και πολλοί μένουν απέξω, οδηγούνται στην περιθωριοποίηση και ίσως σε καταστροφικές συμπεριφορές. «Το  σχολικό κλίμα, υποστηρίζει, είναι ένας παράγοντας που σχετίζεται καθοριστικά, με τη βία και τη θυματοποίηση: όσο πιο θετικό είναι το σχολικό κλίμα, τόσο λιγότερη βία έχουμε».

Ένα άλλο παράγοντα που θεωρεί σημαντικό είναι ο ανταγωνισμός που χαρακτηρίζει το εκπαιδευτικό σύστημα. «Ο ανταγωνισμός σκοτώνει την ελεύθερη σκέψη, την κριτική σκέψη, τη φαντασία και την ευχαρίστηση στη γνώση. Τα παιδιά πρέπει να λειτουργούν σε ομάδες και να βοηθά το ένα το άλλο. Ο δάσκαλος πρέπει να ενθαρρύνει όλα τα παιδιά να σκεφτούν και όχι να υποδεικνύει για απαντήσεις, μόνο τον άριστο «Κωστάκη». Το σχολείο πρέπει να βοηθήσει ώστε να υποχωρήσει ο παιδικός εγωκεντρισμός. Ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό, είναι να βάλεις τα παιδιά να δουλεύουν σε ομάδα. Να μάθει το παιδί να περιμένει και τον άλλο…να μάθει να ακούει και την άλλη άποψη, να μάθει να μην επιδιώκει να είναι πάντα «πρώτος».

Ενδεχομένως όλα αυτά να ακούγονται πολύ ρομαντικά. Ωστόσο, τώρα που η συζήτηση για την σχολική βία φουντώνει, ίσως πρέπει να εντάξουμε και την ερώτηση: μήπως πρέπει να θεραπευτεί και το σχολείο;

Πηγή:    https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1405042/mipos-na-therapefsoume-ke-to-scholio/

Πόσο IQ διαθέτουν οι έξυπνες πόλεις;

 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

7 Νοεμβρίου 2023

Έξυπνες πόλεις, έξυπνα φώτα τροχαίας, έξυπνοι χώροι στάθμευσης, έξυπνες στάσεις, έξυπνοι μετρητές…

Ή πλέον τα πράγματα μας έχουν ξεπεράσει σε εξυπνάδα και δεν τα καταλαβαίνουμε ή κάποιοι μας δουλεύουν. Ποτέ άλλοτε η διακίνηση στους δρόμους δεν ήταν τόσο βασανιστική (πάντα ήτανε, αλλά όχι σε αυτό το βαθμό), αλλά ο υπουργός Συγκοινωνιών, δήμαρχοι και άλλοι, κάθε φορά που μιλάνε, αναφέρονται σε έξυπνα συστήματα.

Το ίδιο έξυπνα είναι κι όλα όσα συνδέουν τον πολίτη με την κρατική μηχανή. Ένα μαρτύριο να συμπληρώσεις και να υποβάλεις τη φορολογική δήλωση, χωρίς καν να έχεις να δηλώσεις τίποτα άλλο παρά ένα μισθό ή μία σύνταξη (τα οποία είναι ήδη δηλωμένα). Κι άλλο ένα μαρτύριο να βρεις τον τρόπο να πληρώσεις τις οφειλές. Και για απορίες, μπορείς –λέει- να τηλεφωνήσεις, ωστόσο δεν δίνεται αριθμός τηλεφώνου. Δίνεται φαξ. Υπάρχει άνθρωπος τη σήμερον ημέρα που επικοινωνεί με φαξ; Και έχουν όλοι οι πολίτες μηχανές να στέλνουν φαξ; Τι είναι, κάτι σαν βραστήρας νερού, είδος περίπου πρώτης ανάγκης που το έχουνε οι πλείστοι στο σπίτι; Πως συμβαδίζει η τόση εξυπνάδα με κάτι σχεδόν παρωχημένο;

Ως εναλλακτική λύση, μπορεί ο πολίτης να κατεβάσει (να κάνει download που λέμε και στα χωριά) ένα έγγραφο σε μορφή pdf, 14 σελίδων, για να λύσει τις απορίες του. Τόσο προχωρημένοι πλέον πρέπει να είναι οι πολίτες, που είτε 30 χρόνων είναι, είτε 80, θα πρέπει να γνωρίζουν πως να τα κάνουν όλα αυτά. Αλλιώς οι οφειλές τους θα στοιβαχτούν και θα πολλαπλασιαστούν (ή μπορούν να τα βάλουν σε ένα φάκελο και να τα αφήσουν στο γραφείο του υπουργού Οικονομικών κι ας βρει αυτός τον τρόπο να πάνε εκεί που πρέπει, όπως έκανε κάποιος απελπισμένος πολίτης). Όσον αφορά άλλα θέματα που έχουν να κάνουν με φορολογία, μπορεί κάποιος να τηλεφωνήσει στο 22308000 (για Λευκωσία) το οποίο –φυσικά- δεν απαντά κανείς. Όπως τα πλείστα κυβερνητικά τηλέφωνα ή τηλέφωνα Δήμων. Αν τύχει κι απαντήσει κάποιος, κι είναι –μάλιστα- και ευγενικός, είναι σαν να κέρδισες στο λόττο.

Για τα περί κοινωνικών ασφαλίσεων (εγγραφή στο Ergani και Sisnet) τα έχουμε ξαναπεί. Ηλικιωμένοι και οικιακοί βοηθοί εκπέμπουν sos κι όποιος έχει την καλοσύνη, την γνώση και τον χρόνο προστρέχει για βοήθεια.

Οι τράπεζες προσπαθούν να μην έχουν πλέον καμμιά επαφή με τους πελάτες, οι δημόσιες υπηρεσίες το ίδιο, οι δημοτικές παρομοίως. Έχουν περάσει όλοι σε μια έξυπνη εποχή κι έχουν αφήσει τους πολίτες απέξω να δεινοπαθούν να βρουν άκρη. Κι ενώ τα έξυπνα συστήματα είναι για να διευκολύνουν τη ζωή, εδώ έχει γίνει ακόμα πιο περίπλοκη για τον μισό πληθυσμό.

Πηγή:    https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1404624/poso-iq-diathetoun-i-exipnes-polis/

Το εμπόριο προσωπικών δεδομένων επηρεάζει τη ζωή μας

 

01/11/2023

του Έκτορα-Ξαβιέ Δελαστίκ

Πηγή: ΠΡΙΝ

Στοχοποίηση για πολιτική καμπάνια, αποκλεισμός από παροχή δανείου, μη πρόσληψη ή μη πρόσβαση σε υπηρεσίες, είναι μερικές από τις συνέπειες που μπορεί να υποστεί κανείς, εάν τα προσωπικά του δεδομένα βρεθούν σε μια λίστα που θα πέσει σε «κατάλληλα» χέρια. Μετά το άρθρο Εργοστάσια Παραγωγής Προσωπικών Δεδομένων, το Πριν συνεχίζει την περιήγηση στον σκοτεινό κόσμο της αγοράς στοιχείων.

Ταυτοποίηση προσώπων μέσω «ανωνυμοποιημένων» δεδομένων

Πρέπει να σημειώσουμε πως οι πληροφορίες για την εσωτερική λειτουργία του τομέα εμπορίας προσωπικών δεδομένων είναι εξαιρετικά περιορισμένες και κυρίως προέρχονται κυρίως από δημόσιες (διαφημιστικού χαρακτήρα) δηλώσεις στελεχών των εταιριών και από έρευνες ανεξάρτητων οργανισμών. Ακόμα πιο «σιωπηλές» από τους μεσίτες δεδομένων είναι οι εταιρίες από τις οποίες τα προμηθεύονται. Εφαρμογές που χρησιμοποιούμε στα κινητά μας τηλέφωνα, ιστοσελίδες που επισκεπτόμαστε, έως και τα μαγαζιά από τα οποία ψωνίζουμε [α] πωλούν τα προσωπικά μας δεδομένα (δεδομένα χρήσης, πελατολόγια, e-mail κ.α.) για χρηματικό και εμπορικό όφελος.

Για εσωτερική χρήση, μια εταιρία-μεσίτρια δεδομένων μπορεί να έχει όσο στοχευμένες και προσωπικές πληροφορίες επιθυμεί. Οι νομικοί περιορισμοί που μέχρι στιγμής υπάρχουν αφορούν τη στιγμή της αγοραπωλησίας και μόνο. Ως εκ τούτου, τα δεδομένα που διατίθενται προς πώληση είναι «ανωνυμοποιημένα» – χωρίς πληροφορίες ταυτοποίησης όπως είναι το όνομα ή το ανάλογο του ΑΦΜ. Περιέχουν συχνά τη διαφημιστική ταυτότητα συσκευής («MAID»), η οποία επιτρέπει την ταυτοποίηση μιας ηλεκτρονικής συσκευής, επιτρέποντας την αναγνώριση των συνηθειών του κατόχου και δυνητικά την αναγνώριση των άλλων συσκευών του. Μπορεί επίσης να περιέχουν πληροφορίες όπως e-mail, τηλεφωνικό αριθμό, δεδομένα γεωεντοπισμού και άλλα. Σύμφωνα με έρευνα του 2015 [β], το 90% 1,1 εκατομμυρίου ανθρώπων από βάση «ανωνυμοποιημένων» δεδομένων χρήσης πιστωτικών καρτών μπορούσαν να ταυτοποιηθούν από τις καταναλωτικές τους συνήθειες και μόνο. Έρευνα του 2019 [γ] βεβαιώνει πως το 99,8% των αμερικανών πολιτών μπορεί να ταυτοποιηθεί με ακρίβεια από «ανωνυμοποιημένα» δεδομένα που περιέχουν μόλις 15 δημογραφικές μεταβλητές, ένας αριθμός μικρός σε σχέση με το τι προσφέρεται στην αγορά προσωπικών δεδομένων.

Ψηφιακές λίστες για στοχοποίηση, οργανωμένο έγκλημα και απάτες

Στις παρυφές του εμπορίου προσωπικών δεδομένων αναπτύσσονται και μια σειρά μορφές εγκλήματος. Η πιο σπάνια αναδεικνύει την έλλειψη ελέγχου – αναφερόμαστε σε κακοποιητές που έχουν προμηθευτεί από μεσίτες δεδομένων τα προσωπικά στοιχεία του θύματος [δ]. Συχνότερα συναντούμε περιστατικά διαρροών των βάσεων δεδομένων [ε] τα οποία μετατρέπουν εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια ανθρώπους σε δυνητικούς στόχους οικονομικής απάτης [στ].

Πολύ σημαντικότερες όμως είναι οι περιπτώσεις όπου μεσίτες δεδομένων παρέχουν λίστες θυμάτων σε κυκλώματα απατεώνων. Το 2020 και 2021, οι μεσίτες δεδομένων Epsilon LLC, Macromark Inc. και KBM καταδικάστηκαν για την πώληση λιστών με τα στοιχεία ηλικιωμένων σε αβοήθητη κατάσταση σε απατεώνες, επί σειρά ετών και σε απόλυτη γνώση των απατών [ζ]. Μάλιστα, συνέλεγαν δεδομένα από τις επιτυχείς απάτες ώστε να διανθίζουν τις βάσεις δεδομένων τους.

Υπάρχει συνεχές φάσμα μεταξύ τέτοιων περιπτώσεων και πιο «γκρίζων» παραβιάσεων ατομικών δικαιωμάτων. Μεσίτες δεδομένων στις Η.Π.Α. έχουν παράσχει δεδομένα για τη θρησκευτική ευλάβεια μουσουλμάνων στις κρατικές υπηρεσίες [η] και δεδομένα τοποθεσίας ώστε υπερσυντηρητικές θρησκευτικές οργανώσεις να ταυτοποιήσουν ομοφυλόφιλους ιερείς [θ] παρακολουθώντας τους μέσω των κινητών τους τηλεφώνων. Εδώ και χρόνια είναι γνωστός ο εντοπισμός και προσωπική στοχοποίηση γυναικών με ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες με διαφημίσεις κατά των εκτρώσεων [ι] μέσω του εμπορίου των προσωπικών δεδομένων τους. Με τις απαγορεύσεις των αμβλώσεων, πλέον βρίσκονται υπό απειλή νομικών κυρώσεων ή και της φυσικής τους ασφάλειας με τα ίδια εργαλεία [ια].

Ο λόγος που η συντριπτική πλειοψηφία της βιβλιογραφίας μας προέρχεται από τις Η.Π.Α. είναι πως το τοπικό νομικό καθεστώς επιτρέπει να δραστηριοποιούνται οι μεσίτες δεδομένων με λίγο-πολύ θεσμοθετημένη νομική ασυλία. Πολλώ δε μάλλον δεδομένου του ότι παρέχουν αφειδώς δεδομένα στις δύο πτέρυγες του αμερικανικού εκλογικού συστήματος.

Συνεργασία των χαφιέδων του ίντερνετ με την αστυνομία

Μια εξαιρετικά σημαντική χρήση των προσωπικών δεδομένων είναι η αξιοποίησή τους από τις αστυνομικές και μυστικές υπηρεσίες. Κατ’ αρχάς, αρκετές εταιρίες έχουν συγκεκριμένες συμφωνίες με κυβερνήσεις κατά τις οποίες παρέχουν υπηρεσίες προς το κράτος με τα προσωπικά δεδομένα που συλλέγουν, όπως π.χ. η αντιμετώπιση φαινομένων απάτης [ιβ]. Σε περιπτώσεις όπως της εταιρίας Fog Data Science, «πελάτες» αποτελούν συγκεκριμένα οι διωκτικές αρχές. Εν προκειμένω, πωλούνται λεπτομερή αρχεία με όλες τις κινήσεις χιλιάδων πολιτών [ιγ] των οποίων τα δεδομένα τοποθεσίας είχαν την ατυχία να βρεθούν μέσω άγνωστων διαδρομών στην κατοχή της εταιρίας. Ακόμα πιο ωμή, η εταιρία ShotSpotter πουλά σε αστυνομικά τμήματα των Η.Π.Α. σύστημα μόνιμης μικροφωνικής παρακολούθησης φτωχών γειτονιών [ιδ], φανερώνοντας την ταξική διάκριση που βρίσκεται στην καρδιά της συζήτησης.

Οι διωκτικές και μυστικές υπηρεσίες αποτελούν πρώτα και κύρια δημόσιες υπηρεσίες. Σε μη στρατιωτικά καθεστώτα υπάρχει μια σειρά κανόνων και περιορισμών που περιορίζουν τη λειτουργία τους, οπότε και ένα μέρος των καθηκόντων τους γίνεται αναγκαστικά παρανόμως και εν κρυπτώ. Η συνεργασία με μεσίτες δεδομένων επιτρέπει όχι μόνο την πλήρη αποφυγή των περιορισμών στη συλλογή δεδομένων, αλλά τους δίνει και πρόσβαση σε τύπους δεδομένων που από πλευράς τεχνικής γνώσης και δυναμικού ποτέ δε θα μπορούσαν να αποκτήσουν. Ανάλυση των αρχείων της εταιρίας Xandr (περηφανεύεται πως έχει 5 δισεκατομμύρια (!) καταναλωτικές ταυτότητες) δείχνει πως έχει λίστες πολιτών σε κατηγορίες όπως «πολυπολιτισμικές οικογένειες», «έγκυες γυναίκες στην Πολωνία», «εθισμένοι σε οπιοειδή» μέχρι και «υπάλληλοι ανταγωνιστών της Volvo» [ιε]. Το Άγιο Δισκοπότηρο κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος.

Ποια είναι η πραγματική δύναμη των προσωπικών δεδομένων;

Εκκινώντας από την προηγούμενη ανάλυσή μας [ιστ] για το εμπόριο προσωπικών δεδομένων, αυτή την εβδομάδα θα επικεντρωθούμε συγκεκριμένα στην αξία χρήσης. Πόσο μεγάλη συλλογική απάτη είναι ή δεν είναι άραγε το διαβόητο εμπόριο προσωπικών δεδομένων; Είναι όντως μια πυριτιδαποθήκη πληροφοριών για κάθε χρήση, ή είναι ένα οικοσύστημα επιχειρηματιών που πουλάνε μεταξύ τους περισσότερο αέρα απ’ ότι η Wall Street; Και αν πουλάνε αέρα κοπανιστό, αυτό επηρεάζει την καθημερινότητά μας; Όπως πάντα, οι απαντήσεις είναι εύκολα κατανοητές, αλλά πιο περίπλοκες από ένα ναι/όχι. Ας τις ξεδιαλύνουμε από την αρχή, ξεκινώντας από το παράδειγμα της Acxiom, της μεγαλύτερης εταιρίας του τομέα, η οποία θεωρείται πως έχει από τις πιο ακριβείς βάσεις δεδομένων.

Όταν μια εταιρία έχει καυχηθεί πως έχει στην κατοχή της στοιχεία για περίπου 500 εκατομμύρια ανθρώπους με περίπου 1.500 στοιχεία για το κάθε άτομο [ιζ], το ζήτημα της ακρίβειας αυτών των στοιχείων είναι κολοσσιαίας σημασίας. Σύμφωνα με την Pam Dixon, ιδρύτρια και διευθύντρια του Παγκόσμιου Φόρουμ Ιδιωτικότητας (World Privacy Forum), κατά την έρευνά τους πάνω σε βάσεις δεδομένων της Axciom παρατήρησαν μια ακρίβεια της τάξης του 50%, υποδεικνύοντας πως άλλες βάσεις μπορούν να είναι χαμηλότερης ποιότητας. Τι σημαίνει στην πράξη αυτό το επίπεδο ανακρίβειας; Μια κατηγορία είναι η πληροφόρηση για συγκεκριμένο άτομο – μια επιχείρηση αρνείται να σας προσλάβει επειδή το όνομά σας εμφανίστηκε σε μια λίστα ανθρώπων που πιθανολογείται πως κάνουν χρήση ναρκωτικών, ή μια τράπεζα αρνείται να συμφωνήσει σε διακανονισμό κόκκινου δανείου καθώς δίπλα στο όνομά σας είναι ένα σκορ που σας χαρακτηρίζει ως «πολύ φτωχό για να αποπληρώσει». Σε τέτοιες περιπτώσεις έχουμε μια σειρά αυθαίρετων διακρίσεων οι οποίες μπορούν να βασιστούν σε απίθανα στοιχεία. Επί παραδείγματι, η γειτονιά που κατοικείτε, η καταγωγή σας ή το πόσο συχνά κάνει διαδικτυακές αγορές μέσω του Wi-Fi του σπιτιού σας ο γιος σας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από μια ιδιωτική ασφαλιστική ώστε να αποφασίσει να αυξήσει τα ασφάλιστρά σας [ιη], καθώς ένα σκορ της μπορεί να λαμβάνει υπ’ όψιν τέτοιους παράγοντες. Διακρίσεις που σε ατομικό επίπεδο μπορεί να βασίζονται δηλαδή σε «στοιχεία-σκουπίδια».

Όμως η πραγματική ισχύς αυτών των δεδομένων δε βρίσκεται στην πληροφόρηση επί προσωπικού, αλλά στην κοινωνική έρευνα. Εάν ρωτηθείτε να μαντέψετε την ηλικία ενός καταναλωτή χωρίς καμία πληροφορία ή φωτογραφία του, έχετε ελάχιστες πιθανότητες να μαντέψετε σωστά. Πράγμα που σημαίνει πως μια «50% σωστή μαντεψιά» αποτελεί τεράστια βελτίωση. Εάν δε ο στόχος σας είναι να εντοπίσετε μια πολύ συγκεκριμένη δημογραφική κατηγορία (π.χ. «ηλικιωμένοι αβοήθητοι Αμερικανοί» [ζ]), τότε μπορείτε με ένα μικρό ποσό να αποκτήσετε μια βάση χιλίων ατόμων, εκ των οποίων εκατοντάδες θα είναι όντως ακριβώς αυτό που ψάχνατε.

Προσωποποιημένες πολιτικές καμπάνιες

Προσεκτική ανάγνωση αυτού υποδεικνύει αμέσως την αξιοποίηση τέτοιων στοιχείων σε πολιτικές καμπάνιες. Το πιο πολυσυζητημένο γεγονός είναι το σκάνδαλο της Facebook – Cambridge Analytica. Εν συντομία, η Cambridge Analytica δημιούργησε μια εφαρμογή στο Facebook ώστε να συγκεντρώσει τα προσωπικά δεδομένα 87 εκατομμυρίων προφίλ [ιθ], τα οποία χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για πολιτικό επηρεασμό ψηφοφόρων. Το δρόμο της δικαιοσύνης πήρε η αξιοποίηση αυτών των δεδομένων στις προεκλογικές εκστρατείες του Τεντ Κρουζ το 2015 και του Ντόναλντ Τραμπ το 2016 στις Η.Π.Α. Επρόκειτο για μια στιγμή δημόσιας λογοδοσίας που περισσότερο είχε να κάνει με τις ενδοαστικές αντιφάσεις όσον αφορά τη μετακίνηση της ρητορικής του Ρεπουμπλικανικού κόμματος σε νεοφασιστική κατεύθυνση αμερικανικού τύπου, παρά με απόρριψη αυτού του εργαλείου. Σε αυτό το σημείο αποκτά ιδιαίτερη σημασία το αμυντικό άρθρο «It’s time we harnessed Big Data for good» [κ], στελεχών της εταιρίας δημοσίων σχέσεων Edelman, με το οποίο υπεραμύνεται της χρήσης δεδομένων προβάλλοντας ως επιχείρημα την αντιμετώπιση του trafficking. Θα ήταν αστείο να υποθέσουμε πως όλα αυτά τα εργαλεία ξεχνιούνται όταν η εταιρία αναλαμβάνει τη βελτίωση της δημόσιας εικόνας της Σαουδικής Αραβίας μετά τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι [κα], του πετρελαϊκού λόμπι [κβ] και της κυβέρνησης Μητσοτάκη [κγ].

Η δήλωση στο ακροδεξιό αμερικανικό κανάλι Fox News του στελέχους των Ρεπουμπλικανών Ράινς Πρίμπους κάνει απόλυτα σαφές αυτό το γεγονός: «καθετί για σχεδόν κάθε δυνητικό ψηφοφόρο στην Τζόρτζια είναι γνωστό, […] τι μπύρα πίνουν, τι αμάξι οδηγούν, πόσα παιδιά έχουν, και όλα αυτά τα δεδομένα χρησιμοποιούνται για να στοχεύσουμε κάθε έναν ψηφοφόρο στην Τζόρτζια» [κδ]. Πολιτικοί σχηματισμοί αξιοποιούν συστηματικά συμπεριφορικές αναλύσεις ώστε να απευθυνθούν σε κάθε κοινωνική ομάδα με τα συνθήματα και το ιδεολογικό προφίλ το οποίο τη συγκινεί. Σε ανακοίνωσή της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Προστασίας Δεδομένων αναγνωρίζει ως γεγονός την όλο και μεγαλύτερη χρήση προσωπικών δεδομένων σε στοχευμένες πολιτικές καμπάνιες [κε]. Το νομικό καθεστώς της ΕΕ σε αυτά τα ζητήματα αναθεωρείται κυρίως σε αντίδραση αποκαλύψεων που λαμβάνουν χώρα στις ΗΠΑ και αποφεύγονται εντυπωσιακά οι συγκεκριμένες έρευνες για την όποια χρήση προσωπικών δεδομένων λαμβάνει χώρα εντός ΕΕ [κστ].

Αυτή η αλλαγή εργαλείων είναι φυσικό να επηρεάζει και τον στρατηγικό σχεδιασμό μιας πολιτικής καμπάνιας. Ένα απτό παράδειγμα είναι η υπερβολικά εξωστρεφή υποκρισία που παρατηρούμε εσχάτως, με το ίδιο πολιτικό πρόσωπο να υποστηρίζει διαμετρικά αντίθετες θέσεις σε διαφορετικές δημόσιες εμφανίσεις του. Η εταιρία ή επικοινωνιακή ομάδα που έχει αναλάβει τη διαχείριση της διαφημιστικής καμπάνιας έχει αποφασίσει εκ των προτέρων ποιο ακριβώς κοινό θα πλημμυρίσει στοχευμένα με κάθε συγκεκριμένο βίντεο, συχνά αξιοποιώντας επιθετικά τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης [κζ] ώστε να εξασφαλίσει την απουσία αντίθετων μηνυμάτων. Για τη δική μας στρατηγική αυτό σημαίνει πως καμία ανάδειξη πολιτικής υποκρισίας δεν έχει νόημα αν δεν έχουμε αντίστοιχα στοχευμένη πρόσβαση σε κάθε μία από αυτές τις κοινωνικές ομάδες, αν δεν μπορούμε να βρισκόμαστε στον μικρόκοσμό τους όσο τουλάχιστον βρίσκεται η κυρίαρχη προπαγάνδα. Πρόκειται για μια τακτική αποτελεσματική στην εποχή όπου σημείο αναφοράς ήταν μια χούφτα κεντρικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εθνικής εμβέλειας, κάνοντας αδύνατη τη συγκάλυψη της υποκρισίας.

Αναλόγως κατανοητή γίνεται πλέον η εμφάνιση «από το πουθενά» πολιτικών σχηματισμών και προσώπων. Για εμάς που είμαστε εκτός του κοινού τους, είναι «από το πουθενά», την ίδια στιγμή που το επιλεγμένο κοινό τους έχει την εντύπωση πως το σύνολο της πολιτικής ζωής κινείται γύρω από το διαφημιζόμενο πολιτικό προϊόν.

Βιβλιογραφία

[α] Morrison, S. (2020, December 4). How retailers track your every move in exchange for coupons and convenience. Vox. https://www.vox.com/recode/21587779/shopping-deals-coupons-privacy-data-collection-retail  

[β] de Montjoye, Y.-A., Radaelli, L., Singh, V. K., & Pentland, A. “Sandy.” (2015). Unique in the shopping mall: On the reidentifiability of credit card metadata. Science, 347(6221), 536–539. https://doi.org/10.1126/science.1256297  

[γ] Rocher, L., Hendrickx, J. M., & de Montjoye, Y.-A. (2019). Estimating the success of re-identifications in incomplete datasets using Generative Models. Nature Communications, 10(1). https://doi.org/10.1038/s41467-019-10933-3 

[δ] Jr., R. O., & Post, T. W. (2002, January 6). Online firm gave victim’s data to Killer. Chicago Tribune. https://www.chicagotribune.com/news/ct-xpm-2002-01-06-0201060305-story.html  

[ε] Los Angeles Times. (2017, December 22). Alteryx Data Breach exposed 123 million American households’ information. Los Angeles Times. https://www.latimes.com/business/technology/la-fi-tn-alteryx-data-breach-20171222-story.html  

[στ] Selyukh, A. (2017, September 8). 3 equifax executives sold stock days after Hack that wasn’t disclosed for a month. NPR. https://www.npr.org/sections/thetwo-way/2017/09/08/549434187/3-equifax-executives-sold-stock-days-after-hack-that-wasnt-disclosed-for-a-month  

[ζ] Simmons, A. (2022, July 25). Data brokers, elder fraud, and Justice Department investigations. Default. https://www.lawfaremedia.org/article/data-brokers-elder-fraud-and-justice-department-investigations 

[η] Keegan, J., & Ng, A. Gay/Bi Dating App, Muslim Prayer Apps Sold Data on People’s Location to a Controversial Data Broker – The Markup. https://themarkup.org/privacy/2022/01/27/gay-bi-dating-app-muslim-prayer-apps-sold-data-on-peoples-location-to-a-controversial-data-broker 

[θ] Boorstein, M., & Kelly, H. (2023, May 2). Catholic group spent millions on app data that tracked gay priests. The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/dc-md-va/2023/03/09/catholics-gay-priests-grindr-data-bishops/ 

[ι] Sherman, J. (2022, September 19). The data broker caught running anti-abortion ads-to people sitting in clinics. https://www.lawfaremedia.org/article/data-broker-caught-running-anti-abortion-ads%E2%80%94-people-sitting-clinics 

[ια] Singer, N. (2022, August 29). F.T.C. sues over tracking data that could expose visits to abortion clinics. The New York Times. https://www.nytimes.com/2022/08/29/business/ftc-lawsuit-tracking-data-abortion.html 

[ιβ] Data brokers raise privacy concerns – but get millions from the Federal Government. POLITICO. https://www.politico.com/news/2022/12/21/data-brokers-privacy-federal-government-00072600 

[ιγ] Release, P. (2022, September 1). Data broker helps police see everywhere you’ve been with the click of a mouse: Eff investigation. Electronic Frontier Foundation. https://www.eff.org/press/releases/data-broker-helps-police-see-everywhere-youve-been-click-mouse-eff-investigation 

[ιδ] Blackwell, C., Eichinger, D., & Weill-Greenberg, E. (2023, October 4). Police surveillance firms are just data-brokers by another name. The Appeal. https://theappeal.org/police-surveillance-firms-are-just-data-brokers/  

[ιε] Ingo. (2023, July 6). Surveillance Advertising in Europe: The Adtech industry tracks most of what you do on the internet. this file shows just how much. netzpolitik.org. https://netzpolitik.org/2023/surveillance-advertising-in-europe-the-adtech-industry-tracks-most-of-what-you-do-on-the-internet-this-file-shows-just-how-much/ 

[ιστ] Εργοστάσια παραγωγής προσωπικών δεδομένων. Εφημερίδα ΠΡΙΝ. (2023, October 11). https://prin.gr/2023/10/ergostasia/ 

[ιζ] Singer, N. (2012, June 16). Mapping, and sharing, the consumer genome. The New York Times. https://www.nytimes.com/2012/06/17/technology/acxiom-the-quiet-giant-of-consumer-database-marketing.html 

[ιη] Paul Boutin On 5/30/16 at 2:30 PM EDT. (2016, June 16). The secretive world of selling data about you. Newsweek. https://www.newsweek.com/secretive-world-selling-data-about-you-464789  

[ιθ] Meredith, S. (2018, April 10). Facebook-cambridge analytica: A timeline of the data hijacking scandal. CNBC. https://www.cnbc.com/2018/04/10/facebook-cambridge-analytica-a-timeline-of-the-data-hijacking-scandal.html  

[κ] Grove, B., & Bedi, A. (n.d.). It’s time we harnessed big data for good. Edelman. https://www.edelman.com/insights/its-time-we-harnessed-big-data-for-good 

[κα] Larkin, E. (2022, July 20). Saudi Arabia recruits Edelman to help transform Global Perception. PR Week. https://www.prweek.com/article/1793441/saudi-arabia-recruits-edelman-help-transform-global-perception 

[κβ] Coleman, J. (2018, September 4). Leaked: What you should know about Edelman and TransCanada’s attack plan. Greenpeace USA – We fight for a greener, more peaceful world. https://www.greenpeace.org/usa/leaked-edelman-transcanadas-pr-attack-plan/ 

[κγ] Η πολυεθνική του λόμπινγκ στην υπηρεσία της κυβέρνησης Μητσοτάκη – R•U. R. (2021, September 20). https://www.reportersunited.gr/6340/i-polyethniki-toy-lompingk-stin-ypiresia-tis-kyvernisis-mitsotaki/ 

[κδ] Data brokers: Last Week Tonight with John Oliver (HBO). YouTube. (2022, April 10). https://youtu.be/wqn3gR1WTcA?si=m8BGfZIb9OLIDp27&t=1206  

[κε] Statement 2/2019 on the use of personal data in the course … – europa.eu. (n.d.). https://edpb.europa.eu/sites/default/files/files/file1/edpb-2019-03-13-statement-on-elections_en.pdf  

[κστ] Blasi Casagran, C., & Vermeulen, M. (2021). Reflections on the murky legal practices of political micro-targeting from a GDPR perspective. International Data Privacy Law, 11(4), 348–359. https://doi.org/10.1093/idpl/ipab018  

[κζ] Ο Άγνωστος Ψηφιακός πόλεμος χειραγώγησης και προπαγάνδας. Εφημερίδα ΠΡΙΝ. (2023, June 9). https://prin.gr/2023/06/o-deksios-igetis-kai-oi-diadiktiakoi-filoi-tou/ 

Συντομευμένη εκδοχή του κειμένου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (22.10.23)

Πηγή:   https://info-war.gr/to-emporio-prosopikon-dedomenon-epir/