-
Μπαμπά,
μπαμπά, ξύπνα!
-
Κοιμήσου
παιδί μου. Είναι νύχτα ακόμη.
-
Ξύπνα! Θέλω να σου πω τα όμορφα πράγματα που θα
γίνουν φέτος στα σχολεία μας.
-
Ωραία,
σε ακούω με προσοχή.
- Πρώτα απ’
όλα δεν θα χρειάζεται να ξυπνάμε από τα άγρια χαράματα. Τα μαθήματα θα ξεκινούν στις 8:30 το πρωί. Θα
έχουμε αρκετό χρόνο να κοιμηθούμε, να ξεκουραστούμε και να ξυπνήσουμε με καλή
διάθεση να πάμε στο σχολείο.
Τα θρανία
μας θα είναι ελαφρά, ατομικά, με αποθηκευτικό χώρο για τα βιβλία μας, εύκολα
και ευέλικτα στη μετακίνηση και τη διαφορετική διάταξη. Και το σπουδαιότερο θρανία και καρέκλες θα
προσαρμόζονται στο ύψος μας.
Θα έχουμε
μεγάλα διαλείμματα της μισής ώρας. Θα
προλαβαίνουμε να φάμε το φαγητό μας, να πάμε τουαλέτα, να παίξουμε με τις φίλες
μας, να συζητήσουμε με τις δασκάλες μας.
Θυμάσαι που πετούσα το φαγητό στον κάλαθο, που ζητούσαμε να πάμε
τουαλέτα μόλις μπαίναμε στην τάξη από το διάλειμμα, που προσπαθούσαμε να ξεγελάσουμε
τις δασκάλες, που δεν είχαμε καμιά όρεξη να κάνουμε μάθημα επειδή δεν είχαμε
προλάβει να παίξουμε; Ε! Λοιπόν, αυτά τώρα ξέχασέ τα! Είναι μιας άλλης εποχής.
Τα μαθήματα
θα λιγοστέψουν και εκείνα που είναι μόνο γνώσεις θα είναι ελάχιστα. Τα περισσότερα θα είναι πρακτικά και ενδιαφέροντα.
Άκουσε μπαμπά να ζηλέψεις: Ξυλουργική,
Μεταλλοτεχνία, Ραπτική, Μαγειρική, Τεχνολογία, Χειροτεχνία, Χορός, Φυσική
Αγωγή, κ.ά.
Τα βιβλία
μας θα είναι λιγότερα και καλογραμμένα.
Θα έχουν επιτέλους μεγαλύτερα γράμματα.
Με εκείνα τα παλιά ταλαιπωρηθήκαμε αφάνταστα. Ιδιαίτερα τα παιδιά που είχαν κάποιες
δυσκολίες στην ανάγνωση, δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρουν να διαβάσουν και να
κατανοήσουν. Τώρα μπαμπά μου, εμείς
είμαστε πολύ τυχεροί. Τα βιβλία μας θα
είναι διδάξιμα και κατανοητά.
Το μεσημέρι
θα έχουμε δωρεάν γεύμα στο σχολείο. Αυτό
μου αρέσει πάρα πολύ. Θα βοηθήσει όλες
τις οικογένειες. Θυμάσαι που μου έλεγες
πως υπήρχε σε άλλες χώρες. Θα είναι
υπέροχα που θα τρώμε όλα τα παιδιά μαζί με τους δασκάλους μας.
Στις
εκπαιδευτικές μας επισκέψεις και εκδρομές θα πηγαίνουμε δωρεάν. Αυτό είναι πολύ καλό μπαμπά. Κάποιες οικογένειες δυσκολεύονταν πολύ. Και οι δασκάλες μας ήθελαν να μας πάνε
εκπαιδευτικές επισκέψεις και δίσταζαν από το κόστος των λεωφορείων ή το
εισιτήριο για διάφορα προγράμματα. Τώρα
θα «χορτάσουμε» θέατρα και εκπαιδευτικές επισκέψεις.
Για τα
μικρότερα παιδιά, οι οικογένειες δεν θα έχουν καμιά έγνοια. Θα πηγαίνουν δωρεάν σε κρατικούς παιδικούς
σταθμούς. Εξάλλου αυξήθηκε και η άδεια
μητρότητας και έγινε ένας χρόνος.
Θυμάσαι που η μαμά με άφησε στους τέσσερις μήνες να ξαναπάει στη δουλειά
όπως όλες οι μαμάδες;
Τα πιο
τυχερά όμως μπαμπά είναι τα πρωτάκια.
Από φέτος στην πρώτη τάξη δεν θα έχουν βιβλία. Θα συνεχίζουν το πρόγραμμα όπως περίπου ήταν
στην προδημοτική. Τα βιβλία θα τα
ξεκινούν στην Δευτέρα τάξη. Θυμάσαι που εγώ πήγα πεντέμισι χρονών στο
Δημοτικό. Εντάξει μπορεί να τα κατάφερα
στα μαθήματα, αλλά εγώ είμαι παιδί και ήθελα ακόμα να παίξω. Με βάλανε σε μια καρέκλα τόσες ώρες, «με
ρίξανε στα βαθιά να κολυμπήσω». Κι αν
εγώ κατάφερα «να βγω στη στεριά» όπως όπως, πολλά παιδιά «ήπιαν πολύ νερό» κι
αν δεν πνίγηκαν στην πρώτη τάξη, πολύ φοβάμαι ότι μπορεί να πνιγούν στις
επόμενες.
Και για
τους δασκάλους μας όμως θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Τέρμα στις άσκοπες μεταθέσεις και
μετακινήσεις. Θα υπάρχει σταθερό
προσωπικό στα σχολεία. Θα δημιουργηθεί
επιτέλους κλίμα ομάδας στα σχολεία, με συνέπεια και συνέχεια. Θα αποκτήσουν και οι δάσκαλοι κύρος και
αξιοπρέπεια. Να σταματήσουν να τους
αντιμετωπίζουν σαν αριθμούς.
-
Μα
πού τ’ άκουσες όλα αυτά παιδί μου;
-
Τ’
άκουσα στην τηλεόραση. Τα ανακοίνωσαν υπεύθυνοι
του Υπουργείου. Είπαν και άλλα πολλά και
όμορφα που θα γίνουν. Δεν τα θυμάμαι
όλα. Νομίζω ήταν και ο ίδιος ο Υπουργός.
Δεν είμαι σίγουρη.
-
Ηρέμησε
αγάπη μου. Ένα όνειρο ήταν.
-
Μπαμπά
τα άκουσα. Είμαι σίγουρη. Θα γίνουν!
-
Παιδί
μου ήταν ένα όνειρο. Κι εγώ, από τότε
που ήμουν μικρός, τέτοια όνειρα έβλεπα.
Μέχρι σήμερα τα βλέπω ... και στον ξύπνιο μου.
-
Γιατί
μπαμπά, τόσα χρόνια, δεν μπορούν να γίνουν τα όνειρά μας πραγματικότητα;
-
Για
τους υπεύθυνους, τόσες δεκαετίες υπάρχουν άλλες προτεραιότητες: μεταρρυθμίσεις,
καινοτομίες, κ.ά.
-
Και
είναι πιο σημαντικές αυτές οι μεταρρυθμίσεις και οι καινοτομίες; Τόσα χρόνια δεν βρέθηκε ούτε ένας να
καταλάβει τι θέλουν τα παιδιά και τι χρειάζονται τα σχολεία μας; Τα όνειρά μας δεν θα γίνουν ποτέ;
-
Εγώ
παιδί μου θα έχω πάντα μια ΕΛΠΙΔΑ!
Σημαντική
σημείωση: Παρακαλώ διαβάστε το άρθρο σωστά. Δεν είναι απαισιόδοξο. Τουλάχιστον, εμείς και τα παιδιά, ξέρουμε τι
θέλουμε.
Μανόλης
Σόβολος