Μια φορά κι ένα καιρό, όχι στα πολύ παλιά τα χρόνια, εμφανίστηκε στο νησί ένας κύριος για τον οποίο οι συστάσεις έλεγαν πως έχει δισεκατομμύρια. Που τα βρήκε, κανείς δεν ήξερε, ούτε και ρώτησε. Ήταν μεγάλη τύχη να θέλει ένας δισεκατομμυριούχος να γίνει Κύπριος. Τι παράπονο είχε από την πατρίδα του επίσης κανείς δεν γνώριζε, αλλά έδειχνε με κάθε τρόπο τη μεγάλη του επιθυμία να την απαρνηθεί και να ασπαστεί ακόμα και τον χριστιανισμό. Έκανε μάλιστα εισφορά 300,000 ευρώ στον αρχιεπίσκοπο του νησιού για να ενισχύσει το θεάρεστο έργο της Εκκλησίας (και να σπρώξει λίγο και την αίτηση του για κυπριακό διαβατήριο). Ένας από τους άρχοντες του τόπου φρόντισε να του βρει και σπίτι δίπλα στη θάλασσα. Το είχε κτίσει ένας συγγενής του και θα του το έδιναν σε καλή τιμή, κάτι εκατομμύρια (ψιλά για ένα δισεκατομμυριούχο που δεν ίδρωσε για να τα κερδίσει). Το μόνο μειονέκτημα: ναι μεν η θάλασσα απλωνόταν ακριβώς κάτω από την έπαυλη, δεν είχε όμως άμεση πρόσβαση. Να βγαίνει από τη βεράντα του και να μπαίνει κατευθείαν στο νερό. Να είναι παραδίπλα και το γιοτ του να πηδά σ’ αυτό με ευκολία. «Μην στεναχωριέσαι, του είπανε οι ιθαγενείς. Όλα μπορούν να γίνουν. Here is Cyprus. Κατσάβραχα είναι, έτσι κι αλλιώς, θα τα κόψουμε και θα φτιάξουμε έναν ωραιότατο κολπίσκο με αμμουδερή παραλία». Όπως και έγινε, χωρίς να πάρει –τάχα- κανένας μυρωδιά. Μας πήρανε όμως χαμπάρι στη ξενιτειά και στήνοντας μας παγίδα, μαθεύτηκαν τα μυστικά της επιχείρησης πώλησης διαβατήριων και βιλών.
Και μάθαμε οι φτωχοί ιθαγενείς, πως χάρη του οποιοδήποτε Τζο Λο είμαστε έτοιμοι να μετακινήσουμε όχι μόνο βράχια, αλλά και την Πέτρα του Ρωμιού και βουνά άμα το θέλει ο πελάτης. Θυσιάσαμε Θαλασσινές Σπηλιές, αλλοιώσαμε δημοτικά πάρκα, αλλάξαμε τη ροή ποταμών, σχεδιάσαμε λεωφόρους στον Ακάμα, τσιμεντώσαμε όλους τους λόφους που είχαν θέα προς την θάλασσα, θάψαμε αρχαιολογικούς χώρους και τους μετατρέψαμε σε οικόπεδα πριν πάρουν χαμπάρι οι αρχαιολόγοι, κόψαμε την θέα προς την θάλασσα για τους ντόπιους σε βαθμό που σε λίγο δεν θα νοιώθουν πως βρίσκονται σε νησί περιτριγυρισμένοι από θάλασσα. Του Τζο Λο προηγήθηκαν άλλοι. Θυσιάσαμε τράπεζες, κουρευτήκαμε, χάσαμε τα σπίτια μας για κάποιους που ανέμισαν σε μια ελίτ ντόπιων τα εκατομμύρια τους. Τώρα κάναμε ανέκδοτο τον Μαλαισιανό Τζο Λο για να απαλύνουμε τον πόνο, αλλά η ιστορία προφανώς θα επαναληφθεί με τον ίδιο τρόπο. Αρκεί να εμφανιστεί ένας νέος Τζο Λο.
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1441958/gia-chari-ton-tzo-lo/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου