Η εκδίκηση της οικιακής βοηθού

 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

20 Νοεμβρίου 2024

Το μακρινό 1998 όταν οι κότες γεννούσαν χρυσά αυγά, γράφτηκε ένα βιβλίο με τίτλο «Yes madam, sorry madam» για να περιγράψει τις σχέσεις των οικιακών βοηθών από την Ασία και των Κύπριων που τις εργοδοτούσαν. Ήταν περίπου στις αρχές της έλευσης των γυναικών αυτών, όταν υπήρχε μια πολυπληθής μεσαία τάξη που της ήταν απαραίτητη μία βοηθός στο σπίτι διαθέσιμη όλο το 24ώρο. Για τα παιδιά, για τα σκυλιά, για τον κήπο, για να σκουπίζει κάθε πρωί το πεζοδρόμιο, για να πλένει κάθε Σάββατο το αυτοκίνητο, για να σπρώχνει το φορτωμένο αμάξι στην υπεραγορά, αλλά κυρίως ως σύμβολο στάτους. Όλο αυτό το περιέγραψε πολύ καλά ο Νέαρχος Ιωάννου στο βιβλίο του, αρχίζοντας από την ώρα που θα κατέφθανε στο αεροδρόμιο συνεσταλμένη και φοβισμένη η Ασιάτισσα. 

Στα χρόνια που μεσολάβησαν οι κότες δεν γεννούσαν πια ούτε χρυσά αλλά ούτε καν κανονικά αυγά. Η μεσαία τάξη διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη, αλλά η ανάγκη κάποιος να φροντίζει τους ηλικιωμένους παρέμεινε αφού το κράτος δεν κατάφερε ποτέ να φτιάξει επαρκείς υποδομές φροντίδας. Μόνο που οι γυναίκες από την Ασία δεν είναι πια οι υποτακτικές βοηθοί του «Yes madam, sorry madam». Πολύ εύκολα θα πάρουν ένα βράδυ τη βαλίτσα τους και θα φύγουν από την πίσω πόρτα χωρίς κανένα συναισθηματισμό για τη γιαγιά ή τον παππού που θα εγκαταλείψουν. Χωρίς εξήγηση, χωρίς προειδοποίηση, χωρίς ένα γειά. Γιατί άκουσαν πως στην Ιταλία, την Πορτογαλία και στη Μάλτα πληρώνουν καλύτερα ή γιατί δουλεύοντας από σπίτι σε σπίτι κερδίζεις περισσότερα. 

Τρεις χιλιάδες οικιακοί βοηθοί εγκατέλειψαν τα τελευταία χρόνια τα σπίτια στα οποία εργάζονταν, σύμφωνα με στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα. Και ψάχνουμε το λάθος. Τι έχουνε τα έρμα και ψοφάνε, με άλλα λόγια.

Ο μισθός, ανάλογα με τη χώρα προέλευσης, αρχίζει από 315 ευρώ το μήνα και φτάνει τα 420. Συν κοινωνικές ασφαλίσεις από τις οποίες δεν θα επωφεληθεί ποτέ. Κι ο εργοδότης, σύμφωνα με το συμβόλαιο, μπορεί να κάνει αποκοπή ύψους 25% για σκοπούς στέγασης και σίτισης, σε περίπτωση που ο/η εργαζόμενος διαμένει στην οικία του εργοδότη. Από τα 315 μένουν 237. Πολλοί θα πουν δεν το κάνουν. Το συμβόλαιο όμως τους δίνει το δικαίωμα να το κάνουν. Τι έχουνε λοιπόν τα έρμα και ψοφάνε;

Μια χαρά βολευτήκαμε και εμείς και το κράτος με τις υπηρεσίες των γυναικών από την Ασία. Τη στιγμή που τα ιδρύματα για ηλικιωμένους χρεώνουν από 1500 το μήνα και πάνω, μια χαρά τα βολέψαμε με τα 300, 400, 500. Μέχρι που ένα πρωί ανακαλύπτεις πως η βοηθός την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια.

Πηγή:      https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1530320/i-ekdikisi-tis-ikiakis-voithou/

Όταν λέμε αποσύνθεση, εντελώς μιλάμε

 

Άριστος Μιχαηλίδης

20 Νοεμβρίου 2024

Άλλη ιστορία κι αυτή! Σκυλοβρίστηκαν, λέει, στο δημαρχείο Δρομολαξιάς – Μενεού. Δήμαρχος και δημοτικός σύμβουλος. Ο ένας του είπε καραγκιοζλίκια, ο άλλος τον είπε καραγκιόζη, ο ένας σηκώθηκε «σαν ταύρος» να του ορμήσει, ο άλλος ζητούσε απολογία, μόλις και γλύτωσαν τα γρονθοκοπήματα.

Είναι μάλλον στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης κι αυτό. Μεταρρυθμίστηκαν όλα. Ή, να λέμε, απορρυθμίστηκαν; Πάντως, η πλάκα είναι ότι προέρχονται και οι δύο από το ίδιο κόμμα. Μην λέμε κι ότι είναι πολιτικό το ζήτημα. Κοινωνικό είναι. Παιδείας. Ευγένειας. Μεταξύ μας δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, ούτε στο ίδιο χωριό, και θα συνεννοηθούμε με τους Τούρκους. Ή με τους μετανάστες. Ή με τους Ευρωπαίους.

Κοινωνία σε αποσύνθεση. Το λέγαμε χτες και την ίδια μέρα πλάκωσαν τα φαινόμενα. Ρεζιλίκια στο δήμο Δρομολαξιάς – Μενεού, έλεγαν οι τίτλοι. Και παραδίπλα, οι τίτλοι για τους μοναχούς του οσίου Αββακούμ που εμφανίστηκαν στην Ιερά Σύνοδο για τα σκάνδαλα που αναστάτωσαν την Κύπρο. Άνω – κάτω μας έκαναν, αλλά πήγαν στη Σύνοδο και ζήτησαν επιείκεια. Μάσσιαλλα.

Να ήταν αυτά μόνο; Διέρρευσε και η γνωμάτευση της Γενικής Εισαγγελίας που αθωώνει τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη για τα ωφελήματα που λάμβανε κατά τη θητεία του ως Κυβερνητικός Εκπρόσωπος και για τα οποία ο τέως Γενικός Ελεγκτής, Οδυσσέας Μιχαηλίδης, είχε κάνει έκθεση κι έλεγε πως δεν τα εδικαιούτο. Αλλά, ο Γενικός Εισαγγελέας, Γιώργος Σαββίδης, γνωμάτευσε ότι τα εδικαιούτο. Και μάλιστα, επικαλέστηκε γνωμάτευση του τέως Γενικού Εισαγγελέα Κώστα Κληρίδη «επί παρόμοιου ζητήματος», όπου αποφάνθηκε πως «δεν φαίνεται να τίθεται θέμα άσκησης διττής εξουσίας».

Αυτή την γνωμάτευση την δέχεται. Την άλλη δεν την δέχτηκε και θέλει καινούργια. Του πρώην Γενικού Εισαγγελέα Πέτρου Κληρίδη «επί παρόμοιου ζητήματος», που αφορά τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα του Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Έχασε τη δουλειά του ο άνθρωπος, είναι άνεργος και ολόκληρο κράτος αναμένει να αποφασίσει ο Γιώργος Σαββίδης αν θα πάρει τη σύνταξη του και, ειδικά το εφάπαξ του, που το έχει ανάγκη για να επιβιώσει η οικογένεια του μέχρι να βρει δουλειά.

Αυτή η απαράδεκτη εκκρεμότητα για πόσο θα συνεχίζεται; Δεν ντρέπονται λίγο εκεί στη Νομική Υπηρεσία; Ούτε στο προεδρικό; Αν ντρέπονταν θα βιάζονταν κάπως να μην έχουν σε αναμονή έναν άνθρωπο, που κατά κοινή ομολογία υπηρέτησε έντιμα το δημόσιο συμφέρον. Ακόμα και η ΠΑΣΥΔΥ τους απηύθυνε έκκληση να του δώσουν τα δικαιώματά του. Ε, κύριοι, της ΠΑΣΥΔΥ πότε θα διεκδικήσετε αυτά τα δικαιώματα με τον δυναμισμό που επιβάλλει ο ρόλος σας;

Το άλλο με τους επικίνδυνους αερόσακους; Δεν βγάζει άκρη κανένας. Ούτε υπουργείο, ούτε βουλή. Δεκαετίες ολόκληρες έδιναν άδειες και γέμισε η Κύπρος αυτοκίνητα από τρίτες χώρες (π.χ. από τη Σιγκαπούρη, φαντάσου!) και χτες αίφνης μάθαμε από τον Αλέξη Βαφεάδη ότι το πρόβλημα είναι σε αυτά τα οχήματα. Και ότι το 60% εγγραφών αυτοκινήτων στην Κύπρο είναι εισαγόμενα από τρίτες χώρες. Δηλαδή; Πρέπει να ελεγχθούν όλα αυτά τα αυτοκίνητα για να μάθουν οι ιδιοκτήτες αν κινδυνεύουν;

Εδώ και πολλά χρόνια, τα αυτοκίνητα με τους ελαττωματικούς αερόσακους ανακλήθηκαν από τις αυτοκινητοβιομηχανίες και αντικαταστάθηκαν. Σε άλλες χώρες, όχι εδώ. Εδώ, επειδή το 60% τα φέρνουν από τρίτες χώρες, δεν ξέρουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες ότι είναι στην Κύπρο. «Η αλυσίδα ενημέρωσης έχει διακοπεί και πρέπει να αποκατασταθεί», έλεγε ο Βαφεάδης. Και τι να κάνουμε τώρα; Να προσευχόμαστε να μην σκάσει στα μούτρα μας ο αερόσακος ενώ οδηγούμε; Δώστε μια κατεύθυνση, επιτέλους, να ξέρει ο κόσμος τι του γίνεται.

Ο άλλος πήγε για ληστεία και ακρωτηριάστηκε διότι έπεσε στο πόδι του το βαρύ χρηματοκιβώτιο. Ένας νεαρός μαχαίρωσε δυο άλλους σε πάρκο. Στη Λάρνακα έκλεψαν τον Άγιο Βασίλη και βανδάλισαν τον χριστουγεννιάτικο διάκοσμο της πόλης. Ένας 55χρονος προπονητής καλαθόσφαιρας συνελήφθη για σεξουαλική κακοποίηση ανήλικης. Και οι Αρχές του κράτους μας επιμένουν να δικάσουν τον Γιώργο Τάττη και τον Οζ Καραχάν, επειδή ήθελαν να σηκώσουν πανό στην επέτειο της ανεξαρτησίας, που έγραφε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι η μόνη λύση.

Όταν λέμε αποσύνθεση, εννοούμε εντελώς.

Πηγή:     https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1530196/otan-leme-aposinthesi-entelos-milame/

 

Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου / Αιχμάλωτα συμφερόντων τα ελληνικά ΜΜΕ – Καταχρήσεις και παρεμβάσεις σε ΕΡΤ και ΑΠΕ-ΜΠΕ

20 Νοέ. 2024 

Γιάννης Τσεκούρας

Έκθεση για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν στην Ελλάδα δημοσίευσε το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου σε συνεργασία με το Κέντρο Έρευνας Μέσων και Δημοσιογραφίας (MJRC).

Η έκθεση δίνει ιδιαίτερη βάση σε τέσσερις θεματικές, τις οποίες και εξετάζει: την ανεξαρτησία των ρυθμιστικών αρχών των ΜΜΕ, την ανεξαρτησία των δημόσιων μέσων, την κατάχρηση κρατικών κονδυλίων για τον επηρεασμό των ΜΜΕ και τέλος τον πλουραλισμό στα μέσα και την πολιτική/κρατική επιρροή την οποία υφίστανται.

Η έκθεση, συγγραφέας της οποίας είναι η Δανάη Μαραγκουδάκη, δημοσιογράφους του ερευνητικού μέσου Solomon, διαπιστώνει πως το Εθνικό Συμβούλιο ΡαδιοΤηλεόρασης (ΕΣΡ), παρότι ανεξάρτητη αρχή, έχει βρεθεί πολλές φορές ευάλωτο σε πολιτικές επιρροές, ενώ τα δημόσια ΜΜΕ (ΕΡΤ, ΑΠΕ-ΜΠΕ), υφίστανται μόνιμα πιέσεις πολιτικές και οικονομικές πιέσεις.

Επίσης, στην έκθεση υπογραμμίζεται πως η οικονομική εξάρτηση που έχουν τα ελληνικά ΜΜΕ από την κρατική στήριξη και διαφήμιση τα καθιστά ευάλωτα σε εξωτερική επιρροή ή αυτολογοκρισία, ενώ αναφορικά με το τοπίο των ιδιωτικών μέσων, επισημαίνεται πως ελέγχεται από μια μικρή ομάδα ανθρώπων, πλούσιων ή/και ολιγαρχών, με πολιτικούς δεσμούς και συμφέροντα σε διάφορους τομείς, πολλές φορές άμεσα εξαρτώμενους από δημόσιες συμβάσεις.

Τα κυριότερα σημεία της έκθεσης του Διεθνούς Ινστιτούτου Τύπου

Ανεξαρτησία των ρυθμιστικών αρχών των μέσων ενημέρωσης

Η έκθεση σημειώνει πως ο ελληνικός τομέας των μέσων ενημέρωσης επηρεάζεται αρνητικά εδώ και δεκαετίες από ένα ανεξέλεγκτο σύστημα αδειοδότησης, το οποίο έχει συγκεντρώσει σημαντική πολιτική επιρροή στα χέρια λίγων ομίλων μέσων ενημέρωσης.

«Έχουν γίνει προηγούμενες προσπάθειες ρύθμισης του περιβάλλοντος των μέσων ενημέρωσης, με την πιο σημαντική να λαμβάνει χώρα το 2015, όταν οι μεγιστάνες των μέσων ενημέρωσης υποχρεώθηκαν να πληρώνουν για τηλεοπτικές άδειες», επισημαίνεται, ενώ τονίζεται πως «το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης (NCRTV) βρέθηκε επανειλημμένα ευάλωτο σε πολιτικές επιρροές».

«Παρά το καθεστώς του Συμβουλίου ως ανεξάρτητη αρχή, τα μέλη του επιλέγονται από κοινοβουλευτική επιτροπή στην οποία το κυβερνών κόμμα έχει την πλειοψηφία. Αυτό καθιστά την επιλογή των μελών του ευάλωτη σε πολιτική επιρροή.

»Επιπλέον, οι περιορισμένοι οικονομικοί πόροι και η υποστελέχωση του Συμβουλίου αποτελούν σημαντικές προκλήσεις για τα μέλη και τη διοίκησή του κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους και την επίτευξη των στόχων τους.

»Η δημοσίευση των ετήσιων εκθέσεων του NCRTV σχετικά με τις σημαντικές εξελίξεις στον οπτικοακουστικό τομέα υπόκειται συχνά σε μεγάλες καθυστερήσεις, γεγονός που εγείρει ανησυχίες σχετικά με την εκτέλεση των επιχειρησιακών αρμοδιοτήτων της ρυθμιστικής αρχής», υπογραμμίζεται επίσης.

Κατά συνέπεια, όπως διαβάζουμε, το κοινό δεν ενημερώνεται εγκαίρως για σημαντικές αλλαγές στην ιδιοκτησία των μέσων ενημέρωσης και υπάρχει έλλειψη διαφάνειας στα μητρώα μέσων ενημέρωσης.

Συνολικά, η έλλειψη ρύθμισης των μέσων ενημέρωσης κατά τις προηγούμενες δεκαετίες έχει συμβάλει σημαντικά στη σημερινή κατάσταση, κατά την οποία τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης λειτουργούν σε «καθεστώς αιχμαλωσίας» και η προστασία της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας καθίσταται όλο και πιο δύσκολη, διαπιστώνει η έκθεση.

Ανεξαρτησία των δημόσιων μέσων ενημέρωσης

Στην Ελλάδα, τα δημόσια μέσα ενημέρωσης έχουν ιστορικά αντιμετωπίσει σημαντικές προκλήσεις λόγω πολιτικών και οικονομικών πιέσεων.

«Από την ίδρυσή της, η Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση (ΕΡΤ) υπόκειται σε διαφορετικών βαθμών κυβερνητικό έλεγχο.

»Παρά τις προσπάθειες ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας να γίνει επαγγελματικός και να αποπολιτικοποιηθεί, η ΕΡΤ στερείται επίμονα την απαιτούμενη συντακτική και θεσμική ανεξαρτησία, λόγω της απουσίας επαρκών εγγυήσεων για την προστασία της από την πολιτική επιρροή. Ορισμένοι διευθυντές και διευθυντές ειδήσεων έχουν ασκήσει περισσότερο έλεγχο από άλλους, αλλά το ζήτημα της κυβερνητικής παρέμβασης στις λειτουργίες της ΕΡΤ εξακολουθεί να υφίσταται», γράφει η έκθεση.

«Μια άλλη πρόκληση που συνεχίζει να υφίσταται είναι η συνήθης αντικατάσταση των στελεχών των κρατικών μέσων ενημέρωσης μετά από κυβερνητικές αλλαγές. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για το ελληνικό δημόσιο πρακτορείο ειδήσεων, το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ). Και τα δύο μέσα ενημέρωσης έχουν υποστεί ανά περιπτώσεις λογοκρισία και επανειλημμένες παραβιάσεις της δημοσιογραφικής αρχής της πλουραλισμού», προσθέτει, ενώ καταλήγει στο εξής:

«Η συνεχής εποπτεία και των δύο μέσων ενημέρωσης από το Γραφείο του Πρωθυπουργού εγείρει ανησυχίες σχετικά με την ανεξαρτησία τους».

Κατάχρηση κρατικών κονδυλίων για τον επηρεασμό της παραγωγής των μέσων ενημέρωσης

Όπως προαναφέρθηκε, στην έκθεση υπογραμμίζεται πως η οικονομική εξάρτηση των μέσων ενημέρωσης από την κρατική στήριξη τα καθιστά ευάλωτα σε εξωτερική επιρροή ή αυτολογοκρισία:

«Στην Ελλάδα, η κρατική διαφήμιση δεν ρυθμίζεται επαρκώς, με αποτέλεσμα να λειτουργεί συχνά ως έμμεση επιδότηση με αντάλλαγμα για ευνοϊκή κάλυψη των κυβερνητικών πεπραγμένων.

Αυτό ήταν εμφανές κατά τη διάρκεια ενός σκανδάλου που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, το οποίο τελικά οδήγησε σε θετικές μεταρρυθμίσεις. Ένα σημαντικό ποσό χρηματοδότησης διανέμεται μέσω διαφόρων επιδοτήσεων».

Το σκάνδαλο στο οποίο αναφέρεται η έκθεση αφορά στη λίστα Πέτσα. Όπως τονίζεται, «η Γενική Γραμματεία Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και Επικοινωνίας εγκαινίασε μια επικαιροποιημένη έκδοση της πλατφόρμας e-Pasithea, η οποία παρέχει ηλεκτρονικές υπηρεσίες για την αναφορά των διαφημιστικών δαπανών και την υποβολή αιτήσεων για την έγκριση διαφημιστικών προγραμμάτων του δημόσιου τομέα. Τα εν λόγω δεδομένα δεν είναι ακόμη διαθέσιμα στο κοινό».

Ωστόσο, συνεχίζει η έκθεση, η κλίμακα και τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται για την κατανομή της κρατικής χρηματοδότησης δεν είναι διαφανή, περιορίζοντας την ευαισθητοποίηση του κοινού.

«Είναι συνήθης πρακτική για το κράτος να παρέχει χρηματοδότηση σε οποιοδήποτε μέσο ενημέρωσης επιλέγει, χωρίς τις συνήθεις προϋποθέσεις, όπως τα στοιχεία κυκλοφορίας ή η μέτρηση της ακροαματικότητας», καταλήγει.

Πλουραλισμός των μέσων ενημέρωσης και πολιτική/κρατική επιρροή στα ειδησεογραφικά μέσα ενημέρωσης

Η έκθεση υπογραμμίζει πως το τοπίο των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης στην Ελλάδα ελέγχεται από έναν μικρό αριθμό πλούσιων και πολιτικά συνδεδεμένων οικογενειών, με συμφέροντα σε διάφορους τομείς, που συχνά μάλιστα εξαρτώνται από δημόσιες συμβάσεις. Η κατάσταση αυτή, «αποτελεί την πιο οξεία μορφή αιχμαλωσίας των μέσων ενημέρωσης στην Ελλάδα».

«Η υψηλή συγκέντρωση της ιδιοκτησίας των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης στα χέρια πλούσιων οικογενειών και εφοπλιστών με διάφορους πολιτικούς δεσμούς, ιδίως με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, έχει διαμορφώσει σημαντικά ένα τοπίο μέσων ενημέρωσης όπου, παρά την αφθονία των μέσων ενημέρωσης, ο ουσιαστικός πλουραλισμός που παρέχει πληθώρα πηγών πληροφόρησης και απόψεων παραμένει αδύναμος.

»Μετά την οικονομική κρίση, ορισμένοι παραδοσιακοί όμιλοι μέσων ενημέρωσης διέκοψαν τις δραστηριότητές τους και νέοι ιδιοκτήτες, συγκεκριμένα ολιγάρχες, εισήλθαν στην αγορά. Η έλλειψη αποτελεσματικής ρύθμισης των μέσων ενημέρωσης κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, σε συνδυασμό με τη μερική απουσία επωφελούς ιδιοκτησίας των μέσων ενημέρωσης, συνέβαλε στο φαινόμενο της άλωσης των μέσων ενημέρωσης», αναφέρει συγκεκριμένα.

Επίσης, όπως επισημαίνεται, είναι σύνηθες στην Ελλάδα οι ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης να έχουν διασυνδέσεις με τον τραπεζικό κλάδο, ενώ πολλές φορές η κατοχή αθλητικών μέσων συνδυάζεται με την ιδιοκτησία αθλητικών συλλόγων.

Σε αυτό το πλαίσιο, τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης χρησιμεύουν συχνά ως οχήματα για την προώθηση συγκεκριμένων αφηγήσεων ή την υποστήριξη πολιτικών κομμάτων, παρά ως πλατφόρμες ενημέρωσης με στόχο το δημόσιο συμφέρον και τη λογοδοσία της εξουσίας, όπως τονίζεται.

Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου: Οι προτάσεις για τα ΜΜΕ στην Ελλάδα

Η έκθεση προχωρά και σε μια σειρά από προτάσεις σχετικά με όσα προαναφέρθηκαν.

Αναφορικά με την ανεξαρτησία των ρυθμιστικών αρχών των μέσων ενημέρωσης

• Συνιστάται να θεσπιστούν νομικές διατάξεις που να εγγυώνται την πολιτική ανεξαρτησία του διοικητικού συμβουλίου του ΕΣΡ από την κυβέρνηση και να καθορίζουν τις εξουσίες και τις δικαιοδοσίες του.
• Συνιστάται να μεταφερθεί η ευθύνη για τα μητρώα μέσων ενημέρωσης από την κυβέρνηση και το γραφείο του πρωθυπουργού στο ΕΣΡ.
• Συνιστάται το μητρώο ιδιοκτησίας των μέσων ενημέρωσης του ΕΣΡ να είναι προσβάσιμο από το κοινό και να ενημερώνεται τακτικά. Επιπλέον, η ρυθμιστική αρχή των μέσων ενημέρωσης θα πρέπει να διασφαλίσει ότι οι ετήσιες εκθέσεις της δημοσιεύονται εγκαίρως.

Όσον αφορά την λειτουργία της ΕΡΤ και του ΑΠΕ-ΜΠΕ:

• Για να διασφαλιστεί η συνέχιση της ανεξαρτησίας της ΕΡΤ και του εθνικού πρακτορείου ειδήσεων, συνιστάται ο τερματισμός της εποπτείας της από το Γραφείο του Πρωθυπουργού.
• Συνιστάται η καθιέρωση ενός νέου συστήματος διορισμών στα εποπτικά και διοικητικά συμβούλια της ΕΡΤ και του ANA-MPA. Αυτό θα τερματίσει τη δυνατότητα ενός υπουργού της κυβέρνησης να επιλέγει άτομα και θα την αντικαταστήσει με ένα πιο πλουραλιστικό σύστημα διορισμού από οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.
• Συνιστάται η θέσπιση ενισχυμένων εγγυήσεων για την πρόσληψη, απόλυση ή αντικατάσταση της διοίκησης και των συντακτών στην ΕΡΤ και το ΑΠΕ-ΜΠΕ, με στόχο τον περιορισμό της πολιτικής παρέμβασης.
• Προτείνεται να δημιουργηθεί ένας ανεξάρτητος μηχανισμός παρακολούθησης που θα εγγυάται τη συμμόρφωση με τα νομικά πρότυπα για τη συντακτική ανεξαρτησία, την ισορροπημένη κάλυψη και τη δικαιοσύνη. Ο μηχανισμός αυτός θα πρέπει επίσης να αξιολογεί την αποτελεσματικότητα του ραδιοτηλεοπτικού φορέα όσον αφορά την εκπλήρωση της δημόσιας αποστολής του.
• Θα πρέπει να θεσπιστεί μια πιο διαφανής διαδικασία λήψης αποφάσεων σχετικά με όλες τις δραστηριότητες εξωτερικής ανάθεσης των δημόσιων μέσων ενημέρωσης, ώστε να εξασφαλιστεί μεγαλύτερη διαφάνεια όσον αφορά τις συμβάσεις με ιδιωτικές εταιρείες παραγωγής και ιδιώτες.

Αναφορικά με την κρατική χρηματοδότηση και τη διαφάνεια

• Συνιστάται η κρατική χρηματοδότηση των μέσων ενημέρωσης να παρουσιάζεται με διαφανή και εύκολα προσβάσιμο τρόπο για το κοινό.
• Οι πληροφορίες σχετικά με τις δαπάνες θα πρέπει να επικαιροποιούνται σε τακτική βάση και να είναι εύκολα διαθέσιμες στους ερευνητές και το κοινό.
• Συνιστάται η σύσταση ανεξάρτητου φορέα για την εποπτεία της κατανομής της κρατικής χρηματοδότησης προς τα μέσα ενημέρωσης, διασφαλίζοντας ότι τα κριτήρια για τη χρηματοδότηση αυτή είναι αντικειμενικά, αναλογικά και χωρίς διακρίσεις.
• Επιπλέον, θα πρέπει να εκδίδονται ετήσιες εκθέσεις για τις δαπάνες

Σχετικά με τον πλουραλισμό στα ιδιωτικά ΜΜΕ και την ιδιοκτησία τους

Συνιστάται η εγγραφή στο πρόσφατα συσταθέν Μητρώο Έντυπου & Ηλεκτρονικού Τύπου να καταστεί υποχρεωτική για όλους τους ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης.

Συνιστάται να υπάρξει μεγαλύτερη διαφάνεια όσον αφορά τη συγκέντρωση ιδιοκτησίας στον κλάδο των ειδησεογραφικών μέσων ενημέρωσης και να θεσπιστεί νομοθεσία για τον περιορισμό τόσο της κάθετης όσο και της οριζόντιας συγκέντρωσης ιδιοκτησίας σε αποδεκτά επίπεδα στο τοπίο των μέσων ενημέρωσης. Συνιστάται να ενισχυθεί ο ρόλος του NCRTV στο θέμα αυτό.

Θα πρέπει να εφαρμοστεί αυστηρότερη παρακολούθηση των εξαγορών μέσων ενημέρωσης σύμφωνα με τη νομοθεσία περί ανταγωνισμού. Επιπλέον, πρέπει να ενσωματωθεί η πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης ως πρωταρχικό κριτήριο κατά την αξιολόγηση κάθε μελλοντικής πώλησης.

Συνιστάται να διασφαλιστεί η πλήρης διαφάνεια της ιδιοκτησίας των μέσων ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων όλων των μορφών πραγματικής ιδιοκτησίας, προκειμένου να διατηρηθεί η ανεξαρτησία των μέσων ενημέρωσης από πολιτικές διασυνδέσεις και άλλα συναφή επιχειρηματικά συμφέροντα.

Πηγή:   https://tvxs.gr/news/ellada/diethnes-institoyto-typoy-aichmalota-symferonton-ta-ellinika-mme-katachriseis-kai-paremvaseis-se-ert-kai-ape-mpe/

Το νοιάξιμο λείπει, όχι οι εθνικές στρατηγικές

Άριστος Μιχαηλίδης

19 Νοεμβρίου 2024

Την ακούσατε τη νέα μας Εθνική Στρατηγική που ανάγγειλε ο Πρόεδρος μας με τηλεοπτικό μήνυμα; Είναι για την Πρόληψη και Διαχείριση της Βίας στα Σχολεία.

«Να διασφαλίσουμε ότι κάθε παιδί στη χώρα μας μεγαλώνει, μαθαίνει και αναπτύσσεται σε ένα σχολείο που είναι ασφαλές, που είναι συμπεριληπτικό, που είναι γεμάτο ευκαιρίες για τα παιδιά μας». Έτσι το είπε ο Πρόεδρος. Εντυπωσιακά. Φιγουρατζίδικα. Με φόντο τους πράσινους κήπους του Προεδρικού.

Φίλες και φίλοι, που λέει κι ο Πρόεδρος στα τηλεοπτικά του μηνύματα. Είναι πολύ ελπιδοφόρο να έχουμε εθνικές στρατηγικές για τα διάφορα ζητήματα που μας απασχολούν. Αλλά άμα παρελαύνουν κάθε μέρα προβλήματα που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με απλές αποφάσεις και δεν αντιμετωπίζονται, τι να τις κάνουμε τις εθνικές στρατηγικές;

Μπορεί, μήπως, μια εθνική στρατηγική να μάθει, πρώτα στους γονείς και μετά στα παιδιά, να σέβονται τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς; Θα σταματήσει η εθνική στρατηγική τα μικρά παιδιά του δημοτικού που πάνε στα σχολεία και απειλούν τις δασκάλες και τους δασκάλους ότι θα καλέσουν τον πατέρα τους αν τους ξανακάνουν παρατήρηση;

Διότι αυτό συμβαίνει στα σχολεία μας. Πάνε οι γονείς και τσακώνονται με τους εκπαιδευτικούς γιατί δεν συμπεριφέρθηκαν όπως εκείνοι νομίζουν σωστό. Και τα παιδιά τους αποθρασύνονται. Κι όταν φτάνουν στο γυμνάσιο κάνουν άλλα. Κάνουν, ας πούμε, φωτομοντάζ γυμνών φωτογραφιών συμμαθητών και τις μοιράζουν στο διαδίκτυο. Πάνε τα βράδια στο σχολείο και του βάζουν φωτιά. Καταστρέφουν τα λεωφορεία που τους μεταφέρουν στα σπίτια και στα σχολεία τους.

Ρωτήστε και τις δασκάλες. Που λένε σε ένα παιδάκι δημοτικού, που αναστατώνει την τάξη, «κάτσε στη θέση σου» και απαντά αυτό: «δεν θα μου πεις εσύ τι θα κάμω, άτε να μεν φέρω τον παπά μου να σε κανονίσει». Το πιο απλό είναι αυτό. Υπάρχουν πολύ χειρότερα. Και τα ξέρουν και στο υπουργείο και στις εκπαιδευτικές οργανώσεις. Αλλά, δεν ασχολούνται. Το ένα οδηγεί στο άλλο, όμως. Και η «Πρόληψη και Διαχείριση της Βίας» είναι πλέον λόγια του αέρα. Τι άλλο είναι, δηλαδή, αυτό:

«Η στρατηγική μας υποστηρίζεται από ένα ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης που διασφαλίζει ότι κάθε παρέμβαση θα έχει σαφείς στόχους, αποτελέσματα και χρονοδιαγράμματα». Το είπε ο Πρόεδρος χτες. Εντυπωσιακό, δεν λέω. Αλλά, μόνο για εντυπωσιασμό. Όταν ακούς μεγάλα λόγια κράτα μικρό καλάθι, λένε. Κι αυτά είναι πολύ μεγάλα λόγια. Ίσως να είναι και ευγενείς προσδοκίες. Αλλά, δεν μπορούν να στηριχθούν πουθενά και σε κανέναν. Η εμπειρία αυτό δείχνει.

Η σαπίλα μας έχει περικυκλώσει. Και θα ήταν πιο αποτελεσματικό αν η κυβέρνηση ξεκινούσε να λύνει πρώτα απλά ζητήματα, που δεν χρειάζονται εθνικές στρατηγικές. Για να στείλει το μήνυμα του νοιαξίματος. Χωρίς αυτό καμιά εθνική στρατηγική δεν μπορεί να εφαρμοστεί αποτελεσματικά. Αυτό είναι που απουσιάζει. Το νοιάξιμο. Για το κοινό καλό. Για τους ανθρώπους που αδικούνται. Για όσους είναι θύματα της κρατικής κραιπάλης, της γραφειοκρατίας, της εγκατάλειψης. Για να ξεκινήσει μια διαδικασία κοινωνικής κάθαρσης. Από τα πάνω πρέπει να γίνει το πρώτο βήμα. Αν το κράτος δεν νοιάζεται για προβλήματα πολιτών, τα οποία μπορούν να λυθούν στο άψε σβήσε, διότι τα αφήνει στην κρατική κρεατομηχανή που τα αλέθει, το μήνυμα πάει παντού στην κοινωνία. Κι έρχεται η αποσάθρωση, η αποσύνθεση. Σε αυτή τη φάση βρισκόμαστε. Της αποσύνθεσης. Και δεν αντιμετωπίζεται με παχιά λόγια.

Αυτή η κυβέρνηση, που δηλώνει με κάθε ευκαιρία κοινωνικές ευαισθησίες, θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά. Δεν γίνεται, για παράδειγμα, να υπάρχει άνθρωπος με καταγωγή από τον Λίβανο ο οποίος ζει στην Κύπρο 40 χρόνια, ήρθε μόλις γεννήθηκε, δεν γνωρίζει άλλη πατρίδα από την Κύπρο, αλλά δεν έχει κυπριακή υπηκοότητα και αντιμετωπίζεται σαν όλους τους παράτυπους μετανάστες. Γράφαμε χτες τις διαδικαστικές λεπτομέρειες, αλλά δεν μας ενδιαφέρουν. Ούτε την κυβέρνηση θα έπρεπε να ενδιαφέρουν. Ένας άνθρωπος που δεν γνώρισε άλλη πατρίδα από την Κύπρο, είναι δυνατό να αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα; Και να μην υπάρχει ούτε ένας να νοιαστεί και να τα λύσει στο άψε σβήσε; Να περιμένει κι αυτός μια εθνική στρατηγική;

Πηγή:     https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1529844/to-niaximo-lipi-ochi-i-ethnikes-stratigikes/

Η ζωή μας όλη, ένας μακροχρόνιος (Των μεγάλων έργων -πια- συμπεριλαμβανομένων)

 

Θανάσης Φωτίου

17 Νοεμβρίου 2024

Την ποιότητα ενός ανθρώπου, έλεγε ο μακαρίτης ο Ζάχος Χατζηφωτίου, την κρίνεις από τον τρόπο που συμπεριφέρεται στα γκαρσόνια κι όχι από τη δημοσιοσχετίστικη εικόνα του.

Που μεθερμηνευομένο θα πει: μπορεί μεν, σ’ αυτό το πάλαι ποτέ χρυσοπράσινο φύλλο – το οποίο παραλάβαμε ολόκληρο αλλά στα χέρια μετριοτήτων καταφέραμε να το αφήσουμε μισό, θέτοντας αδιαπραγμάτευτα χιλιετιών υπό καθεστώς εξαφάνισης – να μας έχουν «εκπαιδεύσει» να μετράμε success stories, «κόμβους», «κέντρα» και «γέφυρες» που καταδεικνύουν τάχατες τα μεγάλα μας επιτεύγματα, όμως την πραγματική εικόνα μιας χώρας- και δη ευρωπαϊκής (!)- θα τη βιώσεις στις τρεις τα ξημερώματα, σαν αφιχθείς στο Διεθνές της Αεροδρόμιο και το να πας στον προορισμό σου εξαρτάται από το κέφι μιας χούφτας ταξιτζήδων που κρίνουν ότι οι προβλεπόμενες από το νόμο χρεώσεις, τα 70 ευρώ για Λευκωσία και τα 140 για Πάφο, δεν τους συμφέρουν ώστε να κάτσουν τον κώλο τους μπροστά από το τιμόνι και να σε μεταφέρουν.

Είτε πολύ περισσότερα θα σου ζητήσουν, είτε θα προσπαθήσουν να συνδυάσουν πελάτες, είτε θα μείνεις χάσκοντας και θα διερωτάσαι -όχι εμείς, εμείς ξέρουμε, για τους ξένους επισκέπτες λέω- σε ποια υποανάπτυκτη χώρα έχεις προσγειωθεί. Από αυτά, τα «μικρά» αλλά πολύ σημαντικά, κρίνεις το όποιο success story μιας χώρας. Από εκείνα που δεν θα δεις σε κανένα διαφημιστικό της spectacular ανάπτυξης που βιώνει ο τόπος. 

Δεν προσελκύεις τουρίστες, ούτε πουλάς τρία εκατομμύρια ένα διαμέρισμα σε πύργο  φαντασμάτων, διαφημίζοντας τις ανύπαρκτες στάσεις λεωφορείων  – σ’ έναν τόπο 9.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων όλων κι όλων, που αν αφαιρέσεις τα 3.500 που κρατούν οι Τούρκοι και τα 250 των Βρετανικών βάσεων και τα 240 της νεκρής ζώνης, τι σου μένει να κουμαντάρεις; Κάτι  λιγότερο από 5.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα! Στους πρώτους δείχνεις το ηλιοβασίλεμα και το Κούριο και στους δεύτερους το ευρωπαϊκό διαβατήριο.

Δεν τους λες ότι μια 79χρονη βρέθηκε νεκρή σε χαντάκι στην πόλη που «πετά», 500 μέτρα από το νοσοκομείο, το οποίο είχε επισκεφτεί το πρωί και παρότι με πολλά προβλήματα υγείας,  άνοια και άλλα ψυχικά ζητήματα, αποδεσμεύτηκε και στάλθηκε – μόνη της – να πάει σπίτι της. Από τα «μικρά» της καθημερινότητας, λοιπόν, είναι που κρίνεις την όποια πρόοδο, την όποια ανάπτυξη μιας χώρας.  υτά Τα «μικρά» που, όσο κι αν ενισχύεται ο γεωστρατηγικός και γεωπολιτικός σου ρόλος,  αυτά (όχι όλα, ευτυχώς) παραμένουν αναλλοίωτα για δεκαετίες.

Προσφάτως, βέβαια, και από μείζονα ζητήματα! Όπως τα μεγάλα αναπτυξιακά πρότζεκτ! Πλέον κινούνται κι αυτά σ’ ένα πλαίσιο… «μακροχρόνιας» και ατελέσφορης πορείας, επηρεασμένα από το Κυπριακό. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ζούμε στη χώρα του μη ανατέλλοντος ηλίου. Τερματικό στο Βασιλικό, Λιμάνι και Μαρίνα Λάρνακας, δρόμος Πάφου – Πόλης Χρυσοχούς, εξωραϊσμός Ποταμού Λιοπετρίου…

Έργα  που έγιναν σύμβολα παρατυπιών, διαφθοράς, ανεπάρκειας, κακοδιαχείρισης… Ναυαγούν, το ένα μετά το άλλο! Καταρρέουν πριν καν αρχίσουν κάποια ή πριν κάνα φτάσουν στα μισά της διαδρομής, κι αφού ο προβλεπόμενος χρόνος υλοποίησης  εξανεμίστηκε μαζί με μερικές δεκάδες εκατομμύρια… Τι πάει λάθος σε τούτο των τόπο που οι πρόεδροι του κόβουν νυχθημερόν κορδέλες εγκαινίων, που τα τελευταία χρόνια σημειώνει συνεχείς επιτυχίες και άθλους και κατακτήσεις, που έχει γίνει «κόμβος», «κέντρο» και «γέφυρα» και, παρότι λαβωμένη, ποτέ νικημένη;

Δεν σας κρύβω ότι πολλές φορές αναρωτιέμαι, αν δεν είχαμε ως πλαίσιο την Ευρωπαϊκή Ένωση, η ένταξή μας στην οποία μας υποχρεώνει να κάνουμε- διστακτικά και απρόθυμα πολλές φορές- δυο βήματα προόδου, κι αν δεν ήταν η θέση μας στη Μεσόγειο αυτή που είναι, για να μας «σώζουν» πολλές φορές τα εμπλεκόμενα συμφέροντα και οι μεγάλες δυνάμεις για ίδιον συμφέρον, τι θα είχαμε απογίνει; Τι θα είχαμε απογίνει εάν -ο μη γένοιτο- δεν υπήρχε έστω κι αυτή η κάποια ανακούφιση, εάν ήμασταν έρμαιο τούτων των μέτριων, των τυχοδιωκτών και διεφθαρμένων.

Ελεύθερα, 17.11.2024

Πηγή:    https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1529126/i-zoi-mas-oli-enas-makrochronios-ton-megalon-ergon-pia-simperilamvanomenon/

Βραβείο στον Φάνη έτσι κι αλλιώς

 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

17 Νοεμβρίου 2024

Η δημοσιογραφία έχει απαξιωθεί από τους πολίτες και δεν είναι τυχαίο. Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί πως οι δημοσιογράφοι δεν έχουμε μερίδιο ευθύνης για το πως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα γύρω μας, έστω κι αν υπάρχει η δικαιολογία πως τα φαινόμενα δεν είναι τοπικά, αλλά διεθνή. Ωστόσο, παρά τα χίλια μύρια που μπορεί να προσάψει κάποιος στον τρόπο που λειτουργούν πλέον τα ΜΜΕ, εξακολουθούν να αποτελούν έναν από τους βασικούς πυρήνες ελέγχου των υπόλοιπων εξουσιών. Κι οι βραβεύσεις έχουν στόχο να ενισχύουν αυτή την δράση. Κι αλίμονο αν τις βραβεύσεις ελέγχουν οι ελεγχόμενοι.

Η ακύρωση της βράβευσης από την Ένωση Αθλητικογράφων Κύπρου (ΕΑΚ) στον Φάνη Μακρίδη, δεν πλήττει τον ίδιο. Ο ίδιος θα συνεχίσει να κάνει τη δουλειά του σύμφωνα με την αντίληψη που έχει σαν άτομο για το ποιος είναι ο στόχος της δημοσιογραφίας. Το αν θα έχει σε κάποια βιτρίνα του σπιτιού του ή του γραφείου του μια πλακέτα ή ένα αγαλματάκι, δεν διαφοροποιεί την ποιότητα της δουλειάς του. Αυτό που πλήγηκε -και πολύ σοβαρά μάλιστα- με την απόφαση της ΕΑΚ να υποκύψει στην παρέμβαση της ΚΟΠ αποσύροντας το βραβείο στον Φάνη Μακρίδη, είναι την ελευθερία των δημοσιογράφων και την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας. Με την στάση της αυτή η ΕΑΚ ακυρώνει την αποστολή που πρέπει να έχουν οι δημοσιογράφοι. Η αποστολή μας δεν είναι να κάνουμε δημόσιες σχέσεις με αυτούς που πρέπει να ελέγχουμε προς όφελος του δημοσίου.

Δωδεκαμελής επιτροπή αφού εξέτασε διάφορα δημοσιογραφικά κείμενα, αποφάσισε να απονείμει στον Φάνη Μακρίδη το πρώτο βραβείο στην κατηγορία αφιέρωμα/έρευνα, για την έρευνα που είχε κάνει αναφορικά με τυχόν ασυμβίβαστο για τον πρόεδρο της ΚΟΠ, Γιώργο Κούμα, για τη διπλή ιδιότητα του: από τη μια ως αξιωματούχος της ΚΟΠ έπαιρνε αποφάσεις για ποδοσφαιρικές ομάδες και από την άλλη ως επιχειρηματίας πωλούσε τηλεοπτικό προϊόν ποδοσφαιρικών ομάδων. Επρόκειτο για μια εμπεριστατωμένη έρευνα με στοιχεία, εξ ου και κρίθηκε ως άξια βράβευσης. Λίγο πριν την τελετή όμως η ΚΟΠ (υπό την προεδρία του Κούμα) απέστειλε επιστολή στην ΕΑΚ καλώντας την να αποσύρει τη συγκεκριμένη βράβευση, προβάλλοντας διάφορα νομικά επιχειρήματα. Κι η ΕΑΚ υπέκυψε.

Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που διάφοροι στέλνουν επιστολές σε ΜΜΕ και δημοσιογράφους απειλώντας με μέτρα σε μια προσπάθεια φίμωσης. Αλίμονο αν κάθε φορά το μέσο ή ο δημοσιογράφος υπακούει. Δεν θα υπήρχε λόγος ύπαρξης των ΜΜΕ εκτός από το να προβάλλουν τι θέλει και τι βολεύει τον καθένα. Αν οι ίδιοι απαξιώνουμε το ρόλο μας, τότε ας υποστούμε το φτύσιμο που δεχόμαστε.

Πηγή:     https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1528855/vravio-ston-fani-etsi-ki-allios/

Το επάγγελμα του μέλλοντος

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ      16-11-2024

Την περασμένη εβδομάδα σε μια παρέα ηγέρθη το ερώτημα κατά πόσο είναι ορθό να κατευθύνει το κράτος τους νέους του σε θέματα σπουδών. Αν και κατά βάθος όλοι συμφωνούσαν, ο μεγάλος βαθμός αβεβαιότητας και η ταχύτητα με την οποία αλλάζουν οι ανάγκες της αγοράς μάς έκαναν όλους επιφυλακτικούς.

«Πριν μερικά χρόνια παρακαλούσαμε τους νέους να σπουδάσουν αναλυτές δεδομένων (data analysts) και πριν προλάβουν να αποφοιτήσουν ήρθε η τεχνητή νοημοσύνη και πιθανόν σε λίγα χρόνια θα αντικαταστήσει όλες αυτές τις θέσεις», ήταν το επιχείρημα κάποιου για να αναδείξει το πρόβλημα που μπορεί να προκαλέσει η παροχή κινήτρων και κατεύθυνσης.

Χωρίς να εισέρχομαι στην ουσία των πιο πάνω (έχω τις αμφιβολίες μου), μπορώ όμως, έστω και αν δεν θέλω, να δώσω μια σίγουρη συμβουλή επαγγελματικού προσανατολισμού. Σπουδάστε ή στείλτε τα παιδιά σας να σπουδάσουν λειτουργοί συμμόρφωσης (compliance officers). Για οποιοδήποτε θέμα. Η πρόβλεψή μου, βλέποντας τη συμπεριφορά όσων καθορίζουν πολιτικές αλλά και των επαγγελματιών των επηρεαζόμενων τομέων, είναι ότι οδηγούμαστε σε μια περίοδο που οι πιο ακριβοπληρωμένοι και περιζήτητοι επαγγελματίες θα είναι αυτοί που θα παπαγαλίζουν τους αμέτρητους κανόνες και θα τικάρουν κουτούθκια, επιβεβαιώνοντας τη συμμόρφωση με αμέτρητους, συνεχώς μεταβαλλόμενους και πολλές φορές ακατανόητους κανόνες. Κανόνες που στο τέλος θα εμποδίζουν αντί να ενισχύουν την οικονομία.

Δυστυχώς, τη μάχη του ρυθμιστικού περιβάλλοντος μεταξύ των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου την κέρδισαν οι ΗΠΑ. Όχι μόνο την κέρδισαν, αλλά κατάφεραν να αμερικανοποιήσουν και τους Βρετανούς.

Τα βρετανικά επαγγελματικά Σώματα διαχρονικά διέπονταν από «ποιητικούς» κανόνες. Δηλαδή, καθορίζονταν απλές βασικές αρχές και το κάθε μέλος επαγγελματικού συλλόγου αναλάμβανε πλήρως την προσωπική ευθύνη να συμμορφωθεί με τις εκάστες απαιτήσεις και αρχές. Στις ΗΠΑ επέλεξαν μια άλλη οδό. Την οδό όπου ο ρυθμιστής δημιουργεί συνεχώς κανόνες για να καθιστά παράνομη κάθε επαγγελματική πράξη την οποία θεωρούσε «ανεπιθύμητη». Αν και έχει κάποια λογική, αυτή η προσέγγιση στο τέλος θα καταστεί καταστροφική, για δύο λόγους:

Ο πρώτος, γιατί ο επαγγελματίας πάντα θα ψάχνει και θα βρίσκει συμπεριφορές/πρακτικές που δεν απαγορεύονται (άρα επιτρέπονται) και επειδή θα βρίσκεται ένα βήμα μπροστά γιατί θα έχει περισσότερο κίνητρο, η αποτελεσματικότητα των ρυθμιστών/εποπτών θα είναι πάντα περιορισμένη.

Ο δεύτερος αφορά αυτό που τόνισα στην αρχή του άρθρου. Με την πάροδο του χρόνο θα γεμίσουν όλα τα επαγγέλματα κανονισμούς. Οι κανονισμοί θα χρειαστούν ειδικούς να τους εφαρμόζουν, ειδικούς να τους γράφουν και ειδικούς να εποπτεύουν την εφαρμογή τους. Μετά θα έχουμε ειδικούς για να αποφεύγουν, και πάλι από την αρχή. Με απλά λόγια, θα έχουμε ειδικούς που θα κερδίζουν πολλά και θα έχουν κάθε κίνητρο να στηρίξουν την αύξηση των κανόνων. Στο τέλος θα αναλώνουμε περισσότερο χρόνο και πόρους να πιστοποιούμε το χρώμα του παγωτού τριαντάφυλλο, απ' ό,τι για να παράγουμε και να απολαμβάνουμε το ίδιο το παγωτό.

Δυστυχώς, το όλο σύστημα έχει εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο όπου οι νέοι κανόνες, διαδικασίες και μηχανισμοί γεννούν νέους. Δυστυχώς, δεν γνωρίζω ποια είναι η λύση και δεν είμαι αισιόδοξος γι’ αυτήν. Γι' αυτόν τον απλό λόγο σπουδάστε το επάγγελμα του μέλλοντος, του λειτουργού συμμόρφωσης. Όλοι θα σας έχουν ανάγκη και κανένας δεν θα αντιλαμβάνεται τι πραγματικά κάνετε. Με απλά λόγια, θα χρυσοπληρώνεστε για να ττικκάρετε κουτούθκια.

* Οι απόψεις που εκφράζονται είναι προσωπικές 

Πηγή:     https://politis.com.cy/apopseis/864705/to-epaggelma-toy-mellontos

 

Πίσω από τη βιτρίνα της ισότητας

 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

14 Νοεμβρίου 2024

Δυο γυναίκες προστέθηκαν προχθές στον μακρύ κατάλογο γυναικοκτονιών στην Ελλάδα. Μέσα σε μία μόνο μέρα μία γυναίκα δολοφονήθηκε και μία άλλη υπέκυψε στα τραύματα της μετά από κακοποίηση που υπέστη μια βδομάδα προηγουμένως. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο, όπως σχεδόν όλων των γυναικοκτονίων, ο δράστης: Σύντροφος ή σύζυγος, πρώην ή νυν. Άντρες οι οποίοι γεννήθηκαν κι ανατράφηκαν από γυναίκες και δεν κατάφεραν ποτέ να δουν τη γυναίκα ως άνθρωπο με αυτόνομη υπόσταση. Δεν κατάφεραν να την εκτιμήσουν, να τη σεβαστούν και να την αγαπήσουν πραγματικά. Και ίσως να μην είναι απόλυτα τυχαίο. Σε πολλές περιπτώσεις, κατόπιν κάποιας δολοφονίας, μία αδελφή, μία μητέρα, μία δικηγόρος…, θα προσπαθήσει να αποδώσει ευθύνες στο θύμα. Που ήθελε να διακόψει την σχέση, που ήταν εξωστρεφής, που διεκδικούσε την ανεξαρτησία της και άλλα που είναι σεβαστά σε ένα άντρα αλλά όχι σε μια γυναίκα. 

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια δολοφονήθηκαν στην Ελλάδα 80 γυναίκες. Μέσα στα σπίτια τους, στους χώρους όπου δουλεύουν, μπροστά στα παιδιά τους, στη μέση του δρόμου…, ακόμα και έξω από αστυνομικό τμήμα. Κανένα δικαστικό ένταλμα για να μην πλησιάζει ο θύτης το θύμα δεν είναι αρκετό να το προστατέψει, ούτε το κόκκινο κουμπάκι που θα πατήσει το θύμα σε περίπτωση κινδύνου είναι σίγουρο πως θα έχει αποτέλεσμα αφού το κακό δεν χρειάζεται πολλή ώρα για να συμβεί.

Το θέμα δεν είναι αστυνομικό αλλά κοινωνικό. Όσο η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως το αδύναμο φύλο, που πρέπει να υποτάσσεται, κι όσο ο άντρας ανατρέφεται ως ο άρχοντας του κόσμου με υπερτροφικό εγώ, ο κατάλογος των γυναικοκτονιών θα μακραίνει. Κι όχι μόνο. Η γυναίκα θα κακοποιείται κι ας μην το καταγγέλλει. Η γυναίκα θα πέφτει θύμα βιασμού. Όχι μόνο από κάποιον άγνωστο, αλλά κι από τον ίδιο το σύζυγο της, όπως αποκαλύπτεται με την περίπτωση Πελικό στη Γαλλία. Μία περίπτωση που μπορεί να είναι ακραία, να είναι αρρωστημένη, αλλά είναι πραγματική. Με πρωταγωνιστές καλούς οικογενειάρχες, άντρες υπεράνω υποψίας, σε μια προηγμένη χώρα όπου θεωρητικά η γυναίκα απολαμβάνει ίσα δικαιώματα με τον άντρα κι αναπνέει τον ίδιο αέρα ελευθερίας.

Πολλές φορές άντρες του δυτικού κόσμου αναρωτιούνται «τι ζητούν επιτέλους οι γυναίκες, δεν τα έχουν αποκτήσει πλέον όλα;» Αυτό δείχνει η βιτρίνα. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων, 50 γυναίκες δολοφονούνται κάθε εβδομάδα στην Ε.Ε. από νυν ή πρώην σύντροφό τους. Στη Βρετανία, για παράδειγμα, δολοφονείται μία γυναίκα κάθε τρεις ημέρες.

Πηγή:    https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1528308/piso-apo-ti-vitrina-tis-isotitas/

Η παραβολή Αναστασιάδη για τον «άσωτο υιό» και το κόστος που πληρώνει ο λαός!

 

Γιώργος Καλλινίκου

14 Νοεμβρίου 2024

Είναι από τις περιπτώσεις, που δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις. Να ακούς τον Αναστασιάδη να τα χώνει κανονικά στον Χριστοδουλίδη. Να εκφράζει απογοήτευση. Και πικρία. Επειδή του κλέβει τα έργα, λέει. Τα εγκαινιάζει σαν να είναι δικά του. Ενώ όσα είναι σε εκκρεμότητα ή ακυρώνονται τα συμβόλαια με τον εργολάβο τους, τα φορτώνει ο νυν Πρόεδρος στον ίδιο και στην προηγούμενη Κυβέρνηση. Της οποίας ήταν και ο Χριστοδουλίδης μέλος αλλά ποτέ δεν κατέθεσε τη διαφωνία του για αυτά τα έργα, υπέδειξε με νόημα ο Αναστασιάδης.

Μιλάμε τώρα για τον γνωστό «ελέφαντα». Εκείνον ο οποίος, δια στόματος Αβέρωφ Νεοφύτου, ισοπέδωσε το κτήριο της Πινδάρου και τσαλαπάτησε τον ίδιο πριν από τις τελευταίες προεδρικές εκλογές. Με στόχο να εκλέξει αυτόν του οποίου τα χώνει σήμερα κανονικά.

Τα έργα σου κύριε Αναστασιάδη, δυστυχώς, τα παρακολουθούμε να καταρρέουν το ένα μετά το άλλο.  Μαρίνα Λάρνακας, Λιμάνι Λάρνακας, Βασιλικός για φυσικό αέριο, Δρόμος Πάφου-Πόλεως Χρυσοχούς, Ποταμός Λιοπετρίου και πάει λέγοντας. Όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε σε ανάρτησή του ο βουλευτής Χρύσης Παντελίδης, πλείστα συμβόλαια εξ αυτών των έργων υπογράφηκαν λίγους μήνες πριν από εκλογές.

Τσαπατσοδουλειές δηλαδή, του στυλ άρον-άρον να τελειώνουμε, να μπορούμε να τα διαφημίσουμε προεκλογικά. Οι τσαπατσουλιές, όμως, μένουν μισόστρατα. Γι’ αυτό και παρακολουθούμε με πόνο ψυχής το εφιαλτικό ντόμινο της καταστροφής, με το ένα μεγάλο αναπτυξιακό έργο μετά το άλλο να καταρρέουν.

Και ο Χριστοδουλίδης έργο σου είναι Νίκο Αναστασιάδη. Εσύ τον πήρες δίπλα σου. Εσύ τον έκανες κυβερνητικό εκπρόσωπο. Εσύ τον έκανες υπουργό Εξωτερικών, θυσιάζοντας μάλιστα, σαν άλλη Ιφιγένεια, το άλλο δεξί σου χέρι, τον Χάρη Γεωργιάδη. Πέθαινε να γίνει υπουργός Εξωτερικών ο έτερος εκλεκτός σου. Όμως, εσύ προτίμησες τον Χριστοδουλίδη. Και τελικά, ποδοπάτησες με το βάρος του ελέφαντα και τον Αβέρωφ για να δεις Πρόεδρο τον Νίκο. Οπότε, μην διαμαρτύρεσαι.

Για να αντιληφθείτε τη σχέση «αγάπης» του Νίκαρου και του Νίκου, πρέπει να πάρετε ένα μικρό δείγμα των τοποθετήσεων του πρώτου στη συνέντευξή του στον Τσουρούλη ως προς τα έργα τα οποία εγκαινιάζει ο δεύτερος: «Να μην ακούω εκείνο το για πρώτη φορά. Αυτά λέγονται από κάποιον, ο οποίος δεν συμμετείχε στην προηγούμενη κυβέρνηση. Όταν εγκαινιάζεις έργα της κυβέρνησης, που ήσουν μέτοχος και τώρα έχουν αποπερατωθεί, δεν τα διαφημίζεις για δικά σου. Ε, λυπούμαι που μιλάω έτσι, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να επικρατήσει, επαναλαμβάνω, το ήθος».

Και πρόσθεσε: «Δεν ήταν υπουργός της κυβέρνησης ο κ. Χριστοδουλίδης; Εάν διαφωνούσε οπουδήποτε, δεν έπρεπε να καταθέσει τη διαφωνία του; Τι σημαίνει τούτα που εκκρεμούν, εκείνα τα άλλα, που έγιναν ή τελειώνουν τώρα; Είναι μόνο για κορδέλες;». Καρπαζιές κατά ριπάς για τον Χριστοδουλίδη. Αν και για να πω το ήμαρτον μου, να ακούς τον Αναστασιάδη να παραδίδει μαθήματα περί ήθους, όπως και να το κάνουμε, παραείναι προκλητικό!

Στην καταιγίδα Αναστασιάδη με τα χαστούκια τα οποία εισέπραξε ο Νίκος Χριστοδουλίδης, ομολογώ πως υπήρχε και μια τεράστια αλήθεια. Σαν πατρική συμβουλή την χαρακτήρισε: «Όταν ο λαός σου δίδει την εντολή, δεν σου λέει να την αναθέσεις τη διακυβέρνηση στη δημόσια υπηρεσία. Αναλαμβάνεις την ευθύνη υλοποίησης του προγράμματός σου, με προσωπική εποπτεία και αποφάσεις».

Έθιξε, δηλαδή, αυτό ακριβώς που χαρακτηρίζει την μέχρι στιγμής διακυβέρνηση Χριστοδουλίδη. Αναποφασιστικότητα, αναποτελεσματικότητα, πολιτική απουσία και το καράβι παραδομένο στα χέρια υπηρεσιών και αξιωματούχων του κράτους. Όπου εμφανίζεται κρίση να διστάζει να ασχοληθεί μπας και φορτωθεί φθορά.

Βλέποντας αυτό το θέατρο το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη, είτε γελάει κάποιος είτε κλαίει, υπάρχει μια τραγική πραγματικότητα. Την οποία, ως συνήθως, θα φορτωθεί ο ταλαίπωρος λαός. Τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα καταρρέουν. Είτε εξαιτίας της προχειρότητας στο σχεδιασμό τους και την επιπόλαιη επιλογή εκείνων που έπρεπε να υλοποιήσουν τα έργα από την κυβέρνηση Αναστασιάδη, είτε εξαιτίας της ανικανότητας της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη να βρει τρόπο να υπερπηδηθούν τα όποια προβλήματα, εφαρμόζοντας όσα προβλέπουν οι συμφωνίες των έργων.

Όποιο από τα προαναφερθέντα και αν ισχύει, η εξέλιξη είναι με μαθηματική ακρίβεια καταστροφική. Τα έργα θα αργήσουν πολύ και οι πολίτες δεν θα μπορέσουν να επωφεληθούν από αυτά στο χρόνο που έπρεπε. Το χειρότερο, το κόστος των έργων θα εκτοξευθεί. Και φυσικά θα κληθούν οι φορολογούμενοι πολίτες να το επωμιστούν. Επιπρόσθετα, είναι εξαιρετικά πιθανό να προκύψουν και αποζημιώσεις πολλών εκατομμυρίων.

Ποσώς, λοιπόν, μας ενδιαφέρουν οι πατρικές συμβουλές σου Νίκο Αναστασιάδη. Ποσώς μας ενδιαφέρει και η όποια αχαριστία στην παραβολή του, κατά Νίκαρου ευαγγελίου, ασώτου υιού. Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι ότι ο ερασιτεχνισμός, η προχειρότητα και η ανικανότητα σας πλήττει τους πολίτες. Σε ένα κανονικό κράτος, με την κατάρρευση ενός μεγάλου έργου, θα οδηγούντο στο δικαστήριο οι φέροντες την ευθύνη. Στην μπανανία μας, όμως, οι εισαγγελείς καταδιώκουν μόνο έντιμους με δήθεν ανάρμοστη συμπεριφορά!

Πηγή:     https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1528210/i-paravoli-anastasiadi-gia-ton-asoto-io-ke-to-kostos-pou-plironi-o-laos/

Το μέλλον είναι εδώ κι είναι σκοτεινό

 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

15 Νοεμβρίου 2024

Ένα αιώνα πριν, το 1925, ο Ιρλανδός συγγραφέας Τζορτζ Μπέρναρντ Σο τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Σήμερα, ένα από τα έργα του, «Ο άνθρωπος και τα όπλα» προκαλεί την αντίδραση των ακροδεξιών στη Βουλγαρία οι οποίοι δημιουργούν σοβαρά επεισόδια έξω από θέατρο στη Σόφια όπου ανεβαίνει σε σκηνοθεσία και παραγωγή του πολυβραβευμένου Τζον Μάλκοβιτς.  

Το έργο γράφτηκε το 1894 και διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του Σερβοβουλγαρικού πολέμου του 1885, θίγοντας τόσο τον πόλεμο όσο και το γάμο. Προσεγγίζει τον πόλεμο ως ένα μέσο δημιουργίας ηρώων και τον γάμο ως ένα μέσο για τη γέννηση καινούργιων γενιών. Κι ενώ μέχρι σήμερα τα ζητήματα αυτά διά μέσου της τέχνης δεν ενοχλούσαν, σήμερα διαδηλωτές και κόμματα ζητούν να τερματιστούν οι παραστάσεις και να εκδιωχθεί από τη χώρα ο Μάλκοβιτς, αφού θεωρούν πως χλευάζει την ιστορία. Και δεν το ζητάνε απλώς, αλλά απειλούν και βιαιοπραγούν έξω από το θέατρο όπου οι άνθρωποι φοβούνται να πάνε για να το παρακολουθήσουν.

Ο διευθυντής του θεάτρου, μάλιστα, δήλωσε πως φοβήθηκε για τη ζωή του. «Είναι μια αρκετά περίεργη αντίδραση, αλλά είναι μια περίεργη εποχή· όλο και περισσότεροι άνθρωποι λατρεύουν να λογοκρίνουν πράγματα με τα οποία δεν συμφωνούν», δήλωσε ο Μάλκοβιτς εξηγώντας πως είναι μια αντιπολεμική κωμωδία που ανέβηκε πολλές φορές. 

Παράλληλα, στην Αμερική ο Τραμπ επέλεξε για υπουργό Δικαιοσύνης τον βουλευτή Ματ Γκετζ ο οποίος κατηγορείται για διακίνηση ανήλικων κοριτσιών και στην Ιταλία η Μελόνι έχει στρέψει τα πυρά της κατά του δικαστικού σώματος της χώρας αντιδρώντας στην απόφαση δικαστών για αποστολή μεταναστών σε κλειστά κέντρα κράτησης στην Αλβανία. Συνήγορο της στην επίθεση αυτή βρήκε τον Έλον Μασκ, ενώ δικαστές καταγγέλλουν πως δέχονται απειλές.

«Το μήνυμα είναι ότι όποιος τολμά να ελέγξει ή έστω να περιορίσει τη δράση της κυβέρνησης –είτε επειδή το απαιτεί ο θεσμικός του ρόλος είτε επειδή ως απλός πολίτης πιστεύει ότι η κριτική της εξουσίας είναι “το άλας της Δημοκρατίας”– πρέπει να γνωρίζει ότι, αν επιμείνει, θα περάσει δύσκολα. Ειδικά αν έχει δίκιο», λέει εκπρόσωπος των δικαστών. «Αυτές οι επιθέσεις σκιαγραφούν μια στρατηγική. Οι μέθοδοι και οι στόχοι είναι οι ίδιοι, οι μόνες διαφορές εξαρτώνται από τον ρόλο των ανθρώπων που κατά καιρούς πρέπει να χτυπηθούν, να απαξιωθούν, να φοβηθούν και να φιμωθούν».

Και στο Ιράν, όσες γυναίκες δεν φοράνε το χιτζάμπ όπως ορίζουν οι κανόνες, θα στέλνονται σε «κλινική θεραπείας». Όπως δήλωσε εκπρόσωπος του ιρανικού καθεστώτος, η κλινική θα παρέχει «επιστημονική και ψυχολογική θεραπεία». Με ηλεκτροσόκ, με λοβοτομή…, ποιος ξέρει τι «επιστημονική» μέθοδο θα επιλέξουν για να πείσουν τις γυναίκες να μην αντιδρούν;

Πηγή:     https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1528678/to-mellon-ine-edo-ki-ine-skotino/

Οι τράπεζες “σκάνε” στα κέρδη – Πάνω από 3,5 δισ. ευρώ τα καθαρά κέρδη στο 9μηνο – Πλειστηριασμοί και χρέη για τον λαό

 ΑΠΟ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Τριτη 12 Νοεμβριου 2024

«Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της;» έγραφε ο Μπεχτ… Και ιδού η απόδειξη… Η νομιμοποιημένη από τις κυβερνήσεις ληστεία των τραπεζών εις βάρος του λαού καταλήγει σε εξωφρενικά αποτελέσματα. Τα κέρδη που καταγράφουν είναι ληστρικά και προκλητικά.  Οι τέσσερις συστημικές τράπεζες της χώρας (Eurobank, Εθνική, Πειραιώς, Alpha bank),  σύμφωνα με τα οικονομικά αποτελέσματα που ανακοίνωσαν για το 9μηνο του 2024, ξεπέρασαν συγκεντρωτικά  το αστρονομικό ποσό των 3,5 δισ. ευρώ, κυρίως λόγω της αύξησης των εσόδων από προμήθειες και τους τόκους δανεισμού.

Τη μεγαλύτερη κερδοφορία κατέγραψε η Eurobank με καθαρά κέρδη 1,13 δισ. ευρώ (αυξημένα κατά 24,9% σε σύγκριση με το αντίστοιχο περσινό εξάμηνο). Στη δεύτερη θέση έρχεται η Εθνική Τράπεζα με ~1 δισ. ευρώ (αύξηση 15% σε ετήσια βάση). Ακολουθεί η Τράπεζα Πειραιώς με 932 εκατ. ευρώ (αύξηση 35%), ενώ η Alpha Bank απέσπασε καθαρά κέρδη της τάξης των 489.2 εκατ. ευρώ (αύξηση 16%).

Τα μερίσματα των μετόχων

Ένα τεράστιο ποσοστό (κυμαίνεται από 35% έως 50%) των κερδών, το οποίο αναθεωρήθηκε προς τα πάνω μετά τα μη προβλεπόμενα κέρδη που καταγράφηκαν στο εννεάμηνο, αναμένεται να κατευθυνθεί σε μερίσματα στους μετόχους στο τέλος του έτους, όπως ανακοίνωσαν οι διευθύνοντες σύμβουλοι των τραπεζών.

Η Eurobank αναβάθμισε τον στόχο για διανομή του  50% (αντί για 40%) των κερδών στους μετόχους, τόσο με μετρητά, όσο και με πρόγραμμα επαναγοράς μετοχών.

Η Εθνική Τράπεζα αναμένεται να διανείμει στο τέλος του έτους ένα ποσοστό άνω του 40% και πέριξ του 50% των κερδών στους μετόχους, με διανομή μετρητών και buyback.

Η Τράπεζας Πειραιώς σχεδιάζει να διανείμει μέρισμα πάνω από 350 εκατ. ευρώ, με μετρητά και επαναγορά μετρητών, που αντιστοιχεί στο 35% των κερδών του 2024 (αντί της αρχικής πρόβλεψης για 25%), ενώ για τη χρήση του 2025 προγραμματίζεται η διανομή μερίσματος 50% των κερδών.

Η Aplha Bank θα διανείμει το 35% από τα κέρδη του 2024 με στόχο η διανομή να ανέβει στο 50% το 2026.

Πηγή:     https://www.imerodromos.gr/oi-trapezes-quot-skane-quot-sta-kerdi-pano-apo-3-5-dis-eyro-ta-kathara-kerdi-sto-9mino-pleistiriasmoi-kai-chrei-gia-ton-lao/

Ζήτημα ζωής και θανάτου

 

Της Ελένης Ξένου

11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Πόσο δύσκολο είναι να ενεργοποιηθούν τα αντανακλαστικά των αρμοδίων (κρατικών και μη) ώστε να δράσουν άμεσα, συντονισμένα και αποτελεσματικά για ένα θέμα το οποίο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου; Επεξηγώ: Τις τελευταίες μέρες επανήλθε η υπόθεση των ελαττωματικών αερόσακων Τακάτα μετά από το ενδεχόμενο να μετράμε δεύτερο θάνατο που να οφείλεται σε αυτούς και αναπόφευκτα το ερώτημα που γεννιέται στο μυαλό του κάθε σκεπτόμενου πολίτη είναι το εξής: Γιατί εφόσον το εν λόγω ζήτημα συζητήθηκε πριν από έναν χρόνο στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής με όλους τους εμπλεκόμενους παρόντες και μετά από τον θάνατο ενός νεαρού παιδιού, του Κυριάκου Όξινου, ερχόμαστε σήμερα να το συζητάμε ξανά λες και δεν μεσολάβησε αυτός ο χρόνος ή λες και δεν ήταν εξαρχής ένα ζήτημα κατεπείγουσας φύσης που έχρηζε άμεσης διαχείρισης; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα εκείνης της συζήτησης και των δεσμεύσεων που πάρθηκαν από τις αρμόδιες αρχές; Να μεταθέτει σήμερα ο ένας την ευθύνη στον άλλο και να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα με αοριστολογίες του τύπου «χρήζει περαιτέρω διερεύνησης» ή «πιο ριζικής λύσης»; Και με όλους ακόμα να ψάχνονται, την ίδια ώρα που διερευνάται κατά πόσο οι εν λόγω αερόσακοι ευθύνονται για έναν ακόμα θάνατο;

Το θέμα των αερόσακων Τακάτα είναι υπόθεση ζωής και θανάτου και ως τέτοιο δεν χωρεί, ούτε και συγχωρεί τα διάφορα «ναι μεν αλλά» που περιφέρονται αυτές τις μέρες στα κανάλια, ούτε τα «κατηγορώ» βουλευτών ότι από τους αρμοδίους ακούνε «τα ίδια και τα ίδια», για τον απλούστατο λόγο πως ευθύνη φέρουν όλοι τους, δεδομένου ότι μετά τον θάνατο του Κυριάκου Όξινου, όλοι τους είναι επιβαρυμένοι με το ηθικό χρέος και καθήκον να πράξουν το αδύνατο δυνατόν, ώστε να προστατεύσουν τον πολίτη και να αποτρέψουν την πιθανότητα άλλων θανάτων. Με πρώτο-πρώτο το κράτος. Τι έκανε εδώ και ένα χρόνο το κράτος για να ενημερώσει τον πολίτη ότι κινδυνεύει η ζωή του, αν το αυτοκίνητό του φέρει αυτούς τους αερόσακους; Έκανε κάποια σοβαρή και υπεύθυνη εκστρατεία διαρκείας, ώστε να γίνει αντιληπτό και κατανοητό απ’ όλους ότι από τους Τακάτα κινδυνεύουν ζωές χωρίς καν να μεσολαβήσει ατύχημα; Όχι δεν έκανε. Γιατί;

Θεωρεί το κράτος ότι για ένα τόσο σοβαρό θέμα αρκεί μια επιστολή από τους εισαγωγείς αυτοκινήτων ή ένα μήνυμα από το Τμήμα Οδικών Μεταφορών για να προστατευτεί ο πολίτης; Και αυτός ο πολίτης, που χωρίς να φέρει την παραμικρή ευθύνη, καλείται ξαφνικά να ακινητοποιήσει το αυτοκίνητό του και να επωμιστεί το κόστος εξεύρεσης άλλης λύσης σε μια χώρα με ανύπαρκτο συγκοινωνιακό δίκτυο, πού πρέπει να απευθυνθεί για βοήθεια, αν όχι στο κράτος; Γιατί το κράτος δεν συγκάλεσε όλους τους αρμόδιους, όπως επιβάλλεται σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, ώστε να απαιτήσει την εκπόνηση ενός συντονισμένου σχεδίου αποτελεσματικής προστασίας του πολίτη; Κι αν το έκανε, πού πήγε λάθος;

Και η Βουλή, εκτός από το να ζητάει στοιχεία και εξηγήσεις, πώς ασκούσε έλεγχο και πιέσεις για αποτελεσματικά μέτρα προστασίας; Με άλλα λόγια, γιατί όλοι αυτοί αντί να σπεύσουν να προστατεύσουν τον πολίτη με κάθε δυνατό τρόπο, τον άφησαν «έρμαιο» των εισαγωγέων αυτοκινήτων, οι οποίοι αφού έστελναν μια συστατική επιστολή με την οποία του ζητούσαν να ακινητοποιήσει το προβληματικό αυτοκίνητο μέχρι να ειδοποιηθεί για την αντικατάσταση των αερόσακών του, ένιπταν τας χείρας τους όταν γι’ αυτή την αντικατάσταση έπρεπε ο κόσμος να περιμένει μήνες; Και σήμερα έρχονται άπαντες, κράτος, βουλευτές, εισαγωγείς κ.λπ., να λένε διάφορα μπλα-μπλα τα οποία στ’ αφτιά ανθρώπων όπως η κα Μαρία Λούη, μητέρα του Κυριάκου Όξινου, η οποία κάνει πραγματικό αγώνα ενημέρωσης του κόσμου, ακούγονται λόγια του αέρα. «Μετά από την πιθανότητα να χάθηκε ακόμα μια ζωή, στη θέση αυτών των αρμοδίων, δεν θα κοιμόμουν τη νύχτα», δήλωσε η κ. Λούη και είναι σ’ αυτή τη φράση τελικά που συμπυκνώνεται όλη η ουσία.

Πηγή:    https://www.kathimerini.com.cy/gr/apopseis/arthrografia/eleni-xenoy/1-zitima-zois-kai-thanatoy