Αν μπορούσαμε να μπούμε στη θέση, όχι του θύματος, αλλά του αίτιου του δυστυχήματος (αυτού που μπορεί να ονομαστεί και θύτης) ίσως να σκεφτόμαστε πριν αναπτύξουμε ταχύτητα στα φώτα, πριν αποπειραθούμε να προσπεράσουμε στα τυφλά, πριν περάσουμε τη διάβαση πεζών χωρίς να κοιτάξουμε, πριν αγνοήσουμε τον ποδηλάτη, πριν κάνουμε επαναστροφή στη μέση του δρόμου… Ίσως και να μην τα κάναμε ποτέ. Να προτιμούσαμε –όπως είναι το σωστό- να καθυστερήσουμε λίγο, να διανύσουμε ακόμα και κάποια χιλιόμετρα για να στραφούμε πίσω αν διαπιστώσουμε πως κάναμε λάθος στη διαδρομή. Τι είναι λίγα μέτρα ή ακόμα και χιλιόμετρα μπροστά στο ενδεχόμενο να γίνουμε θύτες; Αντέχουμε να μας συνοδεύει σε όλο το υπόλοιπο της ζωής μας ένας τέτοιος χαρακτηρισμός; Αντέχουμε να εγκαταλείψουμε τη ροή της ζωής μας όπως την είχαμε οργανώσει κι όπως τη συνηθίσαμε και να βρεθούμε κλεισμένοι στη φυλακή μαζί με ανθρώπους με τους οποίους δεν έχουμε καμιά συνάφεια;
Αν μπορούσαμε να τα σκεφτούμε όλα αυτά πριν συμβεί το κακό, αν μπορούσαμε να τα καταχωρήσουμε μέσα μας ώστε να γίνουν μέρος μας, ίσως να μην παραβαίναμε συνειδητά τους οδικούς κώδικες.
Πολλοί από τους οδηγούς που κάποια στιγμή θα μετατραπούν σε θύτες έχοντας προκαλέσει άθελα τους τον θάνατο κάποιου ανθρώπου, σαφώς και δεν ήθελαν να σκοτώσουν. Δεν είναι κάτι που το είχαν επιδιώξει, το είχαν σκεφτεί και οργανώσει. Συνέβη όμως ως αποτέλεσμα δικιάς τους πράξης και έχουν την ευθύνη.
Για τα πιο πολλά δυστυχήματα αιτία είναι αυτό που κατονομάζεται στο αστυνομικό δελτίο «ανθρώπινος παράγοντας». Δεν είναι όμως τόσο αόριστο όσο ακούγεται στη γενική περιγραφή του. Είναι η δική μας συμπεριφορά όταν αγνοούμε τους κανονισμούς τροχαίας. Όταν δεν λαμβάνουμε υπόψιν τους άλλους οδηγούς και πεζούς που χρησιμοποιούν τους δρόμους και κάνουμε αυτό που μας βολεύει χωρίς σκέψη.
Ένας 62χρόνος ενώ επέστρεφε, ίσως, στο σπίτι του μετά από μία κυριακάτικη έξοδο, συντροφιά με φίλους ή μέλη της οικογένειας του, βρέθηκε σε μια θέση που κανείς δεν θα ήθελε να βρεθεί. Μία λάθος κίνηση ήταν αρκετή να σκοτωθεί ένας άνθρωπος. Ένας νέος, 25 μόνο χρόνων, ο οποίος είχε προλάβει να γίνει πατέρας. Κι ένα βρέφος θα μεγαλώσει χωρίς να τον γνωρίσει. Δεν χρειάζονται λόγια για να περιγραφεί η απώλεια και να γίνει αντιληπτός ο πόνος των δικών του. Είναι πιο χρήσιμο να μπούμε στην θέση του 62χρόνου, ο οποίος οδηγήθηκε ήδη στο Δικαστήριο ως ύποπτος για αλόγιστη οδήγηση και πρόκληση θανάτου εξ αμελείας.
Στο μεταξύ οι αρχές προσθέτουν κάμερες στους δρόμους, σταθερές και κινητές. Τα πρόστιμα ίσως μας τρομάξουν. Πιο τρομακτικό όμως είναι να γίνουμε θύτες. Ας το σκεφτούμε απλά αυτό.
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1435450/pios-theli-na-gini-thitis/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου