Ένα μικρό αφιέρωμα στο Θάνο Μικρούτσικο

Ένα μικρό αφιέρωμα στο Θάνο Μικρούτσικο, που μας άφησε στα γήινα ...

Γιαγιά ζητεί οικογένεια

Ευτυχισμένες οικογένειες γύρω από ένα τραπέζι με όλα τα καλά, χαρούμενα παιδιά, γονείς, παππούδες, γιαγιάδες να ανοίγουν πακέτα με δώρα, να στολίζουν δέντρα μες στην τρελή χαρά… συνιστούν το πνεύμα των γιορτών όπως έχει καταγραφεί στο μυαλό μας μέσα από ταινίες. Τα πράγματα όμως δεν είναι στα αλήθεια έτσι. Όχι για όλους. Όχι για πολλούς.

 

Μία γυναίκα στην Αμερική θέλησε να γίνει μέρος του σκηνικού αυτού. Και δημοσιοποίησε μία αγγελία η οποία έλεγε: «Μήπως χρειάζεται κανείς μία γιαγιά για τα Χριστούγεννα; Μπορώ να φέρω φαγητό και δώρα για τα παιδιά! Δεν έχω κανένα και πονάει πολύ αυτό».

Ποια μπορεί να είναι η αντίδραση σε μια τέτοια αγγελία; Να την καλέσεις σπίτι σου κάνοντας την επιθυμία της πραγματικότητα. Τι στοιχίζει ένα ακόμα πιάτο φαγητό και λίγος από τον χρόνο σου; Να αδιαφορήσεις, σκεπτόμενος «που να μπλέκω τώρα σε καταστάσεις που δεν ξέρω πώς θα εξελιχθούν». 

Η πλειοψηφία όσων αντέδρασαν δεν συγκαταλέγεται σε καμία από τις δύο κατηγορίες. Κάποιοι την αποκάλεσαν παράσιτο που θέλει να εκμεταλλευτεί τη γενναιοδωρία κάποιας καλής οικογένειας. Άλλοι την είπαν αποτυχημένη και μίζερη επιρρίπτοντας της ευθύνες για τη μοναξιά της. Ένας μάλιστα της πρότεινε να αυτοκτονήσει. Το αποτέλεσμα ήταν να τρομάξει από την τόση κακία και να κατεβάσει την αγγελία. «Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς άνθρωποι που δεν γνώριζα μπορούσαν να εκφράζουν τόσο μίσος εναντίον μου. Με συνέτριψε», είπε αργότερα.  Κάποιος νεαρός, πρόλαβε και αντέγραψε την αγγελία αναδημοσιεύοντάς την στο δικό του λογαριασμό θίγοντας τη μοναξιά και την κοινωνική απομόνωση που βιώνουν πολλοί άνθρωποι τις γιορτές. Και το θαύμα λειτούργησε. Το κλίμα ανατράπηκε και πολλοί έσπευσαν να δηλώσουν την προθυμία τους να υιοθετήσουν τη γιαγιά. Η οποία όπως αποκαλύφθηκε, αν και είχε κόρη για κάποιο λόγο είχαν χαλάσει οι σχέσεις τους και είχε αποξενωθεί δίνοντας μόνη της μάχη με τον καρκίνο. Πράγμα το οποίο άντεχε, αλλά δεν άντεχε τη μοναξιά των γιορτών. 

Μέσα από την ιστορία που δημοσιεύτηκε στους New York Times βλέπουμε, πέρα από τη μοναξιά, την πάλη του καλού με το κακό. Με το καλό, χωρίς να είναι αμερικάνικη ταινία με happy end να νικά και πολλοί να σπεύδουν να προσφέρουν μια ζεστή αγκαλιά στη γυναίκα. Είναι όμως εκπληκτικό πόση κακία μπορεί να εκδηλωθεί από άγνωστους προς άγνωστους. Χωρίς ουσιαστικό λόγο ή κίνητρο. Έτσι απλά, για να πεις κάτι. Κι αυτό το κάτι να είναι επίθεση. Προφανώς πάντοτε έτσι ήμασταν οι άνθρωποι, αλλά πλέον υπάρχει μια ευκολία να το εκφράζουμε χωρίς καν να αποκαλυπτόμαστε. 

  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

  «Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 25 Δεκεμβρίου 2019

Καλωσόρισες. Εμείς μάθαμε να «φυσάμε και το γιαούρτι».

Καλωσόρισες.  Σε «βλέπω» ήδη να κρυφογελάς χαιρέκακα.  Τι μεγαλεία!  Τι μεγάλο Υπουργείο!  Ήδη ο προκάτοχός σου φρόντισε να κάνει τα τρία … πέντε (Τα γράμματα των αρχικών: από ΥΠΠ σε ΥΠΠΑΝ).  Ίσως και να σκέφτεσαι: «Πόσο χειρότερα μπορεί να γίνουν – ή να τα κάνεις – τα πράγματα από όλους τους προκατόχους σου;».  Ρώτα μας και μας.  Κάποτε μπορεί κι εμείς να πιστεύαμε πώς είχαμε «πιάσει» πάτο και δεν είχε παρακάτω.  Κι ερχόταν ο ένας μετά τον άλλο και … λες και είχαν σκοπό να αποδείξουν ότι μπορούν να σκάψουν και πιο κάτω από τον πάτο.  «Κατάφερναν» σε χρόνο ρεκόρ να επιθυμούμε τον προηγούμενο.

Ίσως και να σκέφτεσαι: «Και τίποτα να μην κάνω, μια χαρά θα την περάσω, όλοι θα είναι ευχαριστημένοι».  Για άλλες εποχές μπορεί να είχες και δίκιο.  Όμως, επέτρεψέ μου να σου πω μερικές αλήθειες, όπως εγώ τις νιώθω.  Δεν πρόκειται να στις πει καμιά παρακοιμώμενη «εκπαιδευτική αλογόμυγα» από εκείνες που προσκολλώνται στην εκάστοτε εξουσία. 

Το «καράβι» που ανέβηκες, εδώ και χρόνια, δεν πλέει απλώς σε φουρτουνιασμένη θάλασσα.  Βρίσκεται και πάνω σε ενεργό «ηφαίστειο».  Δεν ξέρεις πια στιγμή θα τιναχτεί στον αέρα.  Ακόμα κι ο «εκπαιδευτικός Ηρακλής» να ήσουν δεν θα καταφέρεις μόνος σου τίποτα.  Ακόμα κι αν βρεις, όπως ο προκάτοχός σου, μερικούς «πρόθυμους» στις ηγεσίες των γονιών να σιγοντάρουν διάφορα «έπεα πτερόεντα» και να σου κάνουν πλάτες σε διάφορες ασυναρτησίες, δεν είναι πια διατεθειμένοι όλοι οι γονείς να ανεχθούν τέτοια καμώματα.  Πάλιωσε το παιχνίδι …

Θα μου πεις: «Σιγά να μην ξυπνήσουν οι γονείς και βγουν στους δρόμους, απαιτώντας αυτά που δικαιούνται τα παιδιά τους… Αυτά δεν γίνονται στην Κύπρο».  Μην ξεγελιέσαι.  Και ο προκάτοχός σου δεν πίστευε πως οι εκπαιδευτικοί θα βγουν μαζικά στους δρόμους.  Σου το είπα ήδη: κάθεσαι σε ηφαίστειο.  Μην ξαφνιαστείς αν δεις καμιά μέρα χιλιάδες γονείς στους δρόμους.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Το ξέρεις φαντάζομαι.  Δεν στο λέω πρώτος εγώ: Στην εκπαιδευτική και κοινωνική «πιάτσα» δεν πιστεύουν ότι μπορείς να καταφέρεις οτιδήποτε καλύτερο από τους προκατόχους σου.  Ούτε ακόμα κι εκείνοι που πρόσκεινται στην κυβέρνηση, ευελπιστούσαν και πάλευαν για την αποπομπή του προκατόχου σου, δεν το πιστεύουν.  Απλά δεν θέλουν να επωμιστούν άλλο εκλογικό κόστος.  Πολλές «εκπαιδευτικές αλογόμυγες» σε καρτερούν να σε «φωτίσουν» με τις εισηγήσεις τους.  Ήδη ακούς στα αυτιά σου το «βούισμά» τους.  Έχουν στο ρεπερτόριό τους παλιούς και νέους νεολογισμούς (… είσαι κι εσύ λίγο επιρρεπής σ’ αυτά) για θεραπεία κάθε «νόσου και κάθε …»: «Μεταρρυθμίσεις, Στρατηγικούς σχεδιασμούς, Διαλόγους για την Παιδεία, Εκσυγχρονισμούς, Καινοτομίες, Αναθεωρήσεις και … του πουλιού το γάλα».  Αν αρχίσεις εκείνα τα βαρύγδουπα: «… θα εφαρμόσουμε το πρόγραμμα της κυβέρνησης για την εκπαίδευση …», το βλέπω το «καράβι» να ανατινάζεται.

Το θέμα σου δεν είναι μόνο παιδείας ή έστω εκπαιδευτικό.  Αν ήταν έτσι θα είχες εύκολη δουλειά.  Το θέμα είναι ευρύτερα κοινωνικό.  Κι εσύ, ως πολιτεία, είσαι «γυμνός» από δομές στήριξης, βοήθειας και ανακούφισης της οικογένειας.  Τα τελευταία περιστατικά που είδαν το φως της δημοσιότητας θα μοιάζουν με πυγολαμπίδες, αν δεν προλάβεις και εκραγεί το «ηφαίστειο».  Αν έχεις όραμα γι αυτό τον τόπο, η δουλειά σου είναι να πείσεις τον Πρόεδρο, τον Υπουργό Οικονομικών και όλους τους συναδέλφους σου να αφήσουν τις λιμουζίνες, τα μέγαρα και τα παλάτια.  Κατεπειγόντως να οργανώσετε δομές και στηρίξετε, με πολλαπλούς τρόπους, τις οικογένειες για να « … σώσετε οτιδήποτε … αν σώζεται».

Οργανώστε εκπαιδευτικές δομές που κάθε παιδί να μπορεί να βρει τον εαυτό του και να αναπτυχθεί σύμφωνα με τις δυνάμεις του.  Την προηγούμενη εβδομάδα συνάντησα γονείς, που έχουν παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, και αναρωτιόνταν: «Είναι δυνατό, στο όνομα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, να στοιβάζουμε τα παιδιά 3 χρόνια στο Γυμνάσιο σε ένα ανελαστικό πρόγραμμα, το οποίο δεν έχει κανένα νόημα γι αυτά; Να τα οδηγούμε συνεχώς στη βίωση της αποτυχίας; Γιατί να μην υπάρχουν κι άλλες παράλληλες δομές τεχνικής κατεύθυνσης από το Γυμνάσιο;».  Τις απαντήσεις εσύ θα τις δώσεις.  Δες τα προγράμματα των άλλων χωρών, στα οποία τα περισσότερα μαθήματα στο Ενιαίο Σχολείο τους είναι πρακτικής κατεύθυνσης.  Και πολλά άλλα …

Όσο για μένα θα σε υποδεχτώ όπως και τον προκάτοχό σου από το φιλόξενο www.paideia-news.com με τα ίδια λόγια:

«Κάηκα στο χυλό κι έμαθα να φυσάω και το γιαούρτι».

Μην το παίρνεις προσωπικά.  Πληρώνεις την επιφυλακτικότητα λόγω της όποιας αστοχίας των προκατόχων σου.  Εμείς όμως εκεί ... αμετανόητα αισιόδοξοι.  Θα πάρουμε άλλη μια φορά το «μικρό μας καλάθι» και ευελπιστούμε ότι θα το γεμίσουμε με τα φρούτα της «εκπαιδευτικής άνοιξης», χωρίς εισαγωγικά.  Σου εύχομαι να καταφέρεις να μας βοηθήσεις να διώξουμε την «εκπαιδευτική βαρυχειμωνιά» που μας βασανίζει για δεκαετίες.  Καλώς όρισες, καλή δύναμη, υγεία, υπομονή και καλή επιτυχία.

Επίσης για βοήθειά σου, επισυνάπτω το έντυπο με όλα τα έγγραφα των εισηγήσεων που έδωσα στον προκάτοχό σου.  Σε συνέδριο Διευθυντών τον Ιούνη μου είπε ότι τα έχει στο γραφείο του (…κοντά δυο χρόνια).  Επειδή φεύγοντας μπορεί να έγινε καλή καθαριότητα και να χάθηκαν στα ξαναστέλνω.  Ποιος ξέρει καμιά φορά.  Μπορεί να μας εκπλήξεις…

Επισυναπτόμενο με τις Εισηγήσεις στον πρώην Υπουργό

Μανόλης Σόβολος

Γονιός  (... και πρώην Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου)

Δημοσιεύτηκε και στο www.paideia-news.com

Λες να λυπάμαι μόνο εγώ σήμερα;

 Λες να λυπάμαι μόνο εγώ σήμερα …

Κάθε γεγονός μπορεί να «διαβαστεί» με πολλούς τρόπους.  Επιδέχεται πολλές ερμηνείες.  Προσωπικά, το γεγονός της αποχώρησής σου από το Υ.Π.Π.Α.Ν., θα προσπαθήσω να το «διαβάσω» με τον τρόπο που έμαθα να το κάνω τόσα χρόνια: την έγνοια μου για την καθημερινότητα των παιδιών, των δασκάλων, των σχολείων και των γονιών.  Εξάλλου, ακόμη κι εσύ μπορεί να χάρηκες που φεύγεις και θα «ησυχάσει» το κεφάλι σου. 

Λοιπόν.  Δεν συμπληρώθηκαν ούτε δυο χρόνια από την ημέρα που ανέλαβες τα καθήκοντά σου και σε καλωσόριζα, από το φιλόξενο www.paideia-news.com , με το άρθρο: Καλώς όρισες.  Γνωρίζεις και θυμάσαι ... https://paideia-news.com/kalos-orises.-gnorizeis-kai-thymasai-...29467

Ευελπιστούσα ότι τις γνώσεις και το δυναμισμό σου θα τον χρησιμοποιούσες για να στοχεύσεις σε … «όλα αυτά τα «μικρά» και «βασανιστικά» της καθημερινότητας των σχολείων μας.  Αυτά που «κόβουν καθημερινά τα φτερά» των παιδιών, των δασκάλων και των γονιών».

Διαβάζοντας, για χρόνια, τις δημόσιες εισηγήσεις μου για την εκπαίδευση, μου ζήτησες να σου καταθέσω άμεσα πρακτικές εισηγήσεις για τη βελτίωση της καθημερινότητας των σχολείων.  Στις 5 του Μάρτη του 2018 σου παρέδωσα το κείμενο με τις εισηγήσεις και όλα τα επεξηγηματικά επισυναπτόμενα κείμενα.  Αφού έχεις κάνει μνεία δημόσια, σε συνέδριο Διευθυντών, τώρα με την αποχώρησή σου, τα επισυνάπτω σήμερα για δημοσίευση στο paideia-news.  Έτσι, θα έχεις κι εσύ την ευκαιρία, και όλη η εκπαιδευτική κοινότητα, να ξαναδείς ποιο δρόμο σου δείχνανε τα προβλήματα και ποια ρότα τράβηξες εσύ…

Ξέρω ότι αν σου ζητήσουν να κάνεις απολογισμό της θητείας σου θα βρεις πολλά και ευφάνταστα έργα να απαριθμήσεις.  Ξεχνάς όμως κι εσύ, όπως και οι προκάτοχοί σου, ότι ακόμα κι αν όλα αυτά ήταν άριστα και καλώς καμωμένα, η εκπαιδευτική καθημερινότητα των παιδιών, των δασκάλων και των γονιών γίνεται κάθε μέρα και τραγικότερη.  Κι αν δεν υπάρχουν χαρούμενα παιδιά, γονείς και δάσκαλοι στα σχολεία, τότε δεν μπορούμε να το ονομάσουμε διαφορετικά παρά αποτυχία.

Θα μου πεις: «… δεν ευθύνομαι εγώ για τις πολυετείς κακοδαιμονίες της εκπαίδευσης».  Σωστά, μόνο που εσύ γνώριζες από τα μέσα τα πράγματα.  Κάθε λογικά σκεπτόμενος περίμενε να βελτιώσεις, τουλάχιστον, την καθημερινότητα την οποία γνώριζες πολύ καλά.  Κι όμως … «Κατάφερες» πάρα πολλοί να χαιρεκακούν και να ισχυρίζονται ότι μεταβλήθηκε η εκπαιδευτική πραγματικότητα με τέτοιο τρόπο που ίσως να έχει βάση εκείνη η λαϊκή φράση: «ουδείς μωρότερος των ιατρών, αν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι.

Να λοιπόν γιατί εγώ λυπάμαι σήμερα.  Γιατί «ακύρωσες» αγώνες γενιών και γενιών δασκάλων.  Είτε έχουν δίκιο είτε όχι, στη συλλογική μνήμη γράφτηκε ότι ένας δάσκαλος ανέλαβε το Υπουργείο και δεν κατάφερε να βελτιώσει την καθημερινότητα των σχολείων.  Τόσα χρόνια παλεύαμε και ζητούσαμε να αναλάβει το Υπουργείο ένας δάσκαλος που γνωρίζει από μέσα τα πράγματα.  Είτε το ήθελες είτε όχι «ακύρωσες» το επιχείρημα αυτό στην κοινωνία.  Δύσκολα θα μπορέσουμε να το ξαναθέσουμε.  Να λοιπόν γιατί λυπάμαι σήμερα …  Ένα με παρηγορεί: Δεν είναι όλοι ίδιοι.

Σου εύχομαι υγεία και να βγεις σοφότερος από αυτή την «περιπέτεια».  Κι όπως είχα γράψει αποχαιρετώντας και τον προκάτοχό σου:

Στο καλό λοιπόν.  Κρίμα όμως ... Αν ... Θα μου πεις: «το αν το σπείρανε και δε φύτρωσε».  Κρίμα όμως ... Αν όλη αυτή η αποφασιστικότητα ...

Εμείς, δεν έχουμε άλλη επιλογή, θα μεταφέρουμε από αύριο στο διάδοχό σου τα αιτήματα και θα αγωνιζόμαστε να έρθει γρηγορότερα και η «εκπαιδευτική άνοιξη», χωρίς εισαγωγικά.

Μανόλης Σόβολος

Γονιός  (... και πρώην Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου)

 Επισυναπτόμενο έγγραφο με τις εισηγήσεις στον πρώην Υπουργό

 Δημοσιεύτηκε και στο www.paideia-news.com

Ο άθλος 19χρονου Κυπρίου και το μνημείο πολιτικής υποκρισίας

«Ηλία Γεωργίου σε συγχαίρω. Το χάλκινο μετάλλιο που κέρδισες πανάξια στο Παγκόσμιο Κύπελλο Γυμναστικής σε κατατάσσει στην ελίτ του αθλήματος σε όλο τον κόσμο. Σου εύχομαι πάντα επιτυχίες και να είσαι δυνατός για να κάνεις την χώρα μας περήφανη». Μήνυμα του Νίκου Αναστασιάδη για την σπουδαία επιτυχία ενός 19χρονου Κυπριόπουλου τον περασμένο Μάιο.

«Ο ΚΟΑ συγχαίρει θερμά τον αθλητή μας στη Γυμναστική Ηλία Γεωργίου για την κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ενόργανης Γυμναστικής (μονόζυγο), που έγινε στην πόλη Gottbus της Γερμανίας». Χθεσινή ανακοίνωση του ΚΟΑ για τη νέα σπουδαία επιτυχία του 19χρονου Κυπριόπουλου (σ.σ. από προσφυγική οικογένεια).

Σε δύο παραγράφους μέσα, συσσωρευμένο ένα ολάκερο βουνό πολιτικής υποκρισίας. Αυτή η οποία χαρακτηρίζει την συντριπτική πλειονότητα πολιτικών, ηγετών, αξιωματούχων, αρμοδίων και ομοσπονδιών σε αυτό το πολύπαθο νησί. Σπεύδει ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με μήνυμά του στο Twitter να συγχαρεί τον σπουδαίο νεανία για την σπουδαία επιτυχία του! Επειδή τίμησε τα χρώματα της μικρής μας πατρίδας! Επειδή ανέβασε τη σημαία μας στην τρίτη θέση παγκοσμίως! Σπεύδει και ο αρμόδιος για τον αθλητισμό οργανισμός, έξι μήνες μετά την προηγούμενη επιτυχία, να συγχαρεί κι αυτός τον σπουδαίο νέο μας για την ακόμη σπουδαιότερη επιτυχία του. Να ανεβάσει την μικρή μας πατρίδα ακόμη ψηλότερα στο παγκόσμιο βάθρο.

Αξίζει, αγαπητοί φίλοι, να διαβάσετε την ιστορία του σπουδαίου Ηλία Γεωργίου για να αντιληφθείτε το μέγεθος της υποκρισίας των πολιτικών και των… αρμοδίων. Για να φρίξετε για τα φύκια τα οποία σας πουλάνε για μεταξωτές κορδέλες. Για την ατυχία σας να σας διοικούν τέτοιοι πολιτικοί και τέτοιοι… αρμόδιοι.

Λοιπόν, ο Ηλίας Γεωργίου σε συνέντευξή του στον «Φ» τον περασμένο Ιούνιο, λίγο μετά την μεγάλη επιτυχία της κατάκτησης χάλκινου μεταλλίου στο Παγκόσμιο Κύπελλο Γυμναστικής, εξέφρασε το παράπονό του ότι προπονείται σε μια τρύπα κάτω από τις κερκίδες του Κίτιον. Μια υποτυπώδη αίθουσα, όπου ούτε καν τα έξι όργανα στα οποία συμμετέχει στους αγώνες γυμναστικής δεν διαθέτει (έχουν μόνο τέσσερα από αυτά). Τα όργανα που διαθέτουν είναι ηλικίας 25-30 χρόνων και φθαρμένα, που θα μπορούσαν να αποτελούν μουσειακά εκθέματα. Ενώ δεν υπάρχουν στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας των αθλητών, όπως εξηγούσε ο προπονητής του. Γι’ αυτό, μερικές φορές, αναγκάζονται να πηγαίνουν στη Λευκωσία για προπόνηση.

Σε άλλη συνέντευξη του στο ΚΥΠΕ τον περασμένο Μάιο, ο προπονητής του εξηγούσε ότι έχουν από το 2012 (!!!) υποβάλει αίτημα τόσο στο υπουργείο παιδείας όσο και στο Δήμο Λάρνακας για κατασκευή μιας αίθουσας της προκοπής για να προπονείται τόσο ο συγκεκριμένος αθλητής όσο και άλλοι στη Λάρνακα. Στη συνέντευξή του στον «Φ» ο Ηλίας, έστελνε το μήνυμα προσωπικά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ότι το μόνο πράγμα που θέλει είναι μια αξιοπρεπή αίθουσα προπόνησης ώστε να μην έχει τραυματισμούς (έχει αρκετούς) εξαιτίας του ακατάλληλου χώρου. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω…

Και δεν είναι μόνο αυτά, που αποδεικνύουν την απέραντη υποκρισία. Ο 19χρονος σήμερα Ηλίας είχε φροντίσει από πολύ προηγουμένως να στείλει ηχηρά μηνύματα στην Πολιτεία για το σπουδαίο ταλέντο του. Το 2016, στην Παγκόσμια Γυμνασιάδα μέσα στην Τουρκία, κατέκτησε ένα χρυσό μετάλλιο στους κρίκους, τρία αργυρά μετάλλια στο σύνθετο ατομικό, στο δίζυγο και στο μονόζυγο και ένα χάλκινο στον πλάγιο ίππο. Την ίδια χρονιά, στους Κοινοπολιτειακούς Αγώνες Νέων, κατέκτησε τέσσερα χρυσά μετάλλια, στο σύνθετο ατομικό, στο ομαδικό εδάφους (ειδικά στο συγκεκριμένο αγώνισμα δεν έχει χώρο να προπονηθεί), στον πλάγιο ίππο και στους κρίκους και δύο αργυρά στο άλμα και στο μονόζυγο.

Στεντόρειο το μήνυμα για το σπουδαίο ταλέντο του που έστειλε το 2016 ο Ηλίας. Δεν έφτασε ποτέ όμως στα αφτιά των αξιωματούχων και των αρμοδίων. Οι άθλιες συνθήκες στις οποίες τον άφησαν να προπονείται αποτελούν μιαν εξόφθαλμη αντίθεση της λάμψης των μεταλλίων που κέρδιζε με μοναδικό όπλο το πάθος, την ψυχική του δύναμη και την επιμονή του προπονητή του.

Τώρα, το ηχηρό μήνυμα το μετέτρεψε σε ωρυγή! Ένα χάλκινο και ένα αργυρό μετάλλιο σε Παγκόσμια Κύπελλα είναι άθλος. Τώρα σπεύδουν να τον συγχαρούν. Τώρα, που βρίσκεται στον προθάλαμο των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, ο ΚΟΑ στη χθεσινή του ανακοίνωση σπεύδει να αναφέρει ότι «κάνει έντονες προσπάθειες για δημιουργία νέου χώρου προπόνησης και αντικατάσταση οργάνων γυμναστικής». Διότι φανταστήκατε να κάνει το θαύμα ο νεαρός και να εξασφαλίσει κανένα μετάλλιο; Να του πάρουν οι Ιάπωνες συνέντευξη και να τους δείξει πού προπονείται τόσα χρόνια; Θα γελάσει (ή μήπως θα κλάψει;) και το παρδαλό κατσίκι.

Πού ήσασταν τόσα χρόνια να φτιάξετε ένα χώρο προπόνησης και να αντικαταστήσετε τα όργανα γυμναστικής; Γιατί δεν καταβάλατε «έντονες» προσπάθειες από τον περασμένο Μάιο; Πού ήσουν, Νίκο Αναστασιάδη, που του γράφεις μήνυμα ότι η επιτυχία του τον κατατάσσει στην ελίτ του αθλήματος στον κόσμο, να ενεργούσες (αφού σου έστειλε προσωπικά μήνυμα) ώστε να τον έβγαζες από τον πάτο στον οποίο τον καταδικάσατε να προπονείται;

Αυτή είναι, όμως, η Κύπρος. Αυτοί και οι αξιωματούχοι και οι αρμόδιοί της. Της επιφάνειας, της βιτρίνας, των εντυπώσεων. Στο έργο, στην αποτελεσματικότητα και στην ουσία μηδέν!

  Γιώργος Καλλινίκου   

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 27 Νοεμβρίου 2019